Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 156

AC 156: ศัตรูสําคัญ

หลังจากที่พวกเขากลับไป โมร่ามาช แล้ว อันเฟย์ เป็นคนเดียวที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ทุกคนดีใจมาก แบล็คอีเลฟเว่น เป็นหัวหน้าสายลับใน ประเทศทหารรับจ้าง แต่ยกเว้นกิจกรรมการจารกรรมตามปกติและการลอบสังหารเป็นครั้งคราว เขาไม่ได้ทําอะไรที่สําคัญ การกําจัดฝูงบินทางอากาศทั้งหมดถือเป็นชัยชนะครั้งสําคัญสําหรับทุกคน

แบล็คอีเลฟเว่น ส่งกลุ่มไปส่งข่าวไปยัง เมืองภูเขาขาว ทันทีดังนั้นพวกเขาจึงสามารถรายงานไปยัง เมืองศักดิ์สิทธิ์ ผ่านทางประตูมิติได้ นอกจากนี้เขายังส่งคําขอเพื่อตั้งค่าประตูมิติใน โมร่ามาช ในรายชื่อผู้ร่วมให้ข้อมูล อันเฟย์ เป็นชื่อแรก ชื่อของ ซูซานนา และ คริสเตียน ตามมาทันที แบล็คอีเลฟเว่น วางชื่อของเขาไว้ท้ายรายการ แบล็ค อีเลฟเว่น รู้ว่าหากไม่มี อันเฟย์ เขาจะไม่ได้รับชัยชนะนี้ เพื่อกําจัดฝูงบินเขาใช้สายลับนอกเครื่องแบบหลายคนที่ประจําการอยู่ลึกเข้าไปในหมู่ศัตรู ไม่มีสิ่งใดสามารถหลบหนีจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ได้ เขารู้ดีว่านายพลรู้ดีว่าเขาทําเพื่อปฏิบัติการประเภทใด แม้ว่าตอนนี้เขาจะเจียมเนื้อเจียมตัว แต่เขาก็ยังคงได้รับรางวัลไม่มีใครสามารถปฏิเสธ ความสําคัญของเขาในการดําเนินการได้และคนทั่วไปจะมองว่าเขาเป็นคนที่มีนิสัยดี

แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่านายพลสามารถสัมผัสถึงแรงจูงใจของเขาได้หรือไม่ เขาไม่สนใจเช่นกัน คนทั่วไปเคยกล่าวไว้ว่าคนที่ไม่แสดงเจตนานั้นเป็นคนโง่เขลาหรือเป็นอันตรายอย่างยิ่ง แบล็คอี เลฟเว่น ไม่ต้องการเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง

สงครามมีความล่อแหลมและการเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งอาจทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง หลังจากข่าวการทําลายล้างฝูงบินทางอากาศของจักรวรรดิชานซาออกไปประเทศแห่งทหารรับจ้างก็สั่นคลอน กลุ่มทหารรับจ้างจําเป็นต้องประเมินจักรวรรดิมาโฮใหม่และรื้อฟื้นเส้นทางของสงครามอีกครั้ง ไม่ทราบว่าเหตุใดกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู จึงโจมตีกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ แต่มันส่งผลกระทบต่อทหารรับจ้างในทางลบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากทหารรับจ้าง เสือ แห่งทาวู เชิญคน ซานซา เข้าร่วมการต่อสู้

มันเหมือนกับว่าสมาชิกสองคนในบ้านเพิ่งทะเลาะกัน แต่มีคนเชิญคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาปล้น และทําลายบ้าน สิ่งนี้สร้างความสามัคคีในหมู่ทหารรับจ้าง แม้แต่คนที่ไม่ชอบกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ ก็กล่าวต่อต้านการกระทําของกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาว

เสียงเรียกร้องให้กลับมาควบคุม เทือกเขาทรานเวิร์ส ดังขึ้นเรื่อย ๆ กลุ่มทหารรับจ้างเล็ก ๆ บางกลุ่มที่ก่อตั้งโดยคนหนุ่มสาวทําให้เกิดการเรียกร้องให้ดําเนินการ พวกเขารู้สึกว่า ประเทศทหารรับจ้าง ถูกคุกคามจากอํานาจต่างชาติและพวกเขาจําเป็นต้องทําอะไรบางอย่างเพื่อรักษาชาติของตน

ทหารรับจ้างเข้ามาที่ภูเขาทรานเวิร์สมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาไม่สามารถทําอะไรกับเส้นทางลําเลียงของ ซานซา ได้ แต่พวกเขาวางกับดักและอุปสรรคมากมายในภูเขา พวกเขาอ้างว่ากําลังวางกับดักสําหรับสัตว์เวทย์และทหาร ซานซา ไม่สามารถทําอะไรพวกเขาได้ สิงนี้ทําให้เส้นทาง ลําเลียง ซานซา ชะลอตัวลงอย่างมาก

กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู กลายเป็นซ่อนตัวมากขึ้นและเก็บรายละเอียดที่ต่ำ ไม่ว่าทหารรับจ้างจะกล่าวอะไร พวกเขาก็ตอบสนองน้อย อย่างไรก็ตามพวกเขาเริ่มเข้าควบคุมเมืองได้อย่างรวดเร็ว กลุ่มลาดตระเวนถูกยกเลิกและผู้ที่เต็มใจจะเข้าร่วม เสือแห่งทารู ได้รับอนุญาตให้ดํารงตําแหน่ง คนอื่น ๆ ถูกส่งกลับบ้าน คนที่ทํางานเกี่ยวกับที่ปรึกษาของเมืองก็ถูกไล่ออกเช่นกันแทนที่ ด้วยคนที่ทํางานให้กับกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู เป้าหมายของ มูลี่ นั้นชัดเจนมาก เขาไม่จําเป็นต้องควบคุมประเทศแห่งทหารรับจ้าง เขาต้องการควบคุมเมืองแบล็กวอเตอร์เท่านั้น กลุ่มทหารรับจ้างรายใหญ่อีกสามกลุ่มล้วนตั้งอยู่ในเมืองภูเขาขาวและอยู่ห่างไกลเกินกว่าที่จะส่งผลกระทบต่อสถานการณ์ในเมืองแบล็กวอเตอร์

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับความขัดแย้งที่ชายแดนทางตอนเหนือของจักรวรรดิมาโฮความขัดแย้งในประเทศแห่งทหารรับจ้างนั้นเป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ด้วยชัยชนะที่แน่นอนกองทัพ กองทหารเวทย์จันทร์ดับ ข้ามเทือกเขายากอร์ ภายใต้การนําของ นิวโยไฮม์ และ ซาริค พวกเขากําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์ในจักรวรรดิมาโฮ สองวันต่อมา แบร์รี่ ซึ่งควรจะอยู่ในใจกลางจักรวรรดิเพื่อรอการมาถึงของเจ้าชายปรากฏตัวขึ้นที่ชายแดน เขาปิดกั้นทางออกของภูเขาด้วย กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย

ภูเขายากอร์อยู่ที่จุดสูงสุดเพียงหนึ่งหมื่นหกพันฟุต แต่มันกลายเป็นฝันร้ายที่สุดของนิวโยไฮม์ นักเวทย์สามารถลอยตัวได้ แต่มีข้อจํากัด ว่าจะไปได้สูงแค่ไหน นักเวทย์ปกติสามารถไปได้มากที่สุดประมาณสามร้อยฟุต

เมื่อระดับความสูงเพิ่มขึ้นองค์ประกอบของอากาศจะลดลงกระแสน้ําแบบสุ่มและลมกระโชก แรงทําให้สถานการณ์เลวร้ายลง ไม่มีใครสามารถควบคุมองค์ประกอบของอากาศในสภาพแวดล้อมนั้นได้ แม้แต่นิวโยไฮม์เองก็สามารถขึ้นไปได้เพียงสามพันฟุต ถ้าเขาไม่สามารถข้ามภูเขาโดยใช้เวทมนตร์ นักเวทย์ปกติก็ไม่สามารถแม้แต่จะฝันถึงมันได้

