Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 130

AC 130: ความหวาดกลัวของกริฟฟิน

ชินอน ยกขวดขึ้นมาที่ริมฝีปากของเขาด้วยมือที่สั่นเทาและหยิบเบียร์ขึ้นมา เขาเริ่มเดินเข้าไปในห้อง ข้างในมีเชือกสีเทาห้อยลงมาจากเพดานราวกับงูที่กำลังจะตาย นี่คือจุดจบที่ชินอนเลือกด้วยตัวเอง

ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าหัวใจที่โหยหาความตาย สำหรับคนที่ฆ่าตัวตายไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะรั้งพวกเขาไว้ได้ อาเล เป็นอะไรที่ดูอ่อนโยนและน่าขบขัน แต่ ชินอน ต้องดื่ม เขาไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความตาย

ขวดตกลงที่พื้น ชินอนไม่สนใจที่จะหยิบมันขึ้นมา เขาสะดุดไปข้างหน้าเข้าหาเชือก เขาปีนขึ้นไปบนโต๊ะและผูกห่วง เขาวางห่วงไว้รอบคอและเตะโต๊ะ ร่างกายของเขาเริ่มแกว่งไปมาในอากาศ เชือกถูกดึงตึงลำแสงเริ่มดังเอี๊ยด

มีบางอย่างวาบขึ้นมาในอากาศและตัดเชือก ชินอนล้มลงกับพื้นด้วยเสียงกระเส่า ขาดอากาศได้ไม่นานชินอนก็ยังมีสติ มือของเขาควานหาพื้นและพบขวดเบียร์ เขาดื่มขวดและโยนมันไปที่ผนัง มันแตกเป็นเสี่ยง ๆ เหมือนดอกไม้

ดวงจันทร์มองออกมาจากด้านหลังเมฆสีเทาและส่องสว่างในห้อง ชินอนเห็นเชือกที่ขาดอยู่ข้างโต๊ะที่ร่วงหล่นแล้วถอนหายใจสาปแช่งเทพเจ้า พวกเขาจะปล่อยให้เขาตายไม่ได้หรือ? เมื่อเขาเห็นจุดที่เชือกขาดและพื้นผิวเรียบเขาก็รู้ว่าเชือกไม่ได้แตกด้วยตัวมันเอง มีคนมา

“เจ้ามีเงินไหม?” เสียงแหบถาม

ชินอนสะดุ้ง เขาหันไปรอบ ๆ และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างจ้องมองไปที่ชายที่โผล่มาข้างหลังเขาอย่างกะทันหัน ดวงจันทร์สว่างและจากมุมของเขาแสงจันทร์ถูกบังด้วยเงาทั้งหมด สิ่งที่เขาเห็นคือความมืด

“เจ้ามีเงินไหม?” คนถามอีกครั้ง

ชินอนยิ้ม เขากำลังจะตายและไม่ได้รับการดูแลในโลก ไม่ว่าบุคคลนั้นต้องการอะไรเขาก็จะให้ แม้ว่าคน ๆ นั้นต้องการจะฆ่าเขาเขาก็ยอมรับด้วยความยินดี

“เงิน?” ชินอน กล่าวซ้ำในขณะที่เขาค้นกระเป๋าของเขา เขาพบกระเป๋าสตางค์ที่ว่างเปล่าครึ่งหนึ่ง

กฎหมายต้องใช้เงิน เขายากจนอยู่แล้วและเขาขายทุกอย่างที่ทำได้แล้ว กระเป๋าสตางค์เป็นทุกอย่างที่เขามี

“ ที่นี่มี” ชินอนโยนกระเป๋าสตางค์ที่ร่างแล้วชี้ไปที่ห้อง “มันเป็นของเจ้าทั้งหมด.”

ร่างเปิดกระเป๋าสตางค์และพบเหรียญทองแดงสามเหรียญอยู่ข้างใน มือของร่างนั้นเปล่งประกายและหยิบเหรียญขึ้นมาหนึ่งเหรียญ จากนั้นเขาก็โยนกระเป๋าสตางค์และเหรียญที่เหลืออีกสองเหรียญลงบนพื้น “ ตกลง” เขากล่าว

“?” ชินอนมองร่างนั้นอย่างงง ๆ เห็นได้ชัดว่าบุคคลนี้ไม่ใช่โจรหรือฆาตกร เขาเป็นคนงี่เง่า ใครจะอยากทำข้อตกลงกับคนอย่างเขา?

“ อย่าเพิ่งตายเร็ว ๆ รอสักสองสามวัน. เจ้าจะได้รับข่าวดี” ร่างนั้นหันหลังเดินออกไปข้างนอก

“เดี๋ยว!” ชิน่อนโทร. “เจ้าคือใคร?”

