Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 157

AC 157: ชิปต่อรองที่หมดอายุแล้ว

“ เจ้าเอาข้อมูลนี้มาจากไหน” แอนโทนี่ถามอย่างเงียบ ๆ

“ เจ้านายของข้าบอกข้า” ชินอนตอบ

“ นายของเจ้า? ทําไมเขาไม่มา” แอนโทนี่ถาม

“ นายของข้าไม่ได้อยู่ในเมือง เขาจากไปนานแล้ว” ชินอนตอบ

“ งั้นบอกนายของเจ้าให้มาหาข้า ถ้าเขามีอะไรจะบอกข้า ตกลงหรือไม่? เจ้าสามารถออกไปได้แล้ว” รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของแอนโทนี่

ชินอน ตกใจเป็นครั้งที่สองและกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว นายท่าน”

“ เดี๋ยวก่อน!” ไมเคิลตะโกน เขากําลังนั่งอยู่ด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา เส้นเลือดที่คอของเขาปูดเขาดูเป็นบ้าอย่างไม่น่าเชื่อไม่มีใครแน่ใจว่าทําไมเขาถึงโกรธมาก

“นายท่าน ข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร” ชินอนถามด้วยความประหลาดใจ เขาดูจริงใจ ไม่มีใครบอกสิ่งผิดปกติได้ นั่นเป็นเพราะเขาไม่ได้ทําอะไรเลย

“ เจ้าบอกว่าเจ้านายของเจ้า ขอให้เจ้าส่งข้อความนั้นถึงนายท่านแอนโทนี่และเจ้านายของเจ้าก็หายไปสักพักแล้ว?” ไมเคิลถามด้วยน้ําเสียงจริงจัง

“ ใช่แล้ว นายท่าน” ชินอนตอบ

“ เจ้าโกหกหรือเปล่า” ไมเคิลขึ้นเสียงของเขา

“ ข้าสาบานว่าข้าไม่ได้โกหก นายท่าน” ชินอนกล่าว

แอนโทนี่ตกใจแล้วเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ใบหน้าของเขาเย็นชา พวกเขาเพิ่งได้เรียนรู้ว่า กองทหารเวทย์จันทร์ดับ ติดอยู่ที่เชิงเขา เทือกเขายากอร์ และ ยอนลาธี จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิ มาโฮ ไม่ได้ตาย ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้ล่วงรู้ความลับสุดยอดนี้มานานแล้ว มันหมายความว่าอย่างไร? นั่นหมายความว่าพวกเขาสามารถช่วยกองทัพทหารของ นิวโยไฮม์ และ กองทหารเวทย์จันทร์ดับ ได้ หากพวกเขาได้พบกับผู้ชายคนนี้ก่อนหน้านี้ พวกเขายังสามารถกอบกู้จักรวรรดิ ได้แอนโทนี่มักจะมีหน้านิ่ง แต่คราวนี้สีซีดลงจากใบหน้าของเขาเพราะข้อมูลนี้สําคัญเกินไป

“ ทําไมเจ้าไม่มาหาเราก่อนหน้านี้ล่ะ? เจ้าน่าจะมาเร็วกว่านี้” จู่ๆไมเคิลก็ลุกขึ้นยืน ไมเคิลเป็นหัวหน้ากลุ่ม การรวมกลุ่มที่เอลลิเซนส่งไปยังประเทศแห่งทหารรับจ้าง เขาอยู่ด้านล่างของ ราชวังจ้าวจอมเวทย์ นิวโยไฮม์ เขามาที่เมืองภูเขาขาว ก่อนหน้านี้เพื่อสนทนากับแอนโทนี่ ก่อนที่พวกเขาจะตกลงกันได้ ไมเคิลได้รับข่าวร้ายว่านิวโยไฮม์เพื่อนเก่าของเขาติดอยู่ในเทือกเขายากอร์ เขาเพิ่งรู้ว่ามีโอกาสที่จะช่วยเขาจากผู้ชายตรงหน้าได้ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และโกรธมาก

“ นายท่าน นายท่านของข้าส่งสารมาแจ้งให้ข้าทราบ เมื่อสามวันก่อน เขาขอให้ข้ามองหานายท่านแอนโทนี่ ข้าไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน” ชินอนบ่น

“ ทําไมเจ้าไม่มาเมื่อสามวันก่อน” แอนโทนี่ถาม

“ ข้ามาแล้ว” ชินอนกล่าว

“อะไร?” แอนโทนี่และไมเคิลร้องด้วยความประหลาดใจ ในเวลาเดียวกัน ไมเคิลเหลือบมองไปที่แอนโทนี่อย่างรวดเร็ว ซึ่งทําให้แอนโทนี่รู้สึกอึดอัดใจมาก ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รับรายงานเรื่องนี้

