Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 161

AC 161: นักเวทย์ที่มีวินัย

“ เจ้าทุกคนได้ยินสิ่งที่ ฮาแกน กล่าวหรือไม่? เอาล่ะ ฮาแกน เจ้าจะต้องรับผิดชอบในครั้งนี้”อันเฟย์โยนขวดเคมีให้คริสเตียน “ ข้าหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ ฮาแกน กล่าว” เหตุผลที่เขาเปลี่ยนแผนเพื่อต่อสู้กับทหารม้าของจักรวรรดิ ซานซา ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะ ฮาแกนเขารับรองว่าพวกเขาได้รับผลกระทบจากสารเคมีนี้ มิฉะนั้นเขาคงจะอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินแล้ว

คริสเตียนหยิบขวดสารเคมี เขาตกใจเป็นครั้งที่สองและกล่าวว่า “ อันเฟย์เจ้ากําลังทําอะไรอยู่?”

“ ข้าจะคอยดูจากข้างหลัง ด้วยวิธีนี้ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ในทุกช่วงเวลาที่สําคัญ” หากต่อสู้กับคู่ต่อสู้ด้วยตัวเอง อันเฟย์ สามารถคิดเกี่ยวกับแผนการต่างๆได้เสมอและเลือกแผนการที่ดีที่สุดเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ให้เร็วและรุนแรงที่สุดเท่าที่จะทําได้ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาถูกขอให้ออกคําสั่งกับกลุ่มคนเขาก็ไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้น อันเฟย์ ได้ตระหนักถึงพื้นที่ที่เขาต้องใช้ในการต่อสู้สองสามครั้งที่ผ่านมา

จุดอ่อนของเขาในการเป็นผู้นํากลุ่มในการต่อสู้เป็นเพราะประสบการณ์ศิลปะการต่อสู้ของเขาอันเฟย์จําเป็นต้องมีสมาธิจนถึงจุดที่เขาจะไม่ลืมเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของเขา พลังการต่อสู้ของเขาจะพุ่งสูงขึ้นด้วยวิธีนี้ เมื่อเขาโจมตีออร์คในป่า เขาได้ปฏิบัติต่อพวกมันราวกับว่าพวกมันเป็นคนที่มีพลัง การมองข้ามและประเมินต่ําเกินไปเป็นสารพิษร้ายแรงสําหรับมือสังหาร อันเฟย์ไม่ต้องการทําผิดพลาดใด ๆ

มันยากสําหรับเขาที่จะทําสองสิ่งในคราวเดียวเขาจึงขอให้คริสเตียนออกคําสั่ง นอกจาก ซูซานนา และเขาแล้วคนอื่น ๆ ก็เป็นนักเวทย์ บางทีคริสเตียนอาจช่วยให้กองทัพทํางานได้ดีขึ้น

” ตกลง.” คริสเตียนพยักหน้า “ แต่ข้าต้องการความช่วยเหลือจาก ซูซานนา”

“ เจ้าเป็นผู้รับผิดชอบ เราจะทําตามที่เจ้ากล่าว เร็วเข้า พวกเขากําลังจะมา” อันเฟย์ กล่าว

คริสเตียนร่ายเวทย์ด้วยเสียงต่ํา กําแพงดินหนาทึบปรากฏขึ้นในเมือง “ ริสกะ นําสา รเคมีไปทางด้านซ้ายของเมืองและ บลาวี ไปทางด้านขวา อย่าทะเลาะกับพวกเขาอย่างหนักมันจะดีมากถ้าเจ้าสามารถซื้อเวลาให้เราได้”

“ เข้าใจแล้ว” ริสกะ และ บลาวี แสดงความเคารพต่อคริสเตียนและรับคําสั่งจากเขา พวกเขาเอาสารเคมีบินขึ้นไปบนฟ้า

กําแพงดินพังทลายลงด้วยเสียงดังมาก กุมาระ โกสะ เดินผ่านรูในกําแพงด้วยพลังการต่อสู้ที่หนักหน่วงเขาพุ่งไปด้านหน้าด้วยแรงผลักดันที่ไม่อาจหยุดยั้งได้

