Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 128

AC 128: เกิดอะไรขึ้นในโรงแรม

“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะผ่านอะไรมามากมาย” อันเฟย์ กล่าว “ ข้าก็เลยอยากรู้ เจ้าลงเอยด้วยความชอบของอาฮับได้อย่างไร”

“ ข้าคิดว่าพวกเขาเป็นกองคาราวานของพ่อค้าธรรมดา” เจ้าหญิงกล่าวพลางถอนหายใจ

“ ในสถานที่รกร้างเช่นนั้นกองคาราวานธรรมดาสามารถกลายเป็นโจรได้อย่างง่ายดายตราบเท่าที่มีแรงจูงใจที่ดีพอ”

“รู้แล้ว.”

“ เจ้าไปอยู่ในประเทศแห่งทหารรับจ้างได้อย่างไร” อันเฟย์ ถามเปลี่ยนหัวข้อ

“ ข้าคิดว่าอย่างน้อยข้าก็สมควรได้รับการแต่งงานที่น่าพึงพอใจหลังจากทุกอย่างที่ข้าทำ” รอยยิ้มผลิบานบนใบหน้าของเจ้าหญิง แต่ดวงตาของนางเย็นชา “ ข้าคัดค้าน แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ข้าก็อยู่ที่นั่น”

“ หลังจากที่เจ้าถูกจับโดยอาฮับ?”

“ ข้าไม่สามารถบอกพวกเขาได้ว่าข้าเป็นใคร ไอซิสกลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายข้า นางจึงบอกพวกเขาว่าข้าเป็นใคร ขอบคุณพระเจ้า อาฮับไม่ได้อยู่ที่นั่นไม่เช่นนั้นเขาอาจจะฆ่าข้าหรือไม่ก็ส่งข้าไปหาทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู”

อันเฟย์ พยักหน้า เขารู้ว่าสิ่งเหล่านี้ดำเนินไปอย่างไร ถ้าอาฮับเชื่อว่านางเป็นเจ้าหญิงอย่างแท้จริง เขาคงมอบนางให้กับทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู เป็นของขวัญ หลังจากที่อาฮับทรมานและทำให้เพื่อนร่วมงานของนางต้องอับอาย เขาอาจจะฆ่านางเพื่อหลีกเลี่ยงความโกรธของนาง จากนั้นเขาจะปกปิดสิ่งที่เขาทำและเจ้าหญิงที่หายไปจะยังคงเป็นปริศนาตลอดไป

“ ทำไมเจ้าถึงเชื่อข้า” เจ้าหญิงถามจ้องไปที่ อันเฟย์

“ เจ้าไม่มีเหตุผลที่จะโกหกใช่ไหม” อันเฟย์ ถาม แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกเหตุผลที่แท้จริงกับนางได้

“ เจ้าเป็นคนแปลก”

“ทำไมเจ้ากล่าวแบบนั้น?”

“ คนปกติจะตอบสนองต่อสิ่งที่ข้าเพิ่งบอกเจ้า พวกเขาจะโกรธพ่อค้าหรือไม่ก็สงสารข้ากับไอซิส เจ้าเป็นคนใจเย็น เจ้าดูไม่เหมือนชายหนุ่ม”

“ อาจจะเป็นเพราะข้าเข้าใจเจ้าก็ได้” อันเฟย์กล่าวอย่างเงียบ ๆ

“ ตอนนี้เจ้ารู้ความลับของข้าแล้ว เจ้ากำลังจะทำอะไร? เจ้าบอกข้าได้ไหม?”

“ ถ้าข้าพาเจ้าไปที่กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ข้าจะได้เป็นเพื่อนที่ดีกับคนที่มีอำนาจ” อันเฟย์ กล่าว

“แน่นอน. ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าสามารถเข้าใจ เจ้าเหมือนพ่อของข้า เจ้าให้ความสำคัญกับความสนใจของเจ้ามากกว่าสิ่งอื่นใด” เจ้าหญิงยิ้ม แต่แสงในดวงตาของนางหรี่ลง

“ มีใครเคยบอกเจ้าไหมว่าเจ้าสวยเมื่อด่า” อันเฟย์ กล่าวโดยไม่หวั่นไหวกับคำกล่าวของนาง

“ เจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิ ซานซา พยายามหนีการแต่งงาน เจ้าหญิงกลายเป็นทาส มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ เมื่อมันถูกเผยแพร่ออกไป เจ้าเคยคิดถึงความจริงที่ว่าเจ้าอาจไม่ได้มีเพื่อนเลยหรือ?”

