Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 190

AC 190: ภาพลวงตา

หลังจากพักสักครู่ อันเฟย์, ริสกะ และ ซูซานนา ก็เดินทางต่อไปทางทิศตะวันตก อันเฟย์ ตัดสินใจว่าไม่น่าจะเป็นไปได้มากที่ ดาร์ดานิบรีจะตามหลังเขา กองทัพ ซานซา เพิ่งต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์ และประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ ในฐานะที่เป็นหัวใจของกองทัพ ดาร์ดานิบรีควรอยู่กับเหล่าทหาร อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถขจัดความเป็นไปได้ที่ดาร์ดานบรีจะส่งกลุ่มชั้นยอดเพื่อตามล่าเขา เขามีซูซานน่าและริสกะอยู่กับเขาเท่านั้น และจะมีจํานวนมากกว่ามาก ถ้าเขาสามารถไปถึงโมร่ามาชได้ เขาก็เลิกกังวลว่าจะมีกลุ่มชั้นยอดตามรอย อย่างไรก็ตาม โมร่ามาชอาจถูกปิดล้อมได้

หน่วยทางอากาศกริฟฟินของจักรวรรดิ ซานซา มีผู้ขับขี่น้อยกว่าพันคน แต่อัศวินกริฟฟินทุกคนเป็นสมบัติของชาติ การทําลายล้างทั้งฝูงบินนั้นเป็นหายนะ อันเฟย์ สามารถจินตนาการได้ว่า เอ็ดเวิร์ดที่แปด ต้องเกลียดเขามากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่เตือนศาสนจักร แต่จักรวรรดิซานซาก็สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนั้นและยังคง พยายามจะฆ่าเขา

ทั้งสามไม่หยุดจนกว่าดวงจันทร์จะสูงบนท้องฟ้า อันเฟย์ หยุดและประเมินว่าพวกเขาเหลือการเดินทางอีกเท่าใด จากนั้นจึงโบกมือให้ ซูซานนา และ ริสกะ หยุด พวกเขาโชคดีและพบรูบนต้นไม้เพื่อพักผ่อน

ทั้งสามคนพร้อมที่จะพักผ่อน แต่ไม่ใช่ก่อนที่พวกเขาจะเตรียมหลุม ต้นไม้ใหญ่มาก และรูก็ใหญ่พอที่ อันเฟย์ จะยืดตัวออก อย่างไรก็ตาม มันเต็มไปด้วยมด แมลง และสัตว์มีพิษอย่างงู

อันเฟย์มีหน้าที่ทําความสะอาด สําหรับคนที่สามารถควบคุมลูกไฟได้หลายร้อยลูก มันเป็นงานที่ง่ายมาก ผ่านไปไม่กี่นาที ภายในหลุมทั้งหมดก็ไหม้เกรียม การสัมผัสผนังจะทําให้เกิดเขม่ากํามือหนึ่ง อันเฟย์ มองที่มือของเขา เอื้อมมือไปเช็ดเขม่าดําบนใบหน้าของ ซูซานนา อันเฟย์ สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ แต่ ริสกะ ไม่สามารถทําได้ ปฏิกิริยาของเขาทําให้ซูซานนาต้องเช็ดคราบเขม่าบนใบหน้าของ อันเฟย์ เพื่อเป็นการแก้แค้น

อันเฟย์ และ ซูซานนา ยังคงเช็ดเขม่าบนใบหน้าของกันและกันและหัวเราะ ริสกะ นั่งอยู่ใกล้ ๆ และรู้สึกเบื่อและอิจฉาในเวลาเดียวกัน

เสี่ยงแม้ว่าคํากล่าวที่ว่าผู้หญิงและมิจฉาชีพจะควบคุมได้ยาก หมายความว่าถ้าใครเข้าใกล้ผู้หญิงหรือคนโกง คนนั้นจะลืมไปว่าเขาไม่ใช่คนที่ควบคุม ถ้าใครพยายามทําตัวให้ห่างเหินพวกเขาจะเริ่มเกลียดเขา

หลายคนเชื่อว่าผู้หญิงควรเชื่อฟังคําสั่งของผู้ชายทุกอย่างและให้เกียรติผู้ชาย และผู้ชายก็ไม่ต้องทําอะไรเลย

อันเฟย์ คิดเสมอว่าความเชื่อนั้นไร้สาระ เมื่อตอนที่เขายังเป็นนักฆ่า เขาเชื่อว่าบ้านอยู่ที่ไหนสักแห่งที่เขาสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองและพักผ่อนอย่างเต็มที่ เนื่องจากเขาไม่สามารถผ่อนคลายได้ เขาจึงปฏิเสธผู้หญิงทุกคนมาโดยตลอด เป็นเวลานานที่สุดที่เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่กินเวลานานกว่าหนึ่งคืน ถ้าอันเฟย์เชื่อว่าบ้านเป็นที่ที่เขาควรพักผ่อน เขาก็อาจจะแต่งงานแล้ว

