Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 124

AC 124: โอกาสเผชิญหน้า

สองวันต่อมา อันเฟย์ และคณะเดินทางมาถึง เมืองภูเขาขาว ในทางภูมิศาสตร์เมืองภูเขาขาวมีความสำคัญพอ ๆ กับเมืองแบล็กวอเตอร์ อย่างไรก็ตามเมืองแบล็กวอเตอร์นั้นเก่ากว่ามากและมีขนาดใหญ่กว่ามาก แต่ทั้งสองเมืองมีกำแพงเมืองที่พังทลาย ดูเหมือนว่าไม่มีกลุ่มทหารรับจ้างคนใดสนใจเรื่องการซ่อมกำแพงมากนัก

เพื่อให้ได้รับทัศนียภาพที่ดีขึ้นของเมือง อันเฟย์ จึงตัดสินใจขี่ม้าแทนที่จะอยู่ในรถม้า

บรรยากาศรอบเมืองตึงเครียด มีเจ้าหน้าที่ราวสามสิบคนตรวจสอบรถม้าและผู้คนที่ผ่านไปมา กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ปกครองเมืองแบล็กวอเตอร์ และนั่นคือที่ตั้งของฐานทัพ มันง่ายสำหรับพวกเขาที่จะควบคุม เมืองแบล็กวอเตอร์ แต่ เมืองภูเขาขาว ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง อันเฟย์ รู้ว่าผู้ตรวจการจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับใครก็ตามที่ควบคุมพวกเขา เขาสังเกตอย่างระมัดระวังพยายามหาสิ่งที่เป็นประโยชน์

รถม้าสีดำออกมาจากประตูเมือง ทันใดนั้น อันเฟย์ ก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนจ้องมองมาที่เขา เขารู้สึกไวต่อผู้คนที่จ้องมองมาที่เขา แม้ว่าจะมีใครแอบสังเกตเขาอยู่ แต่เขาก็ยังบอกได้ อันเฟย์ มองไปรอบ ๆ เพื่อหาต้นตอ แต่ทันใดนั้นความกดดันก็หายไปและเขาก็เห็นเพียงผ้าม่านของรถม้าที่แกว่งไปมาเล็กน้อย อันเฟย์หรี่ตาและหันไปมองด้านหน้า เมื่อรถม้าอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ฟุตจู่ๆม้าของเขาก็ส่งเสียงดังและพุ่งเข้าหารถม้า

คนขับมีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว เขาร้องเสียงดังและดึงม้าของเขา ม้าของ อันเฟย์ วิ่งชนม้าของรถม้าทำให้เกิดความปั่นป่วนในหมู่พวกเขา เมื่อม้าของเขาตกถึงพื้นเขาก็ยืนอยู่บนถนนแล้วโดยไม่ได้รับอันตราย

คนขับต้องใช้เวลาสักพักในการทำให้ม้าของเขาสงบลง เขาหันกลับมาและตะโกนว่า“ เจ้าไม่รู้วิธีขี่หรือ? เจ้าอยากตายไหม”

“ เจ้ารู้วิธีขับรถไหม? เจ้าต้องการที่จะฆ่าข้าหรือไม่” อันเฟย์ ตอบกลับไป เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าเสื้อคนขับรถม้า ดูเหมือนว่าเขาพร้อมสำหรับการต่อสู้แล้ว

เส้นเลือดกำลังเต้นอย่างรุนแรงที่คอของคนขับ เขาไม่เคยเจอใครไร้เหตุผลเท่าผู้ชายตรงหน้ามาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะม้าของ อันเฟย์ สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้น คนขับยกแส้ขึ้นและกำลังจะฟาดเขา

เจ้าหน้าที่ตรวจสอบมองไปทางของพวกเขา แต่ไม่ได้แทรกแซง พวกเขาเป็นทหารรับจ้างและความขัดแย้งแบบนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับพวกเขา พวกเขาทุกคนมีอารมณ์ หากพวกเขาพยายามแก้ไขทุกความขัดแย้งก็จะไม่มีเวลาทำอย่างอื่น ตราบใดที่ไม่มีใครบาดเจ็บพวกเขาก็จะไม่ทำอะไรกับมัน

“ ข้าขอโทษ” เสียงแผ่วเบากล่าว มืออวบซีดดึงผ้าม่านให้เปิดออก หญิงสาวในวัยยี่สิบกลางๆก้าวออกจากรถม้า “ นายท่าน มันเป็นความผิดของเรา”

มือคนขับตกลงไปข้างตัว เขาจ้องมองผู้หญิงคนนั้นด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงขอโทษ

อันเฟย์ ตะคอกและผลักคนขับ คนขับกำลังจ้องมองและเกือบจะล้มลงไปอีกด้านหนึ่งของรถม้า เขาจ้องไปที่ อันเฟย์ ด้วยความโกรธและกำลังจะพุ่งเข้าใส่เขา

หญิงสาวไอเบา ๆ

ร่างของคนขับแข็งและเขานั่งกลับไปที่เบาะของเขา เขายังคงจ้องมองไปที่ อันเฟย์ ด้วยความโกรธแค้น

“ เจ้าเจ็บไหม” ผู้หญิงถามเบา ๆ

“ ไม่ แต่ข้ากลัว!” อันเฟย์ กล่าว “ เจ้าไม่เห็นหรือ? ข้าเกือบตกม้า!”