“จริงๆ?” อันเฟย์ถามพลางยกคิ้ว

“ ถ้าพ่อของข้ารับผิดชอบ เขาจะฆ่าเจ้า พวกเจ้าทุกคน และเจ้าต้องตระหนักว่าพ่อของข้าคนเดียวที่จะบงการทหารรับจ้าง”

อันเฟย์ มองไปที่เจ้าหญิงและรอยยิ้มก็ร่วงหล่นจากใบหน้าของเขา เขากังวลด้วยเหตุผลนี้และไม่ได้วางแผนที่จะมอบเจ้าหญิงให้กับทหารรับจ้าง ไม่ใช่เรื่องแปลกใจเลยที่เขารู้เรื่องนี้ แต่เจ้าหญิงก็ทำเช่นกัน นางทำให้เขาประทับใจแล้ว

“ ครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้า เจ้าใจเย็นมาก มันยากมากที่จะสงบสติอารมณ์ในสถานการณ์เช่นนั้น ข้าแค่คิดว่าเจ้าเก่งที่อดทนกับเรื่องแบบนั้น ข้าไม่รู้ว่าเจ้ายอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมเจ้าไม่พยายามหนี? อาฮับฉลาดพอ ๆ กับโคเมื่อเทียบกับเจ้า”

“ สำหรับผู้หญิงที่ไม่มีที่พึ่ง ผู้หญิงที่ถูกปฏิบัติเหมือนของเล่นไม่ใช่คน เจ้าอยากให้ข้าทำอะไร? ขอ? ร้องไห้? ดิ้นรน? สาปแช่ง? ยอม?” เจ้าหญิงมองไปที่ อันเฟย์ พลางส่ายหัว “ เจ้าคิดว่าสิ่งเหล่านี้จะได้ผลหรือไม่”

“มีเหตุผล. แต่บางครั้งความรุนแรงก็เป็นคำตอบเดียว”

“ เจ้าบอกว่าข้ายอดเยี่ยมหรือ?” ดวงตาของเจ้าหญิงก็สว่างขึ้นทันที “ เจ้าไม่ได้ส่งข้าไปหาทหารรับจ้างหรือ? เพราะเจ้ารู้ว่ามีแนวโน้มว่าพวกเขาจะปฏิบัติกับเจ้าไม่ดี”

“เจ้าอยากไปไหน?” อันเฟย์ ถาม เขาเปลี่ยนหัวข้อและไม่ได้ยืนยันหรือปฏิเสธคำกล่าวของนาง

“ ข้าอยากอยู่ที่นี่”

“ ที่นี่?”

“ กับกลุ่มทหารรับจ้างของเจ้า”

“ ข้าไม่เข้าใจ หากเจ้าเลือกไปที่กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู อย่างน้อยเจ้าก็สามารถมีชีวิตที่หรูหราได้ เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอาหารมื้อต่อไปหรือสุขภาพของเจ้า อะไรคือจุดที่อยู่กับเรา? ข้าจะซื่อสัตย์กับเจ้า กลุ่มทหารรับจ้างของข้าใหม่เอี่ยม มีคนอยู่ไม่ถึงยี่สิบคน”

“ ข้าใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นมาตลอด จากนี้ไปข้าต้องการมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง ข้าตัดสินใจแล้ว เมื่อข้าหนี”

“ เจ้าคิดว่าเจ้าจะได้รับสิ่งที่เจ้าต้องการกับเราหรือไม่”

“ ข้าลองได้ เจ้าช่วยข้าไว้. ข้าไว้ใจเจ้า”

“ ชอบผจญภัย” อันเฟย์ กล่าวขณะที่เขาลุกขึ้นยืน “ ไม่สำคัญว่าเจ้าต้องการทำอะไร เจ้าต้องกิน การทำลายร่างกายของเจ้าเองไม่ได้ทำอะไรเลย”

“ ตอนนี้เจ้าตอบข้าไม่ได้หรือ” เจ้าหญิงถามอย่างใจเย็น กลยุทธ์ในการเปลี่ยนหัวข้อของ อันเฟย์ ไม่ได้ผล

“ ข้าต้องการเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้” อันเฟย์ กล่าว “ ไปกินข้าวและพักผ่อน”

“ ได้เลย” เจ้าหญิงตอบอย่างเงียบ ๆ

“ อย่างไรก็ตามข้าไม่รู้จักชื่อของเจ้า” อันเฟย์หันกลับมาและกล่าว

“ อย่ากังวลเรื่องเก่า ตั้งชื่อใหม่ให้ข้า”

“ ขอข้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย”

“ เจ้าต้องการเวลาคิดชื่อหรือไม่” เจ้าหญิงถามแล้วนางก็ยิ้ม

“ แน่นอน” อันเฟย์ กล่าว เขาก้าวเข้าไปในห้องโถงและปิดประตูตามหลังเขา บลาวี ยืนอยู่ที่ปลายสุดของห้องโถงยิ้มให้เขา อันเฟย์ จ้องมองเขาและ บลาวี ก็กลับไปตำแหน่งของเขาอีกครั้ง

อันเฟย์ ถอนหายใจ เขาใช้เวลาพอสมควรในการสนทนากับเจ้าหญิง ใครจะรู้ว่าจะมีข่าวลือแบบไหนในกลุ่มพรุ่งนี้?

