Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 81

AC 81: การแสดงที่แท้จริง

ชายหนุ่มผมดำไม่สามารถรับการยั่วยุที่โง่เขลาได้อีกต่อไป ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ เขาชี้ดาบไปที่อันเฟย์ ทุกคนสามารถสัมผัสได้จากความตึงเครียดในอากาศว่าการต่อสู้พร้อมที่จะเริ่มต้นแล้ว

“ อันเฟย์” ซูบินร้องออกมาอย่างประหม่า

“ อันเฟย์กลับมา!” ซูซานนาก็กังวลเช่นกัน

อันเฟย์ โบกมือด้วยรอยยิ้มและเดินไปข้างหน้าอย่างไม่เป็นทางการ เขาดูสงบและสบาย ๆ เขาคิดว่าเขาคงสบายดีเนื่องจากปลายดาบของชายหนุ่มคนนั้นทำจากขี้ผึ้ง เขาอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะส่งผลต่อเขาแบบเดียวกับที่เขาทำให้พลังต่อสู้ของ ซูซานนา หายไปหรือไม่ เขาต้องต่อสู้กับเขาเพื่อให้รู้แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันจะทำให้ซูซานนาและคนอื่น ๆ กังวล

“ เจ้าเป็นแขกจากแดนไกล ตามที่เจ้าต้องการเจ้าทำให้ข้าคลั่ง เจ้าจะจ่ายสำหรับมัน” ชายหนุ่มผมสีดำกล่าวอย่างเย็นชา

“ ท่านนักบุญโปรดบดขยี้วิญญาณของพวกเขาด้วย” หัวหน้าออร์คยิ้มและโค้งคำนับอย่างจริงใจให้กับชายหนุ่มเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้นแน่วแน่ในการต่อสู้

“ ไม่สำคัญว่าเจ้าจะกล่าวอะไร สิ่งที่สำคัญคือสิ่งที่เจ้าทำและเจ้าจะทำได้หรือไม่” อันเฟย์ เดินขึ้นไปบนเวทีด้วยรอยยิ้ม มีวงกลมแสงส่องบนเวทีซึ่งกลืนกินอันเฟย์ อันเฟย์ หลับตาลงเพื่อสัมผัสถึงพลังปราณของตัวเอง เขาไม่รู้สึกว่าฉีของเขาได้รับผลกระทบจากชายหนุ่ม แต่กลับค่อยๆเคลื่อนไปในช่องปกติสิบสองช่องและเส้นชีพจรพิเศษอีกแปดเส้น อันเฟย์ รู้สึกมั่นใจมากขึ้นเกี่ยวกับการต่อสู้โดยรู้ว่า พลังฉี ของเขาไม่ได้รับผลกระทบ

“ เจ้าจะต้องจ่ายสำหรับความจองหองของเจ้า” ชายหนุ่มผมสีดำกล่าวอย่างเยือกเย็น

“ เจ้าจะจ่ายสำหรับการอวดรู้ มันแปลกที่ข้ายังมี พลังฉี อยู่กับข้าใน เทอร์ร่าต้านเวทย์ ของเจ้า ข้าต้องเตือนคุเจ้าว่าเจ้ากำลังจะหลอกตัวเอง” อันเฟย์ ยิ้ม

“ ข้าหรือ” ใบหน้าของชายหนุ่มดูเคร่งเครียด เขาแทงดาบไปที่หน้าอกของ อันเฟย์ ด้วยแรงและความเร็ว ดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะฆ่า อันเฟย์ โดยไม่ต้องกังวลใด ๆ

“ อันเฟย์!” ซูบินเรียกชื่อของอันเฟย์ออกมาเมื่อเขาเห็นดาบเกือบจะแตะหน้าอกของอันเฟย์ เขาปล่อยเวทมนตร์ลอยและบินขึ้นไปบนเวที ถ้าอันเฟย์ต้องตายที่นี่เขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชีวิตเขาไม่ว่าจะต้องเสียค่าใช้จ่ายใดในการต่อสู้ก็ตามและไม่ว่าชายหนุ่มคนนั้นจะทรงพลังเพียงใด

ซานเต้ สวดมนต์ อาบราคาดาบรา ด้วยดวงตาของเขาเป็นสีแดงเลือด ซูซานนา กัดฟันของนางแล้วรีบกลับไปที่เวที ออร์คเหล่านั้นเงยหน้าขึ้นและพร้อมที่จะดูฉากนองเลือดด้วยความตื่นเต้น จากนั้นทุกคนก็ตกใจมากที่พวกเขาถูกแช่แข็งกับพื้นด้วยดวงตาที่โตเท่าจานหลังจากเห็นว่า อันเฟย์ ตอบโต้การโจมตีของชายหนุ่มอย่างไร

