Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 178 - cat2auto | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

Chapter 178 ติดเน็ต VS ความซื่อสัตย์

ทฤษฎีไป๋ซ้วนถูกต้อง

หลังจากไม่ขยับเขยื้อนสักพัก อลิซาเบธก็ปล่อยเขา รอยเขี้ยวยังเด่นชัดแต่ไม่มีรอยเลือด

เจ้าแร็กดอลล์มองเขาอย่างรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรนะอลิซาเบธ แค่ระวังอย่าไปกัดคนอื่นเขาล่ะ” เขาพูดพลางลูบหัวของเธอ เบาๆ “ไม่สบายเหรอ”

ไป๋ซ้วนถามเพราะรู้ว่าอลิซาเบธเข้าใจคําพูดของเขา

อลิซาเบธส่ายหน้าเบาๆ ก่อนส่งสายตาอาฆาตไปทางจาวเหยา

“จาวเหยา ฉันจะตายอยู่แล้วถ้านายยังไม่ให้รหัสไวไฟฉัน!” มันตะโกนหาจาวเหยาผ่านความคิด

“โธ่ ที่รัก เธอเสพติดอินเตอร์เน็ตไปหรือเปล่า ต้องพอได้แล้วนะ” เขาตอบ

อลิซาเบธไหลลงไปนอนกับพื้น ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เป็นเวลาสองวันแล้วที่รหัสโดนเปลี่ยน ชั่วโมงแรกๆ ก็ยังไม่เป็นไรเพราะมันยังดูตอนที่เคยดาวน์โหลดเก็บไว้ได้

แต่หลังจากนั้นมันก็แย่ลง

หนึ่งนาทียาวนานเหมือนหนึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงยาวนานเหมือนหนึ่งวัน ความเจ็บปวดรวดร้าวคลานเข้ามาในใจของอลิซาเบธ ในใจของมันนั้นรู้สึกไร้ชีวิตชีวาและเชื่องซึม มันสูญเสียสิ่งที่ทําให้มันมีความสุขไป กระทั่งเลิกดูแลขนตัวเองหรือไปเข้าห้องน้ํา

“คุณเจ้าของร้าน อลิซาเบธปวยหรือเปล่าคะ?” ซุนเคอเคอตะโกนข้ามไปหาจาวเหยา

“ไม่เป็นไรครับ แค่อาหารไม่ย่อยเท่านั้นเอง พักสักหน่อยก็ดีขึ้น” จาวเหยาตอบ ไม่สนใจน้ําเสียงกังวลของซุนเคอเคอ

มัจฉะเข้ามาร่วมวงด้วย มันเดินมาข้างอลิซาเบธและค่อยๆ ลูบหลังเธอ

ซุนเคอเคอหัวใจพองโตขึ้นทันที “ว้าย น่ารักจัง! เจ้านี่ก็เป็นห่วงเธอเหมือนกันนะอลิซาเบธ”

“อุ้ย น่ารักจังเลย!” เหยียนเสี่ยวฉิงเดินเข้ามาลูบมัจฉะ “สก็อตติชโฟลด์ตัวนี้ดูเฉยๆ แต่เป็นห่วงเพื่อนมากเลยนะ น่าเอ็นดูจริงๆ”

มัจฉะพอใจกับท่าทางของสองสาว มันมองอลิซาเบธอย่างนึกสนุก

“ลิซซี่ เธออยากรู้รหัสไวไหไหม?” มันถามอย่างร่าเริง

อลิซาเบธมองหน้ายิ้มร่าของอีกฝ่ายด้วยท่าทีเฉยชา มันรู้ว่าเจ้าโง่ตรงหน้าไม่มีทางทําดีกับมันโดยไม่หวังผลแน่นอน มันจะต้องขอแลกกับอะไรสักอย่างแน่

