Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 200

AC 200: ปลอดภัยดีกว่า

ซูซานนายกแขนขึ้นและซ่อนใบหน้าครึ่งหนึ่งจากเอลฟ์ แขนของนางบังจมูกและปากของนาง แต่ดวงตาของนางยังคงมองเห็นได้ ดูเหมือนเป็นการเคลื่อนไหวที่แปลก แต่ทหารรับจ้างก็อ้าปากค้าง และดูตกใจและ สับสน

“เจ้าเจ้าคือ…” เอลฟ์กล่าวสะดุดกับคํากล่าวของเขา

ซูซานนาไม่รอให้เขากล่าวจบนางยกดาบขึ้นและพุ่งเข้าใส่ทหารรับจ้าง ฟันที่ศีรษะของเขา ทหารรับจ้างสะ ดุดล้มและยกโล่ขึ้น รัศมีดาบของ ซูซานนา แตกออกเป็นชิ้น ๆ เมื่อมันกระทบกับโล่ และทหารรับจ้างก็ถอยกลับไปสองสามก้าว เห็นได้ชัดว่าโล่ไม่ใช่แค่โล่ธรรมดา หลังจากป้องกันการโจมตีจากทั้ง อันเฟย์ และ ซูซานนา แล้ว มันก็ยังคงไม่บุบสลาย

เอลฟ์โค้งหลังของเขาและพุ่งไปทางซูซานนา เขายื่นธนูออกมาและแสดงทักษะนักยิงธนูที่เชี่ยวชาญอีกครั้ง เขาปล่อยลูกธนูสามดอกใส่ซูซานนาอย่างรวดเร็ว ลูกธนูลูกหนึ่งมุ่งไปที่คอของซูซานนา ขณะที่อีกสองลูกเล็งไปที่ไหล่ของนาง

ซูซานนาหลบเลี่ยงลูกศร จากนั้นนางก็ฟาดฟันอีกครั้ง พลังการต่อสู้ของนางสดใสและทรงพลัง

อันเฟย์ พุ่งไปข้างหน้าและจัดการกับนักดาบ เขาชอบใช้ธนูและลูกธนู แต่การต่อสู้กับนักธนูที่เหนือกว่าเขาทําให้เขาต้องสู้กับคู่ต่อสู้ในระยะประชิด

เอลฟ์ถอยห่างออกไป ทิ้งภาพเบลอที่เขายืนอยู่เมื่อสักครู่นี้ เขาโจมตี ซูซานนา และหาเวลายิงธนูใส่ อันเฟย์ ด้วยเช่นกัน

อันเฟย์ รักษาตัวเองให้สงบ เขารู้ว่าเอลฟ์นั้นเร็วแค่ไหน เขาไม่ได้ดูมือของเอลฟ์ แต่มุ่งความสนใจไปที่คันธนูสั้นสีเขียวแทน ทันทีที่คันธนูเปลี่ยนทิศทาง เขาก็กระโดดไปด้านข้าง ลูกศรบินผ่านเขา

ซูซานนาถูกบังคับให้หยุดการโจมตีของนางและใช้ท่าป้องกันหลังจากการโจมตีหลายครั้ง นางสังเกตศัตรูของนางอย่างระมัดระวัง พยายามปกป้องตัวเอง เนื่องจากซูซานนาหยุดโจมตีศัตรูจึงหันมาสนใจอันเฟย์ เขาสะดุดหญ้าและเลิกพยายามต่อสู้ประชิดตัว จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นและเรียกธนูยาวของเขา เขายิงเอลฟ์แล้วหาย เข้าไปในพุ่มไม้อีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่าเอลฟ์โจมตีได้ดีกว่าป้องกันตัวเอง ลูกธนูของ อันเฟย์ เกือบโดนหน้าอกของเขา เอลฟ์ตอบโต้การโจมตีและป้องกันลูกธนูด้วยธนู อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ทําให้เขาเสียสมดุล

ทหารรับจ้างสะดุดอย่างงุ่มง่าม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รับการฝึกฝนในรูปแบบการต่อสู้แบบนี้

อันเฟย์ รีบหลบหลังพุ่มไม้อีกต้นหนึ่งอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาลงพื้น แต่ไม่ได้ยินเสียงลูกศร เขาเงยหน้าขึ้นและค้นหาเอลฟ์ เขาเล็งธนูยาวไปที่เอลฟ์แล้วยิงอีกครั้ง

พุ่มไม้ที่อยู่ข้างหน้าเอลฟ์ก็เปลี่ยนรูปร่างและกลายเป็นโล่ขนาดใหญ่โล่ฟุ้งซ่าน อันเฟย์ และเอลฟ์หลบอยู่หลังต้นไม้

