Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 111

AC 111: เป็นคนโง่

ชานเทเลอร์ ตกใจ เขาต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ว่าโรเบิร์ตหมายถึงอะไร โรเบิร์ตต้องตกลงกับใครบางคนว่าเขาจะไม่บอกความลับกับใคร โรเบิร์ตเลือกวิธีที่เขาทำภายใต้พันธะแห่งมิตรภาพ

ชานเทเลอร์ มองไปที่ ฮุ่ยเหว่ย อย่างใกล้ชิดและยิ้ม “ ข้าเป็นรองผู้บัญชาการกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ ข้าชื่อ ชานเทเลอร์”

“ ข้ารู้” ฮุ่ยเหว่ยกล่าวอย่างเย็นชา

ท่าทีของ ชานเทเลอร์ ไม่เปลี่ยนแปลงและเขายังคงยิ้มแม้คิดว่า ฮุ่ยเหว่ย หยาบคาย เขาอดทนที่จะแสดงความสุภาพกับฮุ่ยเหว่ย ดังนั้นเขาจึงตรงไปที่หัวข้อนี้ “ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะบอกอะไรข้าได้บ้าง”

“ ข้าบอกเจ้าได้ในสิ่งที่เจ้าไม่อยากได้ยิน” ฮุ่ยเหว่ยกล่าว

“ ช่วยบอกข้าที” ชานเทเลอร์ กล่าว

“ ข้าอยากให้เจ้าตาย” ฮุ่ยเหว่ย กล่าวตรงๆอย่างไร้ความปราณี

ชานเทเลอร์ ตกตะลึงและพลังการต่อสู้ที่หนาทึบปรากฏขึ้นทันที เขาเป็นชายชรา แต่จริงๆแล้วเวลาตอบสนองของเขาสั้นกว่าชายหนุ่ม เขาเอื้อมมือขวาไปที่ด้ามดาบในขณะที่มือซ้ายของเขาก็ปล่อยม้วนเวทมนตร์ ฉุกเฉิน ในเวลาเดียวกัน หัวใจของ ชานเทเลอร์ ลดลงทันทีที่พบว่าสัญญาณเวทย์ของเขาถูกผนึกโดยข่ายเวทย์ในอาคาร

การเคลื่อนไหวของ ชานเทเลอร์ เสร็จสิ้นในพริบตา วงกลมแสงโบกสะบัดกระจายออกจาก ฮุ่ยเหว่ย หากพลังการต่อสู้ของ ชานเทเลอร์ สามารถอธิบายได้ว่าเป็นหิมะสีขาววงกลมแสงของ ฮุ่ยเหว่ย ก็เหมือนน้ำเดือด หากเทน้ำเดือดลงบนหิมะหนึ่งหม้อ หิมะสีขาวจะละลายทันที เมื่อวงแสงเคลื่อนผ่าน ชานเทเลอร์ พลังต่อสู้ที่หนาเตอะก็หายไปในสถานที่ที่วงแสงเคลื่อนผ่าน

หาก ชานเทเลอร์ ไม่ได้เป็นผู้บัญชาการที่มีประสบการณ์การ การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้จะทำให้เขาตกใจ ชายผู้มีอำนาจที่หยิ่งผยองได้กลายเป็นคนไร้หนทาง แม้จะคิดว่าเขาเก่ง แต่ ชานเทเลอร์ ก็ทำอะไรไม่ถูกต่อหน้า ฮุ่ยเหว่ย ชานเทเลอร์ ยังคงเฝ้ามอง ฮุ่ยเหว่ย อย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ ชานเทเลอร์

ประตูด้านข้างเปิดออกอีกครั้งและ อันเฟย์ ค่อยๆเดินเข้ามา เขาตกใจมากเมื่อเห็นว่ารูปลักษณ์ของ ชานเทเลอร์ ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด เนื่องจากประสบการณ์ของ อันเฟย์ ในฐานะนักฆ่าเขาได้เห็นปฏิกิริยาทุกประเภทที่ใกล้จะถึงแก่ความตาย บางคนโกรธ บางคนดิ้นรน บางคนขอร้อง บางคนพยายามแลกความมั่งคั่งเพื่อชีวิตของตน แน่นอนว่าบางคนยังคงสงบนิ่ง

