Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 188

Chapter 188 ทําความสะอาดและการต่อสู้

อาเว่ยสูดหายใจเข้าลึกอย่างต้องการสงบอารมณ์ตัวเอง “นายอาจไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของท่านผู้อาวุโสจวงและไม่เข้าใจว่าท่านมีอิทธิพลขนาดไหนที่เจียงไฮ่นี้”

จาวเหยารีบโบกมือปัด “แล้วมันจะเกี่ยวกับผมยังไง คุณช่วยกลับไปได้มั้ย อย่ากวนเวลาเกมของผม”

“นี่นาย!”เส้นเลือดปูดโปนปรากฏขึ้นบนหน้าผากของอาเว่ย เขาขบกรามแน่น เขามักเจออะพอสเซิลที่ทําตัวหัวสูงหลังจากได้รับพลังพิเศษมาบ่อย แต่เขาไม่คิดว่าจาวเหยาจะอวดดีถึงเพียงนี้

เขาเริ่มเลือดขึ้นหน้าจนพาให้บรรยากาศรอบๆ ตัวอุ่นขึ้น แต่เขาก็พยายามควบคุมตัวเองเอาไว้

อาเว่ยมองไปรอบตัวพลางคิดว่าในร้านเต็มไปด้วยพลเมืองมากมาย ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะแก่การต่อสู้

เขาหันไปทางจาวเหยาอีกครั้ง “ฉันต้องทํายังไงให้นายรับข้อเสนอ

“จะทําเหรอ?” จาวเหยาพยักหน้าก่อนลูบคางอย่างใช้ความคิด “ถ้างั้นช่วยทําความสะอาดห้องน้ําแมวให้ผมหน่อยเป็นไง แค่ทําความสะอาดคราบเปื้อนข้างในเท่านั้นแหละ”

“นายว่าไงนะ?” อาเว่ยมองจาวเหยาอย่างไม่เชื่อสายตา อุณหภูมิร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นในทันที

“ผมบอกให้ช่วยทําความสะอาดห้องน้ําให้ผม” จาวเหยายังคงมองอาเว่ยนิ่งๆ ทันใดแสงสีแดงปรากฏขึ้นในดวงตาของจาวเหยาและอาเว่ยก็รู้สึกได้ว่ามีพลังบางอย่างกําลังเข้าสู่ร่างกาย และเขาก็ไม่สามารถขยับร่างกาย ของตัวเองได้อีกต่อไป ทันใดเขาก็เห็นว่าร่างกายของตัวเองกําลังเดินตรงไปยังห้องน้ําแมวของร้านด้วยตัวเอง

“เกิดอะไรขึ้น”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

“บ้าเอ้ย นี่มันพลังอะไรกัน”

อาเว่ยได้แต่มองขาของตัวเองเดินตรงไปยังห้องน้ําอย่างสิ้นหวัง ก่อนจะมองมือของตัวเองที่กําลังขัดถูทําความสะอาดกระบะทรายแมวอย่างตั้งใจ

“อย่างน้อยก็ช่วยใส่ถุงมือให้หน่อยไม่ได้หรือไง”

กลิ่นเหม็นในห้องนั้นสุดจะบรรยายเนื่องจากเป็นที่ปลดทุกข์ของแมวในร้านกว่า 20 ตัวไม่เพียงเท่านั้นของเสียจากซูเปอร์แคท 5 ตัวจากในท้องของลูกฝุ่นก็อยู่ในนี้ด้วยเหมือนกัน

กลิ่นเหม็นฉุนตีขึ้นหน้าอาเว่ยตั้งแต่เท้าก้าวเข้ามาข้างใน กลิ่นข้างในตลบอบอวลจนชวนให้อาเว่ยหวาดกลัว

ในช่วง 30 นาทีนั้นอารมณ์ของอาเว่ยต่างแปรปรวนครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนแรกก็เป็นความกลัว แล้วก็กลายเป็นแขยงหลังจากนั้นเขาก็หมดหวังจนเป็นชินชา

หลังจากออกมาจากห้องนั้น ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของเขาก็คือ “ฉันต้องการอาบน้ํา!ฉันจะกลับไปอาบน้ําที่บ้านเดี่ยวนี้!”