“เรียกฉันว่าอปป้าก่อนสิ” มัจฉะพูด

“ไปซะ” อลิซาเบธว่า พลันแสงสีแดงส่องวาวในดวงตา

มัจฉะตัวแข็งที่อก่อนเสียการควบคุมตัว อลิซาเบธบังคับให้มัจฉะกระโดดออกไป

“คิดว่าจะควบคุมฉันได้งั้นเหรอ ฉันหยุดเวลาได้นะ!” มันคิดในใจพลางหัวเราะ

ถัดมา มันใช้พลังหยุดเวลาทั้งโลก ขณะที่ทุกคนหยุดนิ่ง ร่างของมันร่วงพื้นดังตุบ

“โอ๊ยๆๆๆ เจ็บชะมัด” มัจฉะบ่น ก่อนพลิกตัวลุกขึ้น “ลืมไปเลยว่าเวลาหยุดแต่ฉันไม่หยุดด้วย บ้าจริง ต้องรีบกลับไป ไม่งั้น…”

เวลากลับมาเดินอีกครั้ง อลิซาเบธเห็นอีกฝ่ายหล่นลงไปอยู่กับพื้นในชั่วพริบตา

“ก็บอกแล้วไงว่าทําอะไรฉันไม่ได้” มันว่า ก่อนแค่นหัวเราะ

มัจฉะเดินหนีออกไป แต่ค่อนไปทางกะเผลกนิดหน่อย

ซุนเคอเคอมองตามมันไป

” แมวตัวนั้นตกลงไปเร็วขนาดนั้นได้ไง เห็นเหมือนกันใช่มั้ย” เธอพูด

“นั่นสิ ฉันแค่กระพริบตาทีเดียวมันก็ลงไปอยู่ที่พื้นแล้ว” เหยียนเสี่ยวฉิงเห็นด้วย

” เอ่อ” ไป๋ซ้วนพยายามจะอธิบาย “ปกติแล้วแมวก็กระโดดจากความสูงได้เร็วแบบนี้ล่ะครับ ธรรมชาติของพวกมันเป็นแบบนั้น”

อลิซาเบธไม่ได้สนใจบทสนทนานั้น มันหันไปหาจาวเหยาอีกครั้ง

“จาวเหยา! จะให้ฉันทํายังไงถึงจะให้รหัสฉัน?”

“อย่าอารมณ์เสียไปสอลิซาเบธ แค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นแหละ คิดซะว่าเป็นการฝึกจิตใจก็แล้วกันนะ” เขาตอบ “อาการติดอินเตอร์เน็ตจะส่งผลต่อช่วงไหล่ของเธอนะ ถ้าอยากเอาชนะเรื่องนี้ต้องกล้าหาญและอดทน ถ้าเธอผ่านหนึ่งอาทิตย์นี้ไปได้เธอต้องแข็งแกร่งขึ้นแน่นอน”

” แต่ฉันเอาชนะมันไม่ได้” อลิซาเบธตะโกน “ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงผู้หญิงพูดขึ้นในหัวฉัน ซ้ําๆ เอาไวไฟมา เอาไวไฟมา เอาไวไฟมา!”

“ยิ่งยืนยันว่าเธอติดอินเตอร์เน็ตอย่างมาก เธอจะให้มันมาควบคุมเธอไม่ได้ อลิซาเบธ ไม่มีไวไฟเธอก็ยังมีชีวิตที่ดีได้!” จาวเหยาตอบ

อลิซาเบธล้มตัวลงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง มองเพดานอย่างว่างเปล่า

“ฉันทําไม่ได้ ฉันเห็นแต่หน้าจอโทรศัพท์เป็นร้อยจออยู่ตรงหน้าเท่านั้น มีแต่ซีรีส์ชนะรางวัลที่ฉันยังไม่ได้ดู”

“ลองคิดดูสิอลิซาเบธ กว่าพันปีแล้วที่แมวมีชีวิตอยู่โดยไม่มีไวไฟ พวกมันมีทั้งความสุขและชีวิตที่ดี ทําไมเธอไม่ลองดูบ้างล่ะ ไม่มีอินเตอร์เน็ตเธอก็ยังมีงานอดิเรกอื่นๆ ได้ ไม่ลองเล่นไม้ของเล่น ไล่หนูปลอม หรือไม่ก็ฝนเล็บ เล่นซ่อนแอบกับแมงโก้กับเพื่อนๆ ก็ได้นะ”

“นั่นไม่ช่วยเลย นายกําลังยัดเยียดในสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ มีชีวิตไปก็ไม่มีความหมาย ฉันไม่อยากตกอยู่ในความไม่รู้อะไรเลยอย่างแมงโก้หรอก”

