ซูเก้อ เว่ยหว่อ เป็นเซียนในโลกมนุษย์ อัจฉริยะระดับแนวหน้า เป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง
เขาเกิดใน แดนนภาสวรรค์ เขาทยานขึ้นใน แดนนภาสวรรค์ และอยู่ยงคงกระพันใน แดนนภาสวรรค์
ชื่อเสียงของเขาเป็นความจริง เขาพึ่งพาตัวเองเพื่อสร้างมันขึ้นมาทีละนิด
20 ปีที่แล้ว เขาเริ่มท่อง แดนนภาสวรรค์ เพื่อต่อสู้กับผู้อื่น ในตอนเริ่มต้น เขาต่อสู้กับคนรุ่นเยาว์ แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าพวกเขาอ่อนแอเกินไป
น้อยคนนักที่จะรับการโจมตีจากเขาได้
จากนั้นเขาก็หันไปมองคนรุ่นก่อน
เช่นนั้น หลังจาก 20 ปี เขาได้ครอบคลุมหนึ่งในสิบของ แดนนภาสวรรค์ เขาต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญรุ่นเก่าจำนวนมากและสร้างชื่อเสียงให้กับเขา
ไม่มีเซียนด้านบน แต่มีที่นี่
ซูเก้อ เว่ยหว่อ เป็นคนเช่นนั้น
ดังนั้น เขามีความมั่นใจและภูมิใจมากพอที่จะเผชิญหน้ากับหลี่เซียนเต่า
แม้ว่าหลี่เซียนเต่าจะสังหารผู้มีเกียรติในดาบสองเล่ม เขาก็รู้สึกเหมือนว่าเขาทำเต็มที่แล้ว เขาก็สามารถทำได้เช่นกัน
ท่านผู้ทรงเกียรตินั้นแก่เกินไปและน่าจะตายเมื่อ 3,000 ปีก่อนด้วยซ้ำ เขาเลื่อนมันออกไปอย่างแรงและร่างกายของเขาขาดพละกำลัง การเดิมพันครั้งสุดท้ายของเขาไร้ประโยชน์ และเขากลับกลายเป็นหินเหยียบอีกก้าวของหลี่เซียนเต่าและช่วยเพิ่มความมั่นใจให้กับเขา
ซูเก้อ เว่ยหว่อ ถือ ดาบทำลายล้าง และรัศมีของเขาก็ปีนขึ้นไป เขาลงมาในพื้นที่และไม่ปล่อยให้รัศมีของเขาถูกระงับโดยหลี่เซียนเต่า
“ เจ้าหยิ่งเกินไป ตอนนี้ข้าจะสังหารเจ้า ! ” ซูเก้อ เว่ยหว่อ กล่าวอย่างมั่นใจขณะที่เขาเดินไป ดาบทำลายล้าง ให้แสงเย็นยะเยือกซึ่งสวยงามมากจนทำให้ตัวสั่น มันน่ากลัวมากจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
หลายคนที่อยู่ห่างไกลมองด้วยลมหายใจน้อยลง ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอดูความแข็งแกร่งของชายผู้นี้ที่ทุกคนหวังไว้สูงส่ง
เมื่อน้องชายคนเล็กของเขา เสี่ยวซูเก้อ เห็นสิ่งนี้ ริมฝีปากของเขาก็ขดขึ้น “ ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าจะเป็นพี่ชายของข้าได้อย่างไร เจ้ากล้าที่จะดูถูกข้า ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของพี่ชายข้าแล้ว ”
ผู้คนนับล้าน จ้องมองมากมาย ทุกคนจับจ้องไปที่ร่างของ ซูเก้อ เว่ยหว่อ
เขาก้าวไปข้างหน้าก้าวใหญ่ เหยียบขึ้นไปในอากาศและฟันด้วย ดาบทำลายล้าง ซึ่งกลายเป็นลำแสงกลางอากาศขณะที่มันพุ่งไปข้างหน้า
การโจมตีครั้งนี้รุนแรงมากราวกับดาวตกกระแทกพื้น มันเต็มไปด้วยพลังทำลายล้างและทรงพลัง แบก เต๋า อันรุนแรงและปราบปรามหลี่เซียนเต่า
การโจมตีครั้งนี้รุนแรงมาก
