Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 91

AC 91: ความโกลาหล

“ หยุด หยุด! เราเป็นเพื่อนกัน. มาคุยกันเถอะ.” วอนเมอร์ก สังเกตเห็นบางอย่างผิดพลาดและพยายามไกล่เกลี่ยข้อพิพาท

“ ข้างในคืออะไร” ฮาแกนกังวลมากจนใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดง

“ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า” อันเฟย์กล่าวอย่างเรียบเฉย

“ แต่…” ฮาแกนพยายามเถียง

“ เอาล่ะได้เลย” วอนเมอร์ก ปิดปากของ ฮาแกน อย่างรวดเร็ว “ หัวหน้า เจ้าควรรู้อารมณ์ของฮาแกน โปรดยกโทษให้เขา”

“ พวกเจ้าอยู่และทำความรู้จักกันก่อนก็ได้ ซูซานนา เจ้าช่วยออกมาสักครู่ได้ไหม” อันเฟย์หันกลับมาและเดินออกจากห้องไป

เมื่อเห็น ซูซานนา ตาม อันเฟย์ ออกไปดวงตาของ วอนเมอร์ก และ ฮาแกน ก็ใหญ่เท่าจานรอง พวกเขาติดตาม ซูซานนา เป็นเวลาหนึ่งปีและไปที่ต่างๆมากมายด้วยกัน พวกเขารู้เกี่ยวกับ ซูซานนา ซูซานนาดูภายนอกตัวเล็กและดูนุ่มนวล แต่นางเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและแข็งแกร่ง นางมีความคิดของตัวเองเกี่ยวกับสิ่งต่างๆและทำสิ่งต่างๆอย่างแน่วแน่ พวกเขาไม่เคยเห็น ซูซานนา เชื่อฟังขนาดนี้

ที่โถงทางเดิน อันเฟย์ หยุดชั่วขณะและถามด้วยเสียงต่ำ“ ซูซานนา เจ้ารู้จักพวกเขามานานแค่ไหนแล้ว?”

“ เกือบปีครึ่ง” ซูซานนา ตอบ

“ เจ้ารู้จักพวกเขาดีไหม” อันเฟย์ ถาม

“ ใช่” ซูซานนา กล่าว

“ พวกเขาเป็นคนแบบไหน?” อันเฟย์ ถาม

“ โดยทั่วไปพวกเขาไม่ได้แย่ วอนเมอร์ก ชอบกล่าวเล่น ๆ ฮาแกนเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่พวกเขาเป็นคนดี” ซูซานนา ยิ้ม

“ ซูซานนา ฮาแกนสังเกตเห็นการปรากฏตัวของยูนิคอร์นตัวน้อยแล้ว บอกให้เขาเก็บความลับของเราได้ไหม. เขาไม่สามารถบอกใครได้โดยเฉพาะ วอนเมอร์ก วอนเมอร์ก ดูเหมือนว่าเขาจะมีปากที่ใหญ่ ถ้าเขารู้เรื่องนี้เขาจะบอกให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับยูนิคอร์นตัวน้อย” อันเฟย์ กล่าว

อันเฟย์ เรียนรู้จาก ซูซานนา และ คริสเตียน ว่ามีไม่กี่คนในประวัติศาสตร์ที่ได้รับความภักดีจากยูนิคอร์น คนไม่กี่คนเหล่านี้ล้วนมีอิทธิพลมากและมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งซึ่งรับประกันความสำเร็จและความปลอดภัยในการต่อสู้ อันเฟย์ ไม่ดีเท่าพวกเขาในแง่ของพลังการต่อสู้และอิทธิพล ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังและระมัดระวัง

“ ใช่ ข้าจะเรียกหาเขาและแจ้งให้เขาทราบตอนนี้” ซูซานนากล่าว

“ เจ้าไม่ต้องทำตอนนี้ เราต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของ วอนเมอร์ก ไม่เช่นนั้นเขาอาจพยายามดึงความลับจาก ฮาแกน ได้ ฮาแกนดูซื่อสัตย์มาก ซูซานนา เจ้าแน่ใจหรือว่าพวกเขาจะเป็นประโยชน์สำหรับเรา ” อันเฟย์ขมวดคิ้ว