———-

ตามปกติความมหัศจรรย์จากห้องของ อันเฟย์ สามารถสัมผัสได้ทั่วทั้งโรงแรม สิ่งที่ทำให้ผู้ที่รู้สึกประหลาดใจคือพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงธาตุไฟอีกต่อไป มีการเพิ่มขึ้นสำหรับทุกองค์ประกอบ นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของนักเวทย์ฝึกหัดก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ เวทมนตร์ของ อันเฟย์ เติบโตขึ้น แต่มันยังคงอยู่ระหว่างนักเวทย์ฝึกหัดกับนักเวทย์ขั้นต้น สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ อย่างไรก็ตามไม่มีใครต้องการถามเขา ดังนั้นทุกคนจึงตัดสินใจที่จะสังเกตอย่างลับๆ

อันเฟย์ตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง เด็กสาวสองคนที่รออยู่ข้างนอกแล้วและสังเกตเห็นเขาผ่านรอยแตกผลักเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน พวกเขาเป็นสามัญชนและไม่มีเงินหรืออำนาจ พวกเขาก็ไม่ได้สวยงามเช่นกันซึ่งทำให้พวกเขาประหม่า นี่เป็นวิธีเดียวที่พวกเขาจะตอบแทนความเมตตาของเขาได้

อันเฟย์ ลังเล แต่ไม่ได้หันไป เขาแต่งตัวและทำความสะอาดตัวเองเสร็จแล้วด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา คริสเตียนและซูซานนาเดินเข้าไปในห้องด้วยกัน

“ คริสเตียนตรงต่อเวลา บอกข้าเกี่ยวกับเมื่อวานนี้”

“มันจบแล้ว. กลุ่มของเราได้รับการยกย่องจาก สหภาพทหารรับจ้าง”

“ดี.”

คริสเตียนพยักหน้า เขาหันไปหาเด็กสาวทั้งสองแล้วกล่าวว่า “ขอโทษนะ เจ้าปล่อยเราสักครู่ได้ไหม เรามีเรื่องสำคัญบางอย่างที่จะสนทนากัน”

“ เจ้าค่ะ ลอร์ดคริสเตียน” เด็กหญิงกล่าว พวกเขาโค้งคำนับและออกจากห้อง

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ อันเฟย์เราต้องปราบปรามนโยบายของเรา” คริสเตียนกล่าว “เจ้ารู้. เราทุกคนยังเด็กและบางครั้งคนหนุ่มสาวก็ยากที่จะควบคุม สาว ๆ รู้สึกขอบคุณที่เราช่วยพวกเขาไว้แล้ว … ”

“ พวกเขาติดงอมแงม?” อันเฟย์ ถาม “ บางอย่างนั้นยากที่จะควบคุม ตราบใดที่สาว ๆ เต็มใจข้าก็ไม่มีปัญหา”

“มันยาก. เราต้องการให้ผู้นำเป็นตัวอย่างสำหรับคนอื่น ๆ ” ซูซานนากล่าวอย่างเงียบ ๆ

“ยกตัวอย่าง? ซูซานนา เจ้าทำตัวแปลก ๆ ถ้าเจ้าชอบข้าและไม่อยากเห็นข้าทำอะไรแบบนั้น เจ้าก็บอกข้าได้ เจ้าไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรแบบนั้น” อันเฟย์ มองไปที่ ซูซานนา อย่างขบขัน

“ หุบปากซะ” ซูซานนากล่าวหน้าแดง “ เมื่อคืนเจ้าทำอะไรอยู่?”

“ เจ้าบอกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้กล่าวหรือกินข้าว ข้าก็เลยไปสนทนากับนาง” อันเฟย์ กล่าวโดยรู้สึกราวกับว่าเขากำลังเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับวันของเขาให้ภรรยาของเขาฟัง

“ หัวหน้าของเรามีเสน่ห์มากจนนางกลับมาเป็นปกติ ยินดีด้วย อันเฟย์ เจ้าไม่ต้องกังวลอีกต่อไป”

“ จับตาดูนางให้ดี” อันเฟย์ เตือนพวกเขา

“ทำไม?”

“ นางเป็นเจ้าหญิง ซานซา จริงๆ”

คริสเตียนและซูซานนาเบิกตากว้าง หนึ่งในพวกเขารู้เกี่ยวกับแผนและอีกคนหนึ่งมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในแผนนั้น ทั้งคู่รู้รายละเอียด การได้เรียนรู้ว่าเป้าหมายอยู่ในหมู่พวกเขานั้นเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจมาก

“ อันเฟย์เราจะทำยังไง? ฆ่านาง?”

“ ไม่ ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น” อันเฟย์กล่าวช้าๆ “ เราสามารถรอจนกว่างานแต่งงาน การเปิดเผยนางและทำให้เกิดเรื่องอื้อฉาว แต่ดูเหมือนว่านางต้องการลืมเรื่องราวในอดีตของตัวเอง นางอาจไม่ให้ความร่วมมือ”

“ เจ้าเคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น เมื่อไหร่ที่ตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง” ซูซานนา ถาม “ ข้าไม่คิดว่านี่จะเป็นข้อยกเว้น”

“ ขอเวลาให้ข้าคิดสักหน่อย” อันเฟย์กล่าวและยิ้มอย่างขมขื่น