อันเฟย์เอื้อมมือออกและจับดาบระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ มันดูสบาย ๆ จนดูเหมือนว่า อันเฟย์ กำลังเก็บดอกไม้อยู่ ชายหนุ่มพยายามพุ่งดาบไปข้างหน้าอย่างเต็มกำลัง แต่เขาไม่สามารถแทงไปข้างหน้าหรือดึงมันออกจากนิ้วของอันเฟย์ได้ หน้าผากของชายหนุ่มเริ่มมีเหงื่อออกเมื่อเขาตระหนักว่าดาบของเขาจะไม่ขยับนิ้วของอันเฟย์เลยสักนิด

“ เจ้าไม่มีทั้งพลังเวทย์และพลังต่อสู้ เจ้าได้รับผลกระทบจาก เทอร์ร่าต้านเวทย์ หรือไม่” อันเฟย์ ยิ้มให้เขาอย่างประชดประชัน “ ถ้านี่คือ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ในตำนานข้าต้องบอกว่ามันเป็นขยะ หากมีทหารหุ้มเกราะครบสองคนในสนามนี้พวกเขาสามารถฆ่าเจ้าได้อย่างง่ายดาย”

ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาพยายามเขย่าดาบด้วยสองมือ แต่เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่แข็งแกร่งใน เทอร์ร่าต้านเวทย์ ในขณะที่ อันเฟย์ เป็นปรมาจารย์ฉีที่มีพลังแข็งแกร่ง ความแตกต่างของกำลังระหว่างพวกเขาสองคนนั้นใหญ่มาก ถ้า อันเฟย์ เป็นเสาหินชายหนุ่มก็เป็นเพียงแมลงปอบนเสาหิน

“ อา…อา…” ซูบินดูละครเวทีจนลืมไปว่าเขากำลังบินด้วยเวทมนตร์ลอยตัวและเกือบจะล้มลงกับพื้น โชคดีที่เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและช่วยตัวเองจากการล้มศีรษะโดยการควบคุมองค์ประกอบของอากาศกลับคืนมา

ซูซานนา กำลังเฝ้าดู อันเฟย์ อย่างใกล้ชิดบนเวทีด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น ซานเต้ ถอนหายใจและผ่อนคลายเล็กน้อย ออร์คเหล่านั้นตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็น นักบุญที่เกือบจะเหมือนพระเจ้าถูก อันเฟย์ ทุบตีอย่างง่ายดายซึ่งหมายความว่าเผ่าของพวกเขากำลังจะหายไป

“ เจ้าทำสิ่งหนึ่งที่ถูกต้องนั่นคือเจ้าไม่ได้ทำร้ายเพื่อนของข้า นั่นคือเหตุผลที่ข้ายังไม่ทำร้ายเจ้า” ชายหนุ่มผมสีดำชักดาบออกมาเต็มแรงเมื่ออันเฟย์ปล่อยนิ้วออกไปอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มกระแทกหน้าอกของเขาด้วยด้ามดาบโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เขาต้องถอยกลับไปห้าหรือหกก้าวก่อนที่เขาจะล้มลงบนพื้นพร้อมกับเสียงดังโครมคราม

“ ตอนนี้เจ้าเป็นเชลยของเราแล้ว” อันเฟย์เดินไปหาชายหนุ่มช้าๆ เขายืนห่างจากชายหนุ่มไม่เกิน 2 ฟุต ดูเหมือนเขาจะล่อลวงชายหนุ่มโดยตั้งใจที่จะทำร้ายเขาอีกครั้ง

ใบหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนจากสีม่วงเป็นซีด การต่อสู้แสดงให้เห็นในสายตาของเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็โยนดาบลงบนพื้นและลุกขึ้นอย่างช้าๆ จิตใจของเขาหายไปและเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีคำกล่าวใด ๆ