“ ชินอนอย่าโกหก ทําไมข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาที่นี่เมื่อสามวันก่อน” แอนโทนี่ตะโกน

“ ชินอนไม่ต้องกลัว บอกเราว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องกังวล” ไมเคิลกล่าวตามหลังแอนโทนี่ เขาฟังว่าเขากําลังจะปกป้อง ชินอน จาก แอนโทนี่

“ นายท่านแอนโทนี่ ท่านไม่เห็นข้าแน่ ๆ ยามของท่านที่ประตูไม่ให้ข้าเข้าไป ข้าบอกพวกเขาหลายครั้งว่าข้าต้องเห็นท่านเกี่ยวกับบางสิ่งที่สําคัญ แต่พวกเขาไม่เชื่อข้า พวกเขาขอให้ข้าฝากข้อความไว้กับพวกเขา” ชินอนกล่าวด้วยท่าทางทําอะไรไม่ถูก แต่เจ้านายของข้า บอกข้าว่าข้าต้องบอกท่านด้วยตัวเอง ข้าจะไม่บอกใครอีก เจ้านายของข้าบอกว่ามันสําคัญเกินไป ข้าไม่สามารถเชื่อใจใครได้นอกจากนายท่านแอนโทนี่”

ไมเคิลนั่งเอนหลังบนเก้าอี้อย่างยากลําบาก รูปลักษณ์ที่น่าอึดอัดของแอนโทนี่เปลี่ยนเป็นเศร้าสิ่งต่างๆเริ่มชัดเจน แอนโทนี่ สามารถตําหนิใครได้อีก? เขาเป็นผู้บัญชาการของกลุ่มทหารรับจ้าง ดังนั้นไม่ใช่ทุกคนที่ขอพบเขาจะสามารถเห็นเขาได้ ชินอน ไม่ใช่คนพิเศษ ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าเขาจะมีข้อมูลสําคัญเช่นนี้กับเขา เป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่ยามจะกันไม่ให้เขาเห็นแอนโทนี่

“ ข้ามาสามวันติดกัน แต่ไม่ได้พบท่าน ข้าเป็นห่วงและบอกผู้ส่งสารของเจ้านายของข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาบอกข้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นเทพแห่งแสงสว่าง แต่ยากที่จะรับมือกับนักบวชในโบสถ์แห่งแสง เขาต้องให้ข้ามากกว่าสิบสองเหรียญทองเพื่อมอบให้กับทหารยามที่ประตู เขาบอกว่าพวกเขาจะปล่อยข้าด้วยวิธีนี้เพราะไม่มีใครยอมจ่ายเงินเกินสิบสองเหรียญทองเพื่อเล่นตลกกับใครสักคน” ชินอนกล่าวต่อว่า “ ผู้ส่งสารของเจ้านายของข้า ยังบอกด้วย ว่าเราควรได้รับรางวัลจากนายท่านแอนโทนี โดยการบอกข้อความสําคัญเช่นนี้กับเขาและเราไม่ได้คาดหวังว่าเราจะต้องใช้จ่ายมาก มันไร้สาระ ผู้ส่งสารของนายของข้ายังบอกอีกว่าเขาจะแนะนํา ให้นายของข้าอย่าทําเรื่องโง่ๆ แบบเดิมอีก”

ไมเคิลตะคอก แอนโทนี่รู้สึกได้ถึงความร้อนจากใบหน้าของเขา จากความอับอายอย่างรุนแรงเห็นได้ชัดว่านายของผู้ชายคนนี้รู้ว่าข้อมูลสําคัญเกินไป ไมเคิลตัดสินใจเสี่ยงโชคเพื่อให้แอนโทนี่ เคารพในคํากล่าวของเขา เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถบรรลุข้อตกลงได้ในเวลาอันสั้น อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รับคําตอบใด ๆ จากแอนโทนี่และบังคับให้ผู้ชายจ่ายเงินเพื่อส่งข้อมูลให้เขา มันไร้สาระเกินไป

“ เจ้านายของเจ้า บอกเจ้าไหมว่าเขาต้องการรางวัลอะไร” แอนโทนี่ถามช้าๆ

“ เจ้านายของข้าบอกว่าเขาอยากได้คําสัญญาจากนายท่านแอนโทนี่” ชินอนตอบ

“ สัญญาแบบไหน” แอนโทนี่ถาม

“ เจ้านายของข้าไม่เคยบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้” ชินอนกล่าว