อันเฟย์มีประสบการณ์ในการสังหารหัวหน้ามาเฟียที่เกษียณแล้ว มือของเขาอยู่บนคอของมาฟิโอโซคนนั้นแล้ว ในขณะที่มาฟิโอโซมองเขาอย่างใจเย็นโดยไม่ต่อสู้ อันเฟย์ อยากรู้อยากเห็นและถามเขาว่าทำไมเขาถึงใจเย็นขนาดนี้ ทั้งที่รู้ว่าเขากำลังจะตาย ชายชราบอกเขาว่าสักวันทุกคนจะต้องตาย เมื่ออันเฟย์มองเขาอย่างชื่นชมมาฟีโอโซก็เริ่มสู้ครั้งสุดท้าย อันเฟย์เกือบตายในเกมอันตรายของเขา ตั้งแต่นั้นมา อันเฟย์ ก็เข้าใจคำกล่าวที่ว่า“ ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมว”

อย่างไรก็ตามความอยากรู้อยากเห็นช่วยเขาได้ครั้งหนึ่ง ครั้งหนึ่งอันเฟย์รับมอบหมายให้สังหารนักธุรกิจแผ่นดินใหญ่ที่เดินทางไปทำธุรกิจที่ฮ่องกง ในช่วงแรกทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่เขาได้รับการโจมตีที่รุนแรงในตอนท้าย อันเฟย์ มีประสบการณ์และเชี่ยวชาญมากกว่านักธุรกิจและเขาก็ชนะ จู่ๆนักธุรกิจก็ถาม อันเฟย์ ว่าทำไมเขาถึงไม่ทำงานให้กับประเทศ แต่กลับไปอยู่ในความมืดแทน อันเฟย์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้กับคำถามนี้ดี เขาสนทนากับเขาเล็กน้อยและได้รู้ว่านักธุรกิจคนนี้เป็นสายลับพิเศษในกรมตำรวจ อันเฟย์ ตระหนักว่าเขาถูกนายจ้างหลอกใช้ นอกจากนี้ยังอาจเป็นกับดักโดยศัตรูของชายคนนั้น เพื่อสังหารเจ้าหน้าที่พิเศษ เขาจะไม่มีวันที่ดีเหลือ อยู่ถ้าเขาฆ่าสายลับพิเศษนั้น ไม่ว่าเขาจะมีอำนาจมากแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถต่อต้านรัฐบาลได้ เขาเป็นเพียงนักฆ่าเริ่มต้นสองปี ประสบการณ์ของเขาไม่มากนัก เขารู้ว่าเขาจะลงเอยอย่างไรหากเขาต่อสู้กับรัฐบาล

ตั้งแต่นั้นมา อันเฟย์ ก็ฉลาดขึ้น เขาจ้างผู้ให้ข้อมูลและสร้างตัวตนหลายอย่าง ทุกตัวตนมีเครือข่ายทางสังคมที่แน่นอน เมื่อเขาได้รับมอบหมายเขาจะทำการตรวจสอบเป้าหมายอย่างละเอียดแล้วตัดสินใจว่าเขาจะฆ่าบุคคลนั้นหรือไม่ ผู้ให้ข้อมูลให้ข้อมูลที่แตกต่างกับเขาบางคนก็ขัดแย้งกับข้อมูลอื่น เขาต้องหาสาเหตุของข้อมูลที่ขัดแย้งกัน เขาค่อยๆพัฒนาวิธีการทำสิ่งต่างๆของตัวเอง เขาจะยกเลิกงานในเชิงรุกหากคิดว่าเป้าหมายไม่สามารถถูกฆ่าได้หรือไม่สมควรถูกฆ่า

“ เจ้าทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดหรือ” ชานเทเลอร์ มองไปที่ อันเฟย์

อันเฟย์ เดินไปหา ชานเทเลอร์ อย่างช้าๆและไม่กล่าวอะไร

“ เทอร์ร่าต้านเวทย์? มันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ. ข้าคิดว่า เทอร์ร่าต้านเวทย์ เป็นเรื่องของตำนาน” ชานเทเลอร์ ยิ้ม “ ข้าเห็นโรเบิร์ต ข้าต้องการถามคำถามเขาเพียงคำถามเดียว”

“ข้าขอโทษ.” ในที่สุด อันเฟย์ ก็สนทนากัน ข้อมือของเขาขยับเล็กน้อยและแสงเย็น ๆ ก็ปรากฏขึ้นและผ่านลำคอของ ชานเทเลอร์

ฮุ่ยเหว่ยลืมตาขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เขาคิดว่า อันเฟย์ จะโจมตี ชานเทเลอร์ หลังจากที่ก็กล่าวกับเขาสองสามประโยค ชานเทเลอร์ ไม่ได้ขอมากเกินไป เพื่อเติมเต็มสิ่งที่ชายชราที่กำลังจะตายต้องการคือการทำความดี เขาไม่รู้ว่า อันเฟย์ ไม่ได้ตั้งใจจะสนทนากับ ชานเทเลอร์ เลย อันเฟย์ได้เอาชีวิตของ ชานเทเลอร์ อย่างรวดเร็ว