อย่างน้อยสำหรับบุคคลภายนอก นี่เป็นการทำลายล้างและบ้าคลั่งอย่างยิ่ง
สองเต๋า นี้ผสานกันได้ดีโดยบุคคลนี้และแข็งแกร่งมาก แต่สำหรับหลี่เซียนเต่ามันก็แค่นั้น
ร่างของเขาประกอบด้วยเก้าแดนนภาและสิบแดนโลก และด้วยโลกทั้ง 19 โลกที่สนับสนุนเขา ร่างกายของเขาจึงอยู่ยงคงกระพัน
หลี่เซียนเต่าไม่ได้ใช้พลังงานดาบใดๆ เขาเพิ่งเอื้อมมือออกไป นิ้วของเขาส่องประกาย ร่างกายของเขาโปร่งแสงราวกับลูกหินที่วิจิตรบรรจง
ฝ่ามือของหลี่เซียนเต่ามี เต๋า ไหลอยู่ในนั้น นิ้วของเขามี เต๋า พันรอบตัวพวกเขา ไม่ใช่ เต๋า ลึก แต่เป็นธาตุห้าขั้นพื้นฐาน
ธาตุทั้งห้าเป็นเต๋าพื้นฐานที่สุด แต่ก็เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด มีเพียงห้าธาตุที่มั่นคงเท่านั้นที่สามารถเกิดเต๋า อื่นได้
ถ้าห้าเต๋าพังลง เต๋าอื่นก็จะเหมือนกับตึกที่ไม่มีฐานรากซึ่งจะพังทันที
ดังนั้นเต๋าพื้นฐานจึงไม่อ่อนแอที่สุด ในทางตรงกันข้าม หากใครเข้าใจธาตุทั้งห้า บุคคลนั้นย่อมไม่อ่อนแออย่างแน่นอน
ในขณะนั้น นิ้วทั้งห้าของหลี่เซียนเต่าเป็นตัวแทนของห้าเต๋า และยินดีกับใบมีด
แสงใบมีดที่คมกริบที่สุดตกบนมือของหลี่เซียนเต่าและหายไปอย่างรวดเร็ว เจตนาทำลายล้างและสังหารถูกล้างโดยธาตุทั้งห้า
ซูเก้อ เว่ยหว่อ ขมวดคิ้วเพราะเขาไม่คิดว่าหลี่เซียนเต่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาเข้าใจธาตุทั้งห้าแล้วและจริงๆ แล้วพวกมันอยู่ในขั้นตอนที่ลึกล้ำเช่นนี้ !!
“ แล้วถ้าเจ้ามีห้าธาตุแล้วไง ? วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าอย่างแน่นอน ” เขายังคงมั่นใจ นี่เป็นเพียงปัญหาเล็กน้อย เขาเพิ่งเหวี่ยงดาบนั้นไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตอนนี้เขากำลังโจมตีอย่างถูกต้อง
แสงใบมีดพุ่งผ่านท้องฟ้าและร่างกายของเขาบินไปในอากาศในขณะที่เขาใช้วรยุทธุ์ใบมีดที่หายากจริงๆ
วรยุทธุ์ใบมีดลอบสังหาร
ในขณะนี้ เมื่อ ซูเก้อ เว่ยหว่อ กำลังบินและเดินอยู่ในความมืด พายุลูกใหญ่ก็ปะทุขึ้น
ในพายุ ข้างๆ หลี่เซียนเต่า ใบมีดอันเงียบงันได้ฟันออกไป
หลี่เซียนเต่าไม่ได้ทำอะไรเลย ในชั่วพริบตา เขามองเห็นความว่างเปล่าและเห็น ซูเก้อ เว่ยหว่อ ที่ซ่อนอยู่ในมิติ
“ ถ้านี่คือทักษะทั้งหมดที่เจ้ามี เจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่ง เซียน ในโลกมนุษย์เลย ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น เขาสะบัดนิ้วของเขาและมันกระแทกกับ ดาบทำลายล้าง อย่างมารดานยำ
พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายไปทั่วใบมีดและทำให้ร่างกายของเซียนสั่นสะเทือน เขาบินออกจากความมืดของมิติ
เขาถอยหลายสิบก้าว แต่ละก้าวจะทำให้อากาศระเบิด ในท้ายที่สุด เขายังกระอักเลือดออกมาในขณะที่มองหลี่เซียนเต่าอย่างไม่เชื่อสายตา