“ เวทมนตร์กําแพงดิน” คริสเตียนตะโกน

คริสเตียน, ซูบิน และ ซานเต้ ปล่อยเวทมนตร์กําแพงดินออกมาด้วยกัน นี่ไม่ใช่การผสมเวทมนตร์ในตํานาน วิธีของคําสั่งผสมเวทมนตร์สูญหายไปอย่างสิ้นเชิงในสงครามศักดิ์สิทธิ์คริสเตียน และเพื่อนของเขาเพิ่งร่วมมือกันเพื่อปลดปล่อยเวทมนตร์กําแพงดินร่วมกันเพื่อให้ช่องว่างระหว่างกําแพงมีขนาดเล็กมาก เมื่อมองจากระยะไกลกําแพงดินรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินถ้าเพิ่มกําแพงทั้งหมดเข้าด้วยกันมันกว้างมากกว่า 11 หลา กําแพงหนานี้สามารถต้านทานการโจมตีของ กุมาระ โกสะ ได้เว้นแต่องค์ประกอบเวทมนตร์จะหายไป

“ นายพลของพวกเขาอยู่ข้างหน้าเรา หากเราสามารถเอาชนะกลุ่มอัศวินนี้ได้พวกเขาจะแพ้การต่อสู้ครั้งนี้” คริสเตียนตะโกนว่า “ ซูซานนา เจ้าสามารถเริ่มเข้าร่วมการต่อสู้ได้หลังจากที่เราต่อสู้กับกุมาระ โกสะ แบล็คอีเลฟเว่น เจ้าพาคนของเจ้าผ่านอุโมงค์ใต้ดิน รอสัญญาณเวทมนตร์ของข้าแล้วรีบออกไปโจมตีพวกเขา”

“ การยิงทหารม้าหมายถึงการยิงมาก่อน เราจับหัวหน้าก่อนเพื่อจับผู้ติดตามทั้งหมด อย่างไรก็ตามซูซานนา เราไม่จําเป็นต้องฆ่า กุมาระ โกสะ ตราบใดที่เราทําให้เขาตระหนักถึงความเป็นไปได้ของเขาและให้เขากลับออกไปคนอื่นจะทํางานสกปรกให้เรา” อันเฟย์ ยิ้มและปฏิเสธที่จะอธิ บายเพิ่มเติม ไม่ว่า กุมาระ โกสะ จะชนะหรือแพ้การต่อสู้ครั้งนี้เขาก็ติดกับดักอยู่ดี เมื่อมีคนหลาย พันคนได้ยินการแพร่กระจายของเวทมนตร์ของ อันเฟย์กุมารโกสะจะสูญเสียการควบคุมของ เขา หากมินเทลเป็นคนเที่ยงธรรมและไม่เคยคิดที่จะวางแผนกับกุมาระโกสะอาจมีความคิดชั่ว ร้ายแวบเข้ามาในหัวของเขา หลังจากได้ยินซุบซิบเกี่ยวกับกุมาระโกสะ

“ เข้าใจแล้ว” ซูซานนา พยักหน้า นางเข้าใจว่าอันเฟย์หมายถึงอะไร เขากลัวว่านางจะคิดว่าตัวเองต้องฆ่ากุมาระ โกสะ

“ ทุกคนโยนขวดสารเคมีของเจ้า” คริสเตียนตะโกน

ขวดสารเคมีกว่าสิบขวดเคลื่อนที่เป็นรูปพาราโบลาและตกลงบนถนนหลังกําแพงดิน กลิ่นเลือดที่เป็นสนิมค่อยๆลอยขึ้นในอากาศขณะที่ของเหลวสีแดงลอยออกมาจากขวด อันเฟย์ กระโดดขึ้นไปบนรั้วและกระโดดข้ามหลังคาสองสามหลังเพื่อขึ้นไปบนยอดไม้โบราณ เขาเฝ้าดูช่องว่างระหว่างกิ่งไม้

อีกด้านหนึ่งของกําแพงดิน กุมาระ โกสะ พยายามเขย่าความรู้สึกชาจากข้อมือของเขา เขาหันกลับไปมอง เขาแสดงอาการหมดหนทางและเศร้าเล็กน้อยในดวงตาของเขา มีนักเวทย์สี่คนในทหารม้า หากพวกเขาอยู่กับเขา พวกเขาสามารถปลดปล่อยเวทมนตร์ที่เรียบง่ายเพื่อทําลายกําแพงดิน น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้อยู่ข้างหน้ากับ กุมาระ โกสะ พวกเขาอยู่ข้างหลังดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยท่าทางที่เป็นทุกข์

