เสี่ยวฉีเตรียมสัญญาและหลี่เซียนเต่าได้เพิ่มการจำกัดเวลาภายใน
“ ภายใน 10 วันหลังจากที่เจ้าลงนาม นายน้อยของนิกายเซียนสวรรค์และปฐพีจะตายและข่าวจะกระจายไปทั่วโลก เจ้าสามารถลองค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับมันและเจ้าจะทำได้ ”หลี่เซียนเต่าผ่านสัญญากับ เสี่ยวเฟย
“ แล้วถ้าเขาไม่ตายล่ะ ? ” เสี่ยวเฟยถาม
“ ถ้าเขาไม่ทำเช่นนั้น ข้าจะล้มเหลวในสัญญาและข้าจะจ่ายเงินให้เจ้าเป็นล้านเส้นลมปราณจิตวิญญาณ ” หลี่เซียนเต่ายิ้ม
“ ตกลง ข้าจะลงนาม ” เสี่ยวเฟยมองดูสัญญาอย่างรอบคอบและลงนามหลังจากยืนยันว่าไม่เป็นไร
หลี่เซียนเต่าพอใจ “ ให้ความสนใจหลังจากที่เจ้าออกไป ข้าอาจจะสังหารเขาได้ทุกเมื่อ อย่างมากที่สุดก็จะอยู่ใน 10 วัน ”
เสี่ยวเฟยพยักหน้าและกล่าวว่า “ ข้าจะใส่ใจกับมัน ”
หลี่เซียนเต่าโบกมือและ เสี่ยวเฟย หายไปจากด้านหน้าของเขาเหมือนควัน
ทั้งสองได้พบกับแขก และตอนนี้หลี่เซียนเต่าก็ลุกขึ้นยืน เขารับเอาหินเทพบรรกาลและเล่นกับมัน
ความเป็นเทพนั้นพิเศษจริงๆ และคราวนี้สีก็แตกต่างออกไป มันเป็นสีฟ้าเหมือนน้ำหลี่เซียนเต่าถือมันไว้ในมือของเขาและเขารู้สึกเหมือนกับว่ามหาสมุทรกำลังกวาดไปทางเขา
“ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าคนโง่คนนั้นจะปล่อยข้าไปจริงๆ ในโลกนี้มีคนแบบนี้จริงๆ ข้าประทับใจเสียจริง ” เสียงพิโรธดังขึ้นจากเทพ
หลี่เซียนเต่าถามอย่างใจเย็นว่า “ เจ้าคือวิญญาณอะไร ? ”
“ คนธรรมดาอย่างเจ้ารู้เรื่องวิญญาณเทพจริง ๆ เหรอ ? ” เสียงดูถูกเหยียดหยามและความตกใจดังขึ้น
หลี่เซียนเต่ามีท่าทางสงบและเขาไม่ได้โกรธ เขาเป็นคนไม่ชอบโกรธ แต่เขาจำสิ่งที่ทำให้เขาโกรธได้ เขาจึงพูดว่า “ ข้าวางแผนจะช่วยเจ้า แต่ดูเหมือนไม่จำเป็น ”
“ มนุษย์ ผสานกับหินเทพบรรพกาล แล้วข้าจะนำพลังอันยิ่งใหญ่มาให้เจ้า จากนั้นเจ้าจะสามารถขึ้นไปถึง โลกเซียน ได้ ” จิตวิญญาณเทพยังคงประพฤติตัวหยิ่งผยอง
หลี่เซียนเต่ามองไปที่ เสี่ยวฉี และกล่าวว่า ” เราควรเขาเขาไว้อย่างถาวรหรือไม่ ? ”
“ ข้ารู้สึกว่าวิธีที่เราจัดการกับเทพีแห่งแสงคงจะดีค่ะ ” เสี่ยวฉีแนะนำ
เทียนกวงหมิง ได้มาซึ่งความเป็นเทพของเทพีแห่งแสงและรวมเข้าด้วยกัน แต่ในระหว่างกระบวนการนั้นหลี่เซียนเต่าก็ดึงสติของนางออกมา
ตอนนี้พวกเขาควรจะลองกับอันนี้
“ เดี๋ยวนะ เจ้าพูดว่าอะไรนะ ? ” เทพบุตรถามอย่างอารมณ์ดี
“ เจ้าพูดถึงเทพีแห่งแสงหรือเปล่า ? ”
“ เจ้ารู้ไหมว่านางอยู่ที่ไหน ? ”
“ หรือพวกเจ้าเชื่อในตัวนาง ? ”. .
