Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 85

AC 85: วิสัยทัศน์

คริสเตียนคว้าแผนที่ขุมทรัพย์และศึกษามันอยู่พักหนึ่งเขาพยักหน้า “ ข้าคิดว่ามันอยู่ที่นี่เหมือนกัน”

“ ขอให้ออร์คเริ่มขุดบนเนินเขาในวันพรุ่งนี้ ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาเชี่ยวชาญมาก เนินนี้ไม่ใหญ่โต เราจะพบสมบัติไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแม้ว่าเราจะต้องขุดเนินเขาทั้งหมดก็ตาม” อันเฟย์ ยิ้ม

“ อันเฟย์ข้า…” ซูซานนาลังเลเล็กน้อยและกล่าวว่า“ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าอีกครึ่งหนึ่งของแผนที่ขุมทรัพย์ถูกปล้น หากไม่มีคาถาในอีกครึ่งหนึ่งของแผนที่เราอาจไม่สามารถเปิดสมบัติได้”

“ คาถาอะไร?” คริสเตียนถามด้วยความกังวล

“ มันเป็นอักษรรูนโบราณ ข้าไม่เข้าใจ” ซูซานนา ตอบ

“ รูนโบราณ? มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเท่านั้นที่ต้องการศึกษา” คริสเตียนกล่าว

“ ใช่ ที่ปรึกษาของข้าบอกข้าว่าสมบัตินี้ถูกเก็บไว้โดยผนึกองค์ประกอบ” ซูซานนา กล่าว

“ ผนึกองค์ประกอบ? มันฟังดูไม่ดี” คริสเตียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น

“ ผนึกองค์ประกอบคืออะไร” อันเฟย์ ถาม

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ อันเฟย์ ไม่รู้และเขาถามเกี่ยวกับพวกเขาอย่างนอบน้อมทุกครั้งเมื่อพบพวกเขา จึงไม่มีใครแปลกใจเมื่อเขาถามเกี่ยวกับการผนึกองค์ประกอบ คริสเตียนกระซิบตอบคำถามของ อันเฟย์“ มันเป็นวิธีปิดผนึกสิ่งต่างๆ มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเท่านั้นที่สามารถสร้างผนึกองค์ประกอบได้ หลังจากสร้างผนึกองค์ประกอบแล้วจะต้องปลดผนึกด้วยคาถาที่ถูกต้องมิฉะนั้นการผนึกองค์ประกอบจะระเบิด มันจะเป็นการระเบิดครั้งใหญ่ด้วย องค์ประกอบทั้งหมดจะถูกสับอย่างไม่เป็นระเบียบและทำให้อากาศกลายเป็นสุญญากาศ”

“ จากนั้นเราสามารถปลดผนึกด้วยวิธีที่ไม่ถูกต้องโดยมีจุดประสงค์เพื่อให้เกิดการระเบิด ตราบใดที่เราระมัดระวังเราก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ ผนึกองค์ประกอบจะกลับมาหลังจากการระเบิดหรือไม่” อันเฟย์ ถาม

“ แต่สมบัติก็จะระเบิดเช่นกัน พลังของการผนึกองค์ประกอบแตกต่างกันไป โดยปกตินักเล่นแร่แปรธาตุจะปรับพลังของการผนึกองค์ประกอบตามขนาดของสิ่งของที่พวกเขาพยายามปิดผนึก วิธีเดียวที่จะได้รับสมบัติอย่างปลอดภัยคือการค้นหาคาถา” คริสเตียนกล่าว

“ ดังนั้นข้าคิดว่าเรายังต้องหาสมบัติก่อน อย่าไปกังวลเรื่องอื่น บางทีการผนึกองค์ประกอบอาจหมดอายุแล้วและสูญเสียประสิทธิภาพ” คริสเตียนและคนอื่น ๆ มองหน้ากันแล้วพวกเขาก็พยักหน้า พวกเขารู้ว่าไม่มีใครสามารถปลดผนึกองค์ประกอบได้โดยไม่ต้องใช้คาถาแม้แต่จ้าวจอมเวทย์ ดังนั้นการอภิปรายของพวกเขาจะไม่ช่วยอะไรต่อไป

“ อันเฟย์!” ซานเต้ลงบันไดไปแล้วเมื่อทุกคนได้ยินเสียงของเขา เขาไม่ได้ดูดีเกินไป

“เกิดอะไรขึ้น?” อันเฟย์ขมวดคิ้ว

“ ข้าบอกพวกออร์คไปตามที่เจ้าบอกไปแล้ว แต่ออร์คหลายตัวอยากจากไปและไม่อยากทำงานให้เรา ข้าควรทำอย่างไรดี?” ซานเต้ ถอนหายใจ

“ ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าฆ่าออร์คตัวไหนที่ต้องการจากไป?” อันเฟย์ กล่าว

“ อา อันเฟย์มีออร์คมากกว่าห้าสิบตัวที่ต้องการจากไปและมีเด็ก ๆ อีกจำนวนมากและ…” ซานเต้กล่าว

“ ข้าจะไปดู” บลาวี ขัดจังหวะ

ในบรรดาคริสเตียนและคนอื่น ๆ ในกองทัพ บลาวี ทำตามสัญชาตญาณมากที่สุด ในภาษาสมัยใหม่เขาจะเรียกว่า “ซ่า” มาก เขาสาปแช่งซีด้าที่บ้านของซาอูลและซีด้าเกือบจะฆ่าเขาด้วยการเตะ นอกจาก อันเฟย์ และ ซูซานนา แล้วเขายังฆ่าคนมากที่สุดในการเดินทางเพื่อหลบหนี

บุคลิกภาพมักจะพัฒนาขึ้นทีละเล็กทีละน้อย บลาวี ชอบควบคุมชีวิตของผู้อื่นมาโดยตลอด อย่างไรก็ตามเขารู้สึกประหม่าและกลัวในตอนแรกที่พวกเขาหลบหนี แต่ตอนนี้รู้สึกตื่นเต้น บลาวี เปลี่ยนไป เขาไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ที่จะฆ่าออร์คหลายสิบตัว แต่เขาไม่พอใจกับความลังเลของ ซานเต้ อันเฟย์ได้กล่าวอย่างชัดเจนว่าออร์คตัวใดที่ต้องการจากไปจำเป็นต้องถูกฆ่า ถ้าเป็นเขา เขาจะไม่กลับมาถามอันเฟย์อีก เขาอยากจะฆ่าออร์คพวกนั้นทันทีเมื่อเขารู้ว่าพวกเขาต้องการจากไป

“ระวัง.” อันเฟย์ พยักหน้า

“ ข้าจะ” บลาวี ตอบอย่างเงียบ ๆ เขาบินด้วยเวทมนตร์ลอยไปยังทางออกของถ้ำและเร่งความเร็วขึ้น

“ คริสเตียน ผนึกธาตุมีพลังวิเศษ เจ้าสามารถสัมผัสตำแหน่งของสมบัติได้หรือไม่?” ซูซานนา ถามอย่างกะทันหัน

“ ข้าไม่รู้สึก แต่ข้าสามารถตั้งค่าข่ายเวทย์เพื่อทดสอบได้” คริสเตียนกล่าว

“ ออร์คจะทำงานในตอนกลางวัน เจ้าสามารถตั้งค่าข่ายเวทย์ในเวลากลางคืน เมื่อออร์คกำลังพักผ่อน เหลือเวลาอีกเพียงเจ็ดหรือแปดวันก่อนพระจันทร์เต็มดวง เราต้องรีบ” อันเฟย์ กล่าว

คริสเตียนและคนอื่น ๆ มองหน้ากันกล่าวไม่ออก พวกเขาได้อธิบายให้ อันเฟย์ ฟังว่า ป่าแห่งความตาย น่ากลัวเพียงใด พวกเขารู้ว่า อันเฟย์ ยังคงต้องการไป มิฉะนั้นเขาจะไม่เน้นย้ำถึงพระจันทร์เต็มดวงอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเข้าใจว่า อันเฟย์ พยายามเตรียมพวกเขาสำหรับการเดินทาง แต่พวกเขาต้องไปหรือไม่?

มีเวทมนตร์ที่รุนแรงอยู่นอกถ้ำ เห็นได้ชัดว่า บลาวี เริ่มฆ่าออร์ค เมื่อพิจารณาจากความรุนแรงของการเพิ่มขึ้นของเวทมนตร์ บลาวี ไม่รอให้ออร์คออกจากหมู่บ้านก่อนที่จะเริ่มฆ่าพวกเขา นี่เป็นคำเตือนสำหรับออร์คที่เหลือ

รูปลักษณ์ของทุกคนในถ้ำเปลี่ยนไป แต่ อันเฟย์ ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซูซานนา มองอย่างห่าง ๆ ริสกะ กำลังคิดอย่างหัวเสีย คริสเตียนดูเศร้าเล็กน้อย เขาไม่ต้องการเห็นการสังหารใด ๆ แต่เขาฉลาดพอที่จะเคารพการตัดสินใจของอันเฟย์อย่างแน่นอน อันเฟย์ ไม่ได้ทำผิดพลาดมากมายระหว่างการหลบหนี สำหรับเขาแล้วก็ควรที่จะเคารพการตัดสินใจของ อันเฟย์

