Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 178

AC 178: การจู่โจมของเวทมนตร์แห่งความตาย

“ไม่เป็นไรข้าทําลายมันด้วยเวทมนตร์แล้ว” อันเฟย์กล่าว

“เนโครแมนเซอร์สามารถสัมผัสได้ทกอย่างผ่านซอมบี้ เจ้าไม่เข้าใจ อันเฟย์ เราได้รับการเปิดเผยแล้ว” ริสกะ กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาดันตัวเองขึ้นและมองไปรอบ ๆ อย่างประหม่า

“เราไม่เปิดเผย”

“เจ้าแน่ใจได้อย่างไร?”

“เรื่องมันยาว. นั่งทานอะไรกัน” อันเฟย์ทําตัวชัดเจนมาก มีบางอย่างเกิดขึ้นและพวกเขาไม่ได้เปิดเผยแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการบอกเหตุผลก็ตาม ซูซานนา และ ริสกะ เชื่อใจเขาและทั้งคู่ก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จทั้งสามคนก็นั่งสมาธิเพื่อรอพระอาทิตย์ขึ้น สายลมยามค่ําคืนไม่ส่งผลกระทบต่อกลิ่นเหม็นเน่าในป่า แต่แสงแดดเป็นพิษของสิ่งที่มืดและไม่สะอาด เมื่อดวงอาทิตย์ลอยขึ้นบนท้องฟ้ากลิ่นเหม็นเน่าก็ฟุ้งกระจาย

ริสกะ ถอนหายใจและดูผ่อนคลายมากขึ้น” มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่กลิ่นไม่ได้ฆ่าเรา”เขากล่าว” เจ้ายังขาดการฝึกฝน” อันเฟย์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม” ยัง?”เสียงซ้ําด้วยการขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาประสบในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้นน่าสนใจและอันตรายกว่าสิ่งที่เขาคุ้นเคย ถ้านี่ไม่ใช่การฝึกแล้วอะไรคืออะไร?” เจ้าเคยติดคุกไหม” ไม่” เจ้าจะเห็นนรกที่แท้จริงในคุกอากาศมักจะเหม็นและมีอุจจาระและปัสสาวะปกคลุมอยู่เสมอ เจ้าจะไม่พบพื้นที่สะอาดบนพื้นดินเลย เจ้าสามารถพบเหาได้อย่างน้อยหนึ่งโหลเพียงแค่เกาหัวของเจ้า แม้แต่หนูก็หายากเพราะหนูเป็นอาหารที่ดีสําหรับผู้ต้องขัง ไม่มีใครอยากปล่อยหนูไป คนก็กินเหาเช่นกันแน่นอน อันเฟย์ ไม่ได้กล่าวถึงเรือนจําสมัยใหม่ เขากําลังกล่าวถึงเรือนจําในยุคกลางที่เขาอ่านในหนังสือเท่านั้น

“จริงๆ?” ริสกะ ถามเขาเป็นคนธรรมดาสามัญ แต่เขาโชคดีที่ได้เป็นลูกศิษย์ของซาอูลและไม่คุ้นเคยกับเรื่องเลวร้ายเช่นนี้” เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าเคยอยู่ในคุก” “เจ้ารู้ได้อย่างไร? เจ้าเคยติดคุกไหม”

“ไม่ แต่มีข่าวลือมากมาย”

“มันไม่เป็นความจริง” ริสกะ กล่าวพร้อมกับส่ายหัว “แน่นอนว่าผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งจะบ้าคลั่งในสถานที่แบบนั้น ถ้าเรือนจําเป็นแบบนั้นไม่มีนักโทษคนไหนรอด”

“เจ้าประเมินความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่ําไป มนุษย์สามารถอยู่รอดได้ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้น”

“ยังไง”

“ไปดูด้วยตัวเจ้าเองถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า” อันเฟย์ กล่าว

“อย่าแช่งข้า” ริสกะ กล่าวพร้อมกับส่ายหัว “ข้าไม่เคยอยากเห็นมันด้วยตัวเอง”

“เขากล่าวความจริงเจ้าก็รู้” ซูซานนาขัดจังหวะ สีหน้าของนางอ่านไม่ออก “เจ้าไม่เคยเห็นเรือนจําที่ขุนนางตั้งขึ้น ข้าเคยเห็นชายคนหนึ่งร่างกายของเขาถูกมัดด้วยโซ่จมอยู่ใต้น้ําเป็นเวลาหลายปี เมื่อพวกเขาดึงเขาออกมา ร่างกายของเขาก็ถูกหนอนปกคลุม แต่เขายังมีชีวิตอยู่”

“หยุด หยุด!” ริสกะ กระโดดขึ้นและตะโกน “หยุดนะ มันน่าขยะแขยงซูซานนาหันกลับมามองแสงแดดบนพื้นป่า” “เราควรจะไปไหม” นางหันไปถาม อันเฟย์

