Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 136

136: ศักยภาพ

“ชาลลีคืออะไร” อันเฟย์ถามยิ้ม ๆ

“ อันเฟย์ข้าอยากเป็นเจ้าบ้าง สัญญากับข้าว่าเจ้าจะไม่โกรธ?” ชาลลีกัดริมฝีปากของนาง และถามอย่างขี้อาย

ยูนิคอร์นตัวน้อยร้องเสียงหลง อันเฟย์ ยังคงไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์และมันก็เริ่มหมดความอดทน

“ ทําไมข้าต้องโกรธเจ้า” อันเฟย์ ตอบกลับเบา ๆ เขารินไวน์ยูนิคอร์นด้วยความสงสัยว่ายูนิคอร์นจะทําหน้าที่อย่างไรเมื่อมันเมา

“ เจ้าจะรักและทะนุถนอมและดูแลพี่สาวของข้าตลอดไปหรือไม่”

“อะไร?” อันเฟย์ มองไปที่ ชาลลี และไม่สามารถประมวลผลสิ่งที่นางเพิ่งกล่าวได้ “ ทําไมเจ้า ถามอะไรแบบนั้น” เนื่องจากเขาเสียสมาธิไวน์ก็ล้นถ้วย

ยูนิคอร์นกระโดดขึ้นและฉวยขวดจากมือของเขา อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ให้ความสําคัญกับ ชาลลี และไม่สนใจที่จะหยุดยูนิคอร์น ในไม่ช้าเขาก็เปิดขวดขึ้นและปล่อยให้ยูนิคอร์นกินน้ำจากมัน

“ นิยาบอกว่าเจ้ารักพี่สาวของข้าว่าเจ้าจะแต่งงานกับนาง” ชาลลี จ้องไปที่อันเฟย์ ด้วยดวงตาที่สดใสและชัดเจนของนาง “ อันเฟย์จะดูแลนางตลอดไปไหม”

อันเฟย์ยิ้มอย่างไม่แน่ใจว่าจะตอบคําถามอย่างไร ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นตอบก็คงไม่ยากเท่าไหร่ เขาสามารถคิดถึงคําถามจากแง่มุมต่างๆเช่นอนาคตชีวิตและความหวังของพวกเขาและตอบได้อย่างเหมาะสมโดยไม่ทําร้ายความรู้สึกของใคร อย่างไรก็ตาม ชาลลี ยังเด็กเกินไปและไม่สามารถเข้าใจอะไรที่ลึกซึ้งเกินไป สิ่งที่นางต้องการจากเขาคือใช่หรือไม่ใช่

ไม่? เขาไม่สามารถกล่าวได้แค่นั้น นั่นจะทําร้ายความรู้สึกของ ซูซานนา ซูซานนา เป็นหนึ่งในสมาชิกที่ดีที่สุดในกลุ่มของเขาและเป็นความช่วยเหลือที่ดีสําหรับเขา หากไม่มี ซูซานนา ความแข็งแกร่งของทั้งกลุ่มก็จะลดลง ย้อนกลับไปที่เมืองแบล็กวอเตอร์สถานการณ์จะยากกว่านี้มากถ้าซูซานนาไม่อยู่ที่นั่น ผู้หญิงมักจะภูมิใจและถ้าเขาทําให้นางรู้สึกว่าเขาทําร้ายศักดิ์ศรีของนางเขา อาจสูญเสียผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมไป

ใช่? คําตอบนี้อาจเป็นเพียงเล็กน้อย ความคิดของ อันเฟย์ ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เขาจําได้ว่าเห็น ซูซานนา ยิ้มและรับถ้วยและดื่มไวน์ เขารู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวและก่อนที่เขาจะคิดได้ว่าเขากล่าวว่า แน่นอน”

“จริงๆ?” ชาลลี เบิกตากว้างคิ้วยความดีใจ “ อันเฟย์เจ้าสาบานได้ไหม”

“ แน่นอนข้าทํา” อันเฟย์กล่าว เขาจับมือของเขาและชาลลีสามครั้ง

“ใช่!” ชาลลีกระโดดขึ้นและส่งเสียงเชียร์ นางกระโดดขึ้นและวิ่งไปหาซูซานนากรีดร้อง พี่สาว! อันเฟย์บอกว่าเขาจะดูแลเจ้าและรักเจ้าไปตลอดชีวิต!”

ทุกคนในห้องหยุดสิ่งที่พวกเขากําลังทําและมองไปที่อันเฟย์ การแสดงออกของทุกคนผสมผสานระหว่างความสับสนและความประหลาดใจ ความโรแมนติกไม่ใช่เรื่องแปลกใจ แต่ผู้คนที่เกี่ยวข้องทําให้ทุกคนประหลาดใจ อันเฟย์เป็นคนมีเหตุผลที่ไม่สนใจความรู้สึกของผู้อื่น เป็นเรื่องยากสําหรับทุกคนที่จะเข้าใจว่าทําไมคนแบบนั้นถึงทําอะไรที่โรแมนติกจากระยะไกลได้

อันเฟย์ จ้องไปที่ ชาลลีด้วยความตะลึงที่จะกล่าวอะไรออกไป เขาไม่แน่ใจในสิ่งที่เขาควรทํา เขาคิดว่าเขาแค่ทําให้ชาลลีรู้สึกดีขึ้น แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ชาลลีจะทําอะไรแบบนี้ เขาเคยผ่านเรื่องแปลก ๆ มากมายในชีวิต แต่ไม่มีเรื่องใดที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิงและความรัก สิ่งนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความรักเช่นกัน แต่เขาจะอธิบายเรื่องนี้ให้คนอื่นฟังได้อย่างไร? เขาควรอธิบายตัวเองไหม?

