Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 182

AC 182: ผีเสื้อเวทมนตร์

“เจ้าสบายดีหรือเปล่า?” อันเฟย์ ถามพลางจับมือของเขาออก

“ใช่ – ใช่” ออซซิค กล่าว เสียงของเขาสั่นและเขาพยายามสงบสติอารมณ์ ไม่มีอะไรผิดปกติกับรอยยิ้มที่อบอุ่นและสดใสของ อันเฟย์ แต่มันทําให้ ออซซิค อยู่ห่างออกไป

“เอาล่ะ. ทุกคนโปรดเงียบกันเถอะ…” นัยน์ตาของอันเฟย์หันไปที่ชายหนุ่มที่เรียกว่าเยอร์แล้วหยุด แม้ว่าเขาจะยังคงติดตามการแสดงกับ ออซซิค แต่ก็มีความรู้สึกไม่สบายใจในการแสดงออกของเขาราวกับว่าเขาไม่สบายใจ ขณะที่เขาฆ่าเขารวดเร็วและมุ่งมั่น ขณะที่ อันเฟย์ และ ออซซิค สนทนากันเขาได้สังหารทหารรับจ้างที่บาดเจ็บจากซอมบี้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง แม้ว่าทหารรับจ้างจะไม่ต่อต้าน แต่ความสามารถของเขาในการสังหารอดีตสหายของเขาโดยไม่ลังเลทําให้ อันเฟย์ ตกใจ

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่มีประสบการณ์ในการจัดการกับเนโครแมนเซอร์” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับเดินไปหาเขา

“ขอบคุณพระเจ้าถ้าข้าไม่ทํา” เยอร์กล่าว“ไม่งั้นข้าจะไม่อยู่ที่นี่สนทนากับเจ้า” เขากําลังสนทนากับ อันเฟย์ แต่เขาก็ไม่หยุดที่จะทําร้ายทหารรับจ้าง ผู้บาดเจ็บอีกคนทรุดลงกับพื้น

“สิ่งนี้จะไม่หยุดพวกเขาจากการกลายเป็นซอมบี้” อันเฟย์ กล่าว เขามองไปรอบ ๆ และพบว่าทหารรับจ้างทุกคนมีบาดแผลจากดาบ ใครคนหนึ่งสามารถฆ่าคนด้วยวิธีนี้ แต่ไม่สามารถหยุดพวกเขาจากการกลายเป็นซอมบี้ได้

“เจ้าเสนอให้เราทําสิ่งนี้ได้อย่างไร”

“ตามหานักเวทย์ ไฟเท่านั้นที่จะหยุดพวกเขาจากการเปลี่ยนแปลงได้” อันเฟย์ กล่าว เขาขึ้นเสียงและกล่าวว่า”ทุกคนฟังข้า พวกเนโครแมนเซอร์หนีไปแล้วและเชื่อใจข้าเมื่อข้าบอกว่าพวกเขาจะกลับมาพร้อมกับซอมบี้มากขึ้น เราต้องออกเดินทางทันที

“ออกไป? ไม่เราไม่สามารถปล่อยให้พี่น้องของเราตายอย่างไร้สาระ!“หนึ่งในผู้นําทหารรับจ้างร้องเรียก” เจ้าทําในสิ่งที่เจ้าต้องการ”อันเฟย์ กล่าว” ข้ากําลังจะจากไป“เขาเหลือบมองซูซานนาที่เดินผ่านไปช้าๆ” ขี้ขลาด”หัวหน้าทหารรับจ้างถ่มน้ําลาย” เงียบ!“ออซซิค ร้อง” ถ้าไม่ใช่เพราะ อันเฟย์ และ ซูซานนา เราทุกคนคงตาย”มันไม่ชัดเจนว่า ออซซิค คิดอย่างไรกับ อันเฟย์ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเขาก็มีมาตรฐานทางศีลธรรมของตัวเองที่เขาต้องปฏิบัติตาม สําหรับผู้นําของกลุ่มทหารรับจ้างและผู้ที่ปลอมเป็นแนวร่วมทหารรับจ้างที่สําคัญ เขาต้องมีคุณสมบัติที่ดีไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครทํางานให้เขาและเขาจะไม่มีชีวิตรอดในโลกนี้” เราจะหนีไปงั้นหรือ? พี่น้องที่ตายไปของเราคืออะไร”หัวหน้าทหารรับจ้างถาม” จะมีซอมบี้หลายพันตัวกลับมาอันเฟย์ กล่าวพร้อมกับชีไปในระยะไกล” และอย่างน้อยก็มีเนโครแมนเซอร์อย่างน้อยหนึ่งโหล หนึ่งในนั้นเป็นเนโครแมนเซอร์อาวุโส นี่ไม่ใช่เวลาแก้แค้น สิ่งที่เราควรทําคือป้องกันไม่ให้ซอมบี้เพิ่มจํานวนนักเวทย์ ดึงเวทย์ไฟออกมาและเปลี่ยนกลางทุ่งหญ้าให้กลายเป็นนรกที่ร้อนแรง ดวงอาทิตย์ส่องแสงจ้าเหนือศีรษะ ไม่สําคัญว่าทหารรับจ้างเหล่านั้นจะกลายเป็นซอมบี้หรือไม่ พวกเขาจะไม่สามารถออกจากสถานที่นี้ได้

