Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 107

AC 107: การแบ่งชั้นที่เชื่อมต่อกัน

ในช่วงเวลาสั้น ๆ พ่อบ้านก็เดินออกมาพร้อมกับลูกแก้วในมือของเขาและส่งผ่านไปยัง ฮอนบีนี่ อย่างเบามือ นางรับลูกแก้วและสวดมนต์อย่างเงียบ ๆ สักพัก ภาพปรากฏในลูกแก้วทีละภาพ เมื่อนักบวชผู้น่ารักปรากฏตัวในลูกแก้ว ฮอนบินี่ตกใจเป็นวินาทีและหันกลับมามองเดวิสันอย่างเย็นชา

เดวิสันหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เดวิสันคิดกับตัวเองว่า“ ออร์เวลล์ก่อกวนนักบวชคนนั้นจริง ๆ หรือไม่และเมื่อเขาพบว่านางมาจากกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู เขาจึงสังหารกลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดเพื่อปกปิดมัน?”

“ เดวิสันเจ้าออกไปได้แล้ว” ฮอนบินี่มองอย่างรังเกียจ เห็นได้ชัดว่านางคาดเดาในสิ่งเดียวกัน

“ ท่านหญิง ท่านขอให้ข้าออกไปแบบนี้หรือ” จิตใจที่ชั่วร้ายของเดวิสันกระตุ้นให้เขายื่นมือไปที่ด้ามดาบ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาก็ไม่สามารถย้อนกลับไปแบบนี้ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องแก้แค้นให้น้องชายของเขา แต่เขาก็ต้องรักษาความภาคภูมิใจของเขาเอาไว้

“แล้ว? เจ้าต้องการที่จะมาดื่มชาบ้างไหม? สถานที่ของข้าเล็กเกินไปที่จะมีแขกจำนวนมาก” ฮอนบีนี่ ค่อยๆถอยห่างออกไปหนึ่งก้าว นางสังเกตเห็นเจตนาชั่วร้ายของเดวิสัน เทพธิดามีพลังมากในสนามรบ แต่พวกเขาต้องยืนอยู่ด้านหลังของกองทัพ หากจอมดาบอาวุโส และเทพธิดาต่อสู้แบบตัวต่อตัว เทพธิดาอาจถูกสังหารในไม่กี่วินาที

“ สบายดี” เดวิสันกรีดร้องด้วยความโกรธ เขาตัดสินใจฆ่านางโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา

เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวดังมา แต่ไกล“ เดวิสัน!”

คนที่มีพลังต่อสู้สีขาวขี่ม้าเข้าหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว บุคคลนั้นพุ่งเข้ามาหาพวกเขาในพริบตา ด้วยเสียงที่ดังขึ้นสิ่งสกปรกก็ลอยขึ้นไปในอากาศเมื่อคน ๆ นั้นลงจากหลังม้า เขาเป็นบุคคลสำคัญอันดับสองในกลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ ชานเทเลอร์

“ เดวิสันเจ้ากำลังทำอะไรอยู่” ชานเทเลอร์ ตะโกน

“ พี่ชาย คนหนึ่งในกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ได้สังหาร ออร์เวลล์ ของข้า” เดวิสันอธิบาย

“ กลับไปเดี๋ยวนี้!” ชานเทเลอร์ ขัดจังหวะการสนทนาของเขา

“ พี่ชาย” เดวิสันร้องเรียก

“ ข้าบอกว่า ‘กลับไป’ นี่คือคำสั่ง” หนวดของ ชานเทเลอร์ สั่นอย่างรุนแรงซึ่งแสดงให้เห็นว่าความโกรธของเขาใกล้จะถึงขีด จำกัด แล้ว เขาอายุมากกว่าเดวิสันเพียงหนึ่งปี แต่เขาดูแก่กว่าเดวิสันเจ็ดหรือแปดปี คนที่มีความสามารถมักจะทำงานมากขึ้น คนฉลาดมักจะคิดมาก

ผู้บัญชาการอันโตนิโอเพียง แต่ให้แนวทางในประเด็นใหญ่ ๆ ชานเทเลอร์ รับผิดชอบปัญหาอื่น ๆ ทั้งหมด ชานเทเลอร์ ทำงานอย่างขยันขันแข็งมานานกว่ายี่สิบปี ด้วยการทำงานหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาดูแก่ลงตามอายุของเขา