“ ข้าจะฆ่าเจ้า” หัวหน้าออร์คเสียตัวและพุ่งเข้าหาอันเฟย์

อันเฟย์ ไม่ได้ต่อสู้กลับในทันที ดูเหมือนว่าเขากำลังรอจนถึงวินาทีสุดท้ายและหลบไปด้านข้างเล็กน้อย หัวหน้าออร์ครีบเดินผ่าน อันเฟย์ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออาจเป็นเพราะจุดประสงค์ที่หัวหน้าออร์คสะดุดเท้าของอันเฟย์ หัวหน้าออร์คสะดุดไปข้างหน้าสองสามก้าวและตกจากเวที

ถ้าหัวหน้าออร์ควางตำแหน่งตัวเองเพื่อกระโดดลงจากเวทีเวทีสูงแปดเมตรก็ไม่เป็นอันตรายแม้แต่ออร์คชรา อย่างไรก็ตามศีรษะของเขากระแทกพื้นก่อน สิ่งสกปรกบินขึ้นและเต้นไปกับสายลม หัวหน้าออร์คตัวสั่นเล็กน้อยและตาย

ซูซานนากระโดดขึ้นไปบนเวที ครั้งนี้พลังต่อสู้ของนางไม่ได้รับผลกระทบจาก เทอร์ร่าต้านเวทย์ จะต้องหายไป เทอร์ร่าต้านเวทย์ หายไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร? ซูซานนา เหลือบมองชายหนุ่มผมสีดำ นางตระหนักดีว่าชายหนุ่มไม่ได้อยู่ในความดูแลของ เทอร์ร่าต้านเวทย์ เขาเพียงแค่จำลองผลลัพธ์ต้องห้ามเวทมนตร์ชั่วคราวในบางพื้นที่

“ ซานเต้เจ้าช่วยไปบอกคริสเตียนให้ยุติการต่อสู้โดยเร็วที่สุดได้ไหม? ขอให้เขาระวังตัว มีออร์คบางตัวที่ออกไปลาดตระเวนและจะกลับมาร่วมการต่อสู้” อันเฟย์ กล่าวกับ ซานเต้

“ข้าจะไป.” ซานเต้พยักหน้าแล้วเดินออกจากถ้ำ

“ ถึงคราวของเราแล้ว บอกชื่อของเจ้าก่อน” อันเฟย์มองชายหนุ่มผมดำด้วยความสนใจ

“ ข้าชื่อฮุ่ยเหว่ย” ชายหนุ่มตอบ

“ เจ้าใช้ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ได้อย่างไร” อันเฟย์ ถาม นี่เป็นเหตุผลที่แท้จริงที่ อันเฟย์ ไม่ฆ่าเขาและเก็บเขาไว้ ถ้า ซูซานนา พ่ายแพ้อย่างง่ายดายใน เทอร์ร่าต้านเวทย์ ที่ชายหนุ่มสร้างขึ้นก็ไม่มีอะไรต้องกลัวกับฟิลลิป หาก อันเฟย์ สามารถใช้ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ได้ด้วยตัวเองเขาจะสามารถใช้พลังฉีได้สิบส่วน ในขณะที่พลังต่อสู้ของ ฟิลลิป แทบจะไม่เหลืออะไรเลยในสนาม

“ เจ้าจะฆ่าข้าอยู่ดีไม่ว่าข้าจะบอกหรือไม่ก็ตาม ข้าไม่สามารถหาเหตุผลที่จะบอกเจ้าได้” ริมฝีปากของฮุ่ยเว่ยปิดแน่นจนทำให้เขาดูดื้อรั้นมาก

“ ถ้าเจ้าบอกเราว่าเจ้าใช้ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ได้อย่างไร ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า เจ้าไม่ต้องกังวลว่าข้าจะรักษาวาจาของข้า ข้ามีชื่อเสียงที่ดีสำหรับมัน” อันเฟย์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม ฮุ่ยเหว่ยเพิ่งหัวเราะเยาะอันเฟย์ “ ถ้าเจ้าบอกเรา เจ้าสามารถใช้โอกาสนี้ดูว่าข้าจะฆ่าเจ้าหรือไม่ หากเจ้าไม่บอกเรา แสดงว่าเจ้าไม่มีโอกาสที่จะเล่นการพนัน” อันเฟย์ ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่คำกล่าวของเขาคุกคาม