“ ข้ารู้แล้ว เมื่อโลกแตกกระจาย ตั้งแต่ข้ายังไม่ตาย เทพีของข้าก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นกันสินะ ”
จิตวิญญาณของเทพมีความยินดีและเขาพูดไปเรื่อย ๆ
หลี่เซียนเต่าและ เสี่ยวฉี มองหน้ากันและเห็นแววตาของแต่ละคน
“ โชคดี ! ” วลีดังกล่าวปรากฏขึ้นในใจของหลี่เซียนเต่า
“ เสร็จแน่ ! ” วลีนี้ปรากฏขึ้นในใจของเสี่ยวฉี
“ เฮ้ย บอกข้าที เทพีแห่งแสงของข้ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ? ” วิญญาณถามหลี่เซียนเต่าอย่างโกรธจัด
หลี่เซียนเต่าพยักหน้า “ นางยังอยู่ ”
แต่นางไม่ได้มีชีวิตมากนัก
เทียนกวงหมิง ได้รับความเป็นเทพและจิตสำนึกของนางก็ผสานเข้ากับ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ ตอนนี้นางเป็นทาสของ เฟิงจิ่วเอ๋อร์
โชคดีที่ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ ใจดีและไม่ทำลายนาง นางยังคงมีสติสัมปชัญญะ แต่ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ ยังสามารถทำลายนางได้ด้วยความคิดเดียว
แต่ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ สัญญากับนางว่าเมื่อนางไปถึงจุดสูงสุดแล้ว นางจะใช้ทักษะของนางเพื่อให้มีโอกาสเกิดใหม่
แน่นอนว่ามันจะเกิดขึ้นอีกไกลในอนาคต แต่ด้วยความหวังนี้ เทพีแห่งแสงหวังว่า เฟิงจิ่วเอ๋อร์ จะแข็งแกร่งขึ้นในไม่ช้า
วิญญาญเทพไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ และเขาคิดว่าเทพีแห่งแสงมีชีวิตที่ดี เขาพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ ตามที่คาดไว้จากเทพีของข้า นางน่าทึ่งมาก ทำไมเจ้าไม่พาข้าไปหานาง ข้าจะพูดกับนางอย่างดีและพวกเจ้าทุกคนจะมีชีวิตที่มีความสุข ”
หลี่เซียนเต่าไม่ต้องการทั้งหมดนั้นเพราะสำหรับเทพีแห่งแสงที่จะให้ชีวิตที่มีความสุขแก่เขานั่นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
“ เจ้าเป็นวิญญาณอะไร ? เจ้าเอาแต่พูดว่าเทพีแห่งแสงเป็นเทพีของเจ้า แล้วเจ้าเป็นอะไรสำหรับนาง ”หลี่เซียนเต่าถามด้วยความสงสัย
” ฟังนะ ข้าคือเทพแห่งท้องทะเล เพื่อนของเทพีแห่งแสง และเป็นคนที่ไล่ตามนางมาชั่วชีวิตตั้งแต่แรกเกิดจนถึงการทำลายล้าง รักนางไม่มีวันเปลี่ยน !! ” เทพมหาสมุทรนี้กล่าว
หลี่เซียนเต่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาไล่ตามนางมาชั่วนิรันดร์ และหนึ่งวันมีอายุอย่างน้อยหลายสิบล้านปี