คนฉลาดน้อยมีโอกาสเป็นนักดาบ แต่จะไม่กลายเป็นนักเวทย์ การเป็นนักเวทย์จําเป็นต้องมีสติปัญญาสูง โดยทั่วไปแล้วนักเวทย์ฉลาดกว่านักดาบและทหาร พวกเขายังมีความคิดทั่วไปมากขึ้นหลังจากได้ยินสิ่งที่ อันเฟย์ กล่าวพวกเขาไม่ต้องการช่วยทหารม้าในการต่อสู้ แต่พวกเขาไม่ต้องการทําอะไรกับกุมาระโกสะและต้องการรายงานเขาต่อผู้บังคับบัญชาเพื่อรับรางวัล

ในที่สุดองค์ประกอบดินที่รวบรวมก็หายไป กุมาระ โกสะ กระตุ้นตัวเองเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการโจมตีรอบต่อไป ทันใดนั้นม้าที่อยู่ข้างใต้เขาก็ส่งเสียงร้อง ไม่เพียงแต่ม้าของ กุมาระ โกสะ เท่านั้นที่ทําเช่นนั้นด้วยลมที่พัดผ่านมาเกือบทั้งหมดก็ตื่นตระหนกไม่ว่าทหารม้าจะโห่ร้องมากแค่ ไหนม้าเหล่านั้นก็ไม่ยอมก้าวไปข้างหน้า

ขวดสารเคมี มีสารเคมีที่ทําให้ตกใจซึ่งสกัดจากเลือดและขนของพวกมันติคอร์ มันติคอร์เป็นศัตรูตามธรรมชาติของวัว ม้า หมูป่าและสัตว์กินพืชขนาดใหญ่อื่น ๆ สารเคมีที่ทําให้ตกใจนี้มีผลอย่างน่าอัศจรรย์ สัตว์เวทย์เป็นสัตว์เวทย์ ไม่ว่าพวกมันจะฝึกอะไรสัญชาตญาณตามธรรมชาติของพวกมันก็จะเข้าครอบงํา

คริสเตียนร่ายเวทย์ด้วยเสียงต่ําและเหวี่ยงแขนของเขา บึงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ถนนในโมร่ามาช รัศมีของบึงมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ไม่เพียง แต่บิดในรอบ ๆ ผู้ขับขี่กว่าสองร้อยคน ของกุมาระ โกสะ แต่ยังมีบ้านที่สร้างเสร็จและยังไม่เสร็จอีกประมาณหนึ่งโหลด้วย เวทมนตร์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงธรรมชาติได้ เมื่อองค์ประกอบต่างๆหายไปทุกอย่างก็จะกลับสู่สภาวะปกติ ความเสียหายที่เกิดจากเวทมนตร์นั้นแตกต่างกันไป แต่ก็ไม่ได้ถูก จํากัด โดยกฎธรรมชาติบ้านเหล่านั้นถูกสร้างขึ้นเพื่ออะไร

ผู้ขับขี่ทั้งสองร้อยคนพยายามที่จะลุกขึ้นยืนในบึง ผู้โชคดีมีร่างกายครึ่งหนึ่งอยู่ในอากาศผู้โชคร้ายมีเพียงหัวของพวกเขาโผล่ออกมาจากบึง อัศวินหลายร้อยคนมองดูนักเวทย์เหล่านั้นด้วยกัน กําแพงดินมีไว้เพื่อจุดประสงค์ในการป้องกันเท่านั้น พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะสร้างความเสียหายใด ๆ แต่บึงเป็นเรื่องราวที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงยกเว้นนักสู้ที่ทรงพลังเพียงไม่กี่คนส่วนใหญ่ ไม่สามารถเคลื่อนที่ในบึงได้ เป็นผลให้พวกเขาจมอยู่ใต้น้ําในบึงหรือกลายเป็นเป้ายิง