“ อันเฟย์ ฮาแกนเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ เขาจะเป็นประโยชน์มากสำหรับเรา วอนเมอร์กเป็นเพียงจอมดาบขั้นต้น แต่เขาเข้าสังคมได้ดีและมีความสามารถในการติดต่อกับผู้อื่นได้อย่างรวดเร็ว กองทหารของเราต้องการใครสักคนเช่นเขา” ซูซานนา กล่าวด้วยความจริงใจ นางไม่ได้อยู่กับอันเฟย์และกองทหารของเขามานาน นางเดินทางกับ วอนเมอร์ก และ ฮาแกน มานานกว่าหนึ่งปี อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของความผูกพันระหว่างผู้คนไม่ได้ถูกกำหนดโดยระยะเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน นางเคยพบกับช่วงเวลาที่อันตรายถึงชีวิตกับ อันเฟย์ และกองทัพของเขาและได้แบ่งปันความลับสำคัญกับพวกเขา ดังนั้นนางจึงสามารถวิเคราะห์บุคลิกและคุณสมบัติของ วอนเมอร์ก และ ฮาแกน ต่อหน้า อันเฟย์ ได้ แต่จะไม่บอกความลับใด ๆ เกี่ยวกับกองทหารของ อันเฟย์ ให้ วอนเมอร์ก ทราบ

อันเฟย์ พยักหน้าขณะที่ ซูซานนา กล่าวต่อ“ ถ้าเจ้าต้องการลองใจ วอนเมอร์ก ข้ามีความคิด แต่ข้าต้องยืมแขนของเจ้า”

“ ยืมแขนข้าหรือ? เจ้าหมายถึงอะไร” อันเฟย์ รักษาใบหน้าที่จริงจังสำหรับการสนทนา

ซูซานนา ถอนหายใจเล็กน้อย “ ไม่เป็นไรข้าจะเข้าไปก่อน” นางเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน

อันเฟย์ ค่อนข้างสับสน เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะหันกลับไปหาบลาวีและถามว่า“ ทุกอย่างเรียบร้อยหรือเปล่า”

“ ใช่” บลาวี กล่าว

“ เจ้าช่วยดูที่นี่สักครู่ได้ไหม ข้าต้องลงไปชั้นล่าง” อันเฟย์ กล่าว

ทุกคนดูเป็นมิตรต่อกันมากขึ้นในห้อง วอนเมอร์ก ช่วยให้การสนทนาดีขึ้น ซูซานนา เดินเข้าไปในห้องและยืนอยู่ข้างๆ คริสเตียน นางกระซิบกับเขาว่า“ ข้าจะยืมแขนคุณ” ซูซานนาจับแขนของคริสเตียนก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

วอนเมอร์ก ชอบ ซูซานนา มานานแล้ว ซูซานนา รู้ว่า วอนเมอร์ก คิดอย่างไรกับนาง แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันกับเขา ซูซานนา มีประสบการณ์เลวร้ายมาตั้งแต่นางยังเล็ก ๆ ในความคิดของนางผู้ชายที่ดีสำหรับนาง ควรจะสามารถเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบากร่วมกับนางและช่วยเหลือนางได้ วอนเมอร์ก ไม่สามารถทำสิ่งเหล่านั้นได้อย่างน้อยก็ไม่ใช่ เมื่อพวกเขาเดินทางด้วยกัน ซูซานนา ดูแลทุกคนเมื่อพวกเขาเดิทางด้วยกัน

วอนเมอร์กเฝ้ามองซูซานนาจากมุมตาของเขา เมื่อเขาเห็นซูซานนาจับแขนของคริสเตียนใบหน้าของเขาก็ซีดลง เสียงของเขาแหบแห้ง

ในขณะเดียวกัน อันเฟย์ ได้เดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง เจ้าของเห็นอันเฟย์เดินมาข้างล่างด้วยตัวเองจึงลุกขึ้นยืนยิ้ม “ เรียนแขก ข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร”