ผู้นําทหารรับจ้างชําเลืองมองกันและกัน ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ทหารรับจ้างจะเอาชนะซอมบี้นับพันและเนโครแมนเซอร์อีกนับสิบได้” เราต้องรออีกสามวันกว่าที่นักบวชแห่งแสงจะมาถึง พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าในการรับมือกับสิ่งมีชีวิตมืดเช่นซอมบี้“อันเฟย์ กล่าวช้าๆ” นักบวชแห่งแสง? ทําไมพวกเขาถึงมาที่ประเทศแห่งทหารรับจ้างออซซิค ถาม” ข้าส่งคนของข้ากลับไปที่เมืองไวท์เมาน์เทนเพื่อติดต่อกับศาสนจักรเมื่อเราพบซอมบี้ สิ่งที่เราต้องทําคือรอการสนับสนุนอันเฟย์ หยุดชั่วคราว เขามองไปที่ทหารรับจ้างและกล่าวเสริมว่า” ข้าคิดว่าเราทุกคนรู้ว่าทางเลือกที่ถูกต้องคืออะไร” เอาล่ะ. เราออกเดินทางทันที”ออซซิค กล่าว” เจ้าจะไปกับเราหรือ” ไม่ ข้าต้องกลับไปหาคนของข้า”อันเฟย์กล่าวพร้อมกับส่ายหัว” เจ้าช่วยชีวิตเราในวันนี้ เราเป็นหนี้เจ้า”ออซซิค กล่าว” เราจะไปตามทางของเรา อำลา ลาก่อน”อันเฟย์ กล่าว

ทหารรับจ้างไม่เหมือนทหารจริง แต่การเคลื่อนไหวของพวกเขายังเร็วมาก เมื่อเห็นทหารรับจ้างหายเข้าไป ในป่า อันเฟย์ ก็ยิ้ม” หนี้?“เขาพึมพําและส่ายหัว ทั้งหมดนี้เป็นการแสดง พวกทหารรับจ้างเรียกเขาว่าคนขี้ขลาด และเห็นได้ชัดว่าพวกทหารรับจ้างคิดอย่างไรกับเขา” อันเฟย์ไปกันเถอะ”ซูซานนากล่าวอย่างเงียบ ๆ

“เดี๋ยว” อันเฟย์เดินไปด้านข้างช้าๆ ผีเสื้อตัวใหญ่ที่นําทหารรับจ้างไปที่กลางวงเวทย์นอนอยู่บนพื้นครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ใต้ดิน มันไม่ได้ดิ้นรนเหมือนเมื่อครู่และไม่ต่างจากผีเสื้อทั่วไปยกเว้นขนาดมหึมาสถานการณ์วุ่นวาย และรุนแรงเกินไปและผีเสื้อก็หยุดเคลื่อนไหวหลังจากที่มันตกลงสู่พื้น พวกทหารรับจ้างคงลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

อันเฟย์ เอื้อมเท้าออกและพลิกผีเสื้อไป บางสิ่งบางอย่างสามารถสังเกตได้จากระยะไกลเท่านั้นเช่นผีเสื้อตัวนี้ ดวงตาสีดําขนาดใหญ่ของมันไม่กะพริบและดุร้ายร่างกายของมันปกคลุมไปด้วยขนสั้นแหลมคม หนวดทั้งสองมีสีแดงเลือดและห้อยเหมือนขาของสัตว์ที่ถูกฆ่า ขามีขนาดเท่าท่อนแขนของเด็กและขนบนนั้นสะท้อนแสงเย็น มันดูไม่เหมือนเทพบุตรเมื่อไม่กี่นาทีก่อน แต่ดูเหมือนปีศาจที่เพิ่งหนีจากนรก

ไม่ว่าชายคนหนึ่งจะเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนไปไกลแค่ไหนผลของมันก็ยากที่จะเสื่อมคลาย สําหรับใครบางคนจากตะวันออกไกล ผีเสื้อเป็นสิ่งที่สวยงามและบอบบาง อันเฟย์ สนใจผีเสื้อเพราะเขาคิดว่าเขาได้พบกับวิญญาณของผีเสื้อที่สามารถเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้ เขาผิดหวังอย่างมาก

“นี่คืออะไร?” ซูซานนา เดินมาถาม” ข้าไม่รู้” ข้าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน”ซูซานนาขมวดคิ้วและกล่าว” ไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน ตอนนี้มันตายแล้ว ตายไปนานแล้ว“อันเฟย์ จับมือขวาของเขาและเรียกดาบไฟของเขาออกมา เขาแทงผีเสื้อด้วยดาบตรงจุดที่มีทองค่าชิ้นหนึ่งถูกล่ามโซ่ไว้กับตัวของผีเสื้อด้วยโซ่เงิน