อันเฟย์ โบกมือและเรียกลูกศรธาตุ เขาเคาะลูกศรและยิงไปที่ต้นไม้

ลูกศรธาตุระเบิดบนต้นไม้และทิ้งรูขนาดใหญ่ไว้ เอลฟ์กระโดดออกไปให้พ้นทางและหลีกเลี่ยงชะตากรรม ของการถูกลูกศรสังหาร เขากระโดดออกจากต้นไม้อย่างรวดเร็ว

ตามหลักเหตุผล อันเฟย์ ควรรู้สึกหงุดหงิดที่การยิงทั้งหมดของเขาพลาดเป้าหมาย อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกโล่งใจมากกว่าผิดหวัง เขาต้องการบังคับให้เอลฟ์ออกจากการต่อสู้ ซูซานนามีพลังมากกว่าทหารรับจ้างที่มีโล่ และตราบใดที่ไม่มีการรบกวน นางก็สามารถเอาชนะเขาได้ ถ้าทหารรับจ้างตาย เอลฟ์ก็อยู่ได้ไม่นาน อันเฟย์ กวาดสายตาไปทั่วป่าและเห็น ริสกะ ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นไม้ ศิษย์ส่วนใหญ่ที่หลบหนีจากเมืองศักดิ์สิทธิ์มี การเปลี่ยนแปลงในใจ นักเวทย์ให้ความสําคัญกับประเพณีและศักดิ์ศรี แต่ศิษย์เหล่านี้เลิกสนใจสิ่งเหล่านั้น สิ่งที่สําคัญสําหรับพวกเขาคือชัยชนะ

เอลฟ์กระซิบบางสิ่งภายใต้ลมหายใจของเขา และร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเถาวัลย์ เมื่อ อันเฟย์ เข้ามาใกล้ เถาวัลย์ก็เหี่ยวแห้งอย่างรวดเร็ว และชายสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น ร่างทั้งสองพุ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม

อันเฟย์ ตกใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ เขาดึงคันธนูและยิงธนูไปที่ร่างที่พุ่งไปทางซ้ายร่างนั้น ถูกตีและแยกย้ายกันไปเป็นไฟเขียว ร่างที่อยู่ทางขวาได้ชักคันธนูไปแล้ว

อันเฟย์ กระโดดหลบหลีกลูกศร เขาได้ยินเสียงลูกธนูพุ่งผ่านอากาศอย่างชัดเจน ลูกธนูบางลูกเข้ามาใกล้เขาอย่างอันตราย

อันเฟย์ไม่มีเวลาหรือจําเป็นต้องหันหลังกลับ เขาย้ายไปรอบๆ ป่าอย่างรวดเร็ว โดยมีเอลฟ์อยู่ข้างหลังเขา มีความเกลียดชังและความวิตกกังวลในสายตาของเอลฟ์ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ดีว่าซูซานนาแข็งแกร่งเพียงใด และ ต้องการกลับไปช่วยเพื่อนของเขา

อันเฟย์ อยู่ห่างออกไปหลายร้อยฟุตแล้ว แต่เอลฟ์ยังคงอยู่ใกล้เขา เขาหันไปทางซ้ายแล้วเตะหินก้อนใหญ่เขากระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ และกระโดดลง หายตัวไปจากสายตาของเอลฟ์

เอลฟ์ตามเขาไปและกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงพลังเวทย์พุ่งพรวดจากด้านหลังเนินดินเล็กๆ เขารู้ว่า อันเฟย์ กําลังจะเรียกลูกศรธาตุอีกครั้ง เอลฟ์กังวลมากเกี่ยวกับความยาวนานของการต่อสู้ เขาไม่แน่ใจว่าทหารรับจ้างคนอื่นจะรั้งซูซานนาไว้ได้นานหรือไม่ เขาต้องการยุติการต่อสู้และกลับไปช่วยเพื่อนของเขา เมื่อไม่เห็นทางเลือกอื่น เอลฟ์จึงกระโดดลงจากต้นไม้และเริ่มยิงธนูเร็วขึ้น ลูกธนูโจมตีเนินจากทุกทิศทุกทาง ปิดกั้นความเป็นไปได้ที่จะหลบหนีจากใครก็ตามที่อยู่ข้างหลังมัน

เอลฟ์ลงพื้นและตระหนักว่าพื้นใต้ฝ่าเท้าของเขาไม่ใช่พื้นแข็ง แต่เป็นโคลนอ่อนๆ ร่างกายของเขาเริ่มจมลง

