Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 145

AC 145: ความปรารถนา

มนุษย์หมาป่าที่ยืนอยู่ข้างๆบารัคโจมตีอันเฟย์ แต่ไม่ใช่ตัวบารัคเอง พวกเขาก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่ร่างกายของพวกเขาเปลี่ยนไป เมื่อพวกเขาวิ่งไปข้างหน้าอันเฟย์ พวกเขาก็แปลงร่างเสร็จแล้ว พลังการต่อสู้ของมนุษย์หมาป่านั้นแข็งแกร่ง เมื่อพวกเขาอยู่ในสถานะการต่อสู้พวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นในแง่ของความสามารถในการโจมตีความเร็วทักษะการต่อต้านเวทย์มนตร์และความสามารถทางกายภาพ กรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันถึงกับส่งเสียงร้องเมื่อพวกเขาเหวี่ยงแขนไปในอากาศ พวกเขาโจมตีด้านหลังของอันเฟย์ อย่างไม่เกรงกลัว

บารัควิ่งตามพวกเขาไปและยื่นกรงเล็บแหลมของเขาไปที่หน้าผากของอันเฟย์ หญิงสาวที่ถูกมัดแขนไพล่หลังพิงกําแพง นางดูหมดหวัง นางรู้ถึงพลังต่อสู้ของอันเฟย์ เขาจะไม่มีความสามารถในการป้องกันภายใต้การโจมตีของมนุษย์หมาป่าสี่ตัว หญิงสาวสะดุ้งกับสิ่งที่เห็น อันเฟย์ย่อตัวลงเล็กน้อยและกระโดดออกจากพื้นที่ต่อสู้ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ก่อนที่มนุษย์หมาป่าจะล้อมรอบเขาในเขตต่อสู้ด้วยซ้ำ ทันใดนั้นลูกบอลไฟหลายร้อยลูกก็ปรากฏขึ้นรอบ ๆ อันเฟย์ ในเวลาเดียวกัน พวกเขาเป็นเหมือนหยาดฝนขนาดใหญ่เหนือศีรษะของเขา อันเฟย์มายากลปล่อยออกมาทําให้ทุกคนตกใจ เป็นฉากที่ได้เห็นลูกบอลไฟหลายร้อยลูกยิงใส่มนุษย์หมาป่าเหล่านั้น มนุษย์หมาป่าเหล่านั้นเกือบจะคิดว่าพวกเขาจะโดนฝนลูกบอลไฟ โชคไม่ดีที่เวทย์ม นตร์ของอันเฟย์ไม่แข็งแกร่งพอ

คริสเตียนตกใจเช่นกัน เขาพร้อมที่จะก้าวไปช่วยอันเฟย์ เมื่อเห็น อันเฟย์ ปลดปล่อยเวทมนตร์ เขาก็ปล่อยสัญญาณเวทย์มนตร์ทันที จากนั้นเขาก็หมุนเกวียนไปรอบ ๆ เฟลเลอร์ถึงเกวียนเพื่อหมุนเกวียนของเขาเช่นกัน ซูซานนา เฝ้าดู อันเฟย์ อย่างใกล้ชิดผ่านรอยแตกในม่าน เมื่อเห็นอันเฟย์ยิงลูกไฟมือของนางบนด้ามดาบก็คลายออกเล็กน้อย แล้วนางก็หายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ นางไม่ต้องการให้คนอื่นสังเกตเห็นการหายใจของนาง

ซูบินอยู่ในเกวียนที่สอง เมื่อ อันเฟย์ ปลดปล่อยเวทมนตร์ของเขา ซูบิน ยังเร็วกว่า เฟลเลอร์ ที่จะหมุนรอบเกวียนของเขา การเคลื่อนไหวของเขาไม่ราบรื่นและเขายังทิ้งกล่องเล็ก ๆ ที่มีเหรียญทองกว่าสามร้อยเหรียญทุกที่ เขาไม่มีเวลาไปรับ เขากุมบังเหียนแน่นเพื่อรีบออกจากเมือง

อันเฟย์ คิดกับตัวเองว่า “ เราต่างก็เป็นมนุษย์ ทําไมเราถึงได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกัน? มนุษย์หมาป่าเหล่านั้นสามารถต่อสู้กันเองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ยังสามารถเป็นพันธมิตรเพื่อต่อสู้กับข้าได้ ดูเหมือนว่าผู้หญิงจะมีค่ามากกว่าผู้ชายอย่างแน่นอน”