สถานการณ์ไม่สามารถทําให้ นิวโยไฮม์ ท้อได้ ซาอูลใช้เวลานานและเสียคริสตัลเวทย์มนต์ จํานวนนับไม่ถ้วนเพื่อตั้งผู้พิทักษ์แห่งเทพเกกไค เกกไกแบบนี้ไม่มีประโยชน์ในสถานการณ์ส่วนใหญ่ แต่ตอนนี้กลายเป็นฝันร้ายที่สุดของนิวโยไฮม์

ผู้พิทักษ์แห่งเทพเกกไค ตัดองค์ประกอบและมีรัศมียี่สิบห้าไมล์ นั่นหมายความว่าทั้งนิวโยไฮม์ และซาอูลไม่สามารถเติมเต็มเวทมนตร์ของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม กองทหารเวทย์จันทร์ดับ ประกอบด้วยนักเวทย์เป็นส่วนใหญ่และ เกกไค สามารถทําให้นักเวทย์ไร้พลังได้หากใช้เวทมนตร์ทั้งหมด

ในทางกลับกัน กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย ประกอบด้วยนักดาบเป็นส่วนใหญ่ พวกเขาไม่ได้รับผลกระทบจาก เกกไค

ปัจจัยเหล่านี้ไม่เพียงพอที่จะทําให้ นิวโยไฮม์ สิ้นหวังเช่นกัน เขายังคงมีกองพลแห่งสายลม ซึ่งนําโดยเจอร์โรฟิคนักดาบที่มีชื่อเสียง หากเขาสามารถวางแผนอย่างอื่นได้เขาก็สามารถต่อสู้เพื่อออกจากสิ่งนี้ได้

ในการต่อสู้แบบสัมผัสเล็ก ๆ ฉากที่ไร้สาระส่งผลต่อความมั่นใจของนิวโยไฮม์ เจอร์โรฟิคเป็นผู้นําในการต่อสู้กับศัตรู แต่ในฐานะปรมาจารย์ดาบจากจักรวรรดิมาโฮพุ่งเข้าใส่เขา เจอร์โรฟิคอื่น ตระหนกและยอมรับความพ่ายแพ้โดยไม่สนใจแม้แต่ชายคนนี้ หลังจากนั้นนิวโยไฮม์ได้รู้ว่าชาย คนนี้ชื่อว่าเออร์เนสต์และเคยท้าทายเจอร์โรฟิค เมื่อเขาเกือบจะพ่ายแพ้ให้กับเจอร์โรฟิค เขาแทงเจอร์โรฟิคด้วยกริชที่จุ่มลงในยาพิษ การกระทําที่ไร้ยางอายนี้ทําให้เขาเป็นที่เกลียดชังมากในหมู่นักดาบ อย่างไรก็ตามนิวโยไฮม์รู้ว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างที่เรื่องราวได้กล่าวไว้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะขุดค้นประวัติศาสตร์โบราณสิ่งที่สําคัญที่สุดในตอนนี้คือการนํากองทัพของเขาออกไป จากกองทัพมาโฮ

ฟิลลิปปรมาจารย์ดาบที่มีชื่อเสียงของ จักรวรรดิมาโฮ เข้าร่วมการต่อสู้พร้อมกับศิษย์สองคนของเขา สิ่งนี้ทําให้สถานการณ์เป็นไปไม่ได้มากขึ้น เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างซาอุลและฟิลลิป คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลืมเกี่ยวกับผู้สืบทอดเพียงคนเดียวที่ถูกสังหารอย่างเลือดเย็นมีเพียงชายคนเดียวที่สามารถทําให้ทั้งสองลืมการแข่งขันของพวกเขาได้และนั่นก็คือจักรพรรดิองค์เก่า ยอนลาธี เขาเป็นคนเดียวที่มีอํานาจมากในจักรวรรดิมาโฮ