ถ้าปกติเขาแค่เดินหรือวิ่ง บางทีเขาอาจจะรอดจากหนองน้ําได้ แต่เขากลับกระโดดลงจากต้นไม้และมีแรงเฉื่อยมากเกินไป เขาอยู่ลึกลงไปในหนองน้ําก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น

สายฟ้าฟาดเข้าใส่เอลฟ์ และ อันเฟย์ ก็กระโดดออกมาจากด้านหลังเนินดิน เขาถือดาบไฟและฟันที่คอของเอลฟ์

“ปกป้องผิวของเจ้าใช่ไหม” ริสกะ กล่าวขึ้นจากท่ามกลางต้นไม้ การเติบโตเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และ ริสกะ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยรู้สึกคลื่นไส้เมื่อเห็นเลือดไม่รู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นเลือดอีกต่อไป

“ในที่สุด” อันเฟย์กล่าวพลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาได้เรียนรู้มากมายจากการต่อสู้ครั้งนี้ มันไม่เพียงช่วยให้เขาพัฒนาทักษะของเขาเท่านั้น แต่ยังช่วยให้เขาค้นพบตัวเองอีกครั้ง อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งเดียว ที่เขาต้องการคือการพักผ่อน

ซูซานนาได้เปรียบ ทุกครั้งที่ดาบของนางแทงออก คู่ต่อสู้ของนางก็จะสะดุดกลับ เมื่อเห็นว่า อันเฟย์ และ ริสกะ เข้าร่วมกับ ซูซานนา และเอลฟ์ก็ไม่ปรากฏขึ้นอีก ทหารรับจ้างก็รู้ว่าเขาไม่หวังว่าจะชนะ เขาตะโกนและยก โล่ป้องกันการโจมตีของซูซานนา จากนั้นเขาก็เหลือบมองท้องฟ้าและฝังดาบของตัวเองไว้ในอกเขาสะดุดล้มลงกับพื้น

ซูซานนายืนอยู่ที่นั่น จ้องไปที่คู่ต่อสู้ที่ล้มลง ดวงตาของนางจ้องไปที่ทหารรับจ้าง แต่กลับเห็นบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึกลงไปในความทรงจําของนาง

อันเฟย์เดินไปหยิบโล่จากมือทหารรับจ้าง จากนั้นเขาก็นําโล่ขนาดใหญ่ลงมาบนศีรษะของชายคนนั้น ทุบกระโหลกศีรษะของเขา

ริสกะ กระโดดกลับมา จ้องมอง อันเฟย์ ซูซานนาหันกลับมาขมวดคิ้ว งุนงงกับการกระทำของเขา

“มาเถอะ เราต้องหาที่พักผ่อน” อันเฟย์ กล่าว

เมื่อใดก็ตามที่ อันเฟย์ เห็นคนที่ฆ่าตัวตาย มันทําให้เขานึกถึงผู้หญิงที่เขาต่อสู้เมื่อหลายปีก่อนเสมอ มีคนสั่งให้เขาฆ่านาง หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด ผู้หญิงคนนั้นก็รู้ว่านางไม่เหมาะกับเขา และฆ่าตัวตายด้วยการยิงตัวเองเข้าที่หน้าอก อันเฟย์ คิดว่าเขาทํางานเสร็จแล้ว แต่หกเดือนต่อมานางก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและจับเขา

อันเฟย์ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น แต่ผู้หญิงคนนั้นบอกเขาว่ามีที่บนหน้าอกของคนที่จะยอมให้กระสุนทะลุ ผ่านได้โดยไม่ฆ่าคน อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ควบคุมอารมณ์ของนางได้ดีเกินไป นางต้องการบอก อันเฟย์ เกี่ยวกับชีวิตของนาง เพราะนางต้องการเห็นเขาเสียใจที่ไม่ได้ทําให้นางจบสิ้น ในท้ายที่สุด อันเฟย์ หยิบ ปืนของนางและฆ่านางในการต่อสู้เพื่อไม่ให้ผิดพลาดแบบเดิมอีก อันเฟย์ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาใส่กระสุนทะลุผ่านนางได้เพียงพอ

หลังจากนั้น เมื่อใดก็ตามที่มีคนฆ่าตัวตายต่อหน้าเขา อันเฟย์ รู้สึกว่าจําเป็นต้องทําให้แน่ใจว่าคู่ต่อสู้ของเขาตายแล้วจริงๆ ท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตไม่ใช่การเล่น และเป็นการดีกว่าที่จะทําให้แน่ใจว่าศัตรูจะไม่กลับมาจากความตาย