จาวเหยาเม้มริมฝีปาก อลิซาเบธที่มักจะเย่อหยิ่งและไม่แยแสต่อสิ่งใด ทุกสิ่งล้วนอยู่ต่ํากว่ามัน เขาไม่คิดว่าขาดอินเตอร์เน็ตแล้วอลิซาเบธจะเป็นได้ถึงขนาดนี้

พลันความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว เขารีบเปิดหนังสือดูสถานะปัจจุบันทันที

เขาแทบกระโดดตัวโยน

“เป็นไรไหม?” เสี่ยวฉีอยู่หยุดถาม

“ไม่เป็นไร! ทุกอย่างปกติดี!” จาวเหยาลนลาน

เขารีบลุกจากโต๊ะปรี่เข้าไปหาอลิซาเบธทันที

ค่าความซื่อสัตย์อลิซาเบธ -10

“ไม่นะ!” จาวเหยากรีดร้องอยู่ภายในใจ สองมือขยี้หัว

เขารู้สึกเหมือนแทบคลั่ง ค่าความซื่อสัตย์ของอลิซาเบธลดลงฮวบฮาบอย่างมาก ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังคะแนนได้ติดลบแน่ๆ แล้วหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น?

” พระเจ้า นี่แค่ตัดอินเตอร์เน็ตเองนะ! ฉันพูดอะไรผิดไปหรือไง น่าโมโหชะมัด”

เขารีบใช้พลังภาพลวงตาซ่อนตัวเองกับอลิซาเบธจากสายตาทุกคนที่อยู่ในร้าน ตอนนี้สิ่งที่ทุกคนเห็นมีเพียงอลิซาเบธที่นอนอยู่เฉยๆ และจาวเหยากําลังเล่นเกมอย่างปกติ

ค่าความซื่อสัตย์อลิซาเบธ -10

จาวเหยารีบดึงอลิซาเบธเข้ามากอด

“โอเคๆ ฉันจะบอกรหัสเธอเดี๋ยวนี้แหละ โอเคมั้ย?”

ในระยะสั้นๆ ที่จาวเหยาเดินเข้าไปหา ค่าความซื่อสัตย์ของอลิซาเบธลดเหลือ 50 อย่างรวดเร็ว ทําให้เขาเห็นว่าที่จริงแล้วจาวเหยาไม่ได้มีความสําคัญต่ออลิซาเบธเลย ไวไฟยังสําคัญกว่า

“จริงเหรอ?” อลิซาเบธถาม เงยหน้ามองเขาอย่างมีความหวัง ”นายจะให้ฉันเล่นอินเตอร์เน็ตแล้วใช่มั้ย?”

“ใช่ๆๆๆ รหัสคือ จาวเหยาเป็นคนที่หล่อที่สุดในแผ่นดิน” ไม่มีเว้นวรรค”

ค่าความซื่อสัตย์อลิซาเบธ -1

“รหัสฉันมันขัดใจเธอตรงไหนกัน!?” เขาคิด รู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย

“โทรศัพท์: โทรศัพท์ฉันอยู่ไหน!?” อลิซาเบธตะโกนถามอย่างตื่นเต้น

ความสิ้นหวังและความเศร้าหมองจางหายไปทันที

“อยู่นี้” จาวเหยาพูดและส่งโทรศัพท์ให้

อลิซาเบธรีบคว้าโทรศัพท์ไปทันทีก่อนพิมพ์รหัสลงไปอย่างรวดเร็ว พอเห็นว่ามันเชื่อมต่อกับอินเตอร์เน็ตได้แล้ว จาวเหยาก็เปิดหนังสือดูอีกครั้ง

ค่าความซื่อสัตย์อลิซาเบธ +1

” สงสัยเจ้านายของเธอจะเป็นไวไฟ ไม่ใช่ฉันซะแล้วละ” จาวเหยาบ่นพึมพํากับตัวเอง

“อย่าเพิ่งเล่นโทรศัพท์ในเวลางานแล้วกัน โอเคไหม? รอจนกว่าจะปิดร้านก่อน” เขาพูดกับอลิซาเบธ

ค่าความซื่อสัตย์อลิซาเบธ -20