Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 121

AC 121: ชัยชนะครั้งใหญ่

เช่นเดียวกับที่ อันเฟย์ คาดการณ์ไว้นี่คือการเข่นฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย ดาบเพลิงอันยิ่งใหญ่ในมือของ อันเฟย์ ได้สร้างการหมุนวนในสนามรบ ผู้คนที่อยู่ใกล้กับมันถูกฆ่าตาย ซูซานนา เป็นเหมือนเครื่องเก็บเกี่ยวมากกว่าโดยส่งผ่านผู้คนในแนวนอนและแนวตั้ง เมื่อดาบของนางผ่านไปมีหมอกควันเลือดปรากฏขึ้นในอากาศ

ซานเต้, ซูบิน และคนอื่น ๆ ยังคงปลดปล่อยเวทมนตร์ของพวกเขา แม้ว่านักเวทย์และนักดาบจะอยู่ในระดับเดียวกัน แต่วิธีการต่อสู้ของพวกเขาก็แตกต่างกันมาก หากนักเวทย์มีโอกาสที่จะบินไปในอากาศ นักดาบจะเสียเปรียบและสามารถป้องกันตัวเองได้โดยไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้กลับ นี่เป็นเพราะนักดาบสามารถต่อสู้กลับได้ด้วยรัศมีดาบเท่านั้น เมื่อนักเวทย์อยู่บนท้องฟ้านักดาบจะไม่มีโอกาสปลดปล่อยรัศมีดาบของพวกเขา และในทางกลับกันโล่ของนักเวทย์และข่ายเวทย์ป้องกันค่อนข้างอ่อนแอ หากพวกเขาถูกโจมตีโดยนักดาบที่มีเจตนาไม่ดีในระยะใกล้ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ

การต่อสู้ระหว่างนักดาบและนักเวทย์ในระดับนี้ไม่สนุกเลยที่จะดู กุญแจสู่ชัยชนะอยู่ที่ฝ่ายใดเป็นฝ่ายรุก อย่างไรก็ตามผู้เสียชีวิตมากกว่าในการต่อสู้ในระดับอาวุโส นักสู้ระดับปรมาจารย์มักจะตัดสินผู้ชนะและผู้รอดชีวิตได้อย่างรวดเร็ว ถ้า ซูบิน, ซานเต้ และคนอื่น ๆ ถูกโจมตีโดยกลุ่มนักดาบอย่างกะทันหันการเสียชีวิตของพวกเขาจะไม่ดีไปกว่านักดาบที่แพ้ในตอนนี้

ดาบลม สามารถตอบโต้ได้ด้วยพลังการต่อสู้ ลูกบอลเพลิงขนาดใหญ่เป็นสิ่งที่ท้าทาย เมื่อคลื่นความร้อนพัดผ่านผู้คนพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องตาย แต่ก็ถูกไฟไหม้ในระดับหนึ่งแน่นอน ถ้า คริสเตียน และ ริสกะ เข้าร่วมกองทหารหรือถ้ามีดาวตกปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาจะตายโดยไม่มีโอกาสตอบโต้ พลังอาจแตกต่างกันมากแม้ว่าเวทมนตร์เดียวกันจะถูกปล่อยออกมาโดยนักเวทย์และจอมเวทย์

ทหารรับจ้างวิ่งเข้าหาอันเฟย์ราวกับสัตว์เวทย์ที่บ้าคลั่ง ใบมีดลมหลายอันฟันถูกเขา แต่ทั้งหมดถูกตอบโต้ด้วยพลังการต่อสู้ของเขา มีดลมครั้งสุดท้ายทำให้เขาได้รับและบาดลึกเข้าไปในผิวหนังของเขา ใบมีดลมกลายเป็นองค์ประกอบที่เคลื่อนไหวและหายไปในอากาศ สาเหตุที่ทหารรับจ้างโดนใบมีดลมตอนท้ายเพราะปล่อยโดยคริสเตียน

การต่อสู้นองเลือดกำลังใกล้ถึงจุดจบอย่างรวดเร็ว มีคนไม่มากนักในกองคาราวานพ่อค้าและกลุ่มทหารรับจ้างขนาดเล็ก มากกว่าครึ่งจำนวนของพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส คริสเตียนและคนอื่น ๆ หยุดดูว่าอันเฟย์และซูซานนาทำอย่างไรในสนามรบ