ชานเทเลอร์ กำลังทำงานบางอย่างในสถานีเมื่อทหารรับจ้างเข้ามาและรายงานให้เขาทราบว่า เดวิสัน ได้พาเพื่อนของเขาไปที่สถานีกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ออร์เวลล์พี่ชายของเขาถูกฆ่าตายและพยานอ้างว่าฆาตกรมาจากกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ชานเทเลอร์ รู้สึกประหลาดใจกับมันและรีบตรงไปที่กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ทันที เสือแห่งทาวู เพิ่งแต่งงานทางการเมืองกับ จักรวรรดิซานซา พวกเขายังคงอยู่ในขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนซึ่งทุกอย่างสามารถกระตุ้นความขัดแย้งและทำให้มันกลายเป็นหายนะ

มีเสียงดังจากถนน ชานเทเลอร์ เป็นนักคิดที่ลึกซึ้งและระมัดระวังตัวมาก ความตั้งใจของเขาคือหยุดความขัดแย้ง แต่เขายังส่งกองกำลังหลักในกลุ่มทหารรับจ้างของเขาไปยังกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ในกรณีที่เขาไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้เมื่อไปถึงที่นั่น เขาไม่สามารถเฝ้าดูกลุ่มทหารรับจ้างของเขาได้รับบาดเจ็บ เขาจะยอมมันเมื่อจำเป็น แต่เขาไม่กลัวที่จะต่อสู้กับใครถ้ามันจำเป็น

เดวิสัน เฝ้าดู ชานเทเลอร์ อย่างเงียบ ๆ ขณะที่ ชานเทเลอร์ มองไปที่ เดวิสัน พวกเขามองหน้ากันสักพักเดวิสันก็วางดาบยาวของเขากลับเข้าไปในฝักหันหลังกลับและเดินจากไป พวกเขาเป็นพี่น้องที่มีประสบการณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ด้วยกันมาหลายปี เดวิสันจึงรู้อารมณ์ของชานเทเลอร์ เขาคุ้นเคยกับการฟัง ชานเทเลอร์ ดังนั้นเขาจึงประนีประนอมในช่วงสุดท้าย

ชานเทเลอร์ ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เขาหันไปหา ฮอนบีนี่“ ข้าขอโทษสำหรับความไม่สะดวกที่เกิดขึ้นกับท่าน ท่านหญิง”

ฮอนบินี่อ้าปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยคำใด ๆ นางมองไปที่ถนนไกลออกไปในขณะที่กลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ ล้อมรอบนาง พวกเขาปิดกั้นถนนทั้งสาย

“ ชานเทเลอร์ เจ้ากำลังทำอะไร” ฮอนบีนี่ กล่าวอย่างใจเย็น

“ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด” ชานเทเลอร์ ถอนหายใจเล็กน้อยยกมือขึ้น

ทหารรับจ้างรุ่งโรจน์เห็นสัญญาณของเขาและค่อยๆเดินกลับไป ทหารรับจ้างที่อยู่ข้างหน้าก้าวถอยหลังในขณะที่คนที่อยู่ด้านหลังพยายามที่จะก้าวไปข้างหน้า มันยุ่งเหยิงและพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหนจนกว่าผู้บังคับหมวดจะเป่านกหวีด

“ ท่านหญิงถ้าไม่มีอะไรข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้” ชานเทเลอร์ กล่าวอย่างเงียบ ๆ

“ดูแลตนเองด้วย.” ฮอนบีนี่ ยังคงดูสงบมาก

ชานเทเลอร์ พยักหน้าให้นางอย่างช่วยไม่ได้และเดินจากไป เขารู้ว่าสิ่งที่เดวิสันทำไปแล้วสร้างความแตกแยกครั้งใหญ่ ความแตกแยกนี้จะไม่ลดน้อยลงในเร็ว ๆ นี้ มันคงไม่สำคัญว่าเขาจะกล่าวอะไรต่อไป

“เข้าใจผิด?” ฮอนบีนี่ เฝ้ามองกลับของ ชานเทเลอร์ ด้วยความเศร้าในดวงตาของนาง

* * * *

“ ซูซานนา เจ้าสามารถล้มใครก็ได้โดยไม่ต้องใช้พลังต่อสู้หรือไม่? ซูซานนา เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่” อันเฟย์ ถามอย่างเงียบ ๆ

“ฮะ? อะไร?” ซูซานนา ทำเหมือนว่านางเพิ่งตื่นขึ้นมาโดยใครบางคน

“ เจ้า…” อันเฟย์ส่ายหัว “เจ้าคิดอะไรอยู่?”

“ ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคนที่น่าเกรงขาม” ซูซานนา กล่าว

“ข้า? ข้าน่าเกรงขาม? เจ้าหมายถึงอะไร” อันเฟย์ รู้สึกสับสน

“ อันเฟย์ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่า ชานเทเลอร์ จะส่งกำลังหลักไปที่นั่น” ซูซานนา จ้องไปที่ อันเฟย์

“ โง่ มันเดาง่ายมาก” อันเฟย์ เพิ่งรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้ ซูซานนา

“ แต่ทำไมข้าเดาไม่ออก” ซูซานนา ถาม

“ นั่นคือเหตุผลที่ข้าบอกว่าเจ้าโง่มาก” อันเฟย์ กล่าว

“ เจ้า…” ซูซานนาโกรธมากจนหันหน้าหนี นางไม่ต้องการมองไปที่ อันเฟย์

“เอาล่ะ เอาล่ะ.เจ้าเป็นบ้าอะไร ข้ากำลังระบุความจริง” อันเฟย์ ทำให้แย่ลงด้วยการกล่าวเช่นนั้น เขาพบว่าเขาสนใจอย่างประหลาดเมื่อเห็น ซูซานนา โกรธ

ซูซานนาเม้มริมฝีปากแน่น นางไม่ได้สนทนาและไม่ข้องแวะกับเขา ในความเป็นจริงนางไม่ได้มีอะไรจะหักล้าง

“ เอาจริงนะ ซูซานนาเจ้าสามารถล้มคนโดยไม่ต้องใช้พลังต่อสู้ได้ไหม” อันเฟย์ ชี้ไปที่ใดที่หนึ่งต่อหน้าเขาอย่างลับๆด้วยมือของเขา

“ ข้าทำไม่ได้” ซูซานนา กล่าว

“ อันที่จริงมันควรจะทำได้ง่าย กุญแจสำคัญคือพื้นที่ที่เจ้าโจมตี” อันเฟย์ มองใบหน้าของเขาอย่างจริงจัง เขาตัดสินใจที่จะแสดงพื้นฐานบางอย่างเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ของ ซูซานนา

“ทำอย่างไร?” ซูซานนา ถาม

“ เจ้าสามารถชักดาบออกมาช้าๆโดยเล็งไปที่บริเวณนี้” อันเฟย์หันศีรษะชี้ไปที่หลอดเลือดแดงที่คอเพื่อให้ซูซานนามองเห็นได้ชัดเจน “ เจ้าเห็นไหมพื้นที่ที่ข้าชี้ไป ตราบใดที่เจ้าพุ่งขึ้นเจ้าสามารถตัดหลอดเลือดแดงของฝ่ายตรงข้ามได้ คู่ต่อสู้ของเจ้าจะไม่มีโอกาสส่งเสียงใด ๆ ”

ซูซานนา เงียบ แต่นางก็เริ่มเคลื่อนไหว

อันเฟย์ ชี้ไปที่หลอดเลือดแดงของตัวเองที่คอมากกว่าสิบครั้งโดยไม่ฟังคำตอบใด ๆ จาก ซูซานนา เขาหันไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น ทันใดนั้นเขาก็เห็นปลายดาบของ ซูซานนา สั่นไปทั่วบริเวณหลอดเลือดแดงที่คอของเขา อันเฟย์ตกใจและกระโดดถอยหลัง “หา. เจ้ากำลังทำอะไร? เจ้าสามารถฆ่าข้าได้”

ซูซานนา พยายามที่จะไม่หัวเราะ นางบิดข้อมือเล็กน้อยและซ่อนดาบไว้ที่หลังแขนของเขา

“กล่าวอะไรสักอย่าง. คิดว่าทำได้ไหม. ถ้าไม่เช่นนั้นเราจะต้องต่อสู้ด้วยกำลังรบเท่านั้น คนเหล่านี้น่าจะหยุดเราไม่ได้ ที่สำคัญคือความเร็ว มันจะสายเกินไปถ้าเรารอให้ ชานเทเลอร์ กลับไป” อันเฟย์ กล่าวอย่างเงียบ ๆ