“ เจ้าสามารถกล่าวได้ว่าข้าเป็นผู้พิพากษา” บุคคลนั้นกล่าว จากนั้นเขาก็เริ่มลอยและหายไป

ชินอน รีบออกไปข้างนอกและมองไปรอบ ๆ แต่เขาอยู่คนเดียวแล้ว อาจเป็น ผู้พิพากษา หรือไม่? มือของชินอนบินขึ้นมาปิดปากของเขา เขามีความรู้สึก มันเกี่ยวข้องกับความอยุติธรรมที่เขาต้องทนทุกข์ทรมาน

———-

อันเฟย์ ผลักประตูเปิดและเดินเข้าไปในห้อง เขาหยุดเดินด้วยความตกใจ เด็กผู้หญิงที่รับผิดชอบในการทำความสะอาดห้องของเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่กลับเป็นเจ้าหญิงแห่ง ซานซา ที่นั่งอยู่บนเตียงจ้องมองไปที่เทียน

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่? สาว ๆ อยู่ไหน”

“ ข้าส่งพวกนางไป” เจ้าหญิงตรัส นางลุกขึ้นยืนและเดินข้ามไป “ ข้าแค่อยากรู้ชื่อของข้า”

อันเฟย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า“ ตอนที่ข้ายังเด็กข้าเคยได้ยินเพลงหนึ่งจากนักแสดง เรียกว่าเฟอร์อลิซ มันเป็นเพลงที่ไพเราะและมีความสุขข้ายังจำมันได้จนถึงทุกวันนี้ ข้าอยากจะตั้งชื่อนั้นให้เจ้า เจ้าชอบมันไหม?”

“ สวยจัง” เจ้าหญิงกล่าว “ เจ้าอยากให้ข้ามีความสุขไหม”

อันเฟย์ ไม่ตอบกลับ การเห็นด้วยอาจนำนางไปสู่การไม่เห็นด้วยจะไม่เหมาะสม

“บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นได้อย่างไร?” เจ้าหญิงถาม

“ ไม่เจ้าถามทำไม”

“ เจ้าดูเข้าถึงได้ง่ายขึ้นเมื่อเจ้าจากไปตอนนี้เจ้ารู้สึกแปลก ๆ ” เจ้าหญิงกล่าว นางมองไปที่เขา “ เจ้าดูเหมือน…เคร่งครัด”

“ เจ้าไวต่อการเปลี่ยนแปลง” อันเฟย์ กล่าวพร้อมยิ้ม “ เราประสบปัญหาเล็กน้อย มีคนติดตามเรา”

“ใคร?”

“ พรุ่งนี้เราจะพบกัน” อันเฟย์มองไปที่เจ้าหญิง “ อลิซข้าเรียกเจ้าได้ใช่ไหม”

“ ข้าชอบชื่อนี้”

“ เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับหน่วยกริฟฟินอากาศบ้างไหม”

อลิซกระพริบตาด้วยความตกใจสีหน้าของนางอ่านไม่ออก หลังจากนั้นครู่หนึ่งนางก็กล่าวอย่างเงียบ ๆ “ เจ้าอยากรู้อะไร? ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง”

“ ข้าได้ยินมาว่า จักรวรรดิซานซา ส่งหน่วยกริฟฟินอากาศออกไป ข้ามีภารกิจและนายจ้างของข้าต้องการทราบเกี่ยวกับพวกเขา ถ้าเจ้ารู้ เจ้าจะช่วยเราเดินทางไปยังเทือกเขาทรานเวิร์สได้”

“ พวกเขาต้องทำงานให้กับจักรวรรดิมาโฮ! อันเฟย์อย่าทำงานให้พวกเขา!” อลิซกล่าวอย่างรีบร้อน

“ อลิซข้าต้องคำนึงถึงชื่อเสียงของเราด้วย” อันเฟย์กล่าวช้าๆ “ ข้ารู้ว่าเจ้าคือเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิ ซานซา แต่เจ้าต้องรู้ว่าทุกคนที่นี่ยกเว้น ซูซานนา และ ชาลลี เป็นคนของ จักรวรรดิมาโฮ นี่คือเหตุผลที่ข้ารับงาน หากเจ้าต้องการลืมอดีตของเจ้า เจ้าต้องทิ้งมันไว้เบื้องหลังอย่างสมบูรณ์ มิฉะนั้นข้าไม่สามารถไว้วางใจเจ้าได้”

“ อันเฟย์เจ้าทำให้ข้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมาก” อลิซกล่าว มีน้ำตาในดวงตาของนาง

“ เจ้าสามารถบอกเราได้หรือเจ้าไม่สามารถบอกเราได้ ทางเลือกนี้อยู่ในมือเจ้าแล้ว” อันเฟย์ กล่าวอย่างใจเย็น “ นอกจากนี้ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบน้ำตา เจ้าควรมีวิธีที่ดีกว่านี้ในการโน้มน้าวข้า”

อย่างไรก็ตามคำกล่าวของเขาไม่ได้เช็ดน้ำตาของนาง อลิซลดสายตาลงและน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม

อันเฟย์ ถอนหายใจ เขามองไปที่อลิซอย่างเย็นชาจากนั้นก็เดินไปนั่งลงบนเตียง เขาต้องการเปลี่ยนแผนเดิม แต่เขามีเงื่อนไขและนั่นคือเขาต้องเชื่อใจอลิซ อลิซบอกว่านางอยากจะลืมอดีตของตัวเอง แต่ดูเหมือนบางสิ่งก็ยากเกินที่จะเพิกเฉย เขาบอกได้ว่าอลิซไม่ต้องการทำอะไรที่อาจเป็นอันตรายต่อจักรวรรดิซานซา เขาเข้าใจความรู้สึกของนาง แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ หากนางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้เขาจะต้องดำเนินการตามแผนเดิมของเขา

อลิซเดินไปอย่างระมัดระวัง นางยกกระโปรงขึ้นและนั่งลงข้างๆอันเฟย์ มือของนางลูบไล้แขนของ อันเฟย์ และหน้าอกของเขา การหายใจของนางสั้นและกระวนกระวาย กลิ่นที่อ่อนโยนและการหยอกล้อที่ขี้อายของนางนั้นมากเกินพอที่จะกระตุ้นผู้ชายทั่วไปได้

อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ผ่อนคลายราวกับน้ำแข็ง เขานอนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าอลิซไม่มีอยู่จริง

“ ถ้าเจ้าต้องการรู้จริงๆข้าจะบอกเจ้า” อลิซกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “ พ่อของข้า… จักรวรรดิซานซา จะไม่ส่งหน่วยทั้งหมดออกไป เป็นการพนันมากเกินไปผลที่ตามมามันมากเกินไปที่จะจัดการ เอ็ดเวิร์ดที่แปด อาจดูทะเยอทะยานด้วยการขยายกองทัพ แต่จริงๆแล้วเขาเป็นผู้ชายที่ขี้ขลาดมาก ความฝันของเขาคือการส่งมอบจักรวรรดิให้กับผู้สืบทอดโดยไม่ทิ้งชื่อให้ตัวเอง แม้ว่าโอกาสจะดีเขาจะไม่เสี่ยงทุกอย่าง”

“แค่นั้น?”

“ กองทหารที่ทรงพลังที่สุดของ จักรวรรดิมาโฮ คือ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย อยู่ในแนวรบด้านตะวันออก แบร์รี่ ผู้นำของมันมีชื่อเสียงในเรื่องความหิวกระหายในการต่อสู้ เขาเป็นหนามยอกอกของศัตรูมานานแล้ว เพื่อปกป้องกองทัพของเขาจากการสูญเสียครั้งใหญ่ เอ็ดเวิร์ดที่ แปด จะเคลื่อนไหวอย่างระวังมากขึ้นโดยหวังว่าจักรวรรดิมาโฮจะทำลายพลังทั้งหมดที่ต่อต้านจักรวรรดิเอลิเซน จากนั้นจักรวรรดิ ซานซา ก็สามารถต่อสู้กับสิ่งที่เหลืออยู่ในกองทัพของ มาโฮ”

“ เจ้ารู้อะไรที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นหรือไม่” อันเฟย์ ถาม เขาจดจำทุกสิ่งที่อลิซบอกเขาเพื่อบอกเรื่องนี้กับ แบล็คอีเลฟเว่น ข่าวเช่นนี้จะทำให้ผู้ที่อยู่สูงขึ้นมีความสุขมาก

“ ข้ารู้ว่า เอ็ดเวิร์ดที่แปด จะส่งฝูงบินของ หน่วยกริฟฟินอากาศ แผนได้ทำไว้แล้วก่อนที่ข้าจะออกจากเมืองจักรพรรดิ ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาทำการเปลี่ยนแปลงอะไรหรือเปล่า” อลิซกล่าวเบา ๆ “ ฝูงบินมีสองภารกิจ หนึ่งคือการหาโอกาสที่จะฆ่าชายและหญิงที่มีอำนาจในการรับใช้ จักรวรรดิมาโฮ อีกประการหนึ่งคือการค้นหาตำแหน่งที่แน่นอนของ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย เพื่อป้องกันไม่ให้มันซุ่มโจมตีกองทัพของ ซานซา แบร์รี่ มีความเชี่ยวชาญในการซุ่มโจมตีและการต่อสู้ นอกจากนี้เขายังเป็นคนที่มีพลังมาก เขาเป็นผู้ชายแบบที่เจ้าต้องระวังในช่วงสงคราม”

“ มีกี่คนในฝูงบิน”

“ ห้าสิบอัศวินกริฟฟิน”

“ จุดอ่อนของกริฟฟินคืออะไร? ไฟ? น้ำแข็ง? สายฟ้า?”

“ กริฟฟินแทบมีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนตร์ เวทมนตร์ชนิดเดียวที่สามารถทำร้ายพวกเขาได้คือเวทมนตร์ระดับสูง สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นคือพวกเขาไม่มีเสบียงอาหารเพียงพอ ในสงครามที่ผ่านมาสายการผลิตหยุดชะงักและผู้ขับขี่สูญเสียการควบคุมกริฟฟิน กริฟฟินกินม้าทั้งหมดในหน่วยทหารม้าและทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่ ตั้งแต่นั้นมากองทัพก็ระมัดระวังอย่างมากเพื่อให้แน่ใจว่ากริฟฟินได้รับอาหารอย่างถูกต้อง”