“ ข้าแค่ต้องการอากาศบริสุทธิ์ ข้าจะเดินไปรอบ ๆ ข้าสบายดี ขอบคุณ.” อันเฟย์ ยิ้มขณะมองไปรอบ ๆ “ ธุรกิจของเจ้าต้องดี” อันเฟย์วางสายตาลงบนกระดานดำตรงข้ามโต๊ะคิดเงิน มีหลายสิ่งหลายอย่างถูกเขียนลงบนกระดานดำและพวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นด้วย “คริสตัลเวทย์” อันเฟย์ มองไปที่พวกเขาอย่างใกล้ชิด

“ไม่เลว. มันช่วยให้จบลงด้วยดี” เจ้าของยิ้ม. “ แขกที่รักของข้า ท่านสนใจคริสตัลเวทย์หรือไม่? เจ้าต้องการซื้อหรือขาย?”

“ เรากำลังจะจัดตั้งกองทหารรับจ้างในเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นข้าต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับคริสตัลเวทย์ เจ้าสามารถเรียกข้าว่า อันเฟย์ ได้” อันเฟย์ กล่าว

“ อันเฟย์ ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าชื่อคลาร์ก” เขาเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์คิดเงินและยืนอยู่ข้างๆอันเฟย์ “ ราคาเหล่านี้ปรับปรุงแล้ว ข้าขอให้พนักงานของข้าไปที่ สหภาพทหารรับจ้าง และ สหภาพทหารการค้า เพื่อคัดลอกงานทางทหารทุกประเภทและลดราคาลงทุกเช้า”

“ ทำไมเจ้าไม่มีราคาสำหรับคริสตัลสัตว์เวทย์ระดับสูงล่ะ?” อันเฟย์ ถามอย่างเรียบเฉย

“ คริสตัลสัตว์เวทย์ระดับสูง? ใครก็ตามที่มีคริสตัลเวทย์ระดับสูงจะไม่อยู่ในโรงแรมของข้า” คลาร์กตอบและเขารู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ ตกลงรายการราคาต้องปรับปรุงทุกวันหรือเปล่า? มันเป็นงานที่ต้องทำมาก” อันเฟย์ กล่าว

“พวกเราทำอะไรได้บ้าง? การแข่งขันระหว่างโรงแรมมากเกินไป โรงแรมทั้งหมดใน เมืองแบล็กวอเตอร์ ต้องปรับปรุงรายการราคาทุกวันเพื่อความสะดวกของแขก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องไปที่ สหภาพทหารรับจ้าง เพื่อรับงานใด ๆ ด้วยตนเอง พวกเขาต้องส่งกระดานคริสตัลให้ข้าและข้าจะส่งพนักงานของข้าไปทำเพื่อพวกเขา”

“ แล้วการลงทะเบียนทหารรับจ้างล่ะ?” อันเฟย์ ถาม

“ อืมเราช่วยเรื่องนั้นไม่ได้ สหภาพทหารรับจ้าง จะตรวจสอบ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถช่วยเจ้าได้” คลาร์กกล่าว

หนุ่มใหญ่สองสามคนเดินตามโรงแรม พวกเขาทั้งหมดดูเมา คนหนึ่งมองไปที่โรงแรมทันใดนั้นก็หยิบก้อนหินขว้างใส่โรงแรม ก้อนหินบินมาหาคลาร์กและชนกำแพง พวกเขาหัวเราะอย่างดุเดือดและโยกเยกไป

ใบหน้าของคลาร์กยังคงสงบสุขเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อันเฟย์ เป็นคนที่ชอบต่อสู้เพื่อความยุติธรรม เขาคิดสักครู่แล้วยิ้ม “ พวกเขาอยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างระดับสูงสี่กลุ่มหรือไม่?”

