Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 151

AC 151: หยิ่งผยองยิ่งกว่า

“เกิดอะไรขึ้น?” เสียงของคริสเตียนดังมาจากระยะไกล

“ บลาวี ดูแลพวกเขาด้วย” อันเฟย์ ขึ้นเสียงของเขา “ตกลงทุกคนคํานึงถึงธุระของเจ้าเองถ้าเจ้าทําทุกอย่างเสร็จแล้วก็ไปพักผ่อนกันเถอะ”

ทุกคนจากไป ดอริสถอนหายใจจากนั้นซูซานนาก็ดึงนางออกไป คริสเตียนร่อนลงจากอากาศข้างศพคนแคระบนพื้นดิน คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน “เกิดอะไรขึ้น?”

“ พวกเขาพยายามหนี แต่โดนเวทย์ของ บลาวี” อันเฟย์ กล่าว

คริสเตียนส่ายหัวเล็กน้อย แต่ไม่ได้กล่าวอะไร

“ คริสเตียนมันมืดแล้ว ไปพักผ่อนกันเถอะ อย่าทําให้ตัวเองเหนื่อยเกินไป” อันเฟย์ กล่าวอย่างเงียบ ๆ

“ จะทําอย่างไร? ต้องมีคนดูแลใช่มั้ย” คริสเตียนไม่ได้สนใจสิ่งที่ อันเฟย์ กล่าว

“ คนที่มีความสามารถมักจะทํางานมากกว่าที่ควรจะเป็น” อันเฟย์ ยิ้ม

“ลืมมันซะ” คริสเตียนรู้สึกโกรธเล็กน้อย “ อย่าหาข้อแก้ตัวสําหรับความขี้เกียจของเจ้า”

“ ข้ารู้ว่าข้าไม่สามารถจัดการได้” อันเฟย์ กล่าว

“ ข้าก็เหมือนเจ้าเมื่อนานมาแล้ว” จู่ๆคริสเตียนก็มีอารมณ์อ่อนไหว

“นานมาแล้ว? มาเถอะเจ้าอายุเท่าไหร่” อันเฟย์ กล่าว

“ มันเป็นเวลานานมาแล้ว ข้าเกลียดการทําธุระ ข้าอยากจะซ่อนตัวอยู่ในห้องของข้าเพื่อความสงบสุข ต่อมาพ่อบอกข้าว่าทุกย่างก้าวสําคัญในชีวิต บุคคลจําเป็นต้องเรียนรู้ที่จะจัดการตนเองก่อน จึงจะสามารถเรียนรู้ที่จะดูแลครอบครัวได้ การเรียนรู้ที่จะจัดการครอบครัวเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการจัดการหมู่บ้าน ต้องเรียนรู้ที่จะจัดการหมู่บ้านก่อนที่จะจัดการเมือง”คริสเตียนกล่าว

“ การเรียนรู้ที่จะจัดการเมืองเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการบริหารประเทศหรือไม่” อันเฟย์ กล่าวอย่างไม่เป็นทางการ

“ อืม…” คริสเตียนหยุดชั่วคราว “ ข้าไม่ได้มีความคาดหวังสูงสําหรับตัวเอง ข้าหวังว่าอย่างน้อยข้าจะสามารถจัดการตัวเองได้ดี ย้อนกลับไปตอนนั้น พ่อของข้าถามเกี่ยวกับความฝันของข้า ข้าตอบแค่ว่าข้าหวังว่าข้าจะจัดการตัวเองได้ดีก่อน ต่อมาพ่อของข้าได้ส่งข้าออกไปนอกประเทศ”

“ นั่นสมบูรณ์แบบ จงทําผลงานที่ดีของเจ้าต่อไปคริสเตียน สถานที่แห่งนี้คล้ายกับหมู่บ้านข้ากําลังช่วยเจ้าอยู่” อันเฟย์ตบไหล่คริสเตียน