ตั้งแต่เขาและซูซานนาเริ่มมีความสัมพันธ์กัน ทั้งสองคนก็สนิทสนมกันอย่างไม่น่าเชื่อ สําหรับผู้ชายที่อนุรักษ์นิยมมากกว่าบางคนอาจไม่สุภาพด้วยซ้ํา อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ชอบสิ่งนั้นเกี่ยวกับ ซูซานนา ในอดีต ซูซานนาบูดบึ้งเพราะอดีตของนาง ตอนนี้ ซูซานนาทําตัวเหมือนหญิงสาวในวัยเดียวกับนาง

ในท้ายที่สุด อันเฟย์ ยอมรับความพ่ายแพ้และเรียก ริสกะ ให้ใช้เวทมนตร์น้ํา อันเฟย์ ต้องการช่วย แต่ ซูซานนา ยืนยันให้ ริสกะ ช่วย นางไม่รู้ว่า อันเฟย์ ต้องการช่วยนางจริง ๆ หรือเขาแค่ต้องการเล่นตลกอีกครั้ง

หลังจากที่ซูซานนาและริสกะผล็อยหลับไป อันเฟย์ก็นั่งอยู่ที่นั่นและเล่นกับใบไม้ จากนั้นเขาก็หลับตาและเริ่มหายใจเข้าลึก ๆ ช้าๆ

สภาพจิตใจที่สงบของเขามักจะแตกต่างออกไป อันเฟย์ ค้นพบว่าคราวนี้การทําสมาธิเป็นประสบการณ์ใหม่ทั้งหมด ไม่เพียงแต่สภาพแวดล้อมของเขาเท่านั้น แต่ป่าเกือบทั้งหมดยังชัดเจนอยู่ในใจ ถ้าเขาต้องการ เขาจะมองเห็นทุกอย่าง

ถ้าเขาเป็นคนปกติ บางทีเขาอาจจะพยายามมองให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้ หรือพยายามมองทุกอย่าง อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ รู้ว่าการทําสมาธิมีผล เมื่อจิตใจของบุคคลสงบเพียงพอ เขาสามารถเห็นภาพลวงตาที่เหมือนจริงมากมาย เช่นเดียวกับผู้หญิงที่เขาเพ้อฝัน สัตว์เวทย์ที่เขากลัว ปัญหาและความสุขของเขาทุกอย่าง เป็นเพียงภาพลวงตาและเป็นขั้นตอนที่ยากในการบรรลุทักษะในระดับต่อไป หากใครเชื่อในภาพลวงตาจริงๆ เขาก็เสี่ยงที่จะสูญเสียตัวเอง

เมื่อเขากําลังเรียนรู้ อาจารย์ของเขาเน้นว่าเขาควรจะสงบสติอารมณ์อยู่ตลอดเวลา ไม่มีอะไรเป็นจริง อันเฟย์ ไม่ได้ถูกกระตุ้นด้วยภาพลวงตา เขาหายใจเข้าลึก ๆ และเริ่มสงบจิตใจของเขาลง

งูหลากสีสันเลื้อยไปทางรู มันหยุดอยู่ข้างนอก ส่งเสียงขู่ฟ้อ มันเบือนหน้าหนีและจากไปราวกับว่าสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ข้างใน มีแมลงสองตัวอยู่ใกล้ ๆ กําลังผสมพันธุ์ แต่ก่อนที่มันจะจบ นกตัวหนึ่งก็โฉบลงมาและจิกมัน ออกจากพื้น นกร้องเจี๊ยก ๆ อย่างมีความสุข นกธรรมดามองไม่เห็นในความมืด เห็นได้ชัดว่านกตัวนี้ไม่ใช่สายพันธุ์ทั่วไป หนูกลุ่มหนึ่งกําลังฉีกเนื้อออกจากร่างของสัตว์เวทย์ขนาดเล็กมีหนูมากเกินไป และในไม่ช้ร่างกาย ก็สะอาด หนูที่บาดเจ็บเดินกะเผลก แต่สัตว์เวทย์ตัวเล็กไม่มีเนื้ออยู่บนกระดูกอีกต่อไป หนูที่ได้รับบาดเจ็บเริ่มเลียกระดูกด้วยความหิวโหย หนูรุมผู้บาดเจ็บและในไม่ช้าก็เหลือเพียงกระดูก