“ ข้าควรจะทำได้” ซูซานนา พยักหน้า

“ ตกลงดูข้าแล้วเราจะโจมตีพวกเขาด้วยกัน” อันเฟย์ขยับไปอีกด้านอย่างเงียบ ๆ

สถานีกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งโรจน์เงียบลง สนามหน้า อันเฟย์ และ ซูซานนา เป็นพื้นที่สำคัญ โดยปกติจอมดาบขั้นต้นยี่สิบสี่คนในกลุ่มที่แตกต่างกันแปดคนจะคอยเฝ้าดู ชานเทเลอร์ ส่งกลุ่มที่ดีที่สุดของเขาออกไปในวันนี้เพื่อจัดการกับความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้น ดังนั้นทหารที่เฝ้าอยู่ในสนามตอนนี้จึงเป็นเพียงทหารประจำการ นักดาบระดับกลางสามคน มีระดับสูงสุดในบรรดาทหารคนอื่น ๆ

ทหารรับจ้างส่วนใหญ่รุมกันเข้าไปในห้องและสนทนากัน มีทหารรับจ้างยืนพิงกำแพงอยู่ที่มุมกำแพงขณะที่ทหารรับจ้างอีกสองคนนั่งยองๆอยู่บนพื้นหญ้าข้างรั้ว พวกเขามีเพียงหัวข้อเดียว: ออร์เวลล์ ถูกฆ่าตาย นี่เป็นข่าวที่น่าตื่นเต้น พวกเขารู้ว่า ไซดี้ มีอารมณ์ร้อนและจะไม่ปล่อยให้ฆาตกรไป หากเขามีความขัดแย้งกับกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ในเวลาอื่นพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลมากนัก อย่างไรก็ตามมันเป็นช่วงเวลาที่อ่อนไหวในตอนนี้ กองคาราวานของเจ้าหญิงเพิ่งมาถึง ทหารหลายพันนายไม่เป็นอะไร หากกองเกวียนและกลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ต่อสู้ร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้าง พวกเขาก็ทำได้เพียงวิ่งหนี

ทหารรับจ้างที่ยืนพิงกำแพงตรงมุมหาว ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นเงาของคนบนรั้วที่หันหน้าออกจากมุมตาของเขา ก่อนที่เขาจะตอบสนองต่อสิ่งที่เขาเห็นบุคคลนั้นได้โยนตัวไปที่ทหารรับจ้างแล้วในขณะที่ทหารรับจ้างอีกสองคนยังคงสนทนากันอยู่ไม่ไกลจากเขา ทหารรับจ้างคนนั้นตกใจ เขารู้สึกเจ็บที่คอและเห็นหมอกเลือดอยู่ตรงหน้าก่อนที่เขาจะเตือนคนอื่น ๆ

อันเฟย์ดึงมีดออกมาช้าๆและฟังสภาพแวดล้อมของเขา เขามองไปที่ข่ายเวทย์ที่อยู่ข้างหน้าเขา 90 ฟุต กลุ่มทหารรับจ้าง รุ่งโรจน์ เป็นหนึ่งในสี่กลุ่มทหารรับจ้างระดับสูง แต่มีความแตกต่างอย่างมากในด้านพลังและการเงินเมื่อเทียบกับกลุ่มทหารรับจ้างอื่น ๆ อีกสามกลุ่ม ข่ายเวทย์นี้เป็นเพียงขนาดกลางและจะไม่เริ่มต้นเว้นแต่ว่าจำเป็น

เมื่อเห็นทหารรับจ้างสนทนากันว่าออร์เวลล์ถูกฆ่าตายในห้องและไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งใดนอกห้องของพวกเขา อันเฟย์ค่อมอยู่บนพื้นหญ้าและรีบไปหาซูซานนา

ซูซานนา ย้ายไปด้านข้างเพื่อให้พื้นที่ให้ อันเฟย์ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในความมืดด้วยกัน อันเฟย์หยิบธนูออกมาจากแหวนมิติของเขาและเล็งไปที่คริสตัลเหนือข่ายเวทย์ ซูซานนา เอียงศีรษะและมองไปที่ อันเฟย์ นางมีความจำที่ดีและจำได้ว่าครั้งแรกที่ อันเฟย์ สามารถน้าวคันธนูได้เพียงเจ็ดส่วนหรือแปดส่วนของการยืดเต็ม เขาสามารถยืดคันธนูไปจนสุดได้อย่างง่ายดายในตอนนี้ ซูซานนา ไม่ได้โง่ นางรู้ว่านี่หมายถึงอะไร