ภายใน โถงการค้า ที่เงียบสงัดหลี่เซียนเต่าและ จินจิ่ว ยืนตรงข้ามกัน แสงอาทิตย์ส่องเงายาวของทั้งคู่
หลี่เซียนเต่ามองไปที่ จินจิ่ว แล้วเดินไปที่ที่นั่งของเขา ” อาจารย์ของเจ้าบอกให้เจ้าหาข้า ? ”
จินจิ่ว พยักหน้า “ อาจารย์บอกว่าท่านสามารถช่วยเราได้ ”
“ นั่งลงและพูดช้าๆ ”หลี่เซียนเต่าเอื้อมมือออกไปและเชิญ
จินจิ่ว ฟังและนั่งลง แต่เขายังคงมองหลี่เซียนเต่าอย่างกังวลใจ
“ อาจารย์ของเจ้ามีปัญหาหรือ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
“ อาจารย์ของข้าติดอยู่ในวิทยาลัย ” เมื่อ จินจิ่ว พูดถึงเรื่องนี้ เขาเริ่มวิตกกังวลอย่างมาก
” วิทยาลัย ? “หลี่เซียนเต่ามองไปที่ จินจิ่ว ด้วยความสับสน
” วิทยาลัยเซียน ใน แดนนภาสวรรค์ เป็นฝ่ายชั้นนำ วิทยาลัยพัฒนาพรสวรรค์มากมายในแต่ละรุ่นและคณบดีวิทยาลัยเป็นคนที่มีสติปัญญามากที่สุดใน แดนนภาสวรรค์ ” จินจิ่ว กังวลมากและพูดข้อความอย่างชัดเจน
“ วิทยาลัยเซียนได้ขังท่านหญิงอาชิง ? ” หลี่เซียนเต่าไม่เข้าใจ ทั้งสองฝ่ายไม่ควรมีความสัมพันธ์ใดๆ ต่อกัน
“ อาจารย์ไม่ต้องการขึ้นไป แต่พวกเขากำลังบังคับให้นางทำ ” จินจิ่ว กัดฟันของตัวเอง
หลี่เซียนเต่าขมวดคิ้ว “ ทำไมพวกเขาถึงบังคับให้นางขึ้นไป ? ”
ท่านหญิงอาชิงล้มเหลวในการขึ้นไปเพราะความคิดของนางไม่ถึงระดับที่กำหนด นางมาถึงระดับสุดท้าย แต่ก็ยังล้มเหลว
แต่ถึงอย่างนั้น นางก็ยังมีพรสวรรค์และความแข็งแกร่งระดับสูงสุด
เมื่อประตูเซียนถูกปิด มีเพียงไม่กี่คนที่ประสบความสำเร็จในการขึ้นสู่เซียน ท่านหญิงอาชิงมาถึงด่านสุดท้ายและเกือบจะทำได้แล้ว
ไม่ใช่เพราะนางไม่เข้มแข็ง แต่เป็นเพราะนางเสียใจในใจ
ถ้านางไม่เอาชนะความเสียใจนี้ นางก็จะไม่สามารถขึ้นไปได้
ความแข็งแกร่งของนางถึงขีดจำกัดมานานแล้ว ตราบใดที่นางเติมเต็มความเสียใจของนาง นางสามารถขึ้นไปได้ทุกเมื่อ
นางยังมีเวลามากกว่า 90 ปี มากเกินพอที่จะปรับปรุงตัวเอง
ดังนั้นนางจึงไม่รีบร้อนขึ้น
แต่ตอนนี้ วิทยาลัยเซียน บังคับให้นางขึ้นไป พวกเขายังขังนาง เหตุผลคืออะไร ?
