Assassin’s Chronicle - ตอนที่ 102

AC 102: เวลา

เมื่อขบวนคาราวานของเจ้าหญิง จักรวรรดิซานซา หยุด อันเฟย์ และ ซูซานนา ก็หันกลับไปแล้ว พวกเขาสังเกตที่ตั้งค่ายอย่างระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่ามีผู้ชายที่ฉลาดในการบริการของนางเพราะที่ตั้งค่ายถูกจัดวางอย่างเป็นระบบ ค่ายถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วน หน่วยลาดตระเวนและทหารรับจ้างประจำค่าย มีนักเวทย์ลอยอยู่เหนือค่ายเช่นกัน กองไฟถูกจุดขึ้นทั่วทั้งค่าย การป้องกันเหล่านี้ทำให้ค่ายกลายเป็นป้อมปราการ

อันเฟย์ เฝ้าดูประมาณสองชั่วโมงก่อนที่จะตัดสินใจกลับไปที่ เมืองแบล็กวอเตอร์ คนเดียวที่สามารถทำให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้คือพระเจ้า อันเฟย์ เป็นนักฆ่าและความสามารถของเขามี จำกัด เขาไม่ใช่คนที่กล้าเสี่ยงและพิธีต้อนรับเจ้าหญิงของเขาต้องหยุดลงในตอนนี้

เป็นเวลาพลบค่ำของวันรุ่งขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปที่เมืองแบล็กวอเตอร์ ความสามารถของ วอนเมอร์ก นั้นน่าประทับใจ เขารวบรวมทุกอย่างที่ อันเฟย์ ต้องการภายในสองวัน แม้ว่าความสามารถของชายชุดดำจะแข็งแกร่งกว่า วอนเมอร์ก มาก แต่ อันเฟย์ ไม่ต้องการให้เขารู้แผนทั้งหมดของเขา มันเป็นนิสัยของเขาตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นนักฆ่าและมันเป็นประโยชน์ต่อเขา มันง่ายกว่าสำหรับเขาถ้าไม่มีใครรู้ว่าเขาต้องการอะไรซึ่งจะทำให้คนอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับแผนการของเขาได้ยากขึ้น

กลุ่มทหารรับจ้างทั้งสี่ล้วนมีชื่อเสียงที่ดีพอสมควร ไม่มีผู้นำคนใดเคยมีประวัติการใช้อำนาจในทางที่ผิดหรือหลอกลวงพันธมิตรใด ๆ ของเขา แน่นอนแม้ว่าผู้นำจะทำสิ่งนั้น แต่ก็จะถูกปกปิดไว้ หลังจากนั้นเขาจะพยายามล้างชื่อของเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

อย่างไรก็ตามทุกคนมีครอบครัวและเพื่อนฝูง ผู้นำทหารรับจ้างสามารถรักษาชื่อของตนเองให้สะอาด แต่ไม่สามารถ จำกัด เพื่อนและครอบครัวได้ เฒ่าฟิลลิป ไม่เคยกดขี่ประชาชนหรือใช้อำนาจในทางที่ผิด แต่ ซีด้า หลานชายของเขาเสียชื่อเสียงอย่างน่าอับอาย เฒ่าฟิลลิป เคยทำผิด แต่ก็ซ่อนไว้ได้ดี ในทางกลับกัน ซีด้า สวมการกระทำผิดของเขาเหมือนป้าย คนที่เคยทำผิดร้ายแรงอาจถูกมองขึ้นไป แต่คนที่ก่ออาชญากรรมเล็กน้อยมักถูกมองอย่างดูถูก

ชายที่อยู่ในรายชื่อของ อันเฟย์ คือ เดวิสัน ซึ่งอยู่ในอันดับที่สามในกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ ตามรายงานเขามีอารมณ์ชั่ววูบและนั่นทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายได้ง่าย อันโตนิโอชายที่ได้อันดับหนึ่งของกลุ่มไม่ได้อยู่ในเมืองแบล็กวอเตอร์ มันเป็นสิ่งที่สามารถใช้เพื่อประโยชน์ของ อันเฟย์ ได้เช่นกัน