ซูซานนา หน้าแดง “ เจ้ากําลังกล่าวถึงอะไร” นางถาม.

“จริงๆ!” ชาลลี ยิ้มกว้าง “ เขาสัญญากับข้าเขาจะดูแลเจ้าและทะนุถนอมเจ้า”

ซูซานนา มองไปที่ อันเฟย์ และ อันเฟย์ ก็มองไปที่นาง ตาของพวกเขาสัมผัสและจากนั้นก็พุ่งออกไป ซูซานนา ไม่เคยมีความสัมพันธ์มาก่อนและไม่ใช่เรื่องแปลกใจที่นางจะทําอะไรแบบนั้น อย่างไรก็ตามอันเฟย์ มีประสบการณ์กับผู้หญิง สิ่งนี้ทําให้เขาดูเหมือนเด็กน้อยไม่มีประสบการณ์ เห็นได้ชัดว่าเขามีปัญหาในการประมวลผลสถานการณ์นี้

“ พี่สาว…” ชาลลีไม่รู้อย่างชัดเจนว่านางได้สร้างผลกระทบมากแค่ไหนและอยากจะกล่าวอะไรมากกว่านี้

อย่างไรก็ตาม ซูซานนา รู้สึกว่านางไม่สามารถอยู่ในห้องได้อีกต่อไป นางหันหลังและวิ่งหนีหายไปในรถม้าของนาง

“เกิดอะไรขึ้นกับนาง?” ชาลลี จ้องมองตามร่างของ ซูซานนา อย่างสับสน นางคิดว่าพี่สาวของนางจะมีความสุขหลังจากได้ยินเกี่ยวกับคําปฏิญาณของอันเฟย์

“ ทําได้ดีมาก ชาลลี” นิยาเป็นมาตบไหล่ชาลลี

“แต่…”

“ ไม่ต้องกังวล นางแค่เป็น “นิยากล่าวยิ้ม ๆ

อันเฟย์หยิบกิ่งไม้หักขึ้นมาและเริ่มวาดภาพบนพื้น ดูเหมือนว่าเขากําลังพยายามคิดอะไรบางอย่าง แต่ในความเป็นจริงเขาไม่รู้ว่ากําลังทําอะไรอยู่และพยายามหลบเลี่ยงสายตาของทุกคน

“ คริสเตียนมาที่นี่” อันเฟย์เงยหน้าขึ้นและร้องเรียก

คริสเตียนขยับตัวยิ้ม เขานั่งลงข้างๆ อันเฟย์ และกล่าวว่า “ ไม่รู้ว่าเจ้ากล้าขนาดนี้”

“ เจ้า” อันเฟย์ส่ายหัว “ อย่ากล่าวถึงมัน ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด”

“ เจ้าไม่ได้กล่าวว่าชาลลีโกหกใช่ไหม” คริสเตียนถามโดยมีความสุขกับความอึดอัดที่ผิ ดปกติของอันเฟย์

“ มีธุระสําคัญบางอย่างที่เราต้องเข้าร่วม อย่ากวนใจข้า”

“ เอาล่ะ” คริสเตียนกล่าวพร้อมกับควบคุมการแสดงออกของเขา “สิ่งที่เจ้าต้องการที่จะสนทนาเกี่ยวกับ?” เขายิ้มกว้างและดูน่ารําคาญยิ่งกว่าเมื่อก่อน

อันเฟย์ส่ายหัวและกล่าวว่า “ คริสเตียนใช้ ตาท้องฟ้า แล้วไปดูที่ค่าย”

คริสเตียนพยักหน้า เขากระซิบคาถาและเรียกตาท้องฟ้า

อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ไม่ได้มองไปที่ตา เขามองไปที่ท้องฟ้าและหลับตาลงราวกับว่าเขาพยายามที่จะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

“ ปิดมันซะ” เขากล่าว คริสเตียนปล่อยมือและพลังเวทมนตร์ทั้งหมดก็หายไป

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง อันเฟย์ ก็ลืมตาขึ้นช้าๆและกล่าวว่า “ ทําอีกครั้ง”

คริสเตียนลังเลและมองไปที่อันเฟย์

“ ไม่ต้องกังวลทําตามที่ข้าบอก”

“ ได้เลย” คริสเตียนพยักหน้าและปลดปล่อยเวทมนตร์อีกครั้ง

หลังจากผ่านไปห้าครั้งคริสเตียนรู้สึกว่ามีความสงสัย อันเฟย์สามารถหลอกล่อเขาในสิ่งที่เขาเพิ่งกล่าวได้หรือไม่?