“ คริสเตียน เจ้าช่วยพาคนสองสามคนไปรับนิยาและคนอื่น ๆ ได้ไหม” อันเฟย์กล่าวช้าๆ

“ ตกลง” คริสเตียนพยักหน้า

* * * *

เมื่อนิยาและคนอื่น ๆ มาถึงเผ่าออร์คมันก็มืดแล้ว ออร์คได้กวาดล้างชนเผ่าที่ยุ่งเหยิงเมื่อนิยาและคนอื่น ๆ อยู่ระหว่างทาง พวกเขาย้ายทุกอย่างในถ้ำออกไปเพื่อทำความสะอาดห้องให้พวกเขานอน

อันเฟย์เคยคิดว่าจะให้ออร์คไปพักผ่อนในถ้ำกับนิยาและคนอื่น ๆ ซึ่งจะทำให้ง่ายต่อการดูแลออร์ค แต่นิยาก็ต่อต้าน นางเกลียดรูปลักษณ์ของออร์คและกลิ่นตัวของพวกมัน อันเฟย์ ขอให้ นิยา พักผ่อนในบ้านฟางที่เหลือรอดของออร์ค นิยาก็ต่อต้านความคิดนั้นเช่นกัน บอกตามตรงว่าบ้านฟางมีกลิ่นเหม็นยิ่งกว่าในถ้ำ ไม่ใช่เพราะออร์คไม่ต้องการที่จะสะอาด แต่พวกเขาไม่เคยมีแนวคิดเรื่องสุขอนามัย ออร์คหลายร้อยตัวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีห้องน้ำ มันจะสะอาดได้อย่างไร?

อันเฟย์เข้าใจความกังวลของนิยา เขาจึงขอให้คริสเตียนสร้างข่ายเวทย์และส่งออร์คเข้าไป อันเฟย์ ยังขอให้ บลาวี ซึ่งพวกออร์คเกลียดและกลัวมากที่สุดให้คอยดูแลพวกมันในตอนกลางคืน หากออร์คตัวใดต้องการหลบหนีต้องใช้ความกล้าอย่างมากในการหลบหนีภายใต้การเฝ้าดูของบัลวี

ปัญหาการขาดแคลนอาหารทำให้ อันเฟย์ ปวดหัว อันเฟย์ คิดว่าพวกเขาจะมีอาหารมากขึ้นหลังจากที่พวกเขาเข้ายึดครองเผ่าออร์ค เขาไม่ได้คาดหวังว่าอาหารของออร์คจะแตกต่างจากอาหารของพวกเขา ออร์คตัดต้นไม้ที่เคยเขียวขจีและบดให้เป็นผง พวกเขาผสมผงกับน้ำและอบภายใต้แสงแดด นั่นคือขนมปังของพวกเขา

อันเฟย์ชิมขนมปังเล็กน้อย บอกตามตรงว่ามันไม่ได้น่ากลัว มีรสขมเล็กน้อย แต่เนื้อสัมผัสน่ากลัว ขนมปังของออร์คนั้นเหนียวมากจนสามารถใช้เป็นอาวุธได้เพื่อใช้คำกล่าวของอันเฟย์ เมื่อขนมปังถูกกัดเป็นชิ้นเล็ก ๆ ในปาก อันเฟย์ รู้สึกว่าพวกเขาเป็นเหมือนหินก้อนเล็ก ๆ เขาไม่สามารถกลืนพวกมันได้

พวกออร์คชอบผ่าท้องของสัตว์เวทย์ให้เปิดออกและเอาอวัยวะของมันออก จากนั้นพวกเขาก็ตัดสัตว์เวทย์ขึ้นทิ้งไว้ในหม้อใบใหญ่แล้วปรุงเป็นจานซุป โดยไม่ต้องกล่าวถึงทักษะการทำอาหารของพวกเขา หม้อก็ทำให้ทุกคนตกใจไปแล้ว เผ่าออร์คทั้งหมดมีหม้อเพียงสามใบและหนึ่งในสามหัวหน้าเผ่าออร์คที่รับผิดชอบ เมื่อออร์คแสดงให้อันเฟย์เห็นว่าหม้ออยู่ที่ไหน อันเฟย์จ้องไปที่หม้อด้วยความประหลาดใจและกรามของเขาก็ลดลง

ออร์คไม่มีนิสัยชอบล้างหม้อ เมื่อพวกเขาถูกไล่ออกจากโลกมนุษย์ พวกเขาต้องพยายามเอาชีวิตรอดในป่า ดังนั้นนิสัยที่ดีบางอย่างที่พวกเขาเคยพัฒนาในโลกมนุษย์จึงค่อยๆหายไป