เดวิดสันมีพี่ชายชื่อออร์เวลล์ เดวิดสันและพี่ชายของเขากำพร้าตั้งแต่อายุยังน้อยปล่อยให้พี่น้องอยู่ตามลำพังในโลก ด้วยวิธีอื่นในการหารายได้เดวิดสันจึงหันมาใช้วิธีการขโมย เขาถูกจับได้ครั้งหนึ่งและถูกทุบตี ออร์เวลล์ดูแลเขาให้กลับมามีสุขภาพแข็งแรงด้วยตัวเอง อาจารย์ของเดวิดสันพบพวกเขาและรู้สึกเห็นใจ เขาพาเดวิดสันไปด้วยและกลับมาหาพี่ชายของเขาในภายหลัง อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่พบ ออร์เวลล์ หลังจากนั้นไม่กี่ปีเดวิดสันก็กลับไปหาออร์เวลล์ จากนั้นทั้งสองก็ใช้เส้นทางที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เดวิดสันเป็นจอมดาบขั้นต้นอยู่แล้วและออร์เวลล์ก็กลายเป็นอันธพาล หลังจากเดวิดสันเป็นเพื่อนกับอันโตนิโอและเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งโรจน์เขาก็ได้พาออร์เวลล์ไปที่เมืองแบล็กวอเตอร์เช่นกัน

อย่างไรก็ตามนิสัยเก่า ๆ ตายยาก ออร์เวลเคยชินกับการทำสิ่งต่างๆในแบบของเขาและยังคงเป็นอันธพาลทั่วไปในเมืองแบล็กวอเตอร์ น้องชายของเขาเป็นเพื่อนกับอันโตนิโอและทุกคนพยายามที่จะย้ายออกจากทางของเขา ออร์เวลล์รู้ขีด จำกัด ของเขาเช่นกัน เขาจะไม่ยุ่งกับคนที่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถคบได้ เพราะเขารู้ว่าใครจะยุ่งกับใครและเขาต้องออกไปไหนคนเดียวเขาจึงอยู่ได้อย่างสบายใจ

วอนเมอร์ก ค้นพบสิ่งเหล่านี้ผ่านทางเพื่อนของ เดวิสัน และรู้สึกว่ามันน่าจะถูกต้อง

อันเฟย์ วนรอบชื่อของ ออร์เวลล์ และบอกให้ วอนเมอร์ก คอยติดตาม ออร์เวลล์ จากนั้นเขาก็ปิดประตูและเริ่มนั่งสมาธิ หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน เมืองแบล็กวอเตอร์ จะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายเมื่อเขาทำสำเร็จ เขาต้องปรับปรุงทักษะของเขาก่อนถึงตอนนั้น

สองวันผ่านไปในพริบตา อันเฟย์ เปิดหน้าต่างพร้อมกับเสียงโห่ร้องของเมือง เขามองออกไปและเห็นรถม้าและรถลากยาวเป็นแถวเต็มถนน เขารู้ว่าเจ้าหญิงอยู่ในเมือง

ผู้คนในเมืองต่างพากันถือดอกไม้ไปตามท้องถนน พวกเขาส่งเสียงตะโกนอย่างกึกก้อง เสือแห่งทาวู เป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ทรงพลัง แต่การได้รับการแสดงที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ก็น่าประทับใจ อันเฟย์เฝ้ามองอยู่นานขึ้นก่อนจะปิดหน้าต่างและออกจากห้องไป

โถงทางเดินว่างเปล่า คลาร์กได้ไล่ลูกค้าคนอื่น ๆ ออกไปหมดแล้วและลูกค้ารายใหม่ในชั้นหนึ่งและชั้นสองต่างก็ทำงานร่วมกับอันเฟย์ มั่นใจได้ในความปลอดภัยและไม่จำเป็นต้องออกลาดตระเวนยามค่ำคืนอีกต่อไป

เขาเคาะประตูของ ซูซานนา จากนั้นก็โผล่หัวเข้าไปข้างในและพบว่ามันว่างเปล่า บลาวี ผลักประตูของ คริสเตียน เปิดและเรียก อันเฟย์ เข้ามา

“ พวกเราทั้งหมดอยู่ที่นี่” เขากล่าว

คริสเตียนขมวดคิ้วเมื่ออันเฟย์เดินเข้าไปข้างใน “ อันเฟย์เจ้าบอกเราได้ในครั้งต่อไปที่เจ้าจะนั่งสมาธิได้หรือไม่? เราไม่ต้องการรบกวนเจ้า แต่เราต้องการให้เจ้ามาที่นี่เพื่อทำแผน “

“ ขอโทษด้วย” อันเฟย์ขอโทษ “ทำไม? บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นได้อย่างไร?” เขารู้ว่าปัญหาคืออะไร เขามั่นใจในตัวเองเท่านั้นและเป็นคนเดียวที่ต้องรู้รายละเอียดที่แน่นอนของแผน แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำของกลุ่มและอาจสร้างความแตกแยกในความสัมพันธ์ของเขากับสมาชิกในกลุ่มหากเขาเก็บสิ่งต่างๆจากพวกเขา

