Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 193

Chapter 193 ไม่อาจโค่นล้ม และไม่อาจแตะต้อง

จาวเหยายกกําปั้นขึ้นมามองอย่างชื่นชม

เขาส่งพลังงานจากทั้งร่างไปที่หมัดเมื่อกี้ และมันไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้มือหรือนิ้วของเขาเลยอีกด้วย เกราะป้องกันปกป้องเขาเอาไว้

เขาหัวเราะออกมา “ให้ตายสิ ฉันกลายเป็นคนที่ไม่สามารถโค่นได้ แม้แต่จะสัมผัสฉันก็ยังไม่ได้ จากนี้ไปฉันจะทําอะไรก็ได้ตามที่ฉันต้องการแล้ว”

แต่เกราะป้องกันนั้นไม่ได้คงอยู่ตลอดไป มันสะท้อนพลังได้จํากัดเช่นกัน แต่ตราบใดที่ยังไม่ถึงขีดจํากัดนั้น เขาก็จะยังปลอดภัย

ความสามารถในการป้องกันบวกกับการต่อสู้ทางกายภาพทําให้จาวเหยาแข็งแกร่งอย่างมาก แม้แต่ผมสักเส้นก็ยังอยู่ดี ในขณะที่คู่ต่อสู้ต้องรับการโจมตีจากเขาไปหลายครั้ง

หยดน้ํารวมตัวกลับไปเป็นร่างมังกรอีกครั้ง มันหมุนวนกลางอากาศ คราวนี้มันไม่แม้แต่ส่งเสียงขู่หรือคํารามใส่จาวเหยา มันกลับมองเขานิ่ง

“เจ้าเด็กน้อย พลังของแกคืออะไร”

“เจ้าหนอน” จาวเหยาตอบนิ่งๆ โดยใช้โทนเสียงเดียวกับอีกฝ่าย “ร่างกายของฉันไม่อาจถูกทําลาย แม้แต่ระดับขีปนาวุธก็ทําอะไรฉันไม่ได้”

มังกรน้ําเริ่มโจมตีอีกครั้ง

แต่คราวนี้ไม่ได้พุ่งตรงใส่จาวเหยา มันหมุนวนรอบตัวเองอย่างเร็วและแรงก่อให้เกิดแรงดันมหาศาล

คลื่นน้ํารุนแรงพุ่งผ่านอากาศราวกับลูกธนูยักษ์ เขาพุ่งลงพื้นจนถนนรอบๆ แตกร้าว และพุ่งตัวไปทางจาวเหยา

การโขมดีนี้แม้แต่รถบรรทุกก็ต้านไม่อยู่ เนสซี่มั่นใจว่าจาวเหยาไม่มีทางรับมือได้เป็นแน่

แต่จาวเหยายังคงยืนอยู่ที่เดิม

เขาปล่อยหมัดออกไปทําให้คลื่นน้ํากระจายตัวอีกครั้ง

“เป็นไปได้ยังไง เจ้านี่ไม่มีจุดอ่อนเลยอย่างนั้นเหรอ เป็นรถถังหรือไง” เนสซี่ตกใจอย่างมาก

จาวเหยามีระลอกคลื่นห่อหุ้มปลายนิ้วที่ทําให้ทําลายการโจมตีของคลื่นน้ําได้

“เจ้าเด็กนี่เป็นใครกันแน่ ทั้งเทเลพอร์ตได้หายตัวได้ สร้างภาพลวงตาได้ แล้วก็เมื่อกี้อีก กลายเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวไปซะแล้ว” เขามองอีกฝ่าย

จาวเหยาส่งยิ้มให้มังกรน้ํา

“นายนี้ไม่ไหวเลยนะ จบรอบของนายแล้ว ที่นี้ก็ถึงรอบของฉัน!” จาวเหยาพูด หมอบตัวลง “คลื่นฝ่ามือเหล็ก!”

หลังจากสิ้นเสียง จาวเหยาพุ่งตัวใส่มังกรน้ําจนเกิดเสียงตูม แรงกระแทกจนพื้นใต้เท้าของเขาเป็นหลุมใหญ่ทีเดียว

จาวเหยายกกําปั้นขวาขึ้นเหวี่ยงออกไปสุดกําลัง อากาศราวกับโดนผ่าขณะที่เขาฟาดคลื่นพลังไปที่มังกรน้ํา

การโจมตีทําให้ร่างมังกรน้ําแตกกระจายอีกครั้ง

แม้ภาพจะดูระทึกขวัญ แต่ร่างกายที่แท้จริงของเนสซี่นั้นยังไม่เป็นอะไร ร่างมังกรน้ํานั้นเป็นวิธีที่เขาสร้างขึ้นมาจากน้ําจํานวนมากเท่านั้น

เมื่อโดนจาวเหยาโจมตี มันก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นกําแพงน้ํามหึมา

“ถึงฉันจะสัมผัสนายไม่ได้ แต่ฉันทําให้นายจมน้ําได้”

เสียงคลื่นคํารามดังออกมาขณะที่คลื่นน้ําโถมเข้าหาจาวเหยาจนเขาโดนกลืนไปทั้งตัว

“จมไปแล้วเรอะ? นี้” เขายิ้มเยาะ “รอดูพลังสายฟ้าฟาดของฉันซะก่อนสิ!”