“ ข้าไม่บอกเจ้า” ฮุ่ยเหว่ย ดูแน่วแน่เกี่ยวกับเรื่องนี้

“ เจ้าไม่ต้องตอบข้าตอนนี้ เจ้าจะมีเวลาตัดสินใจหลายวัน” อันเฟย์ พยายามทำให้บทสนทนาเบาขึ้น จากนั้นอันเฟย์ก็เดินไปรอบ ๆ เก้าอี้ตัวใหญ่ที่ทำจากกระดูกด้วยความอยากรู้อยากเห็นสองสามครั้ง เขาพยายามค้นหาสิ่งผิดปกติ เขานั่งอยู่บนนั้นอย่างลวก ๆ ในตอนท้าย หลังและแขนของเก้าอี้ทำจากกระดูก มันดูน่ากลัวทีเดียว มันรู้สึกสบายที่จะนั่งโดยมีชั้นขนสัตว์ของสัตว์อยู่บนนั้น

การต่อสู้ข้างนอกเกือบจะจบลงแล้ว ออร์คส่วนใหญ่ในการต่อสู้ถูกฆ่าตาย มีเพียงคนแก่และตัวเมียเท่านั้นที่รอดชีวิต คริสเตียน ขอให้ ริสกะ ซุ่มโจมตีพวกออร์คที่จะกลับมาช่วยและ บลาวี ไปดูเชลย คริสเตียน และ ซานเต้ เดินเข้าไปในถ้ำ

คริสเตียนถามเสียงดังที่ทางเข้าถ้ำ“ อันเฟย์ใครเป็นคนตั้ง เทอร์ร่าต้านเวทย์? อันไหน?” โดยปกติแล้วคริสเตียนจะเป็นผู้ใหญ่และใจเย็น แต่การเรียนรู้เกี่ยวกับ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ทำให้เขาสูญเสียการควบคุมและถามเสียงดัง นักดาบระดับปรมาจารย์และจอมเวทย์อาวุโสบางคนเป็นตำนาน แต่ เทอร์ร่าต้านเวทย์ เป็นตำนานในตำนาน

อันเฟย์ ชี้ไปที่ ฮุ่ยเหว่ย ด้วยรอยยิ้ม คริสเตียนบินขึ้นไปบนเวทีและจ้องไปที่ฮุ่ยเว่ย ฮุ่ยเหว่ยหลับตาครึ่งหนึ่งและเพิกเฉยต่อคริสเตียน เขาดูเหมือนว่าเขากำลังจะเปลี่ยนใจไม่ว่า อันเฟย์ จะทำอะไรกับเขาก็ตาม

คริสเตียนสวดมนต์ อาบราคาดาบรา กระแสคลื่นที่มองเห็นได้กระทบกับ ฮุ่ยเหว่ย แต่เขาก็เงียบ

“ เขามีทั้งเวทมนตร์และพลังการต่อสู้ อันเฟย์เจ้าบอกว่าเขาจัดการ เทอร์ร่าต้านเวทย์ หรือเปล่า? เจ้าแน่ใจหรือไม่” คริสเตียนถาม

“ ข้าอาจจะทำพลาดเอง แต่ทุกคนก็เห็นแล้ว ไม่สามารถผิดพลาดได้ คริสเตียนเจ้าบอกว่าเขามีทั้งเวทมนตร์และพลังการต่อสู้หรือ?” อันเฟย์ ยิ้ม

“ ใช่พลังเวทย์ของเขาแข็งแกร่งกว่าของเจ้าและพลังการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งกว่าของนิยา” คริสเตียนให้ความคิดอย่างจริงจังและกล่าวว่า“ ไม่มีทางที่เขาจะใช้ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ได้”

“ เขาทำได้จริง ข้าคือ…ข้า…” ซูซานนารู้สึกอายมาก เมื่อนางรีบเข้าไปในพื้นที่ ต้านเวทย์ และพบว่าพลังการต่อสู้ของนางถูกระงับนางก็ตกใจและไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างไร อาวุธของ ซูซานนา ถูกยึดไปอย่างง่ายดาย ไม่ใช่ประวัติศาสตร์ที่นางภาคภูมิใจ ถ้าไม่ใช่เพราะ อันเฟย์ พวกเขาคงถูก ฮุ่ยเหว่ย หลอก

“ เจ้าไม่ต้องคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจะบอกเราในอีกไม่กี่วัน” อันเฟย์ กล่าวอย่างเป็นกันเอง เขาชี้นิ้วไปที่หัวหน้าออร์คสองคนแล้วกล่าวว่า“ เจ้าสองคนมาที่นี่”