นักเวทย์เพียงไม่กี่คนดูแย่มาก แม้ว่าเวทมนตร์ในบึงจะไม่สามารถปัดเปาได้ด้วยเวทมนตร์ที่ถูกปัดเปา แต่เวทย์มนต์ฟื้นฟูก็สามารถปลดปล่อยออกมาได้ ไม่รับประกันโอกาสในการทํางานมันจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการควบคุมทักษะเวทมนตร์และโชคของคู่ต่อสู้ สิ่งต่าง ๆ เริ่มซับซ้อนเกินไป พวกเขาสามารถช่วยชีวิตผู้ขับขี่เหล่านั้นได้อย่างแน่นอน แต่จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? เหตุผลที่พวกเขากลับมาคือพวกเขาไม่ต้องการทําอะไรกับ กุมาระ โกสะหากพวกเขายืนหยัดที่จะช่วยเหลือเขา พวกเขาจะบอกคนอื่นได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาในอนาคต

สายฟ้าสีขาวสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้าและฟาดลงที่จุดที่นักเวทย์เหล่านั้นยืนอยู่

นักเวทย์คนหนึ่งล้มลงบนพื้นทันที เขานอนตะแคงบนพื้นและคราง

ระวัง!” นักเวทย์อีกสามคนหยุดและปล่อยโคมเวทมนตร์เพื่อป้องกันตัวเอง พวกเขาดูแปลก ๆเล็กน้อย พวกเขาดีใจมากกว่าโกรธ

“ มันถูกเขา? มันเกินสามร้อยหลา!” เฟลเลอร์ตกใจมากที่เขาโดนนักเวทย์คนนั้นจริงๆ ปากของเขาเปิดกว้าง ดูเหมือนว่ากําปั้นจะใส่เข้าไปในปากของเขาได้

นักธนูที่มีทักษะเป็นศัตรูของนักเวทย์โดยเฉพาะนักธนูพระอาทิตย์ตกในหมู่เอลฟ์ “ นักฆ่านักเวทย์” เป็นชื่อเล่นของพวกเขาเพราะระยะทางที่พวกเขายิงได้นั้นไกลกว่านักเวทย์มากโอกาสที่จะโจมตีนักเวทย์อาวุโสนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเวทย์สายฟ้าถูกปล่อยออกมาจากระยะสามร้อย

หลา มันจะทํางานได้ดีถ้าเวทย์สายฟ้าถูกปล่อยออกมาจากระยะหนึ่งร้อยหลา ยิ่งระยะทางมากเท่าไหร่เวทย์สายฟ้าก็จะยิ่งแม่นยําและทรงพลังน้อยลงเท่านั้น บันทึกของเฟลเลอร์สามารถอธิบายได้ว่าเป็นตํานาน

“ ปล่อยเวทย์สายฟ้าต่อไป” คริสเตียนตะโกน “ ซูบินซานเต้พวกเจ้าช่วยเขาด้วย”

สายฟ้าปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและพุ่งเข้าชนด้านนอก โมร่ามาช พวกเขาตีทุกที่ บางเส้นโดนคนขี่ม้าและม้าของพวกเขาในขณะที่เส้นอื่น ๆ เข้าโจมตีโดมเวทย์ที่นักเวทย์ทั้งสามสร้างขึ้น บางเส้นถึงกับกระแทกพื้นหินแตกปลิวว่อนไปในอากาศ คําชมเดียวที่สามารถให้เวทมนตร์นี้ได้ในภายหลังก็คือมันมักจะเกิดขึ้นบ่อยครั้ง

เมื่อสายฟ้าฟาดลงบนโล่เวทย์รูปร่างของโล่เวทมนตร์ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย นักเวทย์ทั้งสามปกป้องตัวเองจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด พวกเขาใช้เวทมนตร์มากมายเพื่อทําให้โดมใหญ่ขึ้นและหนาขึ้นพวกเขาไม่เสียเวลาสําหรับการลดลงต่อหน้าพวกเขา ปฏิกิริยาของพวกเขาสม เหตุสมผล ไม่มีใครสามารถตําหนิพวกเขา ในสิ่งที่พวกเขาทําเนื่องจากนักเวทย์เป็นทรัพยากรที่มี ค่าสําหรับหน่วยงานต่างๆในประเทศ เมื่อนักเวทย์ถูกอีกฝ่ายโจมตีพวกเขาสามารถเลือกที่จะ ปกป้องตัวเองก่อนและให้ความช่วยเหลือและปกป้องผู้อื่นเป็นอันดับสองกล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตรายพวกเขาไม่จําเป็นต้องช่วยอัศวิน