Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 187

AC 187: พระเจ้าอวยพร

ยังคงมีหินและดินบางส่วนตกลงมาจากท้องฟ้าหลังจากการระเบิด พื้นที่ที่ถูกโจมตีด้วยเวทมนตร์มีหลุมขนาดใหญ่อยู่แล้วและซอมบี้ทั้งหมดก็หายไป ไม่ว่าซอมบี้จะมีพลังแค่ไหนพวกเขาก็ไม่รอดจากการโจมตีดังกล่าว ซอมบี้เหล่านั้นโชคดีพอที่จะอยู่นอกโดมแสงถูกคลื่นกระแทกฉีกเป็นชิ้น ๆ

ทหารจากจักรวรรดิ ซานซา ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าหลุมนั้นลึกแค่ไหน อันเฟย์ ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนเช่นกัน ขณะที่การระเบิดเวทมนตร์กําลังจะเกิดขึ้น อันเฟย์ รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติโดยสัญชาตญาณ เขาจับ ซูซานนา และ ริสกะ แล้วกระโดดลงจากต้นไม้ พวกเขาซ่อนตัวอยู่หลังกองดินเล็กน้อย พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นผ่านตาท้องฟ้า ต่อไป โชคดีที่พวกเขาอยู่ไกลพอสมควร มิฉะนั้นพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสพอ ๆ กับซอมบี้เหล่านั้นหากพวกเขาเข้าใกล้สองหรือสามร้อยหลา

อันเฟย์ ได้รับผลกระทบมากที่สุดในสามคน ซูซานนา ป้องกันตัวเองด้วยพลังต่อสู้ขณะที่ ริสกะ ปล่อยโล่ ป้องกัน อันเฟย์ ไม่มีทางปิดกั้นหินและดินที่ตกลงมาจากท้องฟ้าได้ อันเฟย์ลุกขึ้นยืนเมื่อการระเบิดสิ้นสุดลง เขาดูเหมือนเขาถูกสร้างมาจากดิน เขาทําการใช้ฉีทันทีเพื่อสลัดคราบดินบนตัวเขา เขาก้มลงเพื่อเอาดินออก จากเส้นผม แต่ก็ไม่สามารถกําจัดดินออกไปได้ทั้งหมด

“แอนนันเซียต้า เจ้าแพ้แล้ว!” เสียงของดาร์ดานิบรีดังขึ้น มันเป็นการเรียกร้องชัยชนะ แต่เขาฟังดูเหมือนว่าเขาเหนื่อย

เนโครแมนเซอร์หญิงไม่ได้ตอบโต้เขาด้วยการโต้เถียง แต่ด้วยเวทมนตร์ กระแสเวทย์ที่น่ากลัวกวาดไปทั่วป่า พลังเวทย์เพิ่มขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น หลังจากนั้นครู่หนึ่งไฟกระชากก็หายไป ลูกบอลสีดําหลายร้อยลูกบินขี้นมาจากป่า พวกมันบินไปยังสนามรบเหมือนฝูงนก

ลูกบอลสีดําเหล่านั้นไม่ได้โจมตีทันที พวกมันลอยอยู่เหนือหลุมที่มีรัศมี 50 หลาเท่านั้น หมอกสีดําลอยขึ้นมาจากหลุมขนาดใหญ่ ปริมาณหมอกเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ หมอกสีดําดูเหมือนได้รับคําแนะนําจากที่ไหนสักแห่ง มันรวมตัวกันเพื่อสร้างเสาแสงสีดําสูงกว่าสิบหลา

ทหารจากจักรวรรดิซานซาต่างประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น ไม่มีใครกล้าเดินออกจากโดมเวทย์ พวกเขารู้ว่าไม่มีจุดที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้นี้อีกต่อไป

เสาสีดํายังคงควบแน่นและกลายเป็นวัตถุรูปไข่ เพียงแต่รูปร่างไม่ผิดปกติ เปลือกของไข่เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในไข่พยายามคลานออกมา มันเป็นการต่อสู้เปรียบได้กับเกมหมากฮอส ไม่มีเวลาคิดว่าขั้นตอนต่อไปคืออะไรสําหรับการต่อสู้อุกกาบาตสองสามก่อนตกลงมาจากท้องฟ้า และชนวัตถุรูปไข่ ทันใดนั้นวัตถุรูปไข่ก็เปล่งแสงจ้า