หัวหน้าออร์คทั้งสองมองหน้ากันและสะดุดไปที่อันเฟย์ เก้าอี้ยังคงเป็นเก้าอี้ตัวเดิม แต่คนนั่งเปลี่ยนไป หัวหน้าออร์คทั้งสองไม่ได้แสดงความภักดีหรือความจริงใจใด ๆ ต่ออันเฟย์เหมือนที่พวกเขามีต่อชายหนุ่มผมสีดำ ไม่ว่าพวกเขาจะเกลียด อันเฟย์ มากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่กล้าแสดงมันออกมาเพราะชีวิตของพวกเขายังอยู่ในมือของ อันเฟย์

“ บอกข้าทีว่าเผ่าของเจ้าอาศัยอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?” อันเฟย์ ถาม แผนที่สมบัติของ ซูซานนา แสดงให้เห็นว่าสมบัติอยู่ที่นี่ หากออร์คเหล่านี้อาศัยอยู่ที่นี่มานาน อันเฟย์ อาจต้องหาร่องรอยบนออร์คเหล่านี้เพื่อค้นหาสมบัติ

“ นายท่านเราอาศัยอยู่ที่นี่มาครึ่งปีแล้ว” หัวหน้าออร์คทางซ้ายตอบอย่างสุภาพ

“ ครึ่งปีที่แล้วเจ้าอยู่ที่ไหน” อันเฟย์ กล่าวต่อ

“ พวกเราอาศัยอยู่ในป่าหินในป่าแห่งความตาย” หัวหน้าออร์คตอบ

“ อ่า” ซูซานนา กล่าวเสียงดัง “ ป่าแห่งความตาย อยู่ห่างจาก ป่าคลาร์ม มากกว่าสี่พันไมล์ เจ้าย้ายมาที่นี่ได้อย่างไร”

“ ซูซานนา ถูกต้อง” ซูบินพยักหน้า “ มีห้าประเทศระหว่างกัน ออร์คมาที่นี่ได้อย่างไร? ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง ป่าคลาร์ม พวกเขาจะถูกฆ่าโดยมนุษย์”

หัวหน้าออร์คทางซ้ายตระหนักได้จากความตกใจว่าเขาได้บอกความลับที่สำคัญที่สุดของเผ่าเมื่อเขารีบตอบคำถามของอันเฟย์ด้วยความเครียด

“บอก!” อันเฟย์ กล่าวอย่างเย็นชา เขาเห็นหัวหน้าออร์คคนนั้นดูโกรธและเสียใจ อันเฟย์ รู้แน่นอนว่าเกิดอะไรขึ้น

“ นายท่านโปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้าโกหก เราเพิ่งย้ายมาจากทางใต้ของ ป่าคลาร์ม” ออร์คหัวหน้าตัวนั้นตัวสั่นและคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาร้องว่า“ มีบางอย่างที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ให้พวกเราทางตอนใต้ของป่าคลาร์ม ข้ากลัว…แล้วข้าก็โกหกเรื่องนี้ โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

“ มันไม่ยากที่จะให้อภัยเจ้าตราบเท่าที่เจ้าบอกเราว่าเจ้าย้ายมาที่นี่จาก ป่าแห่งความตาย ได้อย่างไร ข้าจะปล่อยออร์คทั้งหมดเช่นกัน ถ้าเจ้าบอกความจริงกับเรา” อันเฟย์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

หัวหน้าออร์คตกใจ “ นายท่านเราไม่เคยไปที่ ป่าแห่งความตาย เราเติบโตใน ป่าคลาร์ม อย่างที่ท่านทราบ ป่าแห่งความตาย อยู่ห่างจากที่นี่ไปสี่พันไมล์ เราจะหนีจาก ป่าแห่งความตาย เพื่อย้ายมาที่นี่ได้อย่างไร”

“ คริสเตียนเรามีเชลยอยู่ที่นั่นกี่ตัว?” อันเฟย์ ไม่ต้องการเล่นเกมกับหัวหน้าออร์คอีกต่อไป เขาหันกลับไปมองคริสเตียน

“ อายุประมาณ 60 เจ้ากังวลว่าพวกเขาจะหนี? เป็นไปไม่ได้. บลาวี เฝ้าดูพวกเขาอยู่” คริสเตียน ตอบ

“ ซูบินและซานเต้ เจ้าสามารถนำเชลย 30 คนเข้ามาได้ไหม” อันเฟย์ ให้คำสั่ง

“ได้”

ดวงตาของหัวหน้าออร์คเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามเดาเจตนาของอันเฟย์ ฮุ่ยเหว่ยพยายามที่จะกลืน ปฏิกิริยาของเขาเร็วกว่าหัวหน้าออร์คมาก