Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 196

AC 196: คู่ต่อสู้

ก่อนที่ทหารของ ซานซา จะล้อมเขาไว้ อันเฟย์ ก็กระโดดออกจากวงกลมและไล่ตามกลุ่มทหารรับจ้างเจ็ดคน ทหารไม่เคยเป็นเป้าหมายของเขา เป้าหมายของเขาคือทหารรับจ้างทั้งเจ็ด

อันเฟย์ ไม่ได้พยายามเน้นรายละเอียดและลืมเป้าหมายของเขา ศัตรูของเขาคือทั้งจักรวรรดิ และหากเขาฆ่าทหารสิบนายในวันนี้ ทหารหลายร้อยนายจะไล่ตามพวกเขาในวันพรุ่งนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทําให้จักรวรรดิหวาดกลัว อย่างน้อยก็ยังไม่ แม้ว่าตอนนี้เขาจะต่อสู้กับทหารและปล่อยให้พวกเขาทั้งหมดอยู่ในป่าตลอดไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

อันเฟย์ไม่ทราบว่าเหตุใดทหารรับจ้างทั้งเจ็ดจึงเลือกที่จะทํางานร่วมกับทหารของซานซา เมื่อพิจารณาถึงความรู้สึกต่อต้านชาวซานซา ในตอนนั้น อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้มาจากพื้นที่ หรืออาจเป็นเพราะพวกเขาต้องการเงิน อันเฟย์ ไม่ต้องการรู้ว่าทําไม เขาแค่ต้องการผลลัพธ์ เขาเห็นว่าซูซานนาได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจหลีกหนี้ของเขาอย่างไร และเขาต้องการทําอะไรบางอย่างเพื่อยกระดับจิตใจของนาง

หลายคนจินตนาการว่าตัวเองเป็นนักล่าที่ตรวจไม่พบ ซึ่งติดตามเหยื่อทุกย่างก้าว พวกเขาจะคํานวณและวางแผน แต่ไม่เคยคาดหวังว่าจะมีคนอื่นสังเกตพวกเขาเช่นกัน

อันเฟย์ติดตามทหารรับจ้างทั้งเจ็ดคนเพื่อรอโอกาส ทหารรับจ้างทําให้ซูซานนารู้สึกไม่สบายใจต่างจากทหาร เห็นได้ชัดว่าพวกมันมีพลังมากพอที่จะเป็นภัยคุกคามได้ หนึ่งหรือสองคนอาจเป็นนักดาบอาวุโส อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ไม่สามารถรับข้อมูลจาก ซูซานนา เพราะ ซูซานนานั้นฉลาดมาก แม้จะไม่มีประสบการณ์ก็ตาม นางจะคิดออกว่าเขาต้องการทําอะไรทันทีที่เขาถามคําถาม

บุคลิกของ อันเฟย์ อาจเปลี่ยนไป แต่วิธีการทํางานและการกระทําของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง นี่คือสิ่งที่เขาค้นพบหลังจากการเผชิญหน้ากับความตายนับครั้งไม่ถ้วน และเขายังคงคุ้นเคยกับการเผชิญหน้ากับศัตรูด้วยตัวเขาเอง ไม่ว่าศัตรูของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

มีเนินเขาเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้า ทหารรับจ้างทั้งเจ็ดไม่ได้สังเกตเห็น อันเฟย์ พวกเขาจดจ่อกับทั้งสองฝ่ายและต่อหน้าพวกเขามากเกินไป เมื่อเห็นทหารรับจ้างหายตัวไปหลังเนินเขา อันเฟย์ ดึงลูกศรจากวงแหวนแห่งมิติของเขา

อันเฟย์ เก่งมากในการเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา นักเวทย์ชายสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติในทันทีเมื่อเขาพยายามสร้างลูกศรธาตุ คราวนี้เขาจะไม่ทําผิดพลาดแบบเดียวกัน แม้ว่าเขาจะห่างไกลจากพวกทหารรับจ้างมากพอ แต่เขาก็ยังต้องการระวัง

