Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 126

AC 126: ไม่มีสิ่งใดสามารถคงเป็นความลับได้ตลอดไป

“ ใช่การทำสิ่งนี้จะทำให้ง่ายขึ้นมาก” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว

ร้านเสื้อผ้ามีสวนหลังบ้านขนาดพอประมาณ หลังจากที่พวกเขาข้ามประตู แบล็คอีเลฟเว่น ก็หยุดและหันไปทางคอกม้าทางขวา ชายร่างกำยำรออยู่ที่นั่นแล้ว ม้าสามตัวอยู่ในคอกม้า ใต้ราวบันไดมีหลุมดำ

“ เจ้าอยู่ที่นี่” ชายชุดดำสองคนยืนอยู่ในห้องใต้ดินแล้ว

“ มันอยู่ข้างในหรือ” แบล็คอีเลฟเว่น ถาม

“ครับท่าน.”

อันเฟย์ เดินไปและทั้งสองคนก็โค้งคำนับพร้อมเพรียงกัน “ เจ้านายของข้า” พวกเขากล่าว

“ ข้ากลายเป็นเจ้านายของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่” อันเฟย์ ถามอย่างขบขัน

“ อันเฟย์ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องตลก” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว เขาเดินเข้าไปในห้องใต้ดิน เป็นห้องที่ได้รับการตกแต่งไม่ดีมีเพียงเตียงและโต๊ะ เทียนสองเล่มวางอยู่บนโต๊ะทำให้ห้องมืดสลัว มีชายคนหนึ่งอยู่บนเตียง เขาหายใจอย่างหนัก

แบล็คอีเลฟเว่นยกแผ่นปิดขึ้น บาดแผลไม่ได้รับการรักษาและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด เลือดบางส่วนแห้งเกรอะกรังบางคนก็สด บาดแผลที่เลวร้ายที่สุดอยู่ที่หน้าท้องของเขา ท้องของเขาถูกฟันทะลุและมองเห็นอวัยวะของเขาผ่านบาดแผล

อันเฟย์ขมวดคิ้ว การบาดเจ็บเช่นนี้อาจรักษาได้ในโรงพยาบาลสมัยใหม่ แต่ในสถานที่เช่นนี้ชายคนนั้นก็ดีเหมือนตาย

“ ข่าวถูกต้องหรือไม่” แบล็คอีเลฟเว่น ถามเบา ๆ

“ขอรับท่าน.”

“ เจ้าไปรายงานท่านแม่ทัพหรือยัง”

“ขอรับ”

แบล็คอีเลฟเว่น ถอนหายใจและนั่งลงบนขอบเตียง อันเฟย์ ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ หายไปกับคำกล่าว ในสถานการณ์เช่นนี้เขาควรถามว่าเกิดอะไรขึ้นและให้ แบล็คอีเลฟเว่น เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง จากนั้นเขาต้องเน้นย้ำว่าสถานการณ์เร่งด่วนเพียงใดและพวกเขาต้องการคนมากเพียงใด จากนั้นเขาจะอาสาเสียสละตัวเองเพื่อจักรวรรดิ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงอาจแตกต่างกันไป แต่เรื่องราวส่วนใหญ่จะยังคงเหมือนเดิม

ปัญหาคือ อันเฟย์ ไม่ได้โง่และเขาก็ไม่ใช่คนที่ถือว่า จักรวรรดิมาโฮ เหมือนบ้านของเขา เขาต้องการที่จะลอบสังหารเจ้าหญิงเพราะต้องการเตือนสหายของเขาว่าพวกเขาสามารถช่วยชาติของพวกเขาได้โดยไม่ต้องกลับบ้าน

ในโลกที่แปลกประหลาดนี้ อันเฟย์ วางความปลอดภัยของตัวเองไว้เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่คิดจะเสี่ยง แต่เขาต้องการเหตุผลที่ดีในการทำเช่นนั้น เขาก่อความวุ่นวายในเมืองแบล็กวอเตอร์และดูเหมือนว่าเขากำลังทำงานให้กับจักรวรรดิมาโฮ อย่างไรก็ตามเขามีความคิดและแผนการของตัวเอง แน่นอนว่าเขากำลังจะต่อสู้เพื่อจักรวรรดิมาโฮ เขาไม่สามารถเสี่ยงที่จะทำให้ซาอูลโกรธ

เมื่อเขาได้พบกับซาอูลครั้งแรกเขาเป็นเพียงเด็กธรรมดาของซาอูล ความห่วงใยและมิตรภาพที่ซาอูลมอบให้เขานั้นไม่มีเงื่อนไข เขาสามารถละทิ้งผลประโยชน์ที่จักรวรรดิเสนอให้เขาได้ แต่เขาไม่สามารถลืมความกรุณาที่ซาอูลมอบให้เขาได้

อันเฟย์ สร้างมาตรฐานที่ชัดเจนให้กับตัวเอง เขาจะทำงานให้กับ จักรวรรดิมาโฮ แต่จะไม่ทำอะไรที่อาจเป็นอันตรายต่อตัวเขาเอง แบล็คอีเลฟเว่น ต้องมีเหตุผลที่พาเขามาที่นี่ เขาจะช่วย แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองเห็นด้วยกับสิ่งที่อันตรายเกินไป