ตอนนี้ นิวโยไฮม์ รู้แล้วว่า ยอนลาธี ยังมีชีวิตอยู่และเขาตกหลุมพราง เขารู้ว่าสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหน แต่เขาไม่สามารถบอกใครได้เพราะนั่นจะทําให้ทหารของเขาท้อใจ จักรวรรดิมาโฮ ได้ส่งปรมาจารย์ดาบห้าคนและหนึ่งใน จ้าวจอมเวทย์ กับ แบร์รี่ เขามีอะไร? สามจ้าวจอมเวทย์ที่ไม่สามารถเติมเต็มพลังเวทย์ของพวกเขาได้และปรมาจารย์ดาบที่สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้ นิวโยไฮม์หมดหวัง

ในเมืองภูเขาขาว แอนโทนี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้วงความคิด เขาดูเหมือนคนทั่วไปในเสื้อผ้าทั่วไป และดาบยาวของเขาไม่มีการตกแต่ง เขาดูเหมือนนักดาบที่หลุดจากความสง่างาม อย่างไรก็ตามคนรับใช้ทุกคนในห้องทําหน้าที่อย่างระมัดระวังและเงียบที่สุด เห็นได้ชัดว่าพวกเขากลัวเขามาก

ถัดจากแอนโทนี่เป็นชายชรา เขามีสีหน้าเคร่งเครียดและแต่งตัวฟุ่มเฟือย เขาถือไม้เท้าสีดําไว้ในมือ

“ เจ้านายของข้า เขาอยู่ที่นี่ ท่านต้องการพบเขาตอนนี้หรือไม่” ทหารรับจ้างปรากฏตัวที่ประตูและถาม แอนโทนี่พยักหน้า

ไม่กี่อึดใจชายคนหนึ่งที่ดูธรรมดากว่าแอนโทนี่ก็เดินเข้ามาเขามองไปรอบ ๆ ห้องและพึมพําอะไรบางอย่าง เขาไม่แน่ใจอย่างชัดเจนว่าจะกล่าวอะไร

“ ข้ารู้แล้ว เจ้าคือ ชินอน ภรรยาของเจ้าเสียชีวิตเมื่อเจ้าอายุสามสิบปีและลูกชายคนเดียวของเจ้าอยู่ในคุกในขณะนี้ ข้าถูกไหม?” แอนโทนี่กล่าวช้าๆ

“ ครับนายท่าน”

“ เจ้าบอกว่าเจ้ามีข่าวสําคัญเกี่ยวกับกองทัพมาโฮ? ข้าขอโทษ แต่เจ้าดูไม่เหมือนคนที่รู้ความลับสําคัญใด ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะไมเคิลเจ้าจะไม่อยู่ที่นี่ในตอนนี้” แอนโทนี่โบกมืออย่างอ่อนแรง “ นี่คือไมเคิล บอกเขาว่าเจ้ารู้อะไรบ้าง”

“ ขอบคุณสําหรับโอกาส ท่านไมเคิล” ชินอนกล่าวพร้อมโค้งคํานับ

“ช่วยเราให้เป็นทางการ บอกข้าว่าเจ้ารู้อะไรบ้าง” หลังจากเห็นชายคนนั้นไมเคิลเห็นด้วยกับ แอนโทนี่อย่างชัดเจน เขาไม่เชื่อว่า ชินอน มีข้อมูลใหม่ ๆ

“ ยอนลาธี จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิมาโฮยังมีชีวิตอยู่”

แอนโทนี่และไมเคิลทั้งคู่หยุดอยู่บนรางรถ พวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของกองทหารเวทย์จันทร์ดับ และเดาเรื่องนี้ได้ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าชายคนนี้รู้ข้อมูลนี้ได้อย่างไร