จาวเหยามุ่นคิ้วเมื่อเห็นอาเว่ยทําหน้าอยากลาออกตอนออกมา จาวเหยาปัดเสื้อผ้าให้เขาก่อนพูด “ผมจะ ตามไปหลังเลิกงาน แบบนั้นได้ใช่ไหม”

อาเว่ยยังคงสติหลุดแต่ก็พยักหน้าตอบกลับไป “เดี๋ยวจะส่งที่อยู่ให้ ไปล่ะ” ว่าจบอาเว่ยก็รีบเดินออกไปตอนนี้เขาอยากจะกลับบ้านไปอาบน้ําให้ไวที่สุด เขายังต้องไขปริศนาถึงพลังของจาวเหยาอีกด้วย

ในหัวของอาเว่ยนั้นตะโกนก้อง “จาวเหยา! ฉันจะต้องกลับมาแก้แค้นให้ได้ ฉันจะรายงานเรื่องพลังของนายให้เบื้องบนรู้ด้วย!”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสังเกตเห็นหญิงสาวที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากจาวเหยา ดูภายนอกเธอเป็นเพียงลูกค้าทั่วไปที่กําลังดื่มกาแฟในแก้วและกอดเล่นกับแมวอย่างสบายใจ แต่สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นอาเว่ยเดินออกไป แล้วเธอก็เดินออกจากร้าน

ขณะเดียวกัน กลุ่มของราชาแห่งความตายเห็นอาเว่ยกลับเข้าไปในรถเก๋งสีดํา พวกเขาขมวดคิ้วมุ่นก่อนหรี่ตาเล็กเพื่อมองเหตุการณ์ตรงหน้า

“อะไรกัน”

“ผู้อาวุโสไม่มาอย่างนั้นเหรอ?”

ราชาแห่งความตายตอบนิ่งๆ “จากข่าวที่ฉันได้รับมาจากร่างกาฝากที่อยู่ในร้าน เหมือนว่าวันนี้เขาไม่มาแต่จะให้จาวเหยาเข้าไปหาแทน”

“แล้วเราจะทํายังไงกันดี”

“แค่บุกเข้าไปเลยดีไหม?”

ราชาแห่งความตายมองรถเก๋งสีดําขับออกไปก่อนออกคําสั่ง “ตามพวกนั้นไป”

ซุนเหมิงยังคงงุนงง “ต่อให้ตามไปจนรู้ที่อยู่ของเขาแล้วจะมีประโยชน์อะไร คนใหญ่โตอย่างเขาก็ต้องมีการดและกล้องวงจรปิดคุมไว้มากมายอยู่แล้ว ถ้าเราแทรกซึมเข้าไปไม่ได้ก็ใช้พลังของนายไม่ได้อยู่ดี”

ราชาแห่งความตายหันมองซุนเหมิงก่อนยิ้มพราย “ไม่มีปัญหา ต่อให้ฉันยังควบคุมร่างกายเขาไม่ได้แต่ฉันอาจควบคุมอาเว่ยลูกน้องของเขาได้และเราจะให้เขาพาไปที่ที่ผู้อาวุโสจวงอยู่”

“นายจะใช้พลังกับอาเว่ย? แล้วเราจะไม่ตกเป็นจุดสนใจแทนอย่างนั้นเหรอ?”

“มันไม่ยุ่งยากอย่างที่เธอคิดหรอก” ราชาแห่งความตายหันไปมองเนสซี่ “แค่ให้เนสซี่เข้าไปในตัวเขาก็ได้แล้ว”

ซึ่งเนสซี่ก็ตอบเสียงสบายๆ กลับมา “ให้ฉันจัดการเอง พอร่างเหลวของฉันเข้าไปในตัวอาเว่ยได้แล้วฉันก็ควบคุมร่างกายของเขาได้”

ซนเหมิงหันไปมองราชาแห่งความตายอีก

เล้วเรื่องที่ร้านล่ะ? แมวของฉันยังอยู่ข้างในอยู่เลยนะ!”