“ เจ้าไม่ได้บอกให้ วอนเมอร์ก คอยจับตาดู ออร์เวลล์ หรือ? เราอยู่ที่นั่นด้วยเมื่อวานนี้ เขาซื้อสาวน้อยเอลฟ์ที่ตลาดเมื่อวานนี้ นางดูเหมือนอายุแค่สิบเอ็ดหรือสิบสอง”

“ เอลฟ์มีอายุยืนยาวกว่าเรา” ซูบินกล่าว “ นางน่าจะอายุห้าสิบแล้ว”

“ ข้ากำลังกล่าวในแบบที่นางเป็น” คริสเตียนกล่าว

“ ซูบินอย่าขัดจังหวะเขา” อันเฟย์กล่าว

“ เราเห็นออร์เวลล์พาเด็กผู้หญิงไปที่บ้านของเขาแล้วเราก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง ซูซานนา และ ซานเต้ ต้องการเข้าไป แต่ข้าไม่ยอมให้พวกเขา” คริสเตียนยิ้มอย่างขมขื่น “ วอนเมอร์กเห็นรถลากสองสามคันจากกลุ่มทหารรับจ้างรุ่งโรจน์ ออกมาจากบ้านของเขาในวันรุ่งขึ้นและพวกเขาก็ฝังอะไรบางอย่างไว้นอกเมือง มันคือเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ”

“แค่นั้น?”

“ พวกเขาตำหนิข้าที่นางตาย พวกเขาบอกข้าว่าเจ้าต้องการฆ่าออร์เวลล์และการฆ่าเขาก็จะไม่เปลี่ยนแผนมากนัก ข้าคิดว่าข้าไม่ได้ทำอะไรผิด เราอยากได้ยินสิ่งนี้จากเจ้า “

“ มีอะไรอีกไหม”

“ ซูซานนากล่าวถึงเจ้าหญิง อันเฟย์ ข้าไม่คิดว่าการลอบสังหารนางเป็นความคิดที่ดี นางมีจอมดาบอาวุโสสี่คนรวมทั้งคนที่รับใช้กลุ่มทหารรับจ้าง เสือแห่งทาวู ไม่มีทางที่เราจะจัดการทั้งหมดได้ด้วยตัวเอง” คริสเตียนถอนหายใจและส่ายหัว “ สถานการณ์ที่ดีที่สุดพวกเราบางคนยังคงต้องตาย คลาร์กกล่าวว่าการแต่งงานเป็นเรื่องการเมืองและแม้ว่าเราจะฆ่าเจ้าหญิงองค์หนึ่งพวกเขาก็สามารถส่งอีกคนได้เสมอ”

“ไม่มีอะไรอีกแล้ว?”

“แค่นั้นแหละ.”

“สิ่งแรก. ข้าคิดว่าเจ้ากล่าวถูกคริสเตียน ข้าไม่ได้บอกพวกเจ้าว่าทำไมเราถึงต้องการฆ่า ออร์เวลล์ หรือผลกระทบของมันและนั่นเป็นความผิดของข้า แต่ถ้าเจ้าฆ่าเขาจริงๆนั่นจะทำให้แผนของข้าพัง”

“ อันเฟย์เจ้าไม่ได้บอกให้ข้าฆ่าเขาหรือ” วอนเมอร์ก ถาม

“ ข้าบอกว่าจะฆ่าเขาเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม” อันเฟย์อธิบาย “ คริสเตียนทำในสิ่งที่ถูกต้อง ตอนนี้สิ่งต่อไป พวกเจ้าเริ่มดี อย่างน้อยเจ้าก็รู้วิธีวิเคราะห์ศัตรูของเจ้า”

“ เจ้าต้องการยกเลิกแผนด้วยหรือไม่”

“ ไม่ ข้าคิดว่าเรามีโอกาสสูงที่จะประสบความสำเร็จ แผนของข้าคือสิ่งนี้” อันเฟย์ กล่าว จากนั้นเขาก็อธิบายแผนของเขาให้กลุ่มฟังอย่างครบถ้วน “ เราคิดอย่างไร” เขาถามพลางมองไปรอบ ๆ ห้อง

ทุกคนมองหน้ากัน บรรดาผู้ที่ยังคงไร้เดียงสาค่อนข้างตกใจกับแผนการของ อันเฟย์ ที่ไร้หัวใจ ถ้าพวกเขาทำตามแผนจริงๆมันจะต้องนองเลือดแน่ ๆ จะมีคนตายมากมายที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนฆ่าพวกเขา