เมื่ออันเฟย์กำลังเข้าใกล้หม้อเขาก็ได้ยินเสียงฟู่ดังขึ้นและเห็นเมฆหมอกควันลอยขึ้นไปในอากาศ มีแมลงวันสีน้ำเงินเข้มขนาดครึ่งนิ้วหลายล้านตัวปกคลุมอยู่ภายใต้เมฆหมอกควัน ซุปเหลืออยู่เล็กน้อยในหม้อและมีแมลงวันลอยอยู่บนชั้น มีการกระแทกที่ด้านข้างของหม้อซึ่งจะต้องถูกทิ้งไว้โดยสัตว์เวทย์ต่างๆ กลิ่นที่น่ารังเกียจพุ่งเข้าสู่จมูกของ อันเฟย์ โชคดีที่ อันเฟย์ รักษาขาของเขาให้มั่นคงไม่เช่นนั้นเขาจะตกลงไปตามคลื่นของกลิ่น

อันเฟย์กลั้นหายใจหันหลังเดินออกไป ถ้าหมดอาหารเขาจะกินอาหารแบบนี้ เขายังมีทางเลือกอื่นดังนั้นเขาจึงไม่ได้เอ่ยถึงการกินอาหารประเภทนี้และเขาก็ไม่อยากมองมันอีก

อันเฟย์สงสัยว่าออร์คเหล่านี้มีหอก เกราะหนังและไม้ด้ามสั้นที่มีเขี้ยวหมาป่าได้อย่างไร เมื่อพวกมันขาดสิ่งของพื้นฐาน เขารู้สึกว่าเขาควรมองหาเบาะแสบางอย่างจากฮุ่ยเหว่ย เขายังไม่กังวลเกี่ยวกับปัญหานี้เนื่องจากเขาได้ควบคุมฮุ่ยเหว่ย อันเฟย์ ต้องกดดันให้เขาบอกวิธีตั้งค่า เทอร์ร่าต้านเวทย์ ก่อน

วันที่สองออร์คเริ่มทำงานก่อสร้างหนัก อันเฟย์ รักษาคำกล่าวของเขาและจ่ายเงินให้กับออร์คเป็นเหรียญทองในตอนท้ายของวัน ซึ่งช่วยเสริมขวัญกำลังใจของออร์ค ออร์คไม่จำเป็นต้องออกไปล่าสัตว์เนื่องจากมีนักเวทย์มากมายในกองทหารของอันเฟย์ที่สามารถล่าสัตว์ด้วยเวทมนตร์ได้ มันชัดเจนในตัวเองซึ่งมีประสิทธิภาพมากกว่า: การล่าสัตว์ด้วยเวทมนตร์หรือด้วยหอก เมื่อนักเวทย์หลายคนออกไปด้วยกันพวกเขาสามารถนำสัตว์เวทย์ระดับล่างกลับมาได้เสมอ สี่วันต่อมาข่ายเวทย์ที่คริสเตียนสร้างขึ้นในที่สุดก็สัมผัสได้ถึงเวทมนตร์ที่อ่อนแอบางอย่าง การค้นพบนี้มีประโยชน์ในการตัดสินใจทิศทางการขุดที่ถูกต้องแทนที่จะขุดทุกที่

อันเฟย์ ประเมินแบบอนุรักษ์นิยมว่าพวกเขาจะต้องใช้เวลาอีกเพียงสองวันในการค้นหาสมบัติ ควรประเมินอย่างระมัดระวังเนื่องจากการคิดว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดสามารถเตรียมเขาให้พร้อมสำหรับความประหลาดใจในภายหลัง

วันที่สองตอนเที่ยงออร์คสองสามตัวตกลงไปในอุโมงค์โบราณตอนที่พวกเขากำลังขุดลงไปบนเนินเขา อุโมงค์นั้นเอียงลงด้านล่างดังนั้นออร์คหลายตัวเหล่านั้นจึงกลิ้งลงไปในอุโมงค์และตกลงไปบนกอง พวกเขาพยายามมองไปรอบ ๆ ด้วยแสงธาตุที่อ่อนแอมาก พวกเขาตกใจมากจนตัวแข็งกลายเป็นรูปปั้น

พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้เหรียญทองวันละเหรียญ มันทำให้พวกเขามีความสุขมากทีเดียว ตอนนี้พวกเขามีเหรียญทองอยู่ทุกที่ที่เท้าของพวกเขาและเครื่องประดับจำนวนนับไม่ถ้วนส่องแสงภายใต้แสงไฟสลัว