“ ข้าไม่รู้เลยว่าจักรวรรดิ ซานซา เข้าสู่สงครามครั้งนี้มากแค่ไหน” แบล็คอีเลฟเว่น กล่าว

อันเฟย์ ยืนอยู่ที่นั่นอย่างสงบจ้องมอง

“ขอรับนายท่าน. เมือง แบล็คเนีย อยู่ภายใต้การปิดล้อม”

“ เราจะทำอย่างไรดี? ดูเหมือน แบล็คเนีย จะแตก?” แบล็คอีเลฟเว่น ถามพร้อมกับส่ายหัว

“ เราต้องทำอะไรสักอย่าง!” ชายคนหนึ่งกล่าวว่า

อันเฟย์อยากจะถอนหายใจ แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัด เขายังคงเงียบและยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับนิ้ว

“ อันเฟย์ตอนนี้ข้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมาก เจ้ามีความคิดบ้างไหม” เมื่อเห็นว่าเขาเงียบสนิท แบล็คอีเลฟเว่น จึงต้องการข้อมูลของ อันเฟย์ ในเรื่องนี้

“ ใช่แล้วเมือง แบล็คเนีย นั้นอันตรายมากในตอนนี้” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับพยักหน้า อันที่จริงเขาไม่รู้ว่าแบล็กเนียอยู่ที่ไหน เขาเป็นเพียงการกล่าวซ้ำสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน

“เจ้ารู้?”

“ เจ้าเพิ่งบอกข้า” อันเฟย์ ยอมรับ

เมืองแบล็กเนียเป็นหนึ่งในสิบเมืองที่ยิ่งใหญ่ของโลกและเป็นหนึ่งในเมืองที่สำคัญที่สุดสำหรับจักรวรรดิมาโฮ ซานซา ไม่ได้พยายามโจมตีเมืองด้วยกองทัพในครั้งนี้ แต่กลับเป็นพันธมิตรกับกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ทหารรับจ้างข้ามเทือกเขาขวางและเข้าสู่จักรวรรดิจากจุดที่การป้องกันอ่อนแอที่สุด พวกเขาสามารถตัด เมืองแบล็คเนีย ออกจากส่วนที่เหลือของจักรวรรดิได้

แม้ว่าจักรวรรดิ ซานซา ดูเหมือนจะได้เปรียบในตอนนี้ตราบใดที่เมือง แบล็คเนีย ต่อต้านการล้อมพวกเขาก็ไม่สามารถก้าวไปสู่จักรวรรดิต่อไปได้ นี่เป็นการปิดล้อมที่ยาวนานและกองทัพต้องการเสบียง การสนับสนุนของกลุ่มทหารรับจ้างไม่สามารถส่งเสบียงได้เป็นระยะเวลานานและ จักรวรรดิซานซา จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาสามารถเป็นพันธมิตรกับทหารรับจ้างและจักรวรรดิมาโฮก็เช่นกัน หากมีคนตัดสายการผลิตของทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู และเมือง แบล็คเนีย สามารถต่อต้านการปิดล้อมได้ จักรวรรดิซานซา จะไม่ชนะสงคราม

ไม่ว่าพวกเขาต้องการที่จะก้าวหน้าต่อไปหรือยึดมั่นในผลประโยชน์ปัจจุบันของพวกเขา จักรวรรดิ ซานซา จะต้องมุ่งเน้นไปที่อำนาจทางทหารทั้งหมดในเมือง แบล็คเนีย มันเป็นทางเลือกเดียวของพวกเขา

แบล็คอีเลฟเว่น ส่ายหัว “ จักรวรรดิซานซา ส่งหน่วยกริฟฟินอากาศ ของพวกเขาออกไป”

“ กริฟฟิน?” อันเฟย์ ถาม ด้วยการถามคำถามเขาเปลี่ยนบทบาทของเขากับ แบล็คอีเลฟเว่น

“ ใช่” แบล็คอีเลฟเว่น กล่าว

“ แล้วเราจะทำอย่างไรดี?”

“ เรา…” แบล็คอีเลฟเว่น หยุดกลางประโยคและถอนหายใจ

อันเฟย์ ถอนหายใจกับเขา เขาไม่รู้ว่ากริฟฟินคืออะไรและรู้สึกประหลาดใจ เขาได้ แต่ถอนหายใจเพราะต้องเล่นตามแบล็คอีเลฟเว่น

“ เราจะกล่าวถึงมันมากขึ้นเมื่อเรากลับมา” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าวช้าๆ เขาได้ดูเหตุการณ์ในเมืองแบล็กวอเตอร์้และรู้สึกประทับใจกับการที่อันเฟย์ทำงานอย่างรอบคอบและรวดเร็ว หลังจากเรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้น อันเฟย์ เป็นคนแรกที่เขาต้องการปรึกษา อย่างไรก็ตามท่าทีของ อันเฟย์ ทำให้เขากังวล เขาต้องการเปลี่ยนเป้าหมายและให้คนอื่นมากดดันอันเฟย์ นิยา การโน้มน้าวใจนิยานั้นง่ายกว่าการโน้มน้าว อันเฟย์ มาก แต่จะบรรลุเป้าหมายเดียวกัน ถ้า นิยา ตัดสินใจทำอะไร อันเฟย์ จะไม่ยืนอยู่ข้างๆโดยไม่เข้ามาแทรกแซง