จินจิ่ว กัดฟัน “ ข้าไม่รู้สถานการณ์ที่แน่นอน แต่คนอื่นบอกว่าพวกเขาต้องการให้อาจารย์เปิดเส้นทางเซียนและมนุษย์เพื่อแสดงให้พวกเขาเห็นว่าการขึ้นไปนั้นยากเพียงใด ”
หลี่เซียนเต่าขมวดคิ้ว พวกเขาต้องการให้ ท่านหญิงอาชิง ทดสอบความแข็งแกร่งของความยากลำบากในเซียนสำหรับพวกเขา
“ พวกเขารอไม่ได้เหรอ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
” ไม่ พวกเขาทั้งหมดดุร้ายมากและบังคับให้อาจารย์ของข้าขึ้นไปภายในสามเดือน ” จินจิ่ว ส่ายหัว
“ ทำไมอาจารย์ของเจ้าถึงไปเรียนที่วิทยาลัยเซียน ? ”หลี่เซียนเต่าถามด้วยความสงสัย
“ เพราะนางเคยเรียนที่นั่นในอดีตและนางได้รับเชิญให้กลับไป ใครจะรู้ว่าสิ่งดังกล่าวจะเกิดขึ้น ? วิทยาลัยเซียนไร้สาระอะไรนักหนา… พวกเขาเป็นแค่กลุ่มคนจอมปลอม บังคับให้สตรีคนหนึ่งขึ้นไป ” จินจิ่ว โกรธมาก
หลี่เซียนเต่าเข้าใจอย่างคร่าวๆว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่เขายังต้องเข้าใจรายละเอียดบางอย่าง…
“ อาจารย์ของเจ้ามอบนาฬิกาให้เจ้า ? ”หลี่เซียนเต่ายังคงถามต่อไป
“ ใช่ ตอนที่อาจารย์ของข้าถูกขัง นางบอกวิทยาลัยเซียน ให้ปล่อยข้าออกไป นางให้นาฬิกาข้าและบอกให้ข้าทุบนาฬิกาเมื่อข้าตกอยู่ในอันตราย นางบอกว่าข้าจะตามหา นายธนาคารแห่งจักรวาล และแลกเปลี่ยนกับเขาเพื่อช่วยชีวิตข้า ” จินจิ่วพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ แล้วเจ้าอยู่ในอันตรายหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
” ไม่ แต่ข้าถูกคุมขังในสนามหญ้าเล็กๆ ใน วิทยาลัยเซียน และไม่สามารถออกไปได้ ข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทุบนาฬิกาให้แตกและมาที่นี่ ” จินจิ่ว ส่ายหัว
“ นี่คือธนาคารแห่งจักรวาล เราสามารถแลกเปลี่ยนอะไรก็ได้ บอกข้าว่าเจ้าต้องการแลกเปลี่ยนอะไร ? ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
“ ข้าต้องการให้ท่านช่วยอาจารย์ของข้า ” จินจิ่ว กล่าวโดยไม่ลังเล
หลี่เซียนเต่าพยักหน้า ตามที่คาดไว้ เขาไม่สามารถช่วยใครซักคนโดยปราศจากการชดเชยได้
“ เจ้าจะจ่ายให้เท่าไหร่เพื่อช่วยอาจารย์ของเจ้า ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
หลี่เซียนเต่าเป็นหนี้ อาชิง ดังนั้นหลี่เซียนเต่าจะช่วยนาง
แต่เขาจะทำเช่นนั้นในความสามารถส่วนตัวของเขา
ตอนนี้ จินจิ่ว ทำลายนาฬิกาและมาที่ธนาคารแห่งจักรวาลเพื่อบอกหลี่เซียนเต่าให้ช่วยอาจารย์ของเขา …
ในแง่ของการทำงานหลี่เซียนเต่าจะไม่ให้โอกาส เขาจะคิดเงินเท่าที่ควร ดังนั้นหลี่เซียนเต่าจึงมองไปที่ จินจิ่ว ด้วยท่าทางสงบ
หลี่เซียนเต่ายังตัดสินใจว่าแม้ว่า จินจิ่ว จะไม่สามารถจ่ายราคาได้และการค้าก็ไม่ผ่าน