แอนโทนี่เงียบไปชั่วขณะ “ ตกลงข้าสัญญากับเจ้า เจ้าสามารถบอกเจ้านายของเจ้าได้ว่าเขาสามารถมาหาข้า แอนโทนี่เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการข้า แน่นอนข้าจะพยายามช่วยข้าสัญญา” แอนโทนี่ไม่มั่นใจในคํากล่าวของเขามากเกินไป เขาตกลงที่จะแก้ปัญหาความลับของนายคนนั้นเท่านั้น

“ขอบคุณ นายท่าน แอนโทนี่” ชินอนกล่าว

“แต่เจ้าต้องบอกชื่อเจ้านายของเจ้าก่อน” แอนโทนี่พยายามหาข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับผู้ลับ

“เขาชื่อผู้พิพากษา” ชินอนกล่าว

“ผู้พิพากษา?” แอนโทนี่ถาม

“มันหมายถึงคนที่แสดงธรรม” ชินอนกล่าว

“ช่างเป็นชื่อที่ทรงพลัง” แอนโทนฝืนยิ้ม “ถ้าข้าต้องการพบนายของเจ้าข้าควรติดต่อเจ้าไหม”

“ใช่แล้วนายท่าน” ชินอนกล่าว

“ ตกลง” แอนโทนี่พยักหน้า “ แต่ที่ที่เจ้าอยู่ตอนนี้ไม่ปลอดภัย ข้าจะส่งคนของข้าไปปกป้อง เจ้าไม่ต้องกังวล. ข้าไม่ได้เฝ้าดูเจ้า ข้าแค่กลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเจ้า”

“ ข้าเข้าใจ นายท่าน” ชินอน กล่าว

“ แล้วในอน เจ้าเห็นทหารยามกลุ่มเดียวกันที่ประตูตอนที่เจ้ามาที่นี่เพื่อพบข้าหลายครั้งที่ผ่านมาหรือไม่”

“ใช่นายท่าน”

แอนโทนี่เงียบไปสักพักและตะโกนว่า “มีคนเข้ามาหน่อยสิ”

หลังจากที่เขาเรียกทหารรับจ้างสองคนก็เดินเข้ามาจากด้านนอก “นายท่าน”

“ ใครเป็นคนเฝ้าประตูในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา” แอนโทนี่ถาม

“ มันคือกลุ่มของเจคอบ” ทหารรับจ้างคนหนึ่งตอบ

“ขอให้เจคอบมาหาข้า” แอนโทนี่กล่าว

ทหารรับจ้างทั้งสองหันหลังเดินออกไป หลังจากนั้นไม่นานทหารรับจ้างวัยกลางคนก็วิ่งเข้ามาถามอย่างสุภาพว่า “นายท่าน ข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร”

“ เจคอบเมื่อเร็ว ๆ นี้เจ้าทําเงินได้ดีหรือไม่” รูปลักษณ์และน้ําเสียงของแอนโทนี่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาดูเหมือนเป็นคนดีมาก่อน แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปเป็นผู้ชายที่เย็นชาและมีพลังที่มีรูปลักษณ์เหมือนนักฆ่า ดวงตาของเขาส่องแสงที่เยือกเย็นยิ่งกว่ารัศมีดาบ “บอกข้าว่าเจ้าทําเงินได้ มากแค่ไหน”

เจคอบได้สาปแช่งชินอนที่ขายเขาออกไป แต่เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีโดยไม่ลังเล เขากล่าว ด้วยเสียงสั่นเครือว่า “นายท่านข้าเอาเหรียญทองจากเขาแค่สิบห้าเหรียญเท่านั้น นายท่าน ข้าไม่ต้องการพวกเขา เขายืนยันที่จะมอบสิ่งเหล่านี้ให้กับข้า”

“ พาเขาไปที่ห้องขังแห่งความตาย” แอนโทนี่กล่าวอย่างสบาย ๆ แต่คํากล่าวของเขาทําให้ชะตากรรมของเจคอบเปลี่ยนไปในพริบตา

“ นายท่าน ไม่ใช่ความผิดของข้า เขายืนกรานที่จะมอบเหรียญทองเหล่านั้นให้ข้า นายท่าน ถ้าท่านไม่เชื่อข้าท่านสามารถถามเขาได้…” เจคอบกล่าว