“ ได้เลย” อันเฟย์ พยักหน้า “ คริสเตียนไปที่อื่นกันเถอะแล้วค่อยมาทําทีหลัง”

“เจ้าพยายามจะทําอะไร ?”

“ ข้ากําลังศึกษาเรื่องตา” อันเฟย์กล่าวข้าๆ “ ในทางเทคนิคเมื่อตาท้องฟ้า กําลังเฝ้าดู พื้นที่บางแห่งผู้คนในบริเวณนั้นอาจรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ของมันได้”

“ เจ้ารู้สึกได้ไหม” คริสเตียนถามด้วยความประหลาดใจ

“ ไม่ตรง” อันเฟย์ หยุดชั่วคราวก่อนดําเนินการต่อ “ มันเป็นแค่ความรู้สึกเป็นเรื่องแปลก มีไฟกระชากจาง ๆ แต่เมื่อข้าพยายามที่จะรู้สึกมันก็หายไป”

“ เจ้าจริงจังหรือเปล่า” คริสเตียนถามตัวยความกังวล

“ ข้าไม่มีเหตุผลที่จะโกหกใช่ไหม”

“ อันเฟย์เจ้ารู้ไหมว่าทําไมกองทัพที่แข็งแกร่งจึงต้องการคนที่แข็งแกร่งเพื่อนมัน”

“ เพราะนายพลที่มีอํานาจสามารถทําให้คนของเขาเชื่อในความอยู่ยงคงกระพันของเขา เมื่อสองกองทัพปะทะกันและอีกด้านหนึ่งมีนายพลที่แข็งแกร่งทหารของมันมักจะดุเดือดกว่า”

“ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผล แต่ไม่ใช่ทั้งหมด” คริสเตียนกล่าวช้าๆ “ ลองใช้กองทหารเวทย์จันทร์ดับของจักรวรรดิเอลิเขนเป็นตัวอย่าง โดยทั่วไปของมันคือ นิวโนเฮม ที่มีชื่อเสียง เขาเหนือกว่าคนส่วนใหญ่อย่างน่าอัศจรรย์ อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงคนธรรมดาเมื่อต้องวางกลยุทธ์ เขารู้ดีและนั่นคือเหตุผลที่เขาส่งมอบอํานาจการบังคับบัญชาส่วนใหญ่ให้รองแม่ทัพเขริเกซึ่งเป็นนายพลที่ยอดเยี่ยม นี่คือสาเหตุที่กองทัพของพวกเขาสามารถชนะได้ครั้งแล้วครั้งเล่า”

“ ทําไมถึงเป็นอย่างนั้น”

“ อะไรคือสิ่งที่สําคัญที่สุดก่อนที่จะเกิดการต่อสู้ขึ้น? การจารกรรมและการต่อต้านข่าวกรอง” เป็นคําถามที่ใครก็ตามที่อ่านหนังสือมาแล้วสองเล่มสามารถตอบได้

คริสเตียนมองไปที่เขาเพียงคนเดียว

“ ข้าผิดหรือ” อันเฟย์ ถาม

“ ไม่ เจ้ากล่าวถูก” คริสเตียนพยักหน้า “ ตาท้องฟ้าเป็นเวทมนตร์ที่เรียบง่ายมาก นักเวทย์อาวุโสเกือบทุกคนสามารถใช้ได้ การกระชากของเวทมนตร์นั้นอ่อนแอมากดังนั้นคนปกติจึงไม่สามารถตรวจจับได้ อย่างไรก็ตามผู้ชายที่มีอํานาจมากที่สุดสามารถทําได้ คนอย่างนิวโยไฮม์ไม่สามารถตรวจจับมันได้เท่านั้น เขาจะพบว่านักเวทย์ที่ใช้เวทมนตร์นั้นอยู่ที่ไหน”

“ ข้าเห็นว่าเจ้ากําลังกล่าวถึงอะไร” อันเฟย์ พยักหน้าและตอบกลับ “ ข้าไม่ใช่คนที่มีอํานาจ แต่ข้ารู้สึกได้ถึงบางอย่างไปที่อื่นแล้วจะมาทดลองกันทีหลัง”

“ นี่ข้าเป็นข่าวดีมาก” คริสเตียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ อันเฟย์มีศักยภาพที่จะทรงพลัง เจ้าอาจเป็นคนแรกที่เรียนรู้ทั้งเวทมนตร์และพลังต่อสู้ เจ้าอาจเป็นผู้ชายที่มีอํานาจมากที่สุดคนหนึ่งที่มีชีวิตอยู่

ข้าไม่ได้ทะเยอทะยานขนาดนั้น” อันเฟย์ กล่าววยรอยยิ้ม “ สิ่งที่ข้าต้องการทําคือการมีชีวิตรอด”

ก่อนที่คริสเตียนจะกล่าวอะไรเสียงกรีดร้องของนิยาก็ดังขึ้นในอากาศ “ อันเฟย์เจ้าทําอะไรลงไป!”