โดยไม่ให้เปลือกไข่แตก หลังจากแสงจ้าหายไปไข่ประหลาดนั้นก็ยังคงลอยอยู่ในอากาศ

ก่อนที่นักเวทย์จะโจมตีอีกครั้งเปลือกไข่ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ เหมือนแก้ว มันกลายเป็นแสงสีดํานับไม่ถ้วน มีคนปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เนื่องจากระยะทางไกลคนส่วนใหญ่จึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของบุคคลนั้นได้ชัดเจน แต่ผมยาวที่ปลิวไสวตามสายลมบ่งบอกว่าอาจเป็นผู้หญิงหรือสัตว์ประหลาดตัวเมีย

“แอนนันเซียต้า ทําไมเจ้าไม่ยอมแพ้ล่ะ” เสียงของดาร์ดานิบรี ดังขึ้นอีกครั้ง

“เจ้ากําลังกล่าวกับข้าหรือ?” เสียงต่ําเมื่อเทียบกับเสียงก่อนหน้านี้ การสนทนาไม่ได้มาจากป่า แต่ดูเหมือนว่าคนผมยาวกําลังกล่าวอยู่

“เจ้า..” น้ําเสียงของดาร์ดานิบรีสั่น หลังจากนั้นทุกคนก็รู้ว่าอะไรทําให้เสียงของเขาสั่น “คาถาแห่งการถอดชิ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่?”

ดาร์ดานิบรี รู้จักเวทมนตร์แห่งความตายที่ต้องห้ามเพียงไม่กี่อย่าง แต่เขาไม่เคยลืมมันเลย เมื่อเขาเห็นแอนนันเซียต้า ออกมาจากเปลือกไข่เขาก็รู้คําตอบ: นางใช้คาถา การถอดชิ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่

“การโจมตีที่ทรงพลัง! คนนั้นคือใคร? นางปรากฏตัวได้อย่างไร” อันเฟย์ถามด้วยความประหลาดใจ ริสกะปล่อยตาท้องฟ้า แต่ไม่สามารถมองเห็นอะไรที่อยู่ตรงหน้าได้

“ข้าไม่รู้, ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิง” ริสกะ กล่าวด้วยเสียงต่ํา

“ตกลงข้าไม่ได้ขออะไรเลย” อันเฟย์ ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “การเวทมนตร์ต้องห้ามใช่ไหม”

“โอใช่ ริสกะ ข้าสามารถฝึกฝนเวทมนตร์แห่งความตายได้หรือไม่?” อันเฟย์ไม่กลัวตายและสนใจทกอย่าง

“ไม่” ริสกะ กลอกตาของเขา

เสียงของ แอนนั้นเซียต้า ดังขึ้น “ดาร์ดานิบรี เจ้าทําลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทํามาตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา เจ้ารู้ไหมว่าข้าจะตอบสนองเจ้าอย่างไร” แอนนันเซียต้า ฟังดูไพเราะอยู่เสมอ แต่ทันใดนั้นเสียงของนางก็แหลมสูงมาก เห็นได้ชัดว่านางไม่สามารถควบคุมความโกรธได้อีกต่อไป

“เจ้าต้องการใช้ การถอดชิ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่ขั้นสูงหรือ” ดาร์ดานิบรีถาม

แอนนันเซียต้า ตอบคําถามของเขาด้วยความเงียบ ความมหัศจรรย์รอบกายของนางเริ่มแข็งแกร่งขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น

“ไม่น่าแปลกใจที่เจ้ากล้าทําเช่นนี้ เหตุผลที่เจ้ากล้าออกจากถ้ําคือร่างกายของเจ้า โอ้ ไม่ กระดูกของเจ้ากําลังจะยุบ” ดาร์ดานิบรี รู้ว่าเขาเดาถูก เขาฟังดูมีความสุข หากแอนนั้นเซียต้า สามารถเลื่อนขึ้นได้อีกหนึ่งระดับ การทําลายนางจะต้องใช้เวลามาก แน่นอนเขารู้ว่า แอนนันเซียต้า มีพลังมากกว่าด้วยการถอดชิ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่ เขาต้องพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความโกรธของแอนนันเซียต้า แต่เขาจะไม่เสียใจกับการต่อสู้ในวันนี้

“ไปตกนรก!” แอนนันเซียต้าตะโกนด้วยความโกรธ นางเริ่มร่ายเวทย์โดยก้มหัวลง

นักเวทย์จากจักรวรรดิซานซา ปล่อยเวทมนตร์ทันที่พยายามโจมตีแอนนันเซียต้า ก่อนที่คาถาของนางจะสําเร็จ คาถาของแอนนันเซียต้าเสร็จเร็วกว่าที่พวกเขาคาดไว้มาก ทันใดนั้นเงาของคนขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า มันยืนอยู่ตรงหน้า แอนนันเซียต้า การโจมตีทั้งหมดถูกปิดกั้นโดยเงานั้น