นอกจากเหรียญทองและเครื่องประดับแล้วยังมีชุดเกราะและอาวุธหนักกองอยู่ที่ผนังถ้ำทั้งด้านหน้าและด้านข้าง มันยากที่จะเห็นพื้นผิวของอาวุธเนื่องจากสิ่งสกปรกได้ปกคลุมห้องหินทั้งหมดเมื่อเวลาผ่านไป

มีกล่องสีเงินลอยอยู่ในอากาศ หากออร์คเหล่านี้มีสายตาที่ดีขึ้นพวกมันสามารถบอกได้ว่ามันไม่ใช่เงิน แต่เป็นมิ ธ ริลที่หายาก มิ ธ ริลหายากมากที่ขนาดเท่าฝ่ามือจะทำให้ใครร่ำรวยได้

ส่วนโค้งสีดำและตัวสั่นและขวานยักษ์ยาว 6 ฟุตถูกแขวนไว้ที่ด้านหน้าของผนังถ้ำ แต่สายตาของออร์คจับจ้องไปที่เหรียญทองที่อยู่ใต้เท้าของพวกเขา พวกเขาจ้องไปที่เหรียญทอง โดยไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มหรือว่าพวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นในเวลาเดียวกันพวกออร์คก็เริ่มหยิบเหรียญทองขึ้นมาและใส่ไว้ในกระเป๋าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

วันนั้น ริสกะ เฝ้าดูแลพวกออร์ค ไม่นานก่อนที่ ริสกะ จะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ อันเฟย์, คริสเตียน และ ซูซานนา ก็มาถึงในไม่ช้า พวกเขาเดินผ่านซอยยาวและเข้าสู่ห้องหิน พวกออร์คในห้องหินไม่ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของพวกมันและยังคงใส่เหรียญทองไว้ในกระเป๋า สิ่งที่พวกเขาทำนั้นโง่เพราะมันง่ายที่จะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนว่าพวกเขากำลังตั้งครรภ์

“ ใส่เหรียญทองลงไปแล้วออกไป!” อันเฟย์ กล่าวอย่างเรียบเฉย

ออร์คเพิ่งสังเกตเห็น อันเฟย์ และคนอื่น ๆ ที่อยู่กับเขา ร่างกายของพวกเขาเยือกเย็นชั่ววินาทีจากนั้นพวกเขาก็หันกลับไปมอง อันเฟย์ ด้วยความโกรธในดวงตาของพวกเขา เหรียญทองทำให้พวกเขาฉลาดน้อยลง พวกเขาทำเรื่องโง่ ๆ ที่แม้แต่สัตว์เวทระดับล่างก็ยังทำไม่ได้

ซูซานนา ตะคอกอย่างหนัก นางและชาลลีพยายามอย่างหนักในการค้นหาสมบัติชิ้นนี้ วันนี้ในที่สุดพวกเขาก็พบมัน นางจะยอมให้ออร์คเหล่านี้ยึดมันไปได้อย่างไร?

“ ซูซานนา!” อันเฟย์เรียกชื่อนางอย่างเงียบ ๆ แล้วหันไปหาออร์ค “ เจ้าไม่ได้ยินข้าหรือ? ใส่เหรียญทองลงไปแล้วออกไป!”

ออร์คสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว พวกเขาเพิ่งตระหนักถึงความแตกต่างอย่างมากในพลังระหว่างพวกเขา ถ้ากองทหารของ อันเฟย์ ประกอบด้วยคนปกติ พวกเขาจะต้องฉีกพวกเขา ผู้คนที่อยู่หน้าออร์คได้สังหารทหารในเผ่าของพวกเขาจับหัวหน้าของพวกเขาและมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาหลายร้อยเท่า พวกเขาลังเลเล็กน้อยและโยนเหรียญทองลงบนพื้นโดยไม่เต็มใจ ออร์คทุกตัวถือได้ว่าฉลาดเพราะพวกเขาแต่ละคนเก็บเหรียญไว้ในกระเป๋า

“ ไอ้พวกนี้!” คริสเตียนสาปแช่งหลังจากที่พวกออร์คปีนกลับไปที่ตรอก คราวนี้แม้แต่คริสเตียนที่ใจกว้างก็รู้สึกว่ามากเกินไป

“ อย่ากังวลกับพวกเขา มาดูสิ่งที่เราได้รับในวันนี้” อันเฟย์ ยิ้ม

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่กล่องในอากาศ นี่คือความแตกต่างในมุมมอง อันเฟย์ และคนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเหรียญทองและเครื่องประดับเลย