“ เจ้าน่ารําคาญมาก” คริสเตียนพึมพํา

* ทําไมเจ้าไม่เห็นว่าข้ากําลังช่วยเจ้าอยู่จริงๆ” อันเฟย์ กล่าว

“ ข้าไม่มีเวลาอยู่กับเจ้า ข้าต้องทําอะไรบางอย่างให้เสร็จ” คริสเตียนปล่อยเวทม นตร์ลอยและบินจากไปเขาไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน อันเฟย์ อีกต่อไป อันเฟย์มองดูคริสเตียนที่บินจากไปและยิ้มรอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะเป็นรอยยิ้มมากกว่า ทันใดนั้น อันเฟย์ ก็เห็นคน ๆ หนึ่งเดินมาหาเขามันคือเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิซานซา, อลิซเขารีบหมุนตัวและเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองเขาไม่ต้องการที่จะติดต่อกับนางในเวลานี้นางฉลาดมาก หากนางสังเกต เห็นว่าอันเฟย์กําลังจะโจมตีหน่วยกริฟฟิน อาจมีบางอย่างที่น่ารังเกียจเกิดขึ้นไม่ว่าอลิซจะเกลียดพ่อและพี่น้องของนางมากแค่ไหน อันเฟย์ ก็ไม่คาดคิดว่าอลิซจะมีส่วนช่วยในงานนี้การให้คําใบ้เล็กน้อยเกี่ยวกับงานนี้กับนางคือสิ่งที่อันเฟย์ทําได้

*

*

*

*

ในวันต่อมาต่างคนต่างยุ่ง บ้านส่วนใหญ่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานและจําเป็นต้องสร้างใหม่คนที่ตรงตามมาตรฐานมีปัญหาเล็กน้อยที่นี่และที่นั่น พวกเขาจําเป็นต้องทําการตรวจสอบใต้ดินอย่างละเอียดเช่นกัน คนแคระและโนมส์มีความสามารถในการขุดที่น่าอัศจรรย์ทั้งเมืองเป็นเหมือนอีกหนึ่งวิสัยทัศน์ของรายการทีวี” สงครามถ้ํา” ในโลกของอันเฟย์เกือบทุกห้องมีอุโมงค์ลับที่นําไปสู่อุโมงค์ใต้ดิน อุโมงค์ใต้ดินจํานวนมากในเมืองทําให้กองทัพของอันเฟย์ปวดหัวอย่างมาก

บลาวีและริสกะผลัดกันพาคนไปตรวจสถานที่ในอุโมงค์พื้นดิน ซึ่งพวกเขาถูกโจมตีโดยคนแคระและโนมส์เมื่อมนุษย์หมาป่าบารัคสั่งให้ชาวพื้นเมืองไล่ตามกองทหารของอันเฟย์ต้องมีคนแคระและโนมส์จํานวนมากที่ยังคงทํางานอยู่ในอุโมงค์ พวกเขารอดพ้นหายนะอย่างแน่นอนบลาวีและริสกะประมาณจํานวนของพวกเขาไว้ที่ใดที่หนึ่งระหว่างหนึ่งร้อยถึงสามร้อย

ทุกครั้งที่พวกเขาตรวจสอบพื้นที่ในอุโมงค์พื้นดินเสร็จ ฮียเหว่ยจะเพิ่มบางอย่างลงในแผนที่ถนนสายหลักทางลับกิ่งไม้และทางตันดูเหมือนจะชัดเจนมากขึ้น กลุ่มทหารรับจ้างอาลีบาบาไม่เคยขาดนักเวทย์ด้วยการนําของคริสเตียนพวกเขาจึงเริ่มสร้างข่ายเวทย์บนทางเดินหลักทุกแห่งในอุโมงค์ใต้ดิน พวกเขาพยายามลดพื้นที่ที่คนแคระและโนมส์สามารถอาศัยอยู่ได้

บางคนอาจคิดว่าพวกเขาใช้ทรัพยากรไปโดยเปล่าประโยชน์ แต่ อันเฟย์ เชื่อว่าจําเป็นฐานเป็นสิ่งที่ต้องมีหากพวกเขาต้องการทําอะไรที่นี่ การตั้งค่าข่ายเวทย์จะช่วยให้ทุกคนปลอดภัยได้ดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปแผนที่ระบบป้องกันแรกถูกร่างขึ้นในกลุ่มทหารรับจ้างอาลีบาบา

อันเฟย์เคยไปเที่ยวกับฮาแกนทดลองสารเคมีเวทย์ แบล็คอีเลฟเว่น หายไปในคืนแรก เขากลายเป็นนักธุรกิจหมูป่า เมื่อเขากลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาต้อนหมูปากว่าร้อยตัวกลับไปที่เมืองสองวันต่อมาเขาต้อนหมูปากลับมาอีก มีหมูปาทั้งหมดกว่าสี่ร้อยตัว

ทุกคนคิดว่าหมูปาเหล่านั้นเตรียมพร้อมสําหรับพวกเขาที่จะอยู่ในเมืองนี้นาน ๆ แบล็คอีเลฟเว่นดูกระตือรือร้นที่จะทําธุรกิจนี้ อีกวันหนึ่งเขาต้อนหมูปากว่าสี่สิบตัวออกจากเมืองไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน

วันหนึ่งผู้คนกําลังสนุกสนานกับตัวเองในเมือง เด็กผู้หญิงซักผ้าพร้อมกับร้องเพลง ผู้ใต้บังคับบัญชาของแบล็คอีเลฟเว่น กําลังฝึกซ้อม ทหารรับจ้างกําลังลาดตระเวนนอกเมือง บางคนสนทนากันในขณะที่คนอื่น ๆ กําลังจีบกันในสนามที่ว่างเปล่า อันเฟย์ซูซานนาและคริสเตียนนั่งสนทนากันบนต้นไม้โบราณ

ทันใดนั้นพวกเขาทั้งหมดถูกขัดจังหวะด้วยสัญญาณเวทย์มนตร์จากนอกเมือง เด็กหญิงรีบหยิบอ่างของพวกเขาและวิ่งกลับไปที่ห้องของพวกเขาทันที มีอุโมงค์ในแต่ละห้องสิ่งที่พวกเขาต้องทําคือซ่อนตัวในอุโมงค์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้

ทหารรีบหาอาวุธของตัวเอง พวกเขามองไปที่ อันเฟย์ ซึ่งยังคงอยู่บนต้นไม้อย่างประหม่าพวกเขารอคําสั่งของเขา ผู้ใต้บังคับบัญชาของ แบล็คอีเลฟเว่น หยุดการฝึกฝนและซ่อนตัวอยู่ในจุดที่ได้รับมอบหมาย

คริสเตียนปล่อย ตาท้องฟ้า ของเขา เขาตั้งการระวังทั้งหมด ซึ่งสามารถระบุได้อย่างถูกต้องว่าใครเข้ามาในเมืองทหารม้าราวสองร้อยคนปรากฏตัวใน ตาท้องฟ้า รูปลักษณ์ของพวกเขาไม่ ชัดเจน แต่มันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเดินในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบชุดเกราะสีเงินสว่างเปล่งประ กายสีเย็น พวกเขาดูมีพลังและงดงาม มีกลุ่มคนประจําอยู่ข้างหลังพวกเขาพวกเขาควรจะเป็นค นต้อนหมูป่า

“ อยู่นี่แล้ว” อันเฟย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เนื่องจากทหารของจักรวรรดิ ซานซา อยู่ที่นี่นั่นหมายความว่าแผนของพวกเขาได้ผลดีมาก สารเคมีที่เน่าเปื่อยได้ผล มันเป็นเวลาที่ดีในการแสดง

ทหารม้าใน ตาท้องฟ้า เร่งความเร็วขึ้น หลังจากนั้นไม่นาน อันเฟย์ ก็ได้ยินเสียงกีบเท้าดังขึ้นอันเฟย์กระโดดลงจากต้นไม้และพิงก้อนหินยักษ์ เขามองไปข้างหน้าอย่างเฉื่อยชาซูซานนาและคริสเตียนก็กระโดดลงจากต้นไม้เช่นกันและยืนอยู่ข้างอันเฟย์

พวกเขาสามารถเห็นทหารม้ากําลังมาแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเร่งความเร็วมากขึ้น อาจเป็นเพราะจุดของอันเฟย์ชัดเจนเกินไปทหารเหล่านั้นขี่ม้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าเข้าไปในพื้นที่ว่างเปล่าและพุ่งตรงไปยังอันเฟย์

อันเฟย์มองตามสบาย ๆ ตาของเขาเหล่ แต่เขารู้สึกว่ามีอะไรแปลก

ผู้ขับขี่ไม่ได้ควบคุมม้าของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะอยู่ห่างจาก อันเฟย์ เพียง 24 ฟุตพวกเขาหยุดอยู่ด้วยกันและผู้ชายที่ดูเหมือนหัวหน้าของพวกเขาก็ก้าวออกมา เขามองขึ้นและลงที่อันเฟย์ หลังจากที่เขาสังเกตเห็น อันเฟย์ ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากการปรากฏตัวของพวกเขา “ เฮ้ เจ้าเป็นคนดูแลเมืองนี้หรือเปล่า”

“ ใช่ เจ้าต้องการอะไร” อันเฟย์ กล่าว

“ ตอบข้าอย่างระมัดระวัง บอกข้า, ในเมืองของเจ้ามีหมูปาจํานวนมากหรือไม่” หัวหน้าถาม

“ ทําไมเจ้าถึงสนใจว่าเรามีหมูปาหรือไม่” อันเฟย์ เริ่มโกรธเล็กน้อย ไม่มีฉากนี้ในแผนของเขา ผู้นําคนนั้นหยาบคายเกินไป

