Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 188

AC 188: เป็นเพื่อนสนิท

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในสนามรบทําให้อันเฟย์สนใจมากขึ้น เขาเอนตัวเข้าไปใกล้ดวงตาท้องฟ้าเพื่อสังเกตการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม ตาท้องฟ้ากะพริบและหายไป

“ริสกะ?”

“มันไม่ใช่ความผิดของข้า” ริสกะกล่าวอย่างเร่งรีบ เขาดูตกใจ เมื่อพิจารณาจากคลื่นเวทมนตร์ เขารู้ว่ามีคนใช้เวทมนตร์ต้องห้าม อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้ว่าเวทย์ต้องห้ามสามารถทําลายองค์ประกอบอื่น ๆ และทําให้ตาท้องฟ้าของเขาหายไป

ในสนามรบ คาถาต้องห้ามมีผลแล้ว สิ่งที่น่าประหลาดใจก็คือคาถาต้องห้ามนั้นไม่ได้ทําให้มีแสงสลัวหรือเสียงอึกทึก มีเพียงรัศมีเล็ก ๆ ที่แขวนอยู่บนหัวของ แอนนันเซียต้า

แอนนันเซียต้า กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด นางไม่ได้ใช้เวทมนตร์ขยายเสียงใดๆ แต่ได้ยินเสียงกรีดร้องของนางเป็นไมล์ๆ นางเดินไปรอบๆ พยายามหนีจากรัศมีแสง อย่างไรก็ตาม ไม่ว่านางจะทําอะไร รัศมีก็ตามนางมาอย่างไม่ลดละ

ทันใดนั้น ควันสีดําหนาทึบก็บดบังร่างของแอนนันเซียต้า ผู้คนมองไม่เห็น แอนนันเซียต้า แต่มองเห็นรัศมีเล็กๆ ที่ลอยอยู่กลางอากาศ ควันดําลอยขึ้นไปในอากาศขณะที่ แอนนันเซียต้าหลบหนี

เห็นได้ชัดว่ารัศมียังคงติดตามนางเพราะยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องของนาง

“พวกเนโครแมนเซอร์พ่ายแพ้” ริสกะกล่าว เขามองไม่เห็นสนามรบ แต่เสียงกรีดร้องบอกเขาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

อันเฟย์หรี่ตาลง และซูซานนาก็เอื้อมมือไปหยิบดาบของนาง ริสกะดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติและยังคงกล่าวต่อไป “เจ้าได้ยินไหม” เขาถาม. “ด้วยความเมตตาของเหล่าทวยเทพ นักบวชแห่งแสงมาถึงแล้ว! ขอบคุณพระเจ้า แบล็คอีเลฟเว่นที่เผยแพร่ข่าว

“ใครคือ แบล็คอีเลฟเว่น?” เสียงเข้มถาม

ริสกะ ขมวดคิ้วและเรียกกําแพงดิน จากนั้นโล่เวทย์ก็ปรากฏขึ้นรอบตัวเขา เขาลอยขึ้นไปในอากาศและกําลังจะใช้คาถาสายฟ้าเมื่อเขารู้ว่าทั้งอันเฟย์และซูซานนาไม่ได้เคลื่อนไหว ริสกะลังเล แต่ไม่ได้ใช้คาถาสายฟ้า

“ไม่ต้องห่วง” เสียงทุ่มเอ่ย “ข้าหมายถึงไม่ได้มาหาเรื่อง”

ชายในวัยเจ็ดสิบยืนอยู่ข้างต้นไม้แก่ มองดูทั้งสามคนพร้อมรอยยิ้ม เขาดูเหมือนชายชราทั่วไป เสื้อผ้าและรูปลักษณ์ของเขาเป็นเรื่องธรรมดา และดูเหมือนไม่คุกคาม อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ยังคงรู้สึกแปลก เขามองเห็นชายชรา แต่เขาไม่รู้สึกตัว ราวกับว่าชายชราเป็นส่วนหนึ่งของป่า

“ท่านคือใคร?” อันเฟย์ถาม เขามีความเคารพต่อชายชรามาก เพราะชายคนนั้นสามารถเข้าใกล้เขาได้โดยไม่ทําให้เขาตกใจ นั่นพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าชายชราต้องแข็งแกร่งขนาดไหน

“บรูซเรียโน” ชายชรากล่าว “ใครคือ แบล็คอีเลฟเว่น ที่เจ้ากล่าวถึง?”