บารัคกระโดดสูงโดยขาหลังเตะพื้น เขาเตะอย่างแรงจนทําให้เกิดฝุ่นละอองขนาดใหญ่ เขาพุ่งตัวไปที่ อันเฟย์ ด้วยความเร็วตามน้ำหนัก กรงเล็บของเขาเปล่งประกายด้วยสีเย็นขณะเคลื่อนเข้าหาหัวใจของอันเฟย์ มนุษย์หมาป่าส่วนใหญ่เป็นนักล่าที่ดี เมื่อพวกมันออกล่าพวกมันจะไม่เลือกพื้นที่ที่ไม่สําคัญหรือไม่ร้ายแรงเพื่อโจมตี

“ นิยา เจ้าช่วยดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่นไหม” ริสกะ ถามด้วยเสียงต่ำ

“ข้า?” นิยา นั่งอยู่บนเกวียนอย่างเงียบ ๆ เมื่อ ริสกะ ถามนาง นางตกใจกับคําขอของ ริสกะ นิยา ผู้ดื้อรั้นได้เรียนรู้ที่จะยอมรับความเป็นจริงเพื่อช่วยทุกคนที่มีปัญหาโดยอยู่ข้างหลังทุกครั้งที่มีการต่อสู้ นางเรียนรู้ที่จะจับ ชาลลี ด้วยมือเดียวและถือยูนิคอร์นตัวน้อยไว้ในแขนของนางซึ่งซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย นางเคยชินกับขั้นตอนนี้แล้วดังนั้นนางจึงไม่ได้รับคําขอของ ริสกะ ในทันที

“ใช่” ริสกะ พยักหน้าอย่างจริงใจ

นิยายกม่านเกวียนและยื่นหัวออกไปเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ลูกบอลไฟหลายร้อยลูกปรากฏขึ้นรอบ ๆ อันเฟย์ อีกครั้งและรวมตัวกันเป็นโล่เพลิงขนาดยักษ์เหนือมือของเขา อันเฟย์ยกโล่ยักษ์ขึ้น ด้วยเสียงกระแทกที่รุนแรงกรงเล็บของบารัคกระแทกเข้ากับโล่ยักษ์อย่างแรง ร่างของเขาถูกโล่หยุดขณะที่ อันเฟย์ บินหนีจากการชน เขาพลิกสองสามครั้งในอากาศเพื่อรักษาระยะห่างจากบารัค

“ไป! ทุกคนรีบ!” คริสเตียนตะโกน

“ อันเฟย์วิ่งเร็ว” นิยาคิดโดยไม่รู้ตัวว่ามนุษย์หมาป่าทั้งสี่มีพลังมากเกินไปเมื่อนางได้ยินคริสเตียนขอให้พวกเขาถอนตัว นางกลัวแทบตายและกรีดร้องเมื่อเห็น อันเฟย์ ถูกตีกลางอากาศ

หลายคนเชื่อว่าผู้หญิงดูสวยที่สุดเมื่อพวกเขายิ้ม สําหรับผู้หญิงหน้าตาดีจริง ๆ ตราบใดที่ใบหน้าของนางไม่บิดเบี้ยวนางก็สามารถทําให้ผู้คนประหลาดใจในความงามของนางได้เสมอ

ดวงตาสีฟ้ากลมโตของ นิยา เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกคิ้วสองข้างที่เป็นรูปดาบหักเข้าหากันผมสีบลอนด์เนียนของนางปลิวไปตามลมริมฝีปากเซ็กซี่ของนางเปิดออกเล็กน้อยเผยให้ เห็นฟันขาวราวกับหิมะของนาง ตอนนี้ นิยา เข้ามาแทนที่ ซูซานนา โดยทําตัวเหมือนผู้หญิงเป็นห่วงคนรักของนาง นิยาดูตื่นตระหนกและทําอะไรไม่ถูก

บารัคและมนุษย์หมาป่าคนอื่น ๆ ต่างก็จับจ้องนิยา ลูกตาที่หดตัวของพวกเขาฟังซ่านเล็กน้อยด้วยสถานะทางสังคมและสภาพแวดล้อมในการดํารงชีวิตทําให้พวกเขาไม่มีโอกาสได้พบกับสาวสวยเช่นนี้ นิยา ซึ่งเป็นเหมือนจ้าวจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ควบคุมจิตวิญญาณของพวกเขาด้วยการกระพริบตาของนาง นางยังปล่อยให้ความหลงใหลของพวกเขาออกมาเหมือนภูเขาไฟระเบิด

ทันใดนั้น อันเฟย์ ก็หันกลับมาและไล่ตามเส้นทางเกวียน เขากระโดดขึ้นเกวียนคันสุดท้ายและจ้องมองไปที่บารัคอย่างดุร้าย เขาตะโกนว่า “ พวกเจ้ารอข้าก่อนดีกว่า ข้าจะกลับมาแก้แค้น ข้าสาบาน!”