อันเฟย์ขมวดคิ้ว โดยปกติแล้ว เขาเพียงต้องการตั้งสมาธิและสงบสติอารมณ์เพื่อทําให้ภาพลวงตาหายไป อย่างไรก็ตาม คราวนี้ภาพลวงตายังคงอยู่ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ ภาพลวงตาได้เกิดขึ้นพร้อมกันทั้งหมด แทนที่จะเกิดขึ้นทีละอย่าง ในเวลานี้ จิตใจของเขาดูไร้ขอบเขตใหญ่พอที่จะเก็บทุกอย่างไว้ได้

อันเฟย์ ตัดสินใจว่าเขาควรหยุดนั่งสมาธิ เขาหายใจเข้าลึก ๆ และลืมตาขึ้นใบไม้บนหน้าอกของเขาสว่างวาบเป็นแสงสีขาว หัวใจของ อันเฟย์ เต้นผิดจังหวะ สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าใบไม้ที่เรืองแสงก็คือความจริงที่ว่าเขาสามารถมองเห็นป่าได้แม้ว่าเขาจะลืมตาแล้วก็ตาม

เขาตระหนักว่าเขาอาจจะเพิ่งเสียสมาธิไป อันเฟย์ หายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งและไม่ตื่นตระหนก เขาหายใจเข้าอย่างมั่นคงและเริ่มค้นหาวิธีที่จะหลบหนีจากภาพลวงตา

แม้จะผ่านไปมากกว่าสามร้อยลมหายใจ อันเฟย์ ก็ยังไม่สามารถหาทางหนีได้ ภาพลวงตาอาจทําให้ผู้คนสูญเสียตัวเองเพราะผู้คนเลือกที่จะเชื่อว่าภาพลวงตานั้นมีจริง อันเฟย์ พยายามเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่ของจริง

หลังจากนั้นไม่กี่นาที อันเฟย์ ก็เริ่มพยายามขยับร่างกายของเขา เขาไม่สามารถนั่งรอให้ภาพลวงตาหายไปได้ มันจะใช้เวลาตลอดไป การรอไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องที่จะทํา

เขามองเห็นผนังด้านในของรูและเปลือกไม้ เขาสามารถมองเห็นบางอย่างระหว่างด้านในและด้านนอกของต้นไม้ได้ เขาหลับตาแล้วเปิดมันช้าๆ แต่เขาพบว่าไม่ว่าเขาจะทําอะไร ภาพลักษณ์ก็ไม่เปลี่ยน

มีหนอนผีเสื้อปีนต้นไม้ อันเฟย์ เดินออกจากรูและแหย่หนอนผีเสื้อ เขาสะบัดแมลงออกไปและสัมผัสร่างกายของมันบนนิ้วของเขา

เขาต้องยอมรับว่าภาพลวงตานั้นมีจริงอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่น่าแปลกใจที่หลายคนสูญเสียตัวเองเพราะภาพลวงตาเหล่านี้

คนธรรมดาอาจเชื่อแล้วว่าภาพลวงตานั้นมีจริง แต่ อันเฟย์ เตือนตัวเองอยู่เสมอว่ามันไม่ใช่ เขายังมีอีกหลายสิ่งที่เขาไม่ได้ทํา เขาไม่อยากตายด้วยวิธีนี้ เขาปล่อยให้ตัวเองเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงไม่ได้

แต่เขาจะหาทางออกได้อย่างไร? อันเฟย์ ขมวดคิ้วและเดินกลับเข้าไปในหลุม สายตาของเขาจ้องมองไปที่ซูซานนาและเขาสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด ในภาพลวงตา เขาสามารถมองเห็นผ่านต้นไม้และมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน ตามหลักเหตุผลแล้ว เขาควรจะมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายในซูซานนาได้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม นาง เพียงแค่นอนอยู่ตรงนั้น ไม่ต่างจากที่เขาเคยเห็นนางตามปกติ

บางทีซูซานนาอาจจะหาทางออกให้เขาได้ อันเฟย์ เดินไปและนั่งลงข้างๆนางอย่างเงียบ ๆ เขายกศีรษะของนางขึ้นด้วยมือของเขาและปล่อยให้นางพักผ่อนในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของซูซานนาเปิดขึ้น และนางจ้องไปที่อันเฟย์

อันเฟย์ รู้ว่าภาพลวงตาเป็นภาพสะท้อนของสิ่งที่เขาคิด ในภาพลวงตา ซูซานนา จะแสดงการแสดงออกที่ อันเฟย์ เชื่อว่านางจะแสดง อันเฟย์ รู้สึกโกรธ เขาไม่ชอบภาพลวงตาที่ควบคุมสีหน้าของซูซานนา มือของเขาเอื้อมลงมาจับหน้าอกของนาง ร่างกายของนางอบอุ่นและอ่อนนุ่มภายใต้นิ้วมือของเขา