“ ไม่แน่นอนพวกเขาเป็นขุนนาง” คลาร์กหัวเราะเยาะ อันเฟย์บอกได้จากการเยาะเย้ยว่าคลาร์กโกรธจริงๆ อย่างไรก็ตามเขาสามารถซ่อนอารมณ์ของตัวเองได้ดีจริงๆ

“ ทำไมพวกเขาถึงกล้าทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้” อันเฟย์ ถาม

“ พวกเขาเคยอยู่ในโรงแรมของข้า พวกเขาเป็นสมาชิกของทหารรับจ้างยักษ์ ย้อนกลับไปตอนนั้นทหารรับจ้างหินแดง ก็อยู่ในโรงแรมของข้าเช่นกัน พวกเขาแข็งแกร่งกว่าทหารรับจ้างยักษ์มาก ต่อมาทหารรับจ้างหินแดง ได้รับมอบหมายให้ได้รับศพของ อินทรีสายฟ้า พวกเขาเข้าไปในป่าแห่งความตายเพื่อมัน ทหารรับจ้างยักษ์ออกจากโรงแรมตามพวกเขาไป” คลาร์กถอนหายใจ “ ทหารรับจ้างหินแดง ไม่เคยกลับมาที่โรงแรม ของพวกเขายังคงถูกเก็บไว้ที่นี่ เมื่อทหารรับจ้างยักษ์กลับมาพวกเขามีคริสตัลเวทย์ อินทรีสายฟ้า ชั้นยอดหกหรือเจ็ดอัน ข้าพนันได้เลยว่าทหารรับจ้างหินแดง ถูกพวกเขาซุ่มโจมตีเพราะพวกเขาไม่สามารถรับคริสตัลเวทย์ของนกอินทรีสายฟ้าได้ด้วยตัวเอง ทหารรับจ้างสองคนนั้นทะเลาะกันสองสามครั้งในโรงแรมก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เด็ก ๆ ใน หินแดง เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและปล่อยมันไป เด็กน่าสงสาร!”

อันเฟย์ เหล่ตาของเขาวาดภาพทหารรับจ้างหินแดง ที่ทำงานร่วมกันและในที่สุดก็ฆ่า อินทรีสายฟ้า ไปสองสามตัว พวกเขาคงจะเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ บางคนอาจได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ก่อนที่พวกเขาจะหลุดพ้นจากความโศกเศร้าและได้รับคริสตัลเวทย์ของพวกเขา ทหารรับจ้างยักษ์ก็มาอยู่ข้างหลังพวกเขาและสังหารพวกเขา พวกเขาไม่เพียง แต่เอาชีวิตของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคริสตัลเวทย์ด้วย ป่าแห่งความตายเป็นสถานที่ที่สับสนวุ่นวาย

ไม่น่าแปลกใจที่ ฮุ่ยเหว่ย กล่าวว่า ป่าแห่งความตาย นั้นน่ากลัวกว่าสัตว์เวทย์ใด ๆ

“ เจ้าควรบอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผู้คนจะประณามทหารรับจ้างหินแดง สำหรับสิ่งที่พวกเขาทำ” อันเฟย์ กล่าว

“กล่าวโทษ?” คลาร์กส่ายหัว “ การอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุดคือกฎของ ป่าแห่งความตาย สักวันหนึ่งถ้าเจ้านำทหารรับจ้างของเจ้าไปที่ป่าแห่งความตายเจ้าต้องคำนึงถึงกฎนั้นด้วย”

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ.” อันเฟย์ยิ้มแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน เมื่อเห็นว่ามีผู้ชายหลายคนในทหารรับจ้างยักษ์ทำกับคลาร์ก อันเฟย์ รู้ว่าเขาต้องทำอะไร เมื่อก้อนหินบินมาที่คลาร์ก คนส่วนใหญ่จะตกใจหรือหลบหนี แต่คลาร์กสงบนิ่งและไม่ขยับร่างกายเลยสักนิด สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่ตรงกับพลังการต่อสู้ที่อ่อนแอที่คลาร์กมี

“ อันเฟย์ เจ้าไม่อยากเห็นงานของ สหภาพทหารรับจ้าง หรือ?” คลาร์กถาม

“ ไม่ ยังไม่ได้” อันเฟย์ กล่าว

คลาร์กเฝ้าดูอันเฟย์หายไปที่มุมหนึ่ง เขาเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์คิดเงินช้าๆ มีภาพเวทย์สองสามภาพอยู่ใต้โต๊ะโดยมีภาพของ อันเฟย์ อยู่ด้านบนของกอง