หลังจากนั้นไม่กี่นาที อันเฟย์ ก็ปรากฏตัวใน โรงแรมทูน่า มีกิจกรรมมากมายในโถงของโรงแรม มันยังเช้าอยู่และมีผู้หญิงและเด็กผู้หญิงจำนวนมากมารวมตัวกันที่นั่นสนทนากัน บางคนยิ้มบางคนหัวเราะบางคนก็ร้องเพลง เมื่อ อันเฟย์ เดินเข้าไปในโรงแรมผู้หญิงก็เงียบลงและทุกคนก็โค้งคำนับให้ อันเฟย์

อันเฟย์ ยิ้มและพยักหน้า เขาเดินขึ้นไปชั้นบนไปที่ห้องของเขาและตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น สองสาวที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเขานั่งอยู่บนเตียงของเขาโดยยกกระโปรงขึ้นเผยให้เห็นขาซีด ๆ พวกเขาสัมผัสขาของกันและกันและพึมพำอะไรบางอย่าง

เมื่อพวกนางเห็นเขาสาว ๆ ก็หน้าแดงและกระโดดลงจากเตียงของเขา “ ท่านกลับมาแล้วเจ้านายของข้า” พวกนางกล่าวอย่างขี้อาย

“ พื้นสะอาดมากข้าประทับใจ” อันเฟย์กล่าว

“ ขอบคุณ” สาว ๆ กล่าว ตอนนี้ใบหน้าของพวกนางแดงขึ้น

“ ตอนนี้ข้าเหนื่อยนิดหน่อย เจ้าควรพักผ่อนเช่นกัน” อันเฟย์ บอกพวกนางและหาว

เด็กหญิงดูผิดหวังจากนั้นเริ่มเดินออกไปอย่างช้าๆ

“ โอ้ ยังไงก็ตาม ดูว่าคริสเตียนกลับมาหรือยัง และบอกให้ ซูซานนา มาที่นี่”

“เจ้าค่ะนายท่าน.”

“ เจ้ากำลังมองหาข้าอยู่หรือ” ซูซานนา กำลังเดินผ่านไปและได้ยิน อันเฟย์ นางเดินเข้าไปในห้องและกล่าวว่า“ ข้าก็ตามหาเจ้าเหมือนกัน”

“ อ่า ซูซานนา เจ้าสวยขึ้นทุกครั้งที่ข้าเห็นเจ้า” อันเฟย์กล่าวพร้อมกับชูแขนขึ้น เขาให้ความสำคัญกับคำว่าสวย

ซูซานนาขมวดคิ้ว แต่นางไม่ได้กล่าวอะไรที่จะขัดแย้งกับเขาและปล่อยให้เขากอดนาง นางเห็นสองสาวทำความสะอาดแล้วเลิกคิ้ว นางหันกลับมาและกลอกตาไปที่ อันเฟย์

เมื่อเห็นว่าเด็กสาวทั้งสองปิดประตูตามหลังพวกเขา อันเฟย์ ก็ปล่อย ซูซานนา และไอ“ มันคืออะไร”

“ ผู้หญิงที่เจ้าช่วยชีวิต มีบางอย่างผิดปกติกับนาง”

“บางสิ่งผิดปกติ?”

“ มีบางอย่างผิดปกติในหัวของนาง” ซูซานนาถอนหายใจและส่ายหัว “ นางจะไม่สนทนาหรือตอบคำถามใด ๆ นางจะไม่บอกเราว่านางมาจากไหน ข้าไม่เคยได้ยินนางกล่าว นางนั่งอยู่ตรงนั้นและจ้องมองไปที่กำแพง นางจะไม่กินอะไรเลย ข้ากลัวว่านางจะอดตาย”

“ นางมีพฤติกรรมแปลก ๆ อีกหรือไม่”

“ พฤติกรรมแปลก ๆ ? เช่นอะไร?”

“ นางสังเกตสภาพแวดล้อมของนางหรือไม่? เหมือนนางกำลังจะหนี?”

“ เจ้ากลัวว่านางจะหนี?” ซูซานนา ถามยิ้ม ๆ “ ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนดีหลังจากที่เจ้าปล่อยทาสทั้งหมดไป ไม่รู้ว่าเจ้าแค่ประหยัดดีที่สุด”

“ ไร้สาระ” อันเฟย์กล่าวพร้อมยิ้ม

“ ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ เฟลเลอร์บอกข้าว่าเขาเห็นหญิงสาวสวมเสื้อผ้าของนาง ขณะออกจากรถม้าของเจ้าในวันที่มีการสู้รบ บอกข้าว่าเจ้าทำอะไร”