เมื่อชายคนสุดท้ายเดินขึ้นไปบนเนินเขา ลูกธนูของ อันเฟย์ ก็เล็งไปที่หลังของเขาแล้ว ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็หันกลับมาและสํารวจป่าที่อยู่ข้างหลังเขา ร่างอีกสองคนเข้าร่วมกับเขา และชายทั้งสามดูตื่นตัวมาก

อันเฟย์ รู้ว่าเขาทําผิดพลาด เขาหลับตาและพยายามทําให้จิตใจสงบและมีความสุข ในอดีต สัญชาตญาณของเขาช่วยเขาได้หลายครั้ง บางครั้งเขาไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินอันตรายได้ แต่เขาจะรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เนื่องจาก อันเฟย์ สามารถตรวจจับอันตรายได้ คนอื่นจึงต้องสามารถตรวจจับได้เช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถอธิบายได้ แต่ อันเฟย์ รู้ว่าบางครั้งอาจรู้สึกเป็นศัตรูได้

ร่างทั้งสามบนเนินเขาไม่เห็นอะไรเลย ผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสามคนก็หันหลังเดินลงเขา

ทันทีที่หันไป อันเฟย์ ก็ปล่อยลูกศร

ลูกศรพุ่งเข้าหาร่างนั้น ก่อนที่ลูกธนูจะยิงออกไป ชายผู้นั้นสัมผัสได้ถึงอันตรายและหันกลับมา อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไป ลูกศรแทงทะลุร่างกายของเขาและออกไปใต้ซี่โครงขวาของเขา ร่างของชายคนนั้นสะดุดล้มลงกับพื้น

ป่าก็เงียบลงอย่างกะทันหันราวกับว่าการฆาตกรรมไม่ได้เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม อันเฟย์รู้ว่าทหารรับจ้างทั้งหกที่เหลืออยู่กระจายออกไปทั่วเนินเขา

พวกเขาดูโกรธและเศร้าซึ่งมีเหตุผล เพื่อนของพวกเขาเพิ่งถูกฆ่าตาย และทุกคนจะต้องไม่พอใจ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้ทําอะไรที่ไร้ความหมาย พวกเขาไม่แม้แต่จะหันไปมองที่ศพของชายคนนั้น ราวกับว่าการมองดูเพื่อนที่ตายแล้วของพวกเขาจะทําให้เสียสมาธิ

อันเฟย์ขมวดคิ้ว ราวกับว่าเขาไม่ได้ต่อสู้กับทหารรับจ้างในโลกแห่งเวทมนตร์ แต่กลับต่อสู้กับทหารรับจ้างสมัยใหม่ที่โหดเหี้ยม ปฏิกิริยาของทหารรับจ้างทําให้เขาประหลาดใจ

ทหารรับจ้างทําผิดพลาด หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในป่าแล้ว พวกเขาก็แยกย้ายกันไปสํารวจป่าอย่างเงียบๆ อาจเป็นเพราะพวกเขาเชื่อใจเพื่อนมากเกินไป บางทีอาจเป็นเพราะว่ามีเพียงหกคนเท่านั้น

สําหรับ อันเฟย์ ป่านี้เป็นอาณาเขตของเขาตราบเท่าที่เขามีใบไม้ เขาสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของทุกคนได้อย่างชัดเจน อันเฟย์ เลื่อนต้นไม้และหายเข้าไปในป่า

ทหารรับจ้างคนหนึ่งเดินผ่านป่า ทหารรับจ้างคนนี้ระมัดระวังอย่างมาก และจะหยุดทุกๆ สามหรือสี่ก้าว หูแหลมคู่หนึ่งบ่งบอกถึงตัวตนของนางในฐานะเอลฟ์

นางถือดาบยาวที่อๆอยู่ในมือ ดาบดูไม่คม แต่ก็คมพอที่จะเฉือนใบไม่ได้ครึ่งหนึ่ง

นางเคลื่อนไปสองสามร้อยฟุต แต่ใช้เวลาพอสมควรแล้ว นางดูไม่หงุดหงิดที่นางเดิน

อันเฟย์ เอื้อมมือลงจากยอดไม้และสะบัดหินก้อนเล็กๆ บนต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป 100 ฟุต ก้อนหินกระแทกกับลําต้นของต้นไม้ด้วยเสียงอันแผ่วเบาและตกลงบนพื้น