ทุกคนรู้สึกว่าทักษะดาบของ ซูซานนา ดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยและทัศนคติของนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน เมื่อนางอยู่ในสภาพต่อสู้นางก็เย็นชาและปฏิบัติต่อชีวิตของผู้คนเหมือนแมลง เมื่อเห็นผู้คนตายไปทีละคนต่อหน้านาง นางก็ไม่ชะลอตัวหรือแสดงความเห็นใจใด ๆ บนใบหน้าของนาง นางมี ความสงบที่ไม่สามารถตรวจจับได้ในตัวนาง

ทักษะการใช้ดาบของ อันเฟย์ ทำให้ผู้ชมรู้สึกว่าพวกเขากำลังสนุกกับการแสดง

หากมองไปที่ใบหน้าของพวกเขา ซูซานนา ก็สวยและสนุกสนานกว่า อันเฟย์ อย่างไม่ต้องสงสัย ซูซานนา ที่ดูเป็นผู้หญิงดูน่ารัก อันเฟย์ไม่ใช่คนหน้าตาไม่ดี แต่เขาเทียบไม่ได้กับซูซานนาในแง่ของรูปลักษณ์ หากมองไปที่ทักษะดาบของพวกเขา ซูซานนา มีทักษะที่มีกลิ่นอายของนักฆ่าที่แข็งแกร่งในขณะที่ อันเฟย์ มีท่าเต้นที่เหมือนกับการร่ายรำ หลังจากดูพวกเขาสองคนในสนามรบทุกคนรู้สึกว่าพวกเขามีภาพลวงตาว่า อันเฟย์ ไม่ได้ฆ่าทหารรับจ้างและยามเหล่านั้น แต่พวกเขากลับพุ่งเข้าหาดาบของ อันเฟย์ ทีละเล่ม

สาเหตุของภาพลวงตาคือการเคลื่อนไหวของเท้าของ อันเฟย์ การเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเส้นทแยงมุมและด้านข้างของนักดาบธรรมดาเป็นเพียงเพื่อช่วยให้พวกเขาเร่งความเร็วในการโจมตีหรือหลบการโจมตีของคู่ต่อสู้ การเคลื่อนไหวเท้าของ อันเฟย์ เป็นระบบด้วยตัวมันเอง สำหรับ อันเฟย์ ทุกการเคลื่อนไหวของเท้าคือการโจมตีตัวเอง แม้ว่าเขาจะถือดาบในมือของเขาในมุมหนึ่ง แต่ด้วยการเคลื่อนไหวของเท้าเขาก็ยังสามารถสังหารคู่ต่อสู้ได้ทีละคน ทักษะดาบที่ซับซ้อนของ อันเฟย์ ช่วยเพิ่มผลกระทบให้กับการแสดงของเขามากขึ้น มันเป็นมากกว่าการคำนวณอย่างง่ายของหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง

ไม่รู้เมื่อไร เจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิ ซานซา ออกมาจากเกวียน นางซ่อนตัวอยู่ที่มุมไกลโดยมีคนในอ้อมแขนของนาง นางมุ่งความสนใจไปที่สนามรบจากระยะไกล ไอซิสไม่ได้มีใบหน้ามึนงงอีกต่อไป แต่นางกลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าของนางภายใต้แสงจันทร์

เมื่อแก๊งเหลือเพียงยี่สิบกว่าคน พวกเขาไม่สามารถรับความรู้สึกที่น่ากลัวได้อีกต่อไปและเริ่มวิ่งหนีไปทุกทิศทาง

คริสเตียนมายืนตรงหน้าอันเฟย์อย่างช้าๆและมองเขาอย่างสงสัย อันเฟย์พยักหน้าให้เขาแล้วคริสเตียนก็โบกมือให้ ริสกะ และพรรคพวกไล่ตามคนในแก๊ง

ดาบไฟใหญ่ และโล่ไฟ กลายเป็นองค์ประกอบและหายไป อันเฟย์เดินไปด้านข้างกว่าสิบก้าว เขายิ้ม“ ลุกขึ้นข้ารู้ว่าเจ้าไม่เจ็บ”

ไม่มีใครตอบ มีศพอยู่ทุกหนทุกแห่งที่เลือดรวมตัวกันเป็นสายน้ำ

อันเฟย์ เตะที่เอวของศพ ร่างไร้วิญญาณนั้นผุดขึ้นราวกับว่าเขาเพิ่งโดนฟ้าผ่า “ นายท่านอันเฟย์อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า” มองไปที่ร่างท้วมเขาจะเป็นใครได้อีก? เขาคืออาฮับมีเลือดที่ใบหน้าและลำตัว อันเฟย์ รู้ว่าเขาไม่เจ็บเลยและนอนอยู่บนพื้นมาพักใหญ่แล้ว เขาทนทุกข์ทรมานในขณะที่ผู้คนก้าวข้ามเขาไปโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ

“ ข้าจะตัดสินใจว่าจะฆ่าเจ้าหรือไม่” อันเฟย์กล่าวพร้อมยิ้ม

“ นายท่านอันเฟย์ไม่ใช่ความผิดของข้า” อาฮับคุกเข่าลงบนพื้น “ มันคือผู้ชายคนนั้น เขาทำให้ข้าทำมัน นายท่าน อันเฟย์ โปรดยกโทษให้ข้า ข้าสามารถให้ท่านทั้งหมดที่ข้ามี”

“ ทำไมข้าถึงได้ยินเจ้ากล่าวว่า“ โจมตี” มาก่อน” เห็นได้ชัดว่า อันเฟย์ กำลังเล่นกับเขา

“ ผู้ชายคนนั้นถือมีดที่หลังของข้า ข้าต้องทำตามคำสั่งนั้น” อาฮับมีน้ำตาคลอเบ้าด้วยความเสียใจ “ นายท่าน อันเฟย์ เราเป็นเพื่อนกัน คราวนี้ท่านยกโทษให้ข้าได้ไหม”

“ นี่คือวิธีที่เจ้าปฏิบัติต่อเพื่อนของเจ้าหรือไม่? เจ้าบอกว่าผู้ชายที่ถือมีดอยู่ด้านหลังของเจ้าเป็นผู้บัญชาการของกลุ่มทหารรับจ้างหรือไม่? ดังนั้นหลังจากที่เขานอนลงท่ามกลางศพเจ้าก็นอนลงเช่นกัน เจ้าเป็นพวกเดียวกัน บอกข้าว่าเกิดอะไรขึ้น.”

“ ไอ้งี่เง่า” ผู้ชายคนหนึ่งตะโกนด้วยความโกรธ ผู้ชายที่มีจอนหนานั่งจมกองเลือด แน่นอนว่าเขาไม่ได้ด่าอันเฟย์ เขากำลังสาปแช่งที่อาฮับ “ อาฮับเจ้า ไอ้งี่เง่า คนของข้าทั้งหมดตายเพราะเจ้า เจ้ายังคงนอนอยู่ ข้า…” จู่ๆคนตัวโตก็ลุกขึ้นและเหวี่ยงตัวไปที่อาฮับ

อาฮับเป็นเพียงคนธรรมดา เขาจึงล้มลงบนพื้นก่อนที่เขาจะทำการป้องกัน ผู้ชายตัวใหญ่คนนั้นฉลาด เขารู้ว่าอันเฟย์ไม่ได้ฆ่าทั้งสองคนเพราะพวกเขายังมีค่าสำหรับเขา เขาชกอาฮับอย่างแรง แต่ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา แม้ว่าอาฮับจะไม่เสียชีวิตจากหมัด แต่ศีรษะของเขาก็บวมเหมือนหัวหมูในพริบตา

“พอ. บอกข้าทีว่ามันเป็นความคิดของใคร” อันเฟย์ ถามอย่างใจเย็น

“ มันเป็นของเขา” ชายร่างใหญ่ที่มีจอนหนาตะโกน

“นั่นคือเขา.” เสียงโห่ร้องของอาฮับฟังดูอ่อนลงมาก มันฟังราวกับว่าเขากำลังจะตาย

“ มันไม่สำคัญว่ามันจะเป็นความคิดของใคร ข้าไม่สนใจ.” อันเฟย์ ชี้ด้วยนิ้วของเขา “ เจ้าเห็นตรงนั้นไหม? ข้าจะให้พวกเขาตัดสินใจว่าเจ้าจะอยู่หรือตาย ถ้าพวกเขาไม่ต้องการฆ่าเจ้าข้าจะปล่อยเจ้าไป”

คนตัวโตเงยหน้าขึ้นและมองไปในระยะไกล ใบหน้าเปื้อนเลือดของเขากระตุก เขาจำสองคนนั้นได้ เขารู้ว่าเขาทำอะไรกับพวกเขา เขาตัดเอ็นของไอซิสทิ้ง เขายังเป็นผู้ชายคนแรกที่ข่มขืนนาง ผู้หญิงคนนั้นจะให้อภัยเขาได้อย่างไร? ถ้าเขารู้ว่าสถานการณ์ของเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็จะปฏิบัติต่อไอซิสเหมือนนางเป็นครอบครัวของเขา น่าเสียดายที่โลกนี้มี“ ถ้า” อยู่ไม่มากนัก ไม่มีประเด็นให้คิดถึง ถ้า