ทหารยามที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขาเริ่มหัวเราะ แน่นอนพวกเขาเป็นทหารของประเทศแห่งทหารรับจ้าง เมื่อเห็นทหารของประเทศอื่นหยิ่งยโสและหยาบคายพวกเขาก็รังเกียจมันพวกเขากลายเป็นคนใจร้าย

“ ผู้ชายคนนั้นเป็นอะไร?” ยามกล่าว

“ ใช่เขาเป็นอะไรไป?” ยามอีกคนกล่าวว่า “ เราเลี้ยงหมูปาพวกนั้นไม่ใช่เจ้า ใครให้สิทธิ์เจ้าในการตะโกนใส่เรา”

ยามหัวเราะ หัวหน้าคนนั้นดูบ้าคลั่งและกล่าวกับ อันเฟย์ อย่างเย็นชา “ พวกเขา เป็นลูกน้องของเจ้าหรือเปล่า? เจ้าควรขอให้พวกเขาประพฤติตัว เจ้าไม่เข้าใจความชั่วร้ายที่ออกมาจากปากหรือ?”

“ ข้าคิดว่าแม่ของเจ้าต้องประพฤติตัวก่อน” อันเฟย์ ดูเย็นชากว่าผู้นําคนอื่น ๆ ไม่ว่าเขาจะรับบทอะไร อันเฟย์ ได้ให้ความคิดมากมายเกี่ยวกับทัศนคติตัวตนบุคลิกภาพและบทบาทนั้นจะจัดการกับสิ่งต่างๆได้อย่างไร ผู้คนจะเชื่อก็ต่อเมื่อเขาสามารถเข้าใจและปฏิบัติตามลักษณะเหล่านั้นได้ทั้งหมด ในฐานะผู้ดูแลระดับต่ําสุดใน ประเทศแห่งทหารรับจ้าง ซึ่งเป็นนายกเทศมนตรีของเมืองอันเฟย์ ไม่จําเป็นต้องกลัวทหารของ จักรวรรดิซานซา แม้ว่า อันเฟย์ จะต้องต่อสู้กับพวกเขาพวกเขาก็จะไม่ถูกตั้งข้อหาทางอาญา มันเป็นเพียงการเผชิญหน้าทางการเมืองทหารของจักรวรรดิซานซา จะไม่กล้าก่อปัญหาใด ๆ ในขณะนี้ เมื่อมองไปที่การเผชิญหน้าครั้งนี้จากอีกด้านหนึ่งหากนายกเทศมนตรีของเมืองไม่กล้าหาญพอที่จะเผชิญหน้าแล้วเขาจะเป็นนายกเทศมนต รีของเมืองได้อย่างไรประเทศแห่งทหารรับจ้างมีการแข่งขันสูงเป็นสถานที่ที่ทุกคนเคารพผู้คนที่แข็งแกร่งและมีอํานาจถ้าอันเฟย์ กลัวผู้ชายบนหลังม้าก็จะยกธงสีแดง

ทหารยามหัวเราะมากขึ้นหลังจากที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่ อันเฟย์ กล่าวกลับหัวหน้าคนนั้นพวกเขาสองสามคนหัวเราะอย่างหนักจนพวกเขาล้มลงบนพื้นและกลิ้งไปมา ซูซานน่าก็เกือบจะแพ้เช่นกันนางต้องหันกลับมาและกัดริมฝีปากเพื่อควบคุมตัวเอง

“ เจ้า” ใบหน้าของผู้นําคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขาดึงดาบออกมาและแผ่พลังต่อสู้ที่ แข็งแกร่ง

“ดังนั้น? เจ้ากําลังจะปล้นเราหรือ? มาเลย!” อันเฟย์ ตะโกนว่า “ ทหาร เตรียมตัวให้พร้อม!”

ทหารยามวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกัน ซูซานนา ดึงดาบของนางออกมาและมองไปที่ผู้นําอย่างเย้นชาคริสเตียนบินขึ้นไปบนฟ้า เวทมนตร์ที่รุนแรงเกิดขึ้นในท้องฟ้า สาว ๆ ในห้องหลบหนีออกมาทีละคน ทุกคนมีไม้อยู่ในมือ บางแท่งยาวกว่าแท่งอื่น ๆ อย่างไรก็ตามพวกเขาดูกลัวและกังวลนี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขามักจะทํา จากด้านหลังของเมืองนักเวทย์บินขึ้นไปบนท้องฟ้าทีละคนมันยากที่จะบอกระดับเวทมนตร์ของพวกเขา แต่พลังเวทย์ที่รวมตัวกันที่นั่นนั้นแข็งแกร่งมาก