อันเฟย์ ขมวดคิ้วและสาปแช่ง ริสกะที่ขัดจังหวะเรื่องราวของ ซูซานนา เกี่ยวกับอดีตของนาง ตอนนี้คงยากที่จะทําให้ ซูซานนา กลับมากล่าวอีกครั้ง เขาลุกขึ้นยืนช้าๆและกล่าวว่า” เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย“พวกเขาสามคนหยุดพักในคืนนี้ แต่ซอมบี้ไม่ได้ อย่างไรก็ตามซอมบี้ทิ้งร่องรอยที่ชัดเจนไว้เบื้องหลังเวทมนตร์แห่งความตายที่เพิ่มขึ้นอย่างหนาแน่นบนพื้นป่าเป็นตัวบ่งชี้ทิศทางการเดินป่าของซอมบี้อย่างชัดเจน

อันเฟย์ และ ซูซานนา กําลังวิ่งผ่านป่าในขณะที่ ริสกะ กําลังติดตามอยู่ในอากาศ ทั้งสองคนบนพื้นเร็วมาก จน ริสกะ พบว่าตัวเองล้มลงในบางครั้ง ริสกะ พยายามเตือนพวกเขา แต่ อันเฟย์ ก็ยิ้มและไม่กล่าวอะไร

เมื่อทั้งสามมาถึงภูเขาไร้นาม อันเฟย์ โบกมือเพื่อหยุด ซูซานนา และ ริสกะ อย่างไรก็ตามเขาไม่จําเป็นต้องหยุดพวกเขา พวกเขารู้สึกแปลก ๆ แล้วและกําลังหยุด

จากอีกด้านหนึ่งของภูเขาพลังแห่งความตายพุ่งมาถึงพวกเขา โดยปกติการกระชากที่แข็งแกร่งที่สามารถรู้สึกได้ในระยะทางหลายร้อยไมล์ ทั้ง ซูซานนา และ ริสกะ ไม่รู้สึกอะไรเลยจนกว่าพวกเขาจะเข้าใกล” พวกเขามีเนโครแมนเซอร์อาวุโส! “ริสกะ อุทานอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าคนที่อยู่อีกฟากหนึ่งของภูเขาจะไม่ได้ยินเสียงของเขา แต่เขาก็ยังกล่าวเบา ๆ” ต้องมีเวทย์ยับยั้งขนาดใหญ่ที่ซ่อนการกระชากทั้งหมดเอาไว้” ถึงตาเจ้าแล้ว ริสกะ”อันเฟย์ กล่าว” พวกเนโครแมนเซอร์จะไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์ของ ตาท้องฟ้า ใช่มั้ย?” “ไม่น่าเป็นไปได้”ริสกะ กล่าว เขาโบกมือและเสกดวงตาแห่งท้องฟ้า ภูเขาปรากฏราวกับว่ามันอยู่ตรงหน้าพวกเขา แต่มันก็ยังอยู่ห่างออกไปประมาณหนึ่ง ด้วยภูเขาเป็นจุดประสาน ริสกะ สามารถโฟกัสดวงตาแห่งท้องฟ้าได้ด้วยการพยายามเพียงสองครั้ง

อันเฟย์เตรียมใจไว้แล้ว แต่เขาก็ยังตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่อีกด้านหนึ่งของภูเขา เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเวทย์ยับยั้งแบบไหน แต่มันมีพลังมากพอที่จะปิดกั้นแม้แต่แสงแดด เวทย์ยับยั้งถูกล้อมรอบไปด้วยหมอกสีขาวและด้านหลังของภูเขาทั้งหมดถูกหมอกบดบัง ภายใต้หมอกนั้นมีซอมบี้หลายพันตัวรวมอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ เดียวกัน หากซอมบี้ทั้งหมดเคยเป็นทหารรับจ้างเนโครแมนเซอร์จะต้องโจมตีกลุ่มทหารรับจ้างมากกว่าหนึ่งกลุ่ม

นอกจากซอมบี้แล้วยังมีชายหน้าตาธรรมดาอีกหลายสิบคนในชุดคลุมสีดํา พวกเขากําลังลาดตระเวนฝูงซอมบี้ ตรงกลางของเวทย์ยับยั้งถูกปกคลุมไปด้วยควันดําหนาทึบและดวงตาของท้องฟ้าไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในหมอกได้” ข้าต้องพักผ่อน“จู่ๆ ริสกะ ก็กล่าวขึ้น เขาฟังอย่างหมดแรง