อันเฟย์ ไม่ได้พยายามหยิบมันขึ้นมาด้วยมือของเขา เขาเรียกลูกบอลน้ําและห่อชิ้นส่วนสีทองในน้ํา เขาเปลี่ยนลูกบอลน้ําให้กลายเป็นลูกบอลน้ําแข็งและวางลงในกล่องที่ทําด้วยคริสตัลด้านเวทย์” เราควรนําผีเสื้อกลับไปแสดงต่อสุ่ยเหว่ยและฮาแกนหรือปล่าวนะ“อันเฟย์กล่าวพร้อมกับส่ายหัว” ริสกะทําลายมันซะ”แหวนมิติของเขา สร้างขึ้นโดยซาอูลเองและมีพลังมาก แต่ก็ยังมีขีดจํากัด มีหลายสิ่งหลายอย่างในวงแหวนอยู่แล้ว อันเฟย์ไม่ไว้ใจใครเลยด้วยคริสตัล ม้วนเวทย์และอาวุธของเขา สิ่งเหล่านี้เป็นของสะสมชั่วชีวิตของซาอูลและเขารู้ว่าต้องเก็บมันไว้อย่างปลอดภัย ไม่มีที่สําหรับผีเสื้อตัวใหญ่

ริสกะ กระซิบคาถาและโบกมือ คลื่นเปลวไฟพัดเข้าหาผีเสื้อและสิ่งมีชีวิตนั้นก็ถูกเปลวไฟกลืนเข้าไป” กลิ่นนั้นคืออะไร ซูซานนา ขมวดคิ้วสูดดม” เจ้าได้กลิ่นไหม? มีกลิ่นหอมอันเฟย์ได้กลิ่นหอมเช่นกัน เขามองไปรอบ ๆ และตระหนักว่ากลิ่นหอมมาจากผีเสื้อที่กําลังลุกไหม้ เขาลดตัวลงเพื่อสังเกตสิ่งมีชีวิต เขาสามารถควบคุมองค์ ประกอบต่างๆได้และมันก็ไม่รบกวนเขา เขาอยู่ใกล้ใบหน้าของมันเกือบจะอยู่ในกองไฟ แต่เขาไม่รู้สึกแสบร้อนใด ๆ แน่นอนว่า อันเฟย์ แข็งแกร่งพอที่จะควบคุมเปลวไฟที่ไม่ได้ถูกควบคุมโดยนักเวทย์คนอื่น ถ้าเขายืนขวางทางตอนที่ ริสกะ ปล่อยเปลวไฟเขาจะต้องลุกเป็นไฟแน่ ๆ

มีบางอย่างไหลออกมาจากผีเสื้อจากนั้นของเหลวก็แข็งตัวและกลายเป็นหิน กลิ่นหอมมาจากก้อนหิน” มีบางอย่างผิดปกติ”จู่ๆ ริสกะ ก็กล่าวขึ้น” ข้าคิดว่าเนโครแมนเซอร์กําลังจะกลับมาอันเฟย์มองไปที่ระยะไกลแล้วส่ายหัว” ไม่ต้องกังวล พวกเขาไม่เร็วพอ”เขาปล่อยลูกไฟขนาดเล็กจํานวนหนึ่งโหลที่รวมกลุ่มกันและก่อตัวเป็นมือขนาดใหญ่ มือเอื้อมเข้าไปในเปลวไฟและคว้าก้อนหินจากนั้นมันก็กลับมาและทิ้งก้อนหินลงตรงหน้าอันเฟย์” มันไม่ใช่คริสตัลเวทย์ใช่ไหม” ข้าไม่คิดอย่างนั้น”ริสกะ กล่าวพร้อมกับมองข้ามไหล่ของเขา” แล้วมันคืออะไร”ซูซานนา และ ริสกะ มองหน้ากันแล้วส่ายหัว ซูซานนา เอื้อมมือไปคว้าก้อนหินและสังเกตมันอย่างใกล้ชิด อันเฟย์ หยุดนางและกล่าวอย่างรีบร้อน” เดี๋ยวก่อน เราไม่รู้ว่ามันคืออะไร ข้าไม่อยากให้เจ้าบาดเจ็บ ซูซานนา ยิ้มและปล่อยมือของนางกลับไปที่ด้านข้างของนาง ริสกะ คิดว่ามันเป็นการตอบสนองปกติ แต่ ซูซานนา รู้ดีว่า อันเฟย์ ดูแลนางอย่างไร

อันเฟย์ เอากล่องอีกใบออกมาและวางหินไว้ด้านใน” ไปกันเถอะ เขากล่าว” ที่ไหน”” ไม่มีที่ไหนเลย”อันเฟย์ กล่าวยิม ๆ” มาเล่นซ่อนหากับเหล่าเนโครแมนเซอร์กันเถอะ”