แบล็คอีเลฟเว่น รีบเข้ามาจากประตูด้านข้างและเห็นว่า ชานเทเลอร์ เสียชีวิตบนเก้าอี้ เลือดจากบาดแผลที่คอของเขาย้อมชุดเกราะหนังของ ชานเทเลอร์ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น “ อันเฟย์เจ้าฆ่าเขาเร็วเกินไป”

“ ฮัม?” อันเฟย์ หันกลับไปมอง แบล็คอีเลฟเว่น อย่างใจเย็น

“ ชานเทเลอร์ รู้ความลับมากมายของกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ เนื่องจากเจ้ามีอำนาจควบคุมเขา ทำไมเจ้าต้องฆ่าเขาเร็วขนาดนี้?” แบล็คอีเลฟเว่น ถาม

“ ดูเหมือนว่าเจ้า โรเบิร์ตจะบอกเจ้าเกี่ยวกับเทอร์ร่าต้านเวทย์” อันเฟย์ยิ้ม

แบล็คอีเลฟเว่น พยักหน้า “ ใช่ แต่น่าเสียดายที่ข้ามาที่นี่ช้าเกินไป”

“ เจ้าคิดว่า ชานเทเลอร์ จะบอกเราไหม? ถ้าเขาบอกข้อมูลเท็จ เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าข้อมูลชิ้นไหนที่เขากล่าวเป็นจริงหรือเท็จ ชานเทเลอร์ ได้เห็น เทอร์ร่าต้านเวทย์ แล้ว แต่เขาก็ยังคงสงบสติอารมณ์ได้ มันแสดงให้เห็นว่าเขามุ่งมั่นแค่ไหน เจ้าคิดว่าจะทำอย่างไรให้เขาบอกความลับได้? ทรมานเขาหรือ” อันเฟย์ส่ายหัว

“ เราจะรู้ได้อย่างไรถ้าเราไม่เคยลอง” แบล็คอีเลฟเว่น ถาม

แบล็คอีเลฟเว่น ถอนหายใจยาวแล้วหันไปมอง ฮุ่ยเหว่ย โรเบิร์ตก็มองไปที่ฮุ่ยเหว่ย ทั้งแบล็คอีเลฟเว่นและโรเบิร์ตสามารถควบคุมการแสดงออกทางสีหน้าได้ดีเพื่อซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงของพวกเขา แต่ดวงตาทั้งสองคู่นั้นเหมือนดวงดาวที่สว่างไสวในท้องฟ้ามืดอันเงียบเหงาบอก อันเฟย์ ว่าพวกเขารู้สึกตื่นเต้นมากภายใน

มันง่ายมากที่จะบอกว่า ฮุ่ยเหว่ย มีพลังระดับไหนซึ่งหมายความว่า เทอร์ร่าต้านเวทย์ จะต้องถูกปลดปล่อยออกมาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เมื่อกลุ่มทหารรับจ้างของ อันเฟย์ เรียนรู้วิธีการปลดปล่อย พวกเขาก็สามารถสร้าง เทอร์ร่าต้านเวทย์ ได้เช่นกัน พลังของ เทอร์ร่าต้านเวทย์ เป็นที่รู้จักกันดี อย่างไรก็ตามยังไม่ทราบว่า เทอร์ร่าต้านเวทย์ สามารถทำอะไรได้บ้างเพื่อควบคุมปรมาจารย์ดาบ จ้าวจอมเวทย์และคนอื่น ๆ ที่มีพลังสูง อย่างไรก็ตามผลของ เทอร์ร่าต้านเวทย์ ไม่ได้มีพลังทั้งหมด ตราบใดที่พวกเขามีธนูธรรมดาพวกเขาสามารถสังหารนักดาบหรือจอมเวทย์คนใดก็ได้เมื่อปล่อย เทอร์ร่าต้านเวทย์ มันไม่เพียงพอหรือ?