“ นั่นไม่ใช่วิธีที่สุภาพบุรุษกล่าวกับผู้หญิงนะ”

อันเฟย์ ลังเล ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวฟุ่มเฟือย ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยเครื่องสำอาง แต่ดวงตาและริมฝีปากของนางไม่ได้ถูกแต่งหน้า ชุดสีดำของนางเผยให้เห็นหน้าอกครึ่งหนึ่งและมีรอยแยกเล็กน้อย ชุดแบบนี้ทิ้งสิ่งต่างๆไว้ในจินตนาการ ถ้านางแสดงผิวมากขึ้นนางอาจถูกเรียกว่าผิดศีลธรรมและถ้านางปกปิดผิวมากขึ้นนางอาจเรียกได้ว่าเป็นคนที่ไร้มารยาท

ดวงตาของ อันเฟย์ จับจ้องที่หน้าอกของนางและพุ่งออกไป “ ขอโทษด้วย” เขากล่าวหน้าแดง “ ข้าเสียงดังเกินไป”

“ ไม่เป็นไร” หญิงสาวกล่าว นางหยิบเหรียญเงินออกมาสองเหรียญและส่งให้เขา “ นายท่าน ทำไมท่านไม่เอาเงินนี้ไปซื้อเครื่องดื่มสักแก้วสองแก้วล่ะ”

“ ไม่ ไม่” เขากล่าว“ นั่นไม่จำเป็น”

“ ได้โปรดรับมัน” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว นางจับมือของเขาและวางเหรียญลงบนฝ่ามือของเขา นิ้วของนางปัดเข้ากับฝ่ามือของเขาอย่างจงใจ

อันเฟย์เขินแล้วหยิบเหรียญ

วอนเมอร์ก กังวลว่ามีบางอย่างผิดปกติและวิ่งไปเรียกชื่อของ อันเฟย์ ม้าวิ่งตาม วอนเมอร์ก

“ ขอโทษสำหรับสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว ท่านหญิง” อันเฟย์ กล่าว

“ ไม่ต้องกังวลไป” หญิงสาวกล่าว “ ข้าหวังว่าเราจะได้พบกันอีก”

“ แน่นอน” อันเฟย์พยักหน้า

อันเฟย์ ยิ้มขณะดูรถม้าขับออกไป เขาเดินไปที่รถม้าที่ แบล็คอีเลฟเว่น ขี่อยู่ “เกิดอะไรขึ้น?” แบล็คอีเลฟเว่น ถาม

“เจ้าเห็นรถม้าคันนั้นไหม”

“ใช่.”

“ เจ้าควรมีคนอยู่ในเมืองภูเขาขาว มองหาเจ้าของรถม้าคันนั้น”

“ ได้เลย” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าวพร้อมกับพยักหน้า “เกิดอะไรขึ้น?”

“ มีคนเฝ้าดูข้า” อันเฟย์ กล่าว “ สำหรับคนที่นี่ ข้าเป็นแค่คนแปลกหน้าธรรมดา แถมยังหล่อไม่เท่าคริสเตียนอีกด้วย ไม่มีเหตุผลที่ใครจะต้องจ้องมอง”

“แค่นั้น?” แบล็คอีเลฟเว่น ถาม “ เจ้าอ่อนไหวไปหน่อยหรือ? เจ้าอาจไม่หล่อเท่าคริสเตียน แต่เจ้าก็ไม่ได้หน้าตาแย่เช่นกัน”

“ ข้าไม่รู้ว่าเจ้ารู้วิธีทำให้เป็นเรื่องตลก” อันเฟย์กล่าวเบา ๆ “ ข้าทำให้เกิดความปั่นป่วนโดยมีจุดประสงค์ในตอนนั้น ข้าหวังว่าใครก็ตามที่อยู่ในรถม้าจะออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ เจ้า ไม่ใช่หรือ”

“ ไม่ มีคนอื่นอยู่ที่นั่น” อันเฟย์ กล่าว “ เจ้าไม่คิดว่ามันแปลกหรือ? ข้าทำให้ทุกอย่างมีจุดมุ่งหมาย แต่พวกเขาพยายามที่จะแก้ไขปัญหาโดยไม่มีความขัดแย้งขนาดใหญ่ นางให้เหรียญเงินสองเหรียญแก่ข้า ถ้ามีใครยั่วโมโหข้าแบบนั้น ข้าจะทุบตีพวกเขาอย่างแน่นอน ข้าไม่มีอะไรต้องปิดบัง ข้าไม่กลัวใคร”