“ ได้ยังไง… เจ้าแข็งแกร่งแค่ไหนกัน ? ”
หลี่เซียนเต่ายิ้มอย่างสงบ “ เพราะข้าใช้กำลังทั้งหมดของข้า ”
แรงสะบัดเต็มที่ของเขาทำให้ ซูเก้อ เว่ยหว่อ ตกตะลึงและเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“ เจ้า… เจ้าเป็นผู้ฝึกฝนที่ล้มเหลวในการขึ้นไปรึเปล่า ? ” ซูเก้อ เว่ยหว่อ โกรธจัด เขาไม่กล้าที่จะเชื่อ ความมั่นใจของเขาลดลงแล้ว
การสะบัดนิ้วของเขาทำให้ความมั่นใจทั้งหมดของเขาหายไป
“ ผู้ฝึกตนที่ไม่สามารถขึ้นไปได้ ? ”หลี่เซียนเต่าขมวดคิ้วและส่ายหัว “ ข้าไม่ได้ล้มเหลว เมื่อกี้เจ้าโจมตีข้า ดังนั้นถึงตาข้าแล้ว ”
ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ หลี่เซียนเต่ากำลังจะโจมตี
ซูเก้อ เว่ยหว่อ เป็นคนเดียวที่อยู่รอบตัว
ตราบใดที่หลี่เซียนเต่าสังหารเขา ทุกสิ่งทุกอย่างก็สงบลง
เมื่อเหล่าทวยเทพสิ้นพระชนม์ บรรดาผู้ศรัทธาจะล่มสลาย
สายตาที่เร่าร้อนและเร่าร้อนของคนรอบข้างแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเชื่อในตัวเขา
คนที่พวกเขาเชื่อคือ ซูเก้อ เว่ยหว่อ
สำหรับพวกเขา มีเพียงคนเดียวไม่สามารถเก็บสุสานเซียนทั้งหมดได้ เป็นการดีที่สุดถ้าหลุมฝังศพถูกทำลายและสมบัติจะกระจัดกระจาย เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นก็จะมีโอกาสได้รับประโยชน์
แต่หลี่เซียนเต่าจะไม่ให้โอกาสพวกเขา
ท่ามกลางความเงียบงัน เมฆดำก้อนใหญ่ปรากฏขึ้น มันปกคลุมท้องฟ้าทำให้ดวงอาทิตย์หายไป แผ่นดินตกอยู่ในความมืดมิดและเงียบสนิท
เมฆดำกดทับลงมาราวกับมวลสีดำ ทำให้ออร่ารอบๆ ถูกระงับจริงๆ รู้สึกเหมือนกับว่าพายุจะลงมาทุกเมื่อ
หมอกดำทะมึนกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง
รัศมีของหลี่เซียนเต่าอยู่ภายในทั้งหมด..
เสียงดาบดังขึ้นและพลังงานสังหารก็พุ่งออกมา พลังงานดาบเย็นชา เจตนาสังหารฟันแทงกระดูกกวาดไปทั่วท้องฟ้า มันรู้สึกเหมือนอยู่ในนรกที่มีชีวิตและมันน่ากลัวมาก
ในขณะนั้น ดวงตาของหลี่เซียนเต่าก็เปล่งแสงอันเยือกเย็น ความปรารถนาที่จะสังหารของเขาแพร่กระจายไปทั่ว ภูเขาลูกใหญ่พังทลายและกลายเป็นผง ภายใต้เจตนาสังหารที่มองไม่เห็น ไม่มีอะไรเหลือและไม่มีอะไรได้รับอนุญาตให้มีอยู่
บนยอดเขานี้ เจตนาสังหารของหลี่เซียนเต่าถูกรวมเข้ากับ ซูเก้อ เว่ยหว่อ
ในขณะนั้นใบหน้าของเขาก็ตายเป็นเถ้าถ่าน ความมั่นใจของเขาถูกหลี่เซียนเต่าบดขยี้ และเขาคำรามด้วยความไม่เต็มใจ เสียงของเขาราวกับมังกร แต่ก็ไม่มีประโยชน์
พลังงานดาบเย็นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและผ่ามันออก แสงสว่างที่เจิดจ้าเชื่อมโยงกับเมฆดำเบื้องบน การจู่โจมที่ดุร้ายทำลายทุกอย่างต่อหน้าหลี่เซียนเต่า