“ชื่อจริงของเขาคืออาร์มิน” อันเฟย์กล่าว “แบล็คอีเลฟเว่นเป็นเพียงชื่อเล่นเท่านั้น”

“นั่นเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจสําหรับชื่อเล่น เจ้าว่าไหม” บรูซูเรียโน กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขามองไปที่อันเฟย์ และกล่าวว่า “ให้ข้าเดา เจ้าต้องเป็นอันเฟย์”

“ท่านต้องรู้จัก อาร์มิน” อันเฟย์กล่าว

“และหญิงสาวคนนี้จะต้องเป็นซูซานน่า”

“บรูซเรียโน? บรูซูเรียโนไหน?” ซูซานน่าถาม นางไม่ได้ปฏิบัติต่อชายชราด้วยความเคารพแบบเดียวกับที่อันเฟย์ทํา

“มีคนชื่อนี้เยอะไหม” บรูซูเรียโนถาม

“ข้าไม่คิดว่าจะเจอท่านที่นี่” เมื่อนางยืนยันตัวตนของเขาแล้ว ซูซานนาก็ตอบด้วยความเคารพ

“ข้าแก่แล้ว และมีบางสิ่งที่ข้าสนใจน้อยมาก ข้าได้ยินความวุ่นวายที่ภูเขาทรานส์เวิร์ส และข้าต้องมาดูด้วยตัวเอง” บรูซูเรียโนกล่าว “ใครจะไปรู้ล่ะว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะได้เห็นอะไรแบบนี้หรือเปล่า” บรูซูเรียโนยิ้มและหันไปมองริสกะ “เจ้าคงเป็นริสกะ”

“ใช่” ริสกะ กล่าว “ยินดีที่ได้รู้จัก”

“คนดีทุกคน” บรูซูเรียโนกล่าว “เจ้าอายุน้อยกว่าจอมเวทย์ขั้นต้นส่วนใหญ่” เขาหันไปหาซูซานนาและกล่าวว่า “และเจ้าที่รัก ข้าคิดว่าโลกจะได้เห็นการถือกําเนิดของปรมาจารย์ดาบคนใหม่ในไม่ช้านี้”

“ข้าเทียบท่านไม่ได้เลย” ซูซานนากล่าว

“เทียบกับข้าตอนนี้? ถ้าเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ นั่นหมายความว่าข้าไม่ได้ทําอะไรเลยในเจ็ดสิบปีนี้ในโลกนี้” บรูซูเรียโน กล่าว

“ไม่ ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ซูซานนาอธิบายพร้อมหน้าแดง

“ข้าไม่เข้าใจเจ้าจริงๆ เด็กน้อย” บรูซเรียโนหันไปมองอันเฟย์ และสังเกตเขาอย่างระมัดระวัง

“แน่นอนว่าท่านไม่จําเป็นต้องเข้าใจทุกคน” อันเฟย์กล่าว เขารู้ว่าบรูซเรียโนไม่เป็นอันตรายต่อเขาและเพื่อน ๆ ของเขา มิฉะนั้น เขาจะไม่โต้ตอบซูซานนาและริสกะ ในการสนทนา เขารู้ด้วยว่าบรูซูเรียโนต้องเป็นหนึ่งในผู้มีอํานาจมากที่สุดในโลกในขณะนั้น

ตามหลักเหตุผล ผู้ชายอย่างบรูซูเรียโน ไม่ได้ขาดความเคารพ ในความเป็นจริง การได้รับการสนับสนุนจากผู้หญิงคนหนึ่งและผู้ชายที่มีอํานาจเป็นที่ชื่นชอบนั้นเป็นสองสิ่งที่คล้ายคลึงกันมาก เราต้องมีความน่าสนใจให้ได้มากที่สุดจึงจะได้รับความสนใจ คนอย่างซูซานนาและริสกะจะไม่ได้รับความสนใจจากชายผู้มีอํานาจ อันเฟย์ไม่ต้องการพยายามผูกมิตรกับผู้มีอํานาจทุกคนที่เขาพบ แต่เขารู้ว่าการทิ้งความประทับใจที่แข็งแกร่งนั้นดีกว่าการไม่ทิ้งความประทับใจเลย

“เจ้าไม่ผิด เด็กน้อย” บรูซูเรียโนกล่าวพร้อมกับหัวเราะ

“ท่านมาเพื่อต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์หรือ?” ริสกะถาม เขาหวังว่าเขาจะได้เห็นชายชราในการกระทํา แม้ว่ามันจะหมายความว่าจะมีกลุ่มเนโครแมนเซอร์อีกกลุ่มหนึ่ง

“ข้าแค่อยากจะดูว่าเกิดอะไรขึ้น การไล่ล่าเนโครแมนเซอร์เหล่านั้นเป็นงานของสลันบรี”

“สลันบรี?” ซูซานน่าอ้าปากค้าง “นักบวชชั้นสูงแห่งแสง? ท่านอยู่ที่นี่กับเขา? แต่…”