“เราจะให้ศัตรูรู้ตัวตนของเราไม่ได้เด็ดขาด พอฉันได้ร่างของผู้อาวุโสจวงมาแล้ว ฉันจะให้เธอทําทุกอย่างที่ต้องการกับร้านนั้น”

ถัดมาในอีกชั่วโมงครึ่ง ราชาแห่งความตาย ซุนเหมิง และบาร์บี้ก็เข้ามานั่งในรถโดยมีอาเว่ยเป็นคนขับรถเรียบร้อยพวกเขาเพิ่งมาถึงลานกว้างแห่งหนึ่ง

อาเว่ยทั้งหน้านิ่วคิ้วขมวดและเส้นเลืดปูดดึงไปทั้งร่าง ร่างกายพลันสั่นเทาทั้งยังมีเหงื่อท่วมตัวมีพลังบางอย่างกําลังควบคุมร่างกายของเขาอยู่

เขาตะโกนก้องในหัวของตัวเอง “เวรเอ้ย ทําไมเราโดนควบคุมอีกแล้ว? แค่อยากจะกลับไปอาบน้ําที่บ้านเท่านั้นเองนะ!”

“จะขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์” เสียงใจเย็นเสียงเดิมตอบกลับมา

“เลิกเสียเวลาได้แล้ว” ราชาแห่งความตายลืมตาขึ้นซ้ําๆ “ร่างกาฝากของฉันกําลังจะตามมาเสริมเร็วๆเข้าไม่ช้าก็เร็วพวกลูกน้องของเขาต้องเห็นความผิดปกติแน่”

ซุนเหมิงถูจมูกของตัวเองไปมาก่อนถาม “เหมือนมีกลิ่นแปลกๆ ออกมาจากตัวเจ้านี่ไหม”

“ช” อาเวยยังคงขับต่อไปในลานกว้างเพื่อหลบเลี่ยงการคุ้มกัน

เมื่อถึงทางแยก ดวงตาของอาเว่ยส่องประกายก่อนสะท้อนแสงสีแดง พลันร่างกายของเขาอุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ใช้พลังโลหิตแมกมา!

อ๊ากกก!! เสียงร้องทําลายความเงียบบนรถทันทีที่เขาใช้พลังพิเศษ ของเหลวร้อนไหลวิ่งออกมาจากปากของเขาอาเว่ยรีบเปิดประตูพุ่งตัวออกมาจากรถทันที

“ศัตรูโจมตี!”

พลังโลหิตแมกม่าทําให้เขาขับไล่เนสซี่ออกจากร่างได้ เพราะเขาจงใจให้พวกนั้นเข้ามาในเขตการคุ้มกันก่อนใช้พลังอยู่แล้ว

ผู้คุ้มกันต่างรีบหยิบปืนไรเฟิลขึ้นมาเล็งไปทางรถเก๋งสีดํา

“เอามือไว้หลังศีรษะ!”

“ก้าวออกมา!”

“ห้ามขยับจนกว่าเราจะสั่ง!”

ราชาแห่งความตายมองไปรอบๆ ก็ยักไหล่ “เราโดนล่อมาแล้ว”

“เราจะทํายังไงดี” ร่างน้ําก่อตัวเป็นรูปใบหน้าของมนุษย์ “ฉันจะไปจัดการเจ้านั่น!”

“มันเป็นกับดัก! ทีนี้เราไม่รู้ด้วยซ้ําว่าผู้อาวุโสจวงอยู่ที่ไหน เราต้องหนีจากที่นี่ ซุนเหมิง คุ้มกันฉันห้ามสู้เด็ดขาด”

บูม!

สิ้นเสียงราชาแห่งความตายก็มีเสียงอึกทึกดังขึ้น ร่างเหลวพุ่งตรงไปยังอาเว่ยจนเขาล้มลงกับพื้นเพราะแรงกระแทก

เมื่อร่างเหลวสัมผัสกับผิวของอาเว่ยก็ต้องระเหยเป็นไอเพราะอุณหภูมิของร่างกายเขาที่สูงกว่าปกติ

“โอ้ย” เสียงร้องดังออกมาจากกลุ่มก้อนของเหลวนั้น “นายอยากตายหรือไง” เขาตะโกน

ตู้ม! เสียงระเบิดดังขึ้น แก้วและภาชนะรอบๆ ตัวต่างแตกระเบิด ทําให้น้ําที่อยู่ข้างในสาดไปยังเนสซี่ที่กําลังอยู่ในร่างของเหลว

ดวงตาของอาเว่ยแทบลุกเป็นไฟ เลือดในกายร้อนพวยพุ่งดั่งแมกม่าจนร่างกายเปล่งแสงแวววับและทําให้รอบๆตัวของเขาอุณภูมิสูงขึ้นไปด้วย