ถ้าเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิ ซานซา ไม่หนีไป ถ้าไอซิสไม่หนีไปกับเจ้าหญิงเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น ผู้ชายตัวใหญ่คนนั้นไม่มีตำแหน่งที่จะคิดเกี่ยวกับ ถ้า

ชายร่างใหญ่ที่มีอาการงงก็กระโดดขึ้นและวิ่งไปหาคริสเตียน เขาไม่กล้าสู้กับซูซานนาและอันเฟย์ เมื่อเทียบกับ ซูซานนา และ อันเฟย์ คริสเตียน ดูง่ายที่จะต่อสู้ด้วย

ซูซานนา วางมือลงบนด้ามดาบอย่างรวดเร็วจากนั้นนางก็ผ่อนคลายเพราะเห็น อันเฟย์ ก้าวไปข้างหน้าและเตะผู้ชายคนนั้นด้วยขาซ้ายอย่างรวดเร็วราวกับพายุทอร์นาโดที่พัดผ่าน

การล้มครั้งใหญ่เขาได้โดนที่ใบหน้าของเขา ในขณะที่ร่างกายของเขายังคงก้าวไปข้างหน้าด้วยแรงผลักดัน ขาของเขาหมุนไปในอากาศและเขาก็ล้มลงหลังของเขากระแทกอย่างแรง ใบหน้าของเขาเปื้อนเลือด แต่ครั้งนี้มันค่อนข้างแตกต่างจากตอนที่เขาแกล้งทำต่อหน้าศพ

โลกเวทมนตร์มีทักษะดาบที่เป็นระบบของตัวเอง แต่ไม่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่เน้นที่ขา การเตะของ อันเฟย์ รวดเร็วและยอดเยี่ยม ดวงตาของ ซูซานนา สว่างขึ้นจากนั้นนางก็มองลงไปเพื่อคิดอะไรบางอย่าง

“ ฮุ่ยเหว่ย” อันเฟย์เรียก

“มาแล้ว.” ฮุ่ยเหว่ย วิ่งมาจากระยะไกล

“ พาไปหาเด็กผู้หญิงสองคนนั้น ทำในสิ่งที่พวกเขากล่าว ถ้าผู้หญิงสองคนนั้นไม่รู้จะทำยังไงกับพวกนางให้จับมือพวกนาง” อันเฟย์ ชี้ไปทางเจ้าหญิงด้วยคางของเขา

“ ผู้หญิงมักจะเห็นอกเห็นใจกันมากกว่า” ฮุ่ยเหว่ยเม้มริมฝีปาก “ ถ้าผู้หญิงสองคนนั้นต้องการให้พวกเขาจากไปเราควรปล่อยพวกมันไปจริงๆหรือ” ฮุ่ยเหว่ยเพิ่งเข้าร่วมกองทหารอย่างเป็นทางการ แต่เขาได้คิดหากองทัพแล้ว การปล่อยสองคนนี้ไปจะทำให้กองทัพมีปัญหา มันไม่เพียง แต่นำมาซึ่งการแก้แค้นให้กับกองทัพเท่านั้น แต่ยังก่อให้เกิดปัญหาในศาลอีกด้วย ถ้าเขาตัดสินใจได้อาฮับและคนตัวโตก็ตายไปแล้ว

“ ถ้าผู้หญิงพวกนั้นปล่อยนางไปเจ้าไม่รู้ว่าจะทำยังไงหรือ” อันเฟย์ ยิ้ม

“ นายท่านอันเฟย์โปรดยกโทษให้ข้าด้วย” อาฮับกล่าว คนตัวโตหมดสติไปแล้ว แต่อาฮับยังคงมีสติ อาฮับกรีดร้องเมื่อได้ยินสิ่งที่การสนทนาระหว่างอันเฟย์และฮุ่ยเหว่ย “ ข้าจะให้ทาสหญิงทั้งหมดแก่ท่าน โปรดยกโทษให้ข้า.”

“หุบปาก!” ฮุ่ยเหว่ย ก้าวไปข้างหน้าและเตะเขา “ ทาสหญิงเหล่านั้นก็จะเป็นของพวกเราอยู่ดีตามกฎ เจ้ากล้ากล่าวได้ยังไงว่าให้พวกเราเป็นทาสหญิง? เจ้าเป็นคนงี่เง่า”

“ อันเฟย์ทาสหญิงพวกนั้น…” คริสเตียนถาม

“ พาคนสองสามคนไปกับเจ้าและควบคุมทหารรับจ้างเหล่านั้น เจ้าไม่ต้องทำอะไรกับทาสหญิงเหล่านั้น”

“ข้าเข้าใจแล้ว.” คริสเตียนพยักหน้า