อันเฟย์ยิ้มและส่ายหัว ชายผู้แข็งแกร่งอีกคน? รวมทั้งแอนนันเซียต้า และ ดาร์ดานิบรี นี่เป็นการรวมตัวของชายหญิงที่มีอํานาจมากที่สุดในโลก

“แต่อะไร?” บรูซูเรียโนถาม เขารู้ว่าซูซานนาต้องการจะกล่าวอะไร และเห็นได้ชัดว่ากําลังล้อเล่นกับนาง

“แต่ท่านเป็นอาร์คดรูอิดครับ ท่านกับสลันบรี…” ซูซานนาลังเล

“เจ้าหมายถึง สลันบรี เป็นคู่ปรับของข้าหรือ”

ศาสนจักรแห่งแสงเป็นปฏิปักษ์กับศาสนาอื่นทั้งหมด บางครั้งการเป็นปรปักษ์กันอาจนําไปสู่การต่อสู้นองเลือด ในฐานะผู้เชื่อในเทพธิดาแห่งธรรมชาติ บรูซูเรียโน ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับสลันบรี

ซูซานน่าพยักหน้า

“แค่ข่าวลือ” บรูซูเรียโนกล่าว “เราแก่เกินไปที่จะทะเลาะเบาะแว้งกัน”

“มันไม่ใช่แค่การทะเลาะกันเล็กน้อยครับท่าน ท่านกําลังต่อสู้เพื่อเกียรติยศของท่าน!” ริสกะถือว่าการต่อสู้เป็นสิ่งที่จริงจังและศักดิ์สิทธิ์มาโดยตลอด เมื่อได้ยินบรูซูเรียโน อธิบายว่าเป็นการทะเลาะกันเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเขาจําเป็นต้องแก้ไขเขา

บรูซูเรียโน จ้องมองที่เขาและยิ้ม เขาดูราวกับว่าเขากําลังนึกถึงอะไรบางอย่าง หลายปีที่ผ่านมา เขาได้ต่อสู้เพื่อหลายสาเหตุ ตอนนี้เขาแก่เกินไป และไม่มีอะไรสําคัญ

ซูซานนาเตะ ริสกะ และบอกเขาว่าอย่าแก้ไข บรูซูเรียโน อีก “เป็นการไม่ให้เกียรติ” นางกล่าว

“การต่อสู้เป็นของชนรุ่นหลัง” บรซูเรียโนกล่าว “เราแก่แล้ว และเรารู้ว่าทุกอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยความรุนแรง เจ้ารู้ไหมว่าข้าจะทําอย่างไรถ้าข้าเจอ แอนนันเซียต้า?

“เนโครแมนเซอร์? แน่นอนท่านจะท้าทายนางในการประลอง” ริสกะกล่าว

“ไม่ ข้าจะชวนนางไปดื่มกับข้า ถ้าเพียงแต่นางยังสวยอยู่” บรูซูเรียโนกล่าวพร้อมส่ายหัว “แต่คราวนี้นางไปไกลเกินไปแล้ว นางฆ่าคนมากเกินไป ข้ายังโกรธนางอยู่”

“ท่านจะชวนนางเข้านอนไหม ถ้านางยังสวยอยู่” อันเฟย์คิด แต่เก็บความคิดของเขาไว้กับตัวเอง บุรุษผู้ทรงอิทธิพลเพียงไม่กี่คนที่เขาเคยพบมาก่อนล้วนมีลักษณะเด่นบางประการ ซาอูลใจดีและใจกว้าง เออร์เนสต์จริงจังและพิถีพิถัน มิโอริชซื่อสัตย์และหลงใหล พวกเขาแตกต่างกันมาก แต่ทุกคนควรค่าแก่ความเคารพอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าบรูซูเรียโนไม่ขุ่นเคืองต่อเนโครแมนเซอร์เหมือนคนทั่วโลก บรูซูเรียโนกล่าวไม่จบประโยค แต่อันเฟย์คิดว่าการเดาของเขาอยู่ไม่ไกล

“เนโครแมนเซอร์คนนั้นสวยไหม” ซูซานน่าถาม

“นางน่าทึ่งมาก อันที่จริงนางกลายเป็นเนโครแมนเซอร์เพื่อรักษาความงามนั้นไว้คราวนี้นางมีปัญหา” บรูซเรียโน กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “ตราประทับแห่งเทพเจ้าของสลันบริจะติดตามนางไปอาจจะสองสามเดือน อาจจะครึ่งปีหรือนานกว่านั้น เมื่อผนึกนั้นหายไป นางก็จะดีเหมือนตาย อย่าทําให้ศาสนจักรเป็นศัตรูของเจ้า พวกเขาอาจดูใจดี แต่จริงๆแล้ว พวกเขามีความโหดร้ายเกินกว่าจะจินตนาการได้”