ฮุ่ยเหว่ยยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้โดยที่มือของเขาจับแขนไว้แน่น ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเมื่อ อันเฟย์ ไม่อยู่เขาพยายามสนทนากับคริสเตียนและคนอื่น ๆ เพื่อสร้างความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาสามารถบอกได้ว่ามีเพียงอันเฟย์เท่านั้นที่เป็นคนเลือดเย็นในกลุ่มทั้งหมด ในขณะที่คนอื่น ๆ ในกลุ่มเจรจากันได้ง่ายกว่า อันเฟย์ ได้ทำสิ่งต่างๆมากมายให้กับทั้งกลุ่ม เมื่อ อันเฟย์ ต้องการบังคับให้เขาบอกความลับด้วยวิธีที่หยาบคายและทรมานกลุ่มจะต่อต้านเขา เมื่อ อันเฟย์ ขอให้เขาต่อสู้กับจอมดาบอาวุโส เขาตอบตกลงโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาตั้งใจจะทำให้ อันเฟย์ ชอบเขา แต่ใครจะคิดว่า อันเฟย์ ขายความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาออกไป ฮุ่ยเหว่ย กลัวมันมาก

แบล็คอีเลฟเว่น และ โรเบิร์ต มองไปที่ ฮุ่ยเหว่ย ขึ้นและลง หากการจ้องมองมีอำนาจใด ๆ พวกเขาจะฉีกเสื้อผ้าของเขาออกจากเขา ใครไม่อยากรู้เกี่ยวกับความลับของเขา?

“ เราต้องส่งร่างของ ชานเทเลอร์ ไปที่สถานีของกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ทันที ใครจะทำ? คนของเจ้าหรือคนของข้า?” อันเฟย์ ถามอย่างใจเย็น

“ ข้าจะให้คนของข้าทำ” แบล็คอีเลฟเว่น เพียง แต่มองไปที่ อันเฟย์ และจ้องกลับไปที่ ฮุ่ยเหว่ย

“ตกลง.” อันเฟย์ ยิ้ม “ ฮุ่ยเหว่ยเจ้านั่งอยู่ที่นั่นเพื่ออะไร”

ฮุ่ยเหว่ยแทบไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ เขาค่อยๆเดินไปที่ อันเฟย์ จ้องมองเขาโดยไม่มีคำกล่าว รูปลักษณ์ของเขาซับซ้อนมาก

อันเฟย์เดินออกไปข้างนอก ดูเหมือนเขาจะไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ ฮุ่ยเหว่ยเดินตามเขาไป เขารู้สึกได้ถึงการจ้องมองที่เขา เขาต้องการออกไปจากที่นั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ อันเฟย์เจ้าตั้งใจทำ!” ฮุ่ยเหว่ยตะโกนทันทีที่พวกเขาเดินออกจากอาคาร เขาไม่สามารถระงับความโกรธหรือความน่ากลัวของเขาได้อีกต่อไป

“ ข้าเพิ่งหมดความอดทนกับเจ้า เจ้าสามารถบอกความลับเกี่ยวกับ เทอร์ร่าต้านเวทย์ หรือข้าจะให้คนอื่น เจ้าเป็นคนเลือกเอง” อันเฟย์ กล่าวอย่างใจเย็น

“เจ้าบ้าหรือเปล่า? เจ้ารู้ไหมว่า ถ้าคนอื่นรู้ความลับนี้หลายคนคงอยากจะฆ่าเรา? แม้ว่าข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวกับความลับ เจ้าคิดว่าเจ้าจะอยู่รอดได้นานแค่ไหน?” ฮุ่ยเหว่ย กล่าว

“ นั่นคงเป็นธุระของข้า” อันเฟย์ส่ายหัว “ เจ้าแค่ต้องรู้ว่าเจ้าต้องการร่วมมือกับข้าไหม เจ้าจะกลายเป็นหนึ่งในกลุ่มทหารรับจ้างของเราตั้งแต่วันนี้ เจ้าจะได้สัมผัสกับทุกสิ่งกับเรา ไม่ว่าเราจะอยู่ในช่วงเวลาที่ดีหรือเลวร้ายก็ตาม”

“ ข้าจะไม่ตายกับเจ้า” ฮุ่ยเหว่ยตะโกน

“ เจ้าสามารถไปได้ ตราบเท่าที่เจ้าทิ้งสิ่งที่ข้าต้องการไว้ข้างหลัง” อันเฟย์ กล่าว

ฮุ่ยเหว่ยคิดชั่วขณะโดยไม่กล่าวอะไรสักคำ เขายิ้มอย่างขมขื่น “ อันเฟย์ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนฉลาดมาก ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะทำอะไรโง่ ๆ ขนาดนี้ ไป? ข้าจะไปไหน? ไม่ว่าเจ้าจะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ ข้าก็จะเป็นเป้าหมายของพวกเขา “

“ ถ้าอย่างนั้นเจ้าต้องเชื่อใจข้า เจ้าคิดว่าข้าจะทำอะไรโง่ ๆ จริงๆหรือ?” อันเฟย์ กล่าว