หากเป็นเส้นทางเกวียนที่ไม่ได้เตรียมไว้พวกเขาอาจตกใจไปชั่วขณะเมื่อมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น เนื่องจาก อันเฟย์ ได้วางแผนอย่างถี่ถ้วนเส้นทางเกวียนจึงเลี้ยวกลับในเวลาอันสั้นเพื่อรีบออกจากเมือง

นิยาซุกตัวกลับไปที่เกวียนซึ่งทําให้มนุษย์หมาป่าเสียสมาธิ อย่างไรก็ตามประกายไฟบนพื้นดึงดูดความสนใจของพวกเขา เหรียญทองหลายร้อยเหรียญบนพื้นทําให้เปล่งประกายอ่อนโยนและพยายาม

มนุษย์หมาป่าชื่อบารัคสูดลมหายใจหนัก ๆ สองสามครั้งก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับ สียงหอนยาวและเสียงต่ำ โนมส์คนแคระออร์คและมนุษย์หมาป่าจํานวนนับไม่ถ้วนรีบออกจากที่ซ่อนเพื่อไล่ตามทิศทางที่บารัคชี้ไป

อันเฟย์ มีความเข้าใจเรื่องจิตวิทยาเป็นอย่างดีดังนั้นเขาจึงวางแผนตามมัน เขาวางแผนเกี่ยวกับวิธีหนึ่งนั่นคือความปรารถนา พวกเขาควรจะล้มลงหากมนุษย์หมาป่าชอบสาวสวยหรือเงิน หากพวกเขาไม่ชอบพวกเขาก็จะเป็นภัยคุกคามต่อ อันเฟย์ และเพื่อนของเขา เขาบอกว่าจะกลับมาเพื่อแก้แค้น หาก อันเฟย์ ต้องการกําจัดภัยคุกคามใด ๆ ที่เกิดขึ้นกับเขาการกําจัดศัตรูเป็นทางเลือกเดียว อันเฟย์ ค่อนข้างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับความสามารถในการต่อสู้ของเขา หากเขามีโอกาสที่จะชนะก็จะไม่มีทางที่เขาจะหนีไป

นอกจากบารัคแล้วแม้แต่ผู้บัญชาการที่มีประสบการณ์ของกลุ่มทหารรับจ้างก็ยังควบคุมตัวเองได้ยากด้วยการล่อลวงมากมาย

แบล็คอีเลฟเว่น กําลังให้คําแนะนําในการมองหาพื้นที่เพื่อตั้งค่ายเมื่อเขาได้รับสัญญาณเวทย์มนตร์ เขาไม่มีเวลาดูอันเฟย์ก่อน เขารีบวิ่งกลับไปยังเส้นทางจากทิศทางที่พวกเขามา

อันเฟย์ กระโดดข้ามรางอย่างง่ายดายโดยใช้มือจับเพื่อพยุงตัว เขาลงข้างเฟลเลอร์และมุดเข้าไปในเกวียน เขาเห็นดวงตากลมโตที่เป็นกังวลของซูซานนา “ อันเฟย์เจ้าเป็นอะไรหรือไม่” ซูซานนา ถาม

“ข้าสบายดี. พวกเขาไม่สามารถทําร้ายข้าได้” อันเฟย์ ยิ้ม

“ พวกเขาตกหลุมรักหรือเปล่าอันเฟย์พวกเราจะฆ่าพวกมันทั้งหมดจริงๆหรือ” ซูซานนาถาม

“ อย่างที่เจ้าเห็นข้าไม่มีโอกาสเจรจากับพวกมันเลย” อันเฟย์ส่ายหัว “ พวกมันไม่ต้อง การตัวเลือกอื่นดังนั้นเราจึงต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด”

พวกเขาได้ยินเสียงร้องเจื้อยแจ้วสองสามครั้ง อันเฟย์ยกม่านขึ้นเพื่อมองออกไป เขาเห็นนกขนาดเท่าเหยี่ยวร่อนลงมาในเมือง

“ อัจฉริยะข้าเกือบพลาดอัจฉริยะแล้ว” อันเฟย์ถอนหายใจขณะที่เขาปิดม่านลง

“ เจ้ากําลังกล่าวถึงใคร” ซูซานนาถาม

“ ฮุ่ยเหว่ย” อันเฟย์ ยิ้ม “ มนุษย์หมาป่าบางตัวมีสัตว์เลี้ยงเวทย์ พวกเขาสามารถสื่อสารกับสัตว์เลี้ยงเวทย์ได้ด้วยจิตใจ มนุษย์หมาป่าที่ทรงพลังสามารถแลกเปลี่ยนวิสัยทัศน์กับสัตว์เลี้ยงเวทได้ ถ้าฮุ่ยเหว่ยไม่เตือนข้าเกี่ยวกับเรื่องนั้นเราสามารถให้เบาะแสได้และจะไม่มีทางตกหลุมพรางพวกเราได้”

