Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 186

AC 186: คาถาต้องห้าม

การต่อสู้กําลังเข้มข้นขึ้น อันเฟย์, ริสกะ และ ซูซานนา กําลังเฝ้าดูมันผ่าน ตาท้องฟ้า และหมกมุ่นอยู่กับการต่อสู้ที่จะกล่าวอะไรต่อกัน เมื่อเวทมนตร์ของเขาใกล้จะหมดลง ริสกะ ก็เปิดขวดยาเติมพลังเวทย์ที่ ฮาแกน ทําจากเลือดยูนิคอร์น เขาไม่เคยใช้มันมาตั้งแต่ที่ ฮาแกน มอบมันให้กับเขา แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาต้องใช้มัน ริสกะ ตระหนักว่าเนโครแมนเซอร์หญิงมีพลังมากกว่าที่เขาคาดไว้มากและการได้เห็นการแข่งขันระหว่างสองจ้าวจอมเวทย์นั้นแทบจะเป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต สิ่งที่น่าผิดหวังเล็กน้อยคือนักเวทย์ทั้งสองไม่ได้ใช้คาถาต้องห้ามใส่ซึ่งกันและกันตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น ทั้งสองให้ความสําคัญกับทหารของพวกเขามากขึ้น ทั้งสองใช้เวทมนตร์คาถาระดับสูงมากมาย แต่พวกเขาหลีกเลี่ยงการโจมตีกันโดยตรง

ความจริงดาร์ดานิบที่ต้องการใช้คาถาต้องห้าม แต่ตอนนี้เขาทําไม่ได้ คาถาแรงโน้มถ่วงทําให้เขาไม่ทันระวัง นี่เป็นเรื่องแปลกและไม่เป็นไปตามกฎของเวทมนตร์ เขารู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาต้องมีม้วนเวทมนตร์หายาก คาถาห้ามเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการใช้เพราะหากเวทมนตร์ไม่บรรลุผลตามที่เขาต้องการหลังจากที่เขาปล่อยมันออกไป เขาจะสูญเสีย การสูญเสียเวทมนตร์ของเขารวมกับช่วงเวลาที่ลดลงหลังจากใช้คาถาจะทําให้เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ในทางกลับกันคู่ต่อสู้ของเขาจะมีเวทมนตร์เพียงพอที่จะใช้คาถาต้องห้ามอื่นได้

สําหรับทั้งสองฝ่ายในสนามการต่อสู้นั้นดุเดือด สําหรับผู้เข้าชมการต่อสู้เริ่มน่าเบื่อหลังจากนั้นไม่นาน สิ่งเดียวที่ทําให้ อันเฟย์, ริสกะ และ ซูซานนา เฝ้าดูอยู่คือความคาดหวังสําหรับการแข่งขันระหว่างสองจ้าวจอมเวทย์

เวลาผ่านไปและทหาร ซานซา หมกมุ่นอยู่กับการต่อสู้มากเกินไปที่จะสังเกตเห็นว่าชายปกติกําลังเปลี่ยนการต่อสู้อย่างช้าๆ

การกระทําครั้งแรกของชายคนนี้คือการผลักลูกบอลสีดําขนาดใหญ่ที่ประกอบไปด้วยเนื้อสัตว์หลายร้อยตัว และในไม่ช้เขาก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามเขาแข็งแกร่งกว่าซอมบี้เพียงเล็กน้อยและไม่ได้ถึงดูดความสนใจใด ๆ แม้แต่จอมดาบขั้นต้นทั่วไปก็สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามอัตราการฟื้นตัวของเขาเร็วกว่าซอมบี้มาก เมื่อใดก็ตามที่เขาถูกทหารตัดขาดหรือถูกไฟเผาจนไหม้เกรียม เขาก็สามารถฟื้นตัวและกลับไปต่อสู้ได้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากความรุนแรงของการต่อสู้ไม่มีทหารและนักเวทย์คนใดสังเกตเห็นเขา แม้แต่ ดาร์ดานิบรี ที่เฝ้าสังเกตการต่อสู้ผ่านตาท้องฟ้า และช่วยเหลือทหารด้วยเวทมนตร์จากระยะไกลก็ไม่สังเกตเห็นเขา

ชายคนนี้อาจไม่ได้มีพลัง แต่มีทหารที่มีพลังน้อยกว่าเขา ทหารหลายคนล้มลงต่อหน้าเขา ศพของคนที่ถูกซอมบี้ฆ่า มักจะเปื้อนเลือดและไม่สามารถจดจําได้ หลังจากนั้นไม่นานร่างกายก็จะกลายเป็นซอมบี้เช่นกัน อย่างไรก็ตามศพของเหยื่อชายคนนั้นแห้งไปหมดแล้ว ไม่มีเลือด ไม่มีดวงตาและไม่มีลมหายใจแห่งความตาย ศพกลายเป็นฝุ่นใต้เท้าของทหารและซอมบี้