“ เมื่อเจ้ากล่าวแบบนั้นมันก็ดูแปลก ๆ ” แบล็คอีเลฟเว่นยอมรับ

“ มีคำกล่าวที่ว่าข้ามาจากไหน: เมื่อเจ้าปฏิบัติกับใครสักคนอย่างดี เมื่อเจ้าไม่จำเป็นต้องทำ เจ้าต้องมีบางอย่างที่เจ้าต้องการ เมื่อเจ้าพยายามทำตัวให้ต่ำ ในเวลาที่ไม่ควร เจ้าก็มีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น” อันเฟย์ ยักไหล่และบอกกับ แบล็คอีเลฟเว่น “ คนของเจ้าไม่มีอะไรดีไปกว่าที่จะทำอยู่แล้ว ถ้าเป็นเพราะข้าสงสัยเกินไปก็ช่างมันเถอะ ปลอดภัยดีกว่าเสียใจใช่ไหม”

“ ข้ากลัวว่าแม่ทัพนายพลจะไม่หวาดระแวงเหมือนเจ้า” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

ในรถม้าที่ขับไปอีกทางหนึ่งกำลังมีการสนทนาอีกครั้ง

“ เอ็ดดี้ เจ้าระวังมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ เด็กบ้านนอกแบบนั้นทำให้เจ้าตกใจหรือ”

“ เด็กบ้านนอก?” เด็กหนุ่มผมบลอนด์กล่าวอย่างเย็นชา “ ถ้าเจ้าลืมนั่นคือ อันเฟย์”

“ดังนั้น?”

“ อย่าลืม. เขาเป็นคนที่ฆ่า แบล็คโกสต์ อย่าดูถูกเขา” เอ็ดดี้กล่าวพลางขมวดคิ้ว “ ข้าคิดว่าเราอาจทำผิดพลาด”

“มันคืออะไร?” ผู้หญิงถาม

เอ็ดดี้ขมวดคิ้วและคิดถึงสิ่งที่พบเจอ “ ทัศนคติของเรา” เอ็ดดี้กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “ นานมาแล้วข้าพบเขาครั้งหนึ่ง ที่สหภาพการค้าตูเมน ตอนนั้นเขาอยู่กับซาอูลและเออร์เนสต์ ไม่มีทางที่เขาจะจำข้าได้ ข้าควรจะเผชิญหน้ากับเขา”

“ เจ้าบอกให้ข้าอยู่ห่าง ๆ เขา”

“ข้ารู้ว่า. มันเป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่เคยคิดว่าเขาจะอยู่ในเมืองภูเขาขาว ข้าต้องการหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับเขา โดยไม่รู้ตัวและส่งเสียงเตือน ข้าทำผิดพลาด” เอ็ดดี้ส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น

“ เจ้ากำลังบอกว่าเขากำลังยั่วยุเรา?” หญิงสาวถามยิ้ม ๆ “ เอ็ดดี้ เจ้าคิดมากเกินไป เขาไม่ใช่เด็กๆ”

“ เจ้าคิดน้อยเกินไป” เอ็ดดี้กล่าว “ อย่าลืมนะเขามีนิยาอยู่ด้วยและนิยาก็มีชื่อเสียงในเรื่องความงามของนาง”

“ เอ็ดดี้ เจ้ากำลังพยายามจะกล่าวอะไร” รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้หญิงหายไป นางมองเอ็ดดี้อย่างเย็นชา คำกล่าวของเอ็ดดี้ทื่อเกินไป นิยา เป็นคนสวยที่มีชื่อเสียงซึ่งหมายความว่าถ้า อันเฟย์ สนใจผู้หญิงเขาจะเลือก นิยา ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น

“ ขอโทษ ขอโทษ” เอ็ดดี้กล่าว เขายิ้มอย่างขมขื่น “ ข้ารู้สึกกระวนกระวายใจ หากคำกล่าวของข้าทำให้เจ้าขุ่นเคืองข้าขอโทษ”

“ เอ็ดดี้แม้ว่าเจ้านายของข้าจะสั่งให้ข้าทำงานกับเจ้า แต่เจ้าก็ต้องจำสถานะของเจ้าไว้ให้ได้” คำขอโทษนั้นไม่ได้สร้างความพึงพอใจให้กับผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน ผู้หญิงเกลียดการถูกเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ และคำกล่าวของ เอ็ดดี้ ได้ทำร้ายความภาคภูมิใจของผู้หญิงอย่างชัดเจน นางจ้องเอ็ดดี้อย่างเย็นชา