หลี่เซียนเต่า เดินทางตลอดทั้งคืนราวกับเป็นพื้นราบ เขาค้นหายอดเขาทุกแห่งเพื่อหา ภูเขาม่วงเนเธอร์
แต่น่าเสียดายที่ หลี่เซียนเต่า ไม่ได้อะไรเลย
เขาผ่านเทือกเขาสามแห่งจากทั้งหมดสิบแปดแห่งและภูเขาอีกสองสามร้อยแห่ง แต่เขาไม่พบภูเขาม่วงเนเธอร์
ในตอนเช้า หลี่เซียนเต่า เผชิญกับดวงอาทิตย์ขึ้นและมองไปที่แสงที่ส่องลงมาบนภูเขา มันเป็นภาพที่สวยงาม
เขายืนอยู่บนยอดเขาและมองไปรอบๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคนจำนวนมากที่วิ่งไปมา หลี่เซียนเต่า อาจรู้สึกดีขึ้นมาก
เมื่อมองไปที่กลุ่มของพวกเขา หลี่เซียนเต่า ยังคงค้นหา ภูเขาม่วงเนเธอร์ เขาไม่สนใจคนเหล่านี้
หากการต่อสู้ของ อาณาจักรโชคชะตา เกิดขึ้นที่นี่ พวกเขาจะเป็นคนแรกที่ตาย
เมื่อพระเจ้าต่อสู้กัน มนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมาน
ต่อหน้าผู้คนจาก อาณาจักรโชคชะตา พวกเขาทั้งหมดเป็นมนุษย์ ผู้เชี่ยวชาญของ อาณาจักรโชคชะตา ที่ทำทุกอย่างจะสามารถดึงเต๋า ได้ ระลอกคลื่นจะปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวและพวกมันสามารถสังหารผู้คนได้ทันที
คนที่ดูรายการที่ต้องการทดสอบโชคของพวกเขาจะกลายเป็นมนุษย์ปุถุชน
หลี่เซียนเต่า ยังคงมุ่งหน้าไปตามเทือกเขาสิบแปดแห่งเพื่อค้นหา ภูเขาม่วงเนเธอร์
แต่เมื่อเขาผ่านภูเขาลูกหนึ่งไป เขาก็ชนคนอ้วนคนหนึ่ง
คนนี้มีขนาดเท่ากับ หลี่เซียนเต่าสามคนรวมกัน เขากำลังเดิน สุนัขและนกกำลังเดินตาม แหวนสว่างสิบเอ็ดวงของเขาสะดุดตาจริงๆ
หลี่เซียนเต่า ไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากแยกจากกันเมื่อวานนี้ พวกเขาจะได้พบกันอีกครั้งในวันนี้
นอกจากนี้ เสี่ยวจูเก้อ ยังประสบปัญหา เขาตื่นตระหนกและดูเหมือนว่าคนข้างหลังเขาพยายามจะสังหารเขา
หลี่เซียนเต่า มองจากระยะไกล สตรีที่คุ้นเคยกำลังถือดาบและพุ่งเข้าใส่เขา ใบหน้าของนางมีเจตนาสังหาร
เย่ฉานิ่ว ผู้ซึ่งระงับความโกรธของนางเมื่อคืนนี้ กำลังไล่ตามเขาไป
“ พี่ชายช่วยข้า มันเป็นเรื่องฉุกเฉิน ” เสี่ยวจูเก้อ มองไปที่ หลี่เซียนเต่า และรู้สึกยินดี เขาวิ่งไปหา หลี่เซียนเต่า เพื่อช่วยเขา
เขาไม่ว่างและไม่อยากช่วยใครซักคน
“ ตายซะ ! ’ ร่างกายของ เย่ฉานิ่ว กลายเป็นลำแสงที่ส่องสว่าง
เสี่ยวจูเก้อ มองดูและกรีดร้อง เขาซ่อนตัวอยู่หลังหลี่เซียนเต่าและใช้ร่างกายของหลี่เซียนเต่าเพื่อสกัดกั้น
หลี่เซียนเต่าขมวดคิ้ว “ เมื่อวานเจ้าเลี้ยงอาหารข้ามา ดังนั้นข้าจะช่วยเจ้าสักครั้ง ข้อตกลงของเราเสร็จสิ้นแล้ว ”