ดวงอาทิตย์ถูกปกคลุมด้วยเมฆสีเทาดําและยากที่จะบอกเวลา ไม่มีใครรู้ว่ากลางคืนจะจบเมื่อไหร่ กลยุทธ์ของนักเวทย์ของ จักรวรรดิซานซา เปลี่ยนจากการโจมตีพร้อมเพรียงเป็นการผลัดกันโจมตี มีนักเวทย์หลายสิบคนเท่านั้นที่ใช้เวทมนตร์ในขณะที่คนอื่น ๆ กําลังทําสมาธิและเติมพลังเวทมนตร์ของพวกเขา ในทางกลับกัน ซอมบี้ไม่เคยเหนื่อย เมื่อเทียบกับคนดูแล้วพวกเขาระวังมากกว่าไม่มีคาถาใดสามารถชะลอการโจมตีของซอมบี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซอมบี้บางตัวยังคงต่อสู้แม้ว่าร่างกายของพวกมันจะถูกเผาไหม้ด้วยเวทมนตร์ไฟ

วิธีที่ได้ผลที่สุดในการหยุดซอมบี้คือการเอาหัวออก แต่มันยากมากสําหรับนักเวทย์ที่จะบรรลุเป้าหมายนั้น การใช้ทหารเพื่องานนั้นจะส่งคนหลายพันคนไปตาย

ซอมบี่เก่งที่สุดในการต่อสู้ที่ยาวนาน มนุษย์ไม่มีการสํารองพลังและในบรรดาสามหมื่นคนนักธนูหกพันคนพบว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบาก พวกเขาตั้งใจที่จะช่วยเหลือนักเวทย์ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไร พวกเขาสามารถใช้ลูกศรธรรมดาเท่านั้นและการโจมตีของทหารราบนั้นทรงพลังมากกว่าลูกศรร้อยลูก

ซึ่งแตกต่างจากมนุษย์ตรงที่จํานวนซอมบี้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกมีคนสามหมื่นคนต่อกรกับซอมบี้หนึ่งพันตัว ตอนนี้ซอมบี้สามารถก่อตัวเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวและใกล้จะสามารถล้อมกองทัพ ซานซา ได้แล้ว กองทัพ ซานซา กําลังสูญเสียความได้เปรียบอย่างช้าๆ

ในที่สุดชายที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงซอมบี้ก็ดึงดูดความสนใจของ ดาร์ดานิบรี เพราะชายคนนั้นเพิ่งสังหารจอมดาบขั้นต้น แม้ว่าจอมดาบขั้นต้นจะต่อสู้มานานเกินไปและเหนื่อยล้า แต่ชายคนนี้ก็ยังแข็งแกร่งเป็นพิเศษสําหรับซอมบี้ การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของบุคคลที่ทรงพลังท่ามกลางซอมบี้ทําให้ดาร์ดานิบรีตื่นตระหนก

ยิ่งเขาสังหารชายคนนั้นก็ยิ่งมีพลังมากขึ้น โล่และชุดเกราะไม่ได้เป็นอะไรสําหรับเขา นายพลก็สังเกตเห็นเขาเช่นกันและส่งชายคนหนึ่งที่มีตรานักดาบระดับกลางเพื่อหยุดเขา ชายคนนั้นจับดาบของนักดาบที่เคลือบด้วยพลังการต่อสู้ที่ไม่ชัดเจนและชกไปที่ใบหน้าของนักดาบทําให้ชายคนนั้นสะดุดเข้าไปในกลุ่มทหาร เมื่อเห็นเช่นนี้ ดาร์ดานิบรี ก็หรี่ตาลง เขารู้แล้วว่าชายคนนั้นคือใครหรืออะไร

เวทมนตร์อันทรงพลังซัดสาดไปทั่วสนามรบและเสียงกลองก็ดังขึ้น ทหาร ซานซา เริ่มสะดุดกลับและนักเวทย์ก็หยุดใช้เวทมนตร์เช่นกันและเริ่มถอยกลับ สนามรบทั้งหมดถูกล้างอย่างกะทันหัน ซอมบี้ช้าเกินไปและ แม้ว่าพวกมันจะคํารามและไล่ตามทหาร แต่ทหารก็ยังคงสามารถวางระยะห่างระหว่างพวกเขากับซอมบี้ได้

ทันใดนั้นลมก็ลดลงและหญ้าและต้นไม้ก็หยุดไหว อากาศก็ตกหนักมากในทันใด ผ่านตาท้องฟ้า ริสกะ, อัน เฟย์ และ ซูซานนา เห็นว่าปากของ ดาร์ดานิบรี กําลังขยับ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินคาถาที่ ดาร์ดานิบรี ใช้ แต่ทั้งสามก็รู้ว่าสิ่งที่พวกเขารอคอยกําลังจะเกิดขึ้น