เขาชูกําปั้นขึ้นสองข้างและทุบไปยังบาเรียตรงหน้า การปะทะทําให้เกิดแรงระเบิดจนคลื่นน้ํากระจายกลายเป็นน้ําพุ

จาวเหยาก้าวขาเดินอย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ เนสซี่คว้าจรวดน้ําใกล้ตัว แต่มันกลับหายไปทันทีที่เข้าใกล้เขา

“กําปั้นเหล็ก!” จาวเหยาตะโกน

เขาทุบกลุ่มก้อนน้ําที่กําลังจะแปรสภาพเป็นร่างใหม่

“เลิกตะโกนชื่อท่าโง่ๆ ก่อนใช้พลังสักที ไอ้บ้า!” เขาตะโกน

“แล้วนายรู้อะไรเกี่ยวกับพลังฉันบ้างล่ะ?” จาวเหยาตะโกนตอบ “ฉันจะทําอะไรก็ได้อยู่แล้ว พอจะใช้พลังแล้วชื่อพวกนั้นมันก็ออกมาเองน่ะ ออกจะเป็นธรรมชาติขนาดนี้”

“รอดูหมัดฟีนิกซ์สลายมิติของฉันซะก่อนเถอะ!” เขาหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

“อะไรของแก”

“ไม่เกี่ยวกับนาย เจ้าคนอ่อนแอ! ฉันเป็นผู้ชนะ ฉันจะทําอะไรก็ย่อมได้”

เสียงระเบิดดังก้อง ร่างมังกรกระจายเป็นหยดน้ําอีกครั้ง

อาเว่ยยังคงอ้าปากค้างพลางลอบมองสถานการณ์ตรงหน้า เขาเคยสู้กับเนสซี่มาก่อน แม้ว่าหากเขาตั้งตัวดีๆ ก็อาจเอาชนะอีกฝ่ายได้ แต่ก่อนหน้านี้เขาทําได้แค่วิ่งหนีจนได้หัวหน้าเยวซ่านเข้ามาช่วยเท่านั้น และตอนนี้ ขนาดตัวของเนสซี่ยังขยายใหญ่กว่าเดิมมาก ถ้าเขาต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ณ ตอนนี้คงโดนเก็บตั้งแต่ที่แรก

ในมุมของอาเว่ยแล้วเนสซี่ดูแข็งแกร่งอย่างมาก

แต่เขายิ่งดูเหมือนมดตัวจ้อยเข้าไปอีกเมื่อเห็นจาวเหยายังคงไม่สะทกสะท้ายกับการปะทะคลื่นน้ําพวกนั้น โดยไม่เป็นไรเลย

การโจมตีของเนสซี่ไร้ประโยชน์เมื่อเจอกับลูกหมัดและลูกเตะทรงพลังของจาวเหยา เขาตอบกลับได้ทั้งเร็วและแรง การโจมตีรัวของเขาทําให้เนสซี่ไม่สามารถสร้างน้ําให้เป็นรูปร่างได้ทัน

เสี่ยวฉีอยู่เองก็ตกใจไม่แพ้กัน

“ไหนคุณบอกว่าพวกเขาเป็นผู้หลบหนีอันตรายไงคะ แล้วทําไม…” เธอว่า

อาเว่ยส่งยิ้มแห้งให้กับเธอ “ผมไม่ได้โกหกนะ แต่เพราะจาวเหยาแข็งแกร่งเกินไปต่างหาก”

“จาวเหยา? แข็งแกร่ง?” เสี่ยวฉีอยู่ทวนถามทั้งเอนหลังอย่างไม่คุ้นชินกับคํานั้น

อาเว่ยที่รู้ตัวตนของเสี่ยวฉีอยู่จึงตัดสินใจเล่าเกี่ยวกับคนกลุ่มนั้นให้กับเธอ

“สี่คนตรงนั้นบุกโจมตีสํานักงานใหญ่ของเรา ทั้งต่อกรกับเจ้าหน้าที่มากความสามารถนับร้อย อะพอสเซิลกว่าอีก 30 นาย พวกนั้นทั้งมีอาวุธติดมือและพละกําลัง ซึ่งอันตรายอย่างมาก ผมเจอก็คงต้องวิ่งหนีลูกเดียว” เขาเล่าอย่างละเอียด

“พลังของอะพอสเซิลจะเป็นยังไงในสนามรบนั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของซูเปอร์แคทเป็นหลัก ต่อให้มีแมวร้อยตัว ก็จะมีเพียงสองสามตัวเท่านั้นที่มีพลังอันตรายจริงๆ ดูอย่างจาวเหยา เขาคว่าอะพอสเซิลสองคนได้ ทันทีที่เขาปรากฏตัว ส่วนอีกสองคนก็ยังไม่สามารถทําอะไรเขาได้ แม้มังกรนั่นจะดูแข็งแกร่งแต่เหมือนจะรับมือ จาวเหยาไม่ไหวเช่นกัน”

“บ้าจริง!” อาเว่ยสบถ สีหน้าเริ่มตึงเครียด “เจ้าน้ํานั่นกําลังจะหนีไปแล้ว!”