ที่นี้เป็นป่า เต็มไปด้วยเสียงแมลงและนกและเสียงหอนของลม เสียงหินกระทบต้นไม้เบามาก อย่างไรก็ตาม หูของเอลฟ์ก็สะบัดและนางก็ได้ยินเสียงอย่างชัดเจน

อันเฟย์ หลุดออกจากต้นไม้และพุ่งไปที่พื้น เขาพยายามควบคุมความเร็วของเขา เพราะถ้าเขาวิ่งเร็วขึ้น ร่างกายของเขาอาจก่อให้เกิดลมได้ มันสามารถเตือนเอลฟ์ถึงการปรากฏตัวของเขา

เมื่อเขาอยู่ห่างจากเอลฟ์ประมาณ 10 ฟุต นางก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง นางหมุนไปรอบๆ และเหวี่ยงดาบขึ้นดาบระเบิดแสงและพบกริชของ อันเฟย์

โลหะปะทะกับโลหะ แม้ว่า อันเฟย์ จะฝึกฝนการต่อสู้ระยะประชิดเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังอยู่ในอากาศและการเคลื่อนไหวของเขาถูกจํากัด มือของเขาชาจากการปะทะ และร่างกายของเขาหยุดก้าวไปข้างหน้า

อันเฟย์ พุ่งไปข้างหน้าที่ใบหน้าของเอลฟ์

การโจมตีของเขาเปลี่ยนไปเร็วเกินไปและเอลฟ์ไม่มีเวลาที่จะบล็อกมัน นางถอยหลังหนึ่งก้าว แต่เข่าของ อันเฟย์ เล็งคางนางไว้ เอลฟ์คํารามด้วยความเจ็บปวดและกระโดดกลับ อันเฟย์ ตกลงบนพื้นและพุ่งไปข้างหน้า มือขวาของเขายกขึ้นไปในอากาศและเล็งกริชไปที่คอของเอลฟ์

การเคลื่อนไหวของ อันเฟย์ นั้นเร็วมาก แต่เอลฟ์ก็ไม่ช้าเช่นกัน แม้ว่านางจะบาดเจ็บ นางก็ยังสู้ได้ นางฟาดฟันด้วยดาบ และจับกริชของ อันเฟย์ ซึ่งอยู่ห่างจากคอของนางเพียงครึ่งฟุต

แขนขวาของ อันเฟย์ บินกลับไปและเขาก็ฟาดด้วยซ้าย หมัดของเขาเล็งไปที่ใบหน้าของเอลฟ์ แม้ว่าเอลฟ์จะไม่ได้รับการฝึกฝนในการต่อสู้ระยะประชิด แต่นางก็ยังเร็วมาก แขนซ้ายของนางเอื้อมออกไปเพื่อป้องกันการโจมตีของ อันเฟย์ ความเจ็บปวดทะลุแขนซ้ายของนางและนางก็คร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด

อันเฟย์ กระโดดเข้าหานาง แม้ว่าการโจมตีทั้งสองของเขาจะถูกป้องกัน แต่เขาก็ยังเร็วมาก เขาโยกหัวกลับ แล้วกระแทกนางด้วยหัวของเขา เอลฟ์ไม่ได้คาดหวังการโจมตีที่แปลกประหลาดเช่นนี้ โดยปกติหัวจะได้รับการคุ้มครองและไม่ใช้เป็นอาวุธ นางตื่นตระหนกกับการโจมตีและสะดุดด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม นางไม่ลืมว่านางอยู่ในการต่อสู้ นางยกขาขึ้นแล้วเตะไปทาง อันเฟย์

อันเฟย์ ไม่ได้คาดหวังว่านางจะยังสามารถโจมตีได้หลังจากที่นางได้รับบาดเจ็บ เขายังเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ เขาเรียกธาตุไฟออกมาอย่างรวดเร็วและหวังว่าจะป้องกันตัวเอง อย่างไรก็ตาม การโจมตีของเอลฟ์นั้นเร็วกว่าการก่อตัวของโล่มาก องค์ประกอบกระจายตัวโดยการเตะของเอลฟ์ ก่อนที่มันจะก่อตัวขึ้น อันเฟย์ รู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างรุนแรง และร่างกายของเขาก็ลอยขึ้นไป