จุดสว่างปรากฏบนท้องฟ้า ซอมบี้ไม่ได้รับผลกระทบ แต่ทหารหลายคนหมอบลงและปิดตาของพวกเขา จากนั้นจุดนั้นก็กลายเป็นเส้นแสงนับพันและฝนตกลงมาและห่อหุ้มซอมบี้ไว้ใตโดม

ซอมบี้ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที พวกมันยังคงเดินคํารามและกรงเล็บในอากาศ บางตัวคลานอยู่บนพื้นและบางตัวนอนอยู่บนพื้นสะดุดด้วยอาวุธที่ทหารทิ้งไว้ข้างหลัง ไม่สําคัญว่าซอมบี้กําลังทําอะไรอยู่ ทั้งหมดนิ่งราวกับถูกแช่แข็งในกาลเวลา

เลือดหยดออกจากนิ้วของทหารที่เสียชีวิต หยดน้ําที่สาดลงบนพื้นหญ้ายังคงถูกแช่แข็ง ทหารคนหนึ่งกําลังจะตายอยู่ใกล้ ๆ และคําอธิษฐานของเขาก็ยังคงอยู่ภายใต้แสงไฟ ตกแตนกระโดดลงมาจากผืนหญ้าใกล้ ๆ และ ปีกของมันถูกตรึงไว้ในอากาศ

ภายในโดมแสงนั้นราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพวาด

จังหวะของกลองเปลี่ยนไป นักเวทย์ทั้งหมดลอยอยู่กลางอากาศและเริ่มใช้เวทมนตร์ไฟกับโดม ลูกไฟและ สะเก็ดไฟทั้งหมดกลายเป็นเครื่องหมายสีเหลืองสว่างบนโดมแสงขณะที่พวกเขาโดนมัน โดมนั้นชัดเจนและเห็นได้ง่ายว่าองค์ประกอบเวทมนตร์ไม่ได้เข้ามาในโดม อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้หยุดอยู่ที่โดมด้วยเช่นกัน ยกเว้นบางที่สําหรับ ดาร์ดานิบรี ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าองค์ประกอบนั้นไปถึงไหน

นักเวทย์ซานซา ยังคงปล่อยเวทมนตร์ การเคลื่อนไหวของพวกเขาเร็วมากมือของพวกเขาเริ่มเบลอ นักเวทย์บางคนใช้เวทมนตร์จนหมดและกลับสู่พื้น ผู้ที่ยังอยู่ในอากาศยังคงปลดปล่อยเวทมนตร์

ปรากฏรอยบนโดมมากขึ้นเรื่อย ๆ โดมทั้งโดมถูกปิดทับด้วยเครื่องหมายสีเหลืองเกือบทั้งหมดโดยบดบังสิ่งที่อยู่ข้างในและโคมไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองสว่าง มีเพียงประมาณนักเวทย์ยี่สิบคนในอากาศ พวกเขาใช้เวทมนตร์ดาวตกซึ่งเป็นเวทมนตร์ระดับสูงโดยมีช่วงเวลาที่หน่วงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้หยุดโจมตีใน ช่วงเวลาที่หน่วง พวกเขาใช้ลูกไฟในการโจมตี เมื่อพวกเขาไม่สามารถเรียกอุกกาบาตได้เพิ่มความสว่างของโดมแสง

นักเวทย์ชราที่ยืนอยู่ข้างๆดาร์ดานิบรีเดินไปหาทหารด้วยสีหน้านิ่งเฉย เขาชี้ไม้เท้าตรงไปยังท้องฟ้าพลางกระซิบคาถา โล่เวทมนตร์เริ่มลดลงเหนือทหารที่เหลือ

จุดแสงเหนือโดมแสงริบหรี่และโดมทั้งหมดก็เริ่มยุบลง เมื่อโดมหายไปรอยในโดมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เมื่อถูกสร้างขึ้น ลูกไฟและสะเก็ดดาวตกลงมา จํานวนเวทย์ไฟที่หยุดอยู่ที่โดมนั้นมีมากเหลือเกินเปลวไฟที่สว่างจ้าได้ทําให้เมฆสีเทาเข้มเป็นสีเหลือง

ด้วยเสียงระเบิดดังสนั่นพื้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงคําราม เวทมนตร์พุ่งขึ้นไปทั่วสนามหญ้าพุ่มไม้และต้นไม้ลดน้อยลงในพริบตา ก้อนหินบางก้อนใหญ่เท่าล้อลอยไปในอากาศ ก้อนหินดูเหมือนเบาราวกับใบไม้เมื่อเวทมนตร์ส่งให้พวกเขาร่วงหล่น

บางทีอาจเป็นเพราะขอบเขตของเวทมนตร์นั้นใหญ่เกินไปโล่ก็สั่นสะเทือนเมื่อได้รับผลกระทบ ขอบด้านนอกสั่นอย่างเห็นได้ชัดเหมือนบอลลูนในพายุ นักเวทย์ชราเหงื่อออก แต่แขนของเขายังคงเหยียดตรงและแข็ง