อีกฝั่งของถนน ซุนเหมิงที่ยังคงเอามือปิดหน้าปิดตา สีหน้าซีดเผือดเมื่อการต่อสู้เริ่มยาวนาน เธอต้องจิกสั้น รองเท้าลงกับพื้นเพื่อไม่ให้ตัวเองพัดปลิวไปกับกระแสในอากาศ

เธอพยายามลืมตามองผ่านร่องนิ้วอย่างยากเย็น

การต่อสู้ไม่เป็นไปอย่างที่หวังนัก

“ทําไมเจ้าจาวเหยาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้” เธอคิด

เธอมั่นใจว่าทีมของเธอแข็งแกร่งอย่างมาก ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีอํานาจจัดการพวกเธอได้ถึงขนาดนี้

เธอคิดว่าแค่มาจัดการจิ้งเหลนตัวน้อย ไหงกลับกลายเป็นเหมือนอยู่กับก็อตซิลล่าไปได้

เธอเห็นและได้ยินคนเดินถนนที่อยู่ใกล้ๆ ต่างร้องตกใจและสับสนกับเหตุการณ์ตรงหน้า พวกเขาเห็นแต่ละอองน้ํากระจายไปอยู่ทุกที่จนเข้าใจว่าอาจมีรถชนเข้ากับท่อดับเพลิงเท่านั้น

ซุนเหมิงเปิดวีแชทกลุ่มของราชาแห่งความตายทั้งมือสั่นระรัวอย่างหวังว่าจะติดต่อเขาได้ ร่างกาฝากของเขาเองก็อยู่ในกลุ่ม ไม่ว่าเขาจะควบคุมร่างไหนอยู่ก็จะเห็นข้อความด้วยเช่นกัน

“นี่ ราชาแห่งความตาย ร่างนายอยู่ไหน?” ซุนเหมิงตะโกนใส่โทรศัพท์ “เราต้องการกําลังเสริม! เนสซี่สู้นานกว่านี้ไม่ไหวแล้ว”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่มุมถนนใกล้ซุนเหมิงมองเหตุการณ์ตรงหน้านิ่งๆ เขาถูกส่งมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือร่างหลักในการจู่โจมคาเฟ ซึ่งร่างหลักจะมีร่างอื่นๆสนับสนุนอยู่เสมอ

ร่างทั้งหมดต่างรอโจมตีร้านของจาวเหยา แต่ดูแล้วท่าทางสิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้น

ราชาแห่งความตายถอนหายใจยาวเมื่อได้ฟังข้อความของซุนเหมิง

“ขอโทษที”

ข้อวามตอบกลับมีเพียงคําเดียวทําซุนเหมิงตัวสั่นด้วยความร้อนใจ

“หมายความว่ายังไง ขอโทษที? แค่เอาร่างของนายมา! เรามีแผนอยู่แล้วไง แค่ทําตามแผนก็พอ” เธอตะโกน

“ขอโทษ” ราชาแห่งความตายตอบกลับมาแบบเดิม “ฉันไม่อยากเป็นศัตรูกับสัตว์ประหลาดอย่างนั้นในอนาคตหรอก เราจะหยุดปฏิบัติการทุกอย่างในเจียงไฮ้ จากวันนี้ร่างกาฝากของฉันจะไม่เคลื่อนไหวเพื่อเลี่ยงการถูกจับกุม โชคดีและลาก่อน”

ซุนเหมิงกวาดตาอ่านข้อความซ้ําแล้วซ้ําเล่าก่อนที่กลุ่มแชทจะถูกลบ

และเธอก็กรีดร้องออกมา

ชายคนที่ยืนอยู่มุมถนนทําการลบกลุ่มแชทเรียบร้อย เขาเงยหน้ามองไปรอบๆอย่างงงงวย

“นี่ฉันมาทําอะไรที่นี่”

ยิ่งการต่อสู้ผ่านไป ร่างมังกรของเนสซี่ก็เล็กลงเรื่อยๆ

ทุกครั้งที่ละอองน้ํากลับมารวมเป็นร่างมังกรก็จะถูกหมัดของจาวเหยาทําให้มันแตกกระจายอีกครั้ง จนหยดน้ําต่างไม่กลับมารวมตัวกลายเป็นละอองน้ําในอากาศ

แต่เนสซี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะยอมแพ้

เขาเพียงพยายามไหลเข้าไปในท่อระบายน้ําโดยไม่ให้ใครรู้ ซึ่งเขาจะสามารถตรงเข้าไปยังคาเฟของจาวเหยาได้

เขากําลังหาทางหนี!