หลี่เซียนเต่า สะบัดและกระแสพลังงานก็ระเบิด มันกลายเป็นดาบสั้นและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
เย่ฉานิ่ว บินถอยหลังในอัตราที่เร็วขึ้น นางชนเข้ากับภูเขาขนาดใหญ่
“ พี่ชาย เจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง ? ” เสี่ยวจูเก้อ ตกตะลึง เขาเอื้อมมือจากด้านหลัง หลี่เซียนเต่า
หลี่เซียนเต่า ต้องการเปิดระยะห่างระหว่างพวกเขา เขาพูดอย่างไร้ความรู้สึก “ ถ้าข้าไม่สามารถเอาชนะนางได้ ข้าจะกลายเป็นโล่ของเจ้า และนางก็คงจะแทงข้า ”
“ เจ้าไม่ได้ตีนางเหรอ ? ” เสี่ยวจูเก้อ ตอบด้วยรอยยิ้มที่น่าอึดอัดใจ
“ เจ้าชวนข้าไปทานอาหารและข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไป ข้าไม่ได้ทำร้าย เย่ฉานิ่ว ดังนั้นนางจะไล่ตามเจ้าอีกครั้ง ยังมีเวลาให้เจ้าวิ่ง ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา เขาไม่มีความสุขที่ เสี่ยวจูเก้อ ใช้เขาเป็นโล่
ถ้าไม่ใช่พลังการฝึกฝนของเขา เขาจะถูกสังหารตาย
ในเวลานั้น เสี่ยวจูเก้อ จะช่วยเขาแก้แค้นหรือไม่ ?
เขาอาจจะหนีไปทันทีและหาพี่ชายของเขาเพื่อแก้แค้นให้กับตัวเอง
ในท้ายที่สุด หลี่เซียนเต่า จะต้องตายอย่างไร้ค่า
เสี่ยวจูเก้อ เป็นคนเห็นแก่ตัว เขาไม่เก่งและเก่งแค่สร้างปัญหา หลี่เซียนเต่า ดึงเส้นแบ่งระหว่างพวกเขาและปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชา
“ นั่นเป็นสิ่งที่ผิด พี่ชายของข้าเป็นชาวเซียนในโลกมนุษย์ ผู้คนมากมายต้องการเป็นเพื่อนกับข้า ” เสี่ยวจูเก้อ ไม่มีความสุข
“ แม้ว่าเขาจะเป็นชาวเซียนตัวจริง แต่ข้าก็ไม่ต้องกลัวเขาหรือพยายามเข้าใกล้เขา ถ้าเจ้าไม่ไปและเย่ฉานิ่ว ไล่ตามเจ้า ข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา…
“ ก็ได้ ในเมื่อเจ้าไม่สนใจแล้วข้าจะไป” การแสดงออกของ เสี่ยวจูเก้อ เปลี่ยนไปอย่างเย็นชา เขายิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะจากไป
ในภูเขาที่อยู่ห่างไกล เย่ฉานิ่ว หลุดพ้น นางจ้องที่ หลี่เซียนเต่า อย่างระมัดระวัง การโจมตีครั้งนั้นทำให้นางรู้สึกกลัวอย่างแท้จริง
หลี่เซียนเต่า ควบคุมความแข็งแกร่งของเขาได้ดีและตบนางออกไปโดยไม่ทำร้ายนางเลย นางรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยที่หายไปในทันที
แต่ถ้า หลี่เซียนเต่า ใช้กำลังมากกว่านี้ นางคงถูกสังหารตาย
หลี่เซียนเต่าไม่ได้พูดอะไร เขายังคงเคลื่อนที่ไปยังเป้าหมายซึ่งก็คือการค้นหา ภูเขาม่วงเนเธอร์
เย่ฉานิ่ว เห็นว่า หลี่เซียนเต่า ไม่ได้เข้าไปยุ่ง นางกัดฟัน “ วันนี้ข้าจะสังหาร เสี่ยวจูเก้อ ”
ความเร็วของนางเพิ่มขึ้นอีกครั้งเมื่อนางไล่ตาม เสี่ยวจูเก้อ