“ ประวัติของ ฮุ่ยเหว่ย เป็นเรื่องลึกลับ” ซูซานนา กล่าวในระดับต่ำ

“ เจ้าก็เช่นกัน” อันเฟย์ กล่าว

“เช่นเดียวกับเจ้า” ซูซานนา อดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปที่อันเฟย์

“ ซูซานนา เราขอกล่าวถึงอดีตของเจ้าบ้างได้ไหม? กรุณา. เราควร..” อันเฟย์ปิดปากทันที ลมที่มองเห็นได้แผ่วเบากําลังใกล้เข้ามาและจากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมีรูขนาดใหญ่ที่ผนังด้านหลังของเกวียน กรงเล็บของมนุษย์หมาป่าเอื้อมมือเข้าไปในเกวียน

พลังเวทย์ที่รุนแรงพุ่งเข้ามาเหนือเกวียน คริสเตียนปล่อยเวทมนตร์ลอยขึ้นเหนือเกวียน เขาสวดมนต์ อาบราคาดาบรา ด้วยเสียงต่ำจากนั้นดาวตกที่ลุกเป็นไฟก็พุ่งลงมาที่บารัค

บารัคตอบรับอย่างรวดเร็ว เขาเริ่มตีลังกาด้วยการเตะไปที่ผนังเกวียน อุกกาบาตที่ลุกเป็นไฟได้ถูกทุบลงบนพื้นและทําให้เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น เกวียนสั่นสะเทือนจากการระเบิด

คริสเตียนปล่อยโล่เวทย์เพราะรู้ว่าต้องระวังมนุษย์หมาป่า เมื่อเทียบกับมนุษย์หมาป่าแล้วนักเวทย์ทางร่างกายจะอ่อนแอกว่า หากนักเวทย์ถูกโจมตีโดยมนุษย์หมาป่า โดยไม่มีการป้องกันใด ๆ พวกเขาอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงขั้นเสียชีวิตได้ เมื่อเผชิญหน้ากับมนุษย์หมาป่ามากกว่าสิบตัวที่เข้ามาใกล้เขาคริสเตียนจึงระมัดระวังตัวมาก

เกวียนเคลื่อนที่เร็วมาก คนแคระและโนมส์ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง เกวียนไม่สามารถหนีห่า งออกไปจากมนุษย์หมาป่าได้ ในความเป็นจริงมนุษย์หมาป่าสามารถวิ่งได้เร็วกว่าเกวียนในช่วงเวลาสั้น ๆ

เมื่อพวกเขากําลังหลบหนี คริสเตียน เคยเป็นผู้ช่วยของ อันเฟย์ เขาอยู่เบื้องหลังตั้งแต่ อันเฟย์ ได้รับความรุ่งโรจน์มากที่สุด ครั้งนี้ในที่สุดเขาก็ได้ขึ้นเวทีเพื่อตัวเอง

คริสเตียนรู้สึกประหม่า แต่ไม่ตื่นตระหนกระมัดระวัง แต่ไม่กลัว มุมปากของเขายังโค้งขึ้น เขาโบกมืออย่างรวดเร็วเพื่อปลดปล่อยเวทมนตร์ในความเงียบ

เวทมนตร์ของเขาไม่ได้ทรงพลัง แต่มีประสิทธิภาพมาก เขาโจมตีดวงตาของมนุษย์ห มาปาด้วยลูกบอลไฟนั่นปลายจมูกของพวกเขาด้วยใบมีดลมรุดหูของพวกเขาด้วยส่วนโค้งไฟฟ้า และทําให้พวกเขาเหยียบน้ำแข็งลื่นจากนั้นปล่อยเวทย์ใยแมงมุมที่ล่าช้าและรบกวนการเคลื่อนไหวของพวกมัน เนื่องจากเขาสูญเสียพลังเวทย์ไปอย่างช้าๆ คริสเตียนจึงสามารถต่อสู้ได้เป็นเวลานาน

กลยุทธ์ในการแทรกแซงฝ่ายตรงข้ามแทนที่จะสร้างความเสียหายให้กับพวกเขานั้นน่ารําคาญอย่างแน่นอน บารัคและมนุษย์หมาป่าตัวอื่น ๆ เกลียดนักเวทย์ที่ยิ้มแย้ม แต่ก็ไม่สามารถทําอะไรกับเขาได้ ตราบเท่าที่มีระยะห่างระหว่างพวกเขานักเวทย์ก็ไม่มีใครเทียบได้ บางครั้งมนุษย์หมาป่าก็วิ่งขึ้นไปบนน้ำแข็งลื่นล้มหงายหลังหรือขาของพวกมันพันกันด้วยใยแมงมุมและพวกมันก็ล้มลงบนใบหน้าของพวกมัน