เขาจะช่วย อาชิงเป็นเพื่อน
นั่นคือตัวเขาเองและไม่ใช่ธนาคารแห่งจักรวาล
นี่ไม่ใช่ความโลภ แต่หลี่เซียนเต่าเป็นมืออาชีพ
จินจิ่ว มองไปที่หลี่เซียนเต่าและถามว่า ” ท่านต้องการอะไรเพื่อช่วยอาจารย์ของข้า ? ”
” ราคาแตกต่างกันไปสำหรับแต่ละคน อาจารย์ของเจ้าถูกขังอยู่ภายในกลุ่มระดับบน เพื่อช่วยนางเจ้าต้องจ่ายมาก ดังนั้นถ้าเจ้าไม่สามารถเอาสมบัติจำนวนมากออกมาได้ ข้าก็ไม่เห็นด้วย ” หลี่เซียนเต่ากล่าว
“ สมบัติของปีศาจโบราณเพียงพอหรือไม่ ? ” จินจิ่ว กล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ สมบัติของปีศาจโบราณ ? ” คิ้วของหลี่เซียนเต่าลุกขึ้น เขาตกใจมากที่เด็กร่างผอมดำเช่นนี้มีสมบัติของปีศาจโบราณ
“ ปู่ของข้าทิ้งไว้ให้ข้า เขาเข้าไปในขุมนรกและโลกปีศาจเพื่อสังเกตสมบัติ แต่เขาไม่สามารถหยิบมันขึ้นมาและวาดแผนที่ที่เขามอบให้ข้า ” จินจิ่ว รวบรวมความคิดของเขาและบอกหลี่เซียนเต่าเกี่ยวกับภูมิหลังของสมบัติ
“ ปู่ของเจ้าไปลึกลงไปในขุมนรก ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
“ ใช่แล้ว ปู่ของข้ามาจากยุคเดียวกับอาจารย์ อาจารย์ของข้าเป็นรุ่นพี่ของปู่ของข้า ปู่ของข้าเสียชีวิตเมื่อสองเดือนก่อน และก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาได้ส่งต่อข้าไปหานาง ” จินจิ่ว กัดฟันของเขา ไม่ว่าเขาจะต้องจ่ายราคาเท่าไร เขาก็ต้องช่วยอาจารย์ของเขา
“ แผนที่อยู่ที่ไหน ? ”หลี่เซียนเต่าเอื้อมมือออกไป
” ที่นี่ ” จินจิ่ว ส่งแผ่นหนังที่ชุบไขมันให้หลี่เซียนเต่า
บนนั้น มีแผนที่ชัดเจนและปลายทางคือสมบัติของปีศาจโบราณ
“ เป็นอย่างไรบ้าง ท่านช่วยอาจารย์ของข้าด้วยสิ่งนี้ได้หรือไม่ ? ” จินจิ่ว ถามอย่างกังวล
หลี่เซียนเต่ามองดูแผนที่และคิดอย่างลึกซึ้ง
เขาไม่รู้ว่าสถานที่นี้มีสมบัติมากมายเพียงใด ในทางตรรกะหลี่เซียนเต่าควรจะปฏิเสธมัน
แต่ดูจากความคาดหวังของ จินจิ่ว และความจริงที่ว่ามันเป็นโชคร้ายถ้าเขาล้มเหลวแขกสองคนแรกของเขาใน แดนนภาสวรรค์
ยิ่งไปกว่านั้น หากได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากสมบัติของปีศาจโบราณ ข้อตกลงของหลี่เซียนเต่าจะเป็นชัยชนะครั้งใหญ่
ดังนั้นหลี่เซียนเต่าชี้และพูดว่า “ เสี่ยวฉี เตรียมสัญญาและให้เขาเซ็นมัน ”
เสี่ยวฉีส่งผ่านสัญญาที่เตรียมไว้ให้หลี่เซียนเต่า
หลี่เซียนเต่ามองดู ไม่มีปัญหา เขาวางมันลงบนโต๊ะแล้วผลักไปที่ จินจิ่ว…
“ เซ็น เซ็น แล้วข้าจะช่วยอาจารย์ของเจ้า ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
” ตกลง ” จินจิ่ว มองดูสัญญาอย่างรอบคอบและตระหนักว่ามันถูกเขียนไว้ว่าเขาต้องช่วยอาจารย์ของเขา เขาสงบลงและลงนามทันที