“ นางยังไม่ตกลงอีกเหรอ ? ” เสี่ยวฉีพบว่ามันไม่น่าเชื่อ การไล่ล่าของหลี่เซียนเต่าทำให้นางตกหลุมแล้วในขณะที่ เทพีแห่งแสง ไม่เห็นด้วยแม้หลังจากชั่วกัลปาวสาน
“ ข้าไม่ดีพอ เทพีแห่งแสงชอบราชาแห่งเทพเจ้าและข้าก็เคยเห็นพวกเขาด้วยกันมาก่อน แต่ข้าเชื่อว่าตราบใดที่ข้าเข้มแข็งพอ ข้าจะสามารถแทนที่และเอาชนะใจนางได้” เทพมหาสมุทร อยู่ในความงุนงง
“ เจ้าลงเอยด้วยการสัมผัสตัวเอง ”หลี่เซียนเต่าโกรธเคืองอย่างเย็นชา
ช่างเป็นอะไรที่น่าเบื่อหน่าย… ใครจะรู้ว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างไร? อาจเป็นเพราะศรัทธาในการเป็นคนขี้ขลาด
“เจ้ายังไม่ได้บอกข้าว่านางอยู่ที่ไหน” เทพมหาสมุทรถาม
“ เจ้าไม่สามารถพบเทพีของเจ้าได้ เจ้าเป็นของข้า ดังนั้นข้าคิดว่าข้าควรผนึกเจ้าไว้ ”หลี่เซียนเต่าส่ายหัว เขาพูดไม่ออกต่อหน้าลูกสมุนและบอกให้เสี่ยวฉีเก็บเขาไว้
เสี่ยวฉีผนึกเทพสมุทรและวางเขาไว้ในคลัง นางถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ เขาดื้อรั้นมาก เป็นเพราะเทพีแห่งแสงกำลังเล่นกับเขาหรือเขาแค่เต็มใจ ? ”
หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น “ เนื่องจากเทพีแห่งแสงไม่ยอมรับคำสารภาพและไม่ปฏิเสธเขา แม้จะดูแลเขา นั่นหมายความว่านางเป็นพวกชอบเล่น ! ”
“ แต่ถ้านางปฏิเสธเขาและเขาเต็มใจกลายเป็นเด็กรับใช้ นั่นจะเป็นการล่วงละเมิด เขาแค่ขอ และในท้ายที่สุด เขาจะไม่ได้อะไรตอบแทน ”หลี่เซียนเต่าวิเคราะห์
“ ท่านคิดยังไงกับเรื่องนี้คะ ? ” เสี่ยวฉีถาม
” ให้ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ ไปที่ นิกายเซียนสวรรค์และปฐพี เพื่อสังหารนายน้อยของพวกเขาแล้วส่ง เทียนกวงหมิง ไปช่วย บอกพวกเขาเกี่ยวกับ เทพมหาสมุทร ด้วย ”หลี่เซียนเต่าคิดเกี่ยวกับมันและจัด
เทียนกวงหมิง และ เฟิงจิ่วเอ๋อร์ ต่างก็ได้รับมรดกจากเทพีแห่งแสง หนึ่งคือความเป็นเทพและอีกส่วนหนึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของนาง ดังนั้นพวกเขาจึงมีสิทธิ์ที่จะรู้เกี่ยวกับเทพแห่งมหาสมุทร
หลี่เซียนเต่าต้องการทราบว่าเทพีแห่งแสงปฏิบัติต่อเขาเป็นการสำรองหรือไม่หรือเป็นเพียงความคิดด้านเดียวของเขา
“ งั้นข้าจะเรียก เฟิงจิ่วเอ๋อร์ และ เทียนกวงหมิง ออกไป ” เสี่ยวฉีกล่าว