“ทูตสวรรค์ที่ร่วงหล่น?” ดาร์ดานิบรีตะโกนด้วยความประหลาดใจ

เงาขนาดมหึมามีความสูงมากกว่าสิบหลา ปีกสีดําสองข้างบนหลังของมันเคลื่อนไหวเหมือนหมอกเบาบาง เงาจับมือขวาของนางไว้ด้านหน้า หน้าอกด้วยดาบ มือซ้ายของนางวางลงโดยมีโล่ที่แขนยาวหกหรือเจ็ดหลา อุกกาบาตและสายฟ้าฟาดใส่นางไม่ได้สร้างความเสียหายใด ๆ

ทูตสวรรค์ที่ร่วงหล่นได้ฟาดดาบของนางลงบนโดมเวทย์ ดาบขนาดมหึมาและโดมเวทมนตร์ชนกันและทําให้เกิดเสียงกระทบกันอย่างมาก เวทมนตร์ที่เก่ากว่านั้นส่งเสียงแหลมต่ําด้วยความเจ็บปวด โดมเวทย์แตก และทูตสวรรค์ที่ร่วงหล่นก็เช่นกัน

ดาร์ดานิบรี ถอนหายใจอย่างโล่งอก มันก็ดีตราบเท่าที่มันไม่ใช่เวทมนตร์ของ ทูตสวรรค์ที่ร่วงหล่น แต่รอยยิ้มของเขาหายไปทันที

หอกกระดูกขนาดมหึมาปรากฏขึ้นในมือของแอนนันเซียต้า หอกขนาดมหึมาเหล่านั้นบินเข้าหาทหาร หอกกระดูกธรรมดาควรจะหายไปหลังจากโดนเป้าหมาย แต่หอกกระดูกจากแอนนันเซียต้า นั้นผิดปกติจริงๆ พวกมันเคลื่อนไหวไปมาเหมือนปลาว่ายอยู่ในมหาสมุทร พวกเขาเคลื่อนที่ไปทุกหนทุกแห่งโดยพุ่งไปทางซ้ายขวาขึ้นและลง ทุกคนที่ถูกแทงด้วยหอกกระดูกมีรูเลือดขนาดใหญ่ในร่างกายของพวกเขา หอกกระดูกเหล่านั้นไม่ได้หยุดหรือหายไป พวกมันย้ายไปยังเป้าหมายต่อไปอย่างรวดเร็ว

หอกกระดูกหนึ่งเล่มไม่ควรมีพลังมากเกินไป แต่มีหลายสิบเล่มที่เคลื่อนไหวไปมาในฝูงชนดูน่ากลัว นักดาบที่ทรงพลังเพียงไม่กี่คนจากจักรวรรดิซานซาสามารถหักหอกกระดูกบางส่วนได้สําเร็จ อย่างไรก็ตามสําหรับหอกกระดูกทุกอันที่พวกเขาหัก แอนนันเซียต้าปล่อยออกมาอีกห้าอัน หอกกระดูกเคลื่อนที่ไปทุกหนทุกแห่งในฝูงชน ซึ่งไม่อนุญาตให้นักดาบผลักทหารออกจากหอกด้วยพลังการต่อสู้ นักดาบไม่สามารถไล่ตามหอกกระดูกได้เช่นกัน พวกเขาต้องยืนอยู่ที่นั่นและรอให้หอกมาทางพวกเขา

เวทย์ยับยั้งที่อ่อนแอ เวทย์ยับยั้งเก่าและคาถาอื่น ๆ ถูกแสดงในสนามรบทีละอย่าง คาถาสามารถเปลี่ยนทหารให้กลายเป็นลูกแกะที่รอการสังหารเป็นแรงดึงดูดที่ยิ่งใหญ่ได้ อย่างไรก็ตามเมื่อรวมผลลัพธ์ของคาถาทั้งหมดเข้าด้วยกัน มันทําให้ทหารสูญเสียพลังการต่อสู้ไปกว่าครึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความกลัว เวทย์ยับยั้งทําให้กองทัพทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหล

ในที่สุดนักธนูกว่าหกพันคนก็มีโอกาสแสดงความสามารถของพวกเขา เมื่อนักเวทย์อยู่ในใจกลางของการก่อตัว การปัดเป่าเวทมนตร์ได้ดึงผลลัพธ์คําสาปออกจากพวกเขา ตามคําสั่งของผู้บัญชาการพวกเขาดึงสายธนูอย่างสม่ําเสมอและเล็งไปที่แอนนันเซียต้าบนท้องฟ้า ลูกศรจํานวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาแอนนันเซียต้า ดูเหมือนฝูงนกที่แยกย้ายกันไป

โล่กระดูกขนาดมหึมาปรากฏต่อหน้า แอนนันเซียต้า โล่กระดูกปิดกั้นลูกศรได้อย่างง่ายดาย ผลลัพธ์ของโดมเวทย์และโล่ขึ้นอยู่กับพลังเวทย์และพลังจิตของนักเวทย์ แอนนันเซียต้า เคยไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ ด้วยโล่เวทมนตร์ แต่ตอนนี้พลังเวทย์ของนางถึงจุดสูงสุดแล้ว

ดาร์ดานิบรีเริ่มกังวล เขารู้ว่าเนโครแมนเซอร์สามารถมีพลังมากในเวลาอันสั้นด้วย การถอดชิ้นส่วนที่ยิ่งใหญ่ แต่เขาไม่รู้ว่า แอนนันเซียต้าจะมีพลังมากขนาดนี้ การสาปแช่งโล่เวทมนตร์ หอกกระดูกและเวทมนตร์อื่น ๆ ถูกดําเนินการที่ละรายการโดยไม่มีการหยุดพัก แม้แต่ดาร์ดานิบรีก็ไม่สามารถทําได้ มีเพียงจ้าวจอมเวทย์ในตํานานเท่านั้นที่สามารถปลดปล่อยเวทมนตร์ได้เช่นนี้

ทหารที่ได้รับบาดเจ็บจากกระดูกหอกก็เริ่มเคลื่อนไหว มีพลังที่เน่าเฟะในหอกกระดูกของ แอนนันเซียต้า ดัง นั้นทหารทุกคนที่นางฆ่าจะกลายเป็นซอมบี้

ซอมบี้ราวสี่สิบตัวที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสนามรบรีบวิ่งเข้าไปในสนามรบจากป่า พวกมันร้องโหยหวนขณะวิ่ง เมื่อพิจารณาจากความเร็วของพวกมัน พวกมันได้กลายเป็นซอมบี้ต่อสู้

ดาร์ดานิบรี หายใจเข้าลึก ๆ ยิ้มอย่างขมขื่นที่แหวนมิติของตัวเอง ในพริบตามีซอมบี้อีกหลายร้อยตัว จะมีซอมบี้มาอีก ดาร์ดานบรีไม่สามารถเสียเวลาได้อีกต่อไป ทุกคนมีความรับผิดชอบบางอย่างที่พวกเขาไม่สามารถสลัดออกไปได้ ถ้าดาร์ดานบรีต้องการจากไป แอนนันเซียต้าก็ไม่สามารถหยุดเขาได้แม้ว่าพลังของนางจะเพิ่มขึ้นอย่างมากก็ตาม ดาร์ดานิบที่ไม่สามารถทิ้งทหารหลายพันคนไว้ข้างหลังได้ เขาจะไปที่ไหนถ้าไม่มีพวกเขา?

“พระเจ้าอวยพร..” จู่ๆเสียงที่ชัดเจนและสง่างามก็ดังขึ้น เสียงนั้นไม่ดัง แต่ทุกคนในสนามรบสามารถได้ยินมันอย่างชัดเจน เสียงนั้นฟังดูผ่อนคลาย ทหารจากจักรวรรดิซานซาหยุดตื่นตระหนกซอมบี้เงยหน้าขึ้นมองนาง

ดาร์ดานิบรี ตกใจเป็นวินาทีเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ เขาดูดีอกดีใจ ดาร์ดานิบรีเป็นคนหยาบคาย แต่เขาสามารถสงบสติอารมณ์ได้เสมอเมื่อมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น เขาแทบไม่สูญเสียการควบคุมตัวเอง

แอนนันเซียต้า กรีดร้องบนท้องฟ้าในแบบที่เด็กผู้หญิงอาจมีปฏิกิริยาเมื่อเห็นงู หนูและแมลงสาบ นางถอยออกมาขณะที่นางกรีดร้อง เห็นได้ชัดว่านางรู้จักผู้มาใหม่และแพ้การต่อสู้กับนางมาหลายครั้ง มิฉะนั้นนางจะไม่ถอยออกมาเมื่อพลังของนางเพิ่มขึ้นอย่างมาก