“อะไร?” ข้าไม่รู้ว่า เวทย์ยับยั้ง คืออะไร แต่ข้าไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ริสกะ กล่าว เขาหายใจและผ่อนคลายและภาพในดวงตาของท้องฟ้าก็หายไปอย่างรวดเร็ว” แม้แต่เจ้าก็ไม่รู้ว่า เวทย์ยับยั้ง นั่นคืออะไร?” ข้าไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเวทมนตร์แห่งความตาย”ริสกะ กล่าว” ข้าไม่เคยต่อสู้กับเนโครแมนเซอร์ด้วยเช่นกัน บางที ซูซานนา อาจจะรู้อะไรบางอย่าง” ข้าไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน”ซูซานนา ยอมรับ” ริสกะ”อันเฟย์ กล่าวหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง” บอกข้าที่เจ้าคิดว่าพวกเนโครแมนเซอร์ต้องการอะไร” มันอาจจะมีหลายอย่าง บางทีพวกเขาอาจต้องการใช้ประโยชน์จากพลังของซอมบี้และทําให้สถานที่แห่งนี้แปดเปื้อนทําให้มันกลายเป็นสุสานแม้แต่นักบวชแห่งแสงก็ไม่สามารถทําความสะอาดได้” สิ่งนี้มีประโยชน์อะไรกับเหล่าเนโครแมนเซอร์” มันจะทําให้ พวกเขาได้เปรียบที่เราไม่มีริสกะ กล่าวด้วยหน้าตาบูดบึ้ง” จําไว้ว่าฮาแกนเรียกสัตว์เวทย์โดยใช้กระดูกของสิ่งมีชีวิตอย่างไร หากกระดูกของสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายกับเบฮีมอธ อยู่ในมือของเนโครแมนเซอร์ พวกเขาสามารถเรียกสัตว์เวทย์ที่เป็นกระดูกออกมาได้ สัตว์ที่ถูกเรียกตัวของฮาแกนสามารถอยู่ได้เพียงไม่กี่นาที แต่สัตว์ที่ มีกระดูกเป็นสิ่งมีชีวิตที่มืดเช่นมังกรผีมันเป็นอมตะ” มีอะไรอีกไหม” มีเนโครแมนเซอร์อาวุโสอย่างน้อยหนึ่งคน บางทีพวกเขาอาจต้องการสร้างซอมบี้นักฆ่าขึ้นมา ไม่น่าเป็นไปได้ ซอมบี้นักฆ่านั้นยากที่จะควบคุมแม้แต่นักฆ่าผู้อาวุโสก็ยังไม่สามารถควบคุมพวกมันได้” เป็นอย่างนั้นหรือ” บางทีพวกเขาอาจต้องการรวบรวมเวทมนตร์แห่งความตายและสร้างคริสตัลเวทมนตร์แห่งความตายเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการขึ้นสู่สวรรค์ของเนโครแมนเซอร์” ขึ้นสวรรค์?” เนโครแมนเซอร์ต้องการพลังเวทมนตร์แห่งความตายจํานวนมากเพื่อเลื่อนตําแหน่ง ตราบใดที่มีคริสตัลเพียงพอก็ยังสามารถ … ” พวกเจ้ามีบางอย่างผิดปกติ! “จู่ๆซูซานนาก็เรียก “ฟัง “

อันเฟย์ขมวดคิ้วและโบกมือ ทั้งสามกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้และกลั้นหายใจฟังสภาพแวดล้อมของพวกเขา

มีเสียงกิ่งไม้หักออก แต่มันก็แผ่วเบาและอะไรก็ตามที่ส่งเสียงดังจะต้องอยู่ไกลออกไป

อันเฟย์ มองไปที่ ริสกะ ที่ปล่อยตาท้องฟ้า อย่างเงียบ ๆ กลุ่มเนโครแมนเซอร์แปดคนและซอมบี้ 20 ตัวเดินออกจากเวทย์ยับยั้งและกําลังมุ่งหน้าออกไปจากพวกเขา ซอมบี้เป็นสัตว์ที่เงอะงะและไม่รู้วิธีหลีกเลี่ยงอุปสรรค พวกเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดและไม่สนใจว่าพวกเขาจะถูกแทงด้วยกิ่งไม้และหนามซอมบี้เหล่านั้นคือสิ่งที่ ซูซานนา ได้ยิน

“พวกเขาต้องการอะไร? หากต้องการหาทหารรับจ้างมากขึ้น? มีซอมบี้ไม่พอหรือ?” ริสกะ กล่าวขมวดคิ้ว

“ทําไมพวกเขาไม่เคลื่อนไหวตอนกลางคืนล่ะ? ซอมบี้มีพลังมากกว่าในตอนกลางคืน” ซูซานนาบ่นพึมพํา

“พวกเขาสามารถซ่อนตัวในตอนกลางคืนได้ แสงแดดสามารถฆ่าซอมบี้ได้ แต่ก็สามารถปกปิดเส้นทางของพวกมันได้เช่นกัน ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขากลายเป็นพันธมิตรของพวกเขา” อันเฟย์ กล่าว “เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาดําเนินการกับการฆาตกรรมที่ไร้เหตุผลนี้ เราจะติดตามพวกเขา” ภัยคุกคามจะยิ่งใหญ่เกินไปหากมีการสร้างซอมบี้มากขึ้น ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม อันเฟย์ก็ไม่สามารถปล่อยให้เหล่าเนโครแมนเซอร์ดําเนินการต่อกับสิ่งที่พวกเขากําลังทําอยู่ได้