หลี่เซียนเต่า โยนเรื่องนี้ไปที่ด้านหลังศีรษะของเขาและค้นหา ภูเขาม่วงเนเธอร์ ต่อไป
ส่วน เย่ฉานิ่ว สังหาร เสี่ยวจูเก้อ หรือไม่ หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจ
มันคงดีถ้านางไม่ทำเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
เขามาที่ภูเขาลูกใหม่ ขาของ หลี่เซียนเต่า ร่อนลงและเขาเริ่มกระตุ้นเส้นลมปราณของมังกรรอบๆ
เส้นลมปราณของมังกรตื่นขึ้น มันดุร้ายจริงๆ ราวกับมังกรที่หลับใหลมานับล้านปีถูกปลุกให้ตื่น มันโกรธและระบายอารมณ์ด้านลบทั้งหมดออกมา
ภูเขาเริ่มสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินไหว หินตกลงมาและกระแทกกับพื้น ต้นไม้ล้มลงและมันเป็นฉากที่น่ากลัวจริงๆ
หลี่เซียนเต่า ขมวดคิ้วและก้าวลงไป
“ มังกรบ้า เงียบไปเลย ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกไม่มีความสุข
ความแข็งแกร่งของเขาปราบปรามเส้นลมปราณมังกรจอมซนโดยตรง บริเวณโดยรอบเงียบลงทันที
“ ทำไมเส้นลมปราณของมังกรจึงโกรธมาก ? ” หลี่เซียนเต่ารู้สึกสับสน
“ มีภูเขาม่วงเนเธอร์อยู่ใกล้ๆ ไหม ? ” หลี่เซียนเต่า มองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจ
ภูเขานี้ไม่ใช่ภูเขาม่วงเนเธอร์ นั่นเป็นสิ่งที่ หลี่เซียนเต่า มั่นใจ แต่เส้นลมปราณมังกรนี้ไม่ปกติ
ดูเหมือนว่ามันจะได้รับผลกระทบจาก ภูเขาม่วงเนเธอร์ เนื่องจากเป็นกรณีนี้ ภูเขาม่วงเนเธอร์ จึงอยู่ไม่ไกลเกินไป
เมื่อ หลี่เซียนเต่า คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็มุ่งหน้าไปยังภูเขาไม่กี่แห่งที่อยู่รอบๆ ทันที
เส้นลมปราณของมังกรด้านล่างยังคงหุนหันพลันแล่นและใจร้อนยิ่งกว่าครั้งก่อน
หลี่เซียนเต่า ยังคงสอบสวนต่อไป แต่ละเส้นก็เป็นแบบนั้น และมันก็แย่ลงเรื่อยๆ
แต่หลี่เซียนเต่าข้ามภูเขาเก้าลูกและเห็นยอดเขาสีดำซ่อนอยู่หลังภูเขาสองลูก เขาแทบจะหามันไม่เจอ
เมื่อ หลี่เซียนเต่า เห็นมัน ริมฝีปากของเขาก็ขดขึ้น “ ภูเขาม่วงเนเธอร์ เจ้ารู้ไหมว่าข้ากำลังมา ”
“ รู้แล้ว เข้ามาสิ ” เสียงต่ำดังขึ้นในภูเขา
หลี่เซียนเต่าไม่ได้กลัวมัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เมื่อเขาพบมัน เขาจะต่อสู้กับมันแบบตัวต่อตัว
แน่นอน บางทีเมื่อ หลี่เซียนเต่า เพิ่งเข้ามาและเขาปล่อยออร่าของเจ้านายของเขาออกไป เขาก็แค่เอาสัญญาออกและพูดตัวตนของเขาและทำให้ ภูเขาม่วงเนเธอร์ หวาดกลัวให้โค่นล้มเขา
แน่นอน นี่เป็นเพียงความคิดชั่วขณะหนึ่งสำหรับ หลี่เซียนเต่า ก่อนที่เขาจะโยนมันไปที่ด้านหลังของจิตใจ เขาเดินเข้าไปใน ภูเขาม่วงเนเธอร์