ก่อนที่เจคอบจะกล่าวจบแอนโทนี่ก็ชักดาบออกมา แสงดาบที่ส่องประกายสว่างวาบ เขานั่น เจคอบเป็นซีกๆ เหมือนง่ายเหมือนนั่นเต้าหู แอนโทนี่เอาดาบของเขากลับเข้าไปในฝึกก่อนที่เลือดจะกระเซ็นไปทั่ว เขากลับมานั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ฉากนองเลือดทําให้ชินอนสะดุ้ง เขารีบลดศีรษะลงเขาเป็นเพียงคนธรรมดาและหวาดกลัวกับฉากดังกล่าว

“ เขากล้าเถียงข้าได้ยังไง? ข้าจะให้เขาตายอย่างรวดเร็ว” แอนโทนี่กล่าวช้าๆ “เจ้าไปเอากลุ่มของเจคอบทั้งหมดไปขังไว้ในห้องขังแห่งความตายแล้วรอคําสั่งจากข้า”

“ ครับนายท่าน” ทหารรับจ้างทั้งสองตอบพร้อมกัน พวกเขาออกจากห้องนั่งเล่น

“ เจ้าไปบอกแม่บ้านให้นําเหรียญทองมาห้าร้อยเหรียญ” แอนโทนี่โบกมือ

สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆแอนโทนี่รีบเดินผ่านประตูด้านข้าง ไม่นานชายคนหนึ่งอายุประ มาณหกสิบปีก็วิ่งเหยาะๆโดยมีทหารรับจ้างหนุ่มอยู่ข้างหลังเขา หนักห้าร้อยเหรียญทอง ชายชราไม่สามารถแบกพวกเขาด้วยตัวเองได้

ชายชราคนนั้นเปิดกล่องขนาดประมาณ 1 ตารางฟุต มันเต็มไปด้วยเหรียญทองแวววาว มันทําให้ทุกคนตามืดบอดภายใต้แสงไฟตลอดไป แอนโทนี่มองไปที่เหรียญทองและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ชินอนนี้เป็นของขวัญขอบคุณของข้าโปรดบอกเจ้านายของเจ้าว่าข้าซาบซึ้งในความพยายามของเขา”

“ อืมม…” กรามของชินอนลดลง

“ นี่ไม่ใช่สําหรับเจ้า นี่คือสําหรับเจ้านายของเจ้า ไม่ต้องกังวล เพียงแค่ใช้เวลาพวกมัน ข้าจะให้คนของข้าพาเจ้าไป ไม่มีใครคิดจะแย่งพวกมันไปจากเจ้า” แอนโทนี่กล่าว

“ขอบคุณ นายท่าน” ชินอนกล่าว

“แอนโทนี่ถ้าเจ้าไม่ได้ทําผิดเราควรได้รับข้อมูลเมื่อสามวันก่อน เจ้าคิดว่ากองทหารเวทย์จันทร์ดับ และ นายท่าน นิวโยไฮม์ มีค่าเพียงห้าร้อยเหรียญทองหรือไม่” ไมเคิลกล่าวด้วยน้ําเสียงเยาะเย้ย เขาระบายความโกรธที่มีต่อแอนโทนี่ เขาเยาะเย้ยแอนโทนี่ว่าไม่ใจกว้าง แต่เขาไม่ใช่คนที่จ่ายเงินให้ มันน่าจะไม่มีผลอะไรกับเขา

“ความผิดข้าเอง” แอนโทนี่ไม่รังเกียจ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามด้วยน้ําเสียงสบาย ๆ ว่า “ชินอน นายเจ้าใช้อาวุธอะไร”

ชินอน นึกถึงเรื่องนี้และจําได้ว่าเจ้านายของเขาตัดเชือกที่เขาด้วยดาบ “นายของข้าใช้ดาบ”

“ เยี่ยมมาก ข้ามีดาบเพลิงสีดํา ข้าได้ยินช่างตีเหล็กอัจฉริยะจากคนแคระที่สร้างมันขึ้นมาเพื่อมนุษย์ ข้าอยากจะมอบให้เจ้านายของเจ้าเป็นของขวัญ” แอนโทนี่โบกมืออีกครั้ง

ไมเคิลเห็นสิ่งที่แอนโทนี่พยายามทํา พวกเขามองหน้ากัน คนลึกลับคนนั้นใช้ดาบ อย่างน้อยเขาก็ได้รู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับชายลึกลับคนนั้น ตามที่ ชินอนกล่าว เจ้านายของเขาได้ออกจากเมืองภูเขาขาว เมื่อหลายสิบวันก่อนหน้านี้ หากพวกเขาใช้เวลาค้นหาสักพักพวกเขาอาจพบบางสิ่งบางอย่าง