Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 163

Chapter 163 นวด และทําหมัน

“นี่มันร้านกาแฟนะครับ!” จาวเหยาตอบ น้ําเสียงส่อแววรําคาญ “คิดว่าที่นี่มีไว้ทําอะไรกันครับ บริการนวดชั่วโมงละ 500?”

” 500 ก็แพงไปหน่อยนะ ลดหย่อนภาษีให้หน่อยสิ ยังไงฉันก็เจ้าหน้าที่รัฐ”

” คิดว่าไม่ใช่เจ้าหน้าที่รัฐแล้วเราจะรับนวดเหรอครับ?” จาวเหยาเริ่มไม่สบอารมณ์

สารวัตรโฮทําปากยื่น “ฉันก็ทําเพื่อตัวฉันน่ะสิ! ฉันไม่เสียเงินให้อะไรที่ไม่ดีต่อสุขภาพหรอกนะ”

“งั้นก็โทษที่สุขภาพตัวเองแทนเถอะครับ ไปหาหมอรับยาเอาเถอะ”

สารวัตรโฮพยักหน้า “จาวเหยา นายยังเด็กเกินไป นายยังไม่รู้จุดยืนของตัวเองในสังคม”

” อะไรนะครับ?”

“นายต้องรู้เรื่องพื้นฐานสากลพวกนี้นะ คนอย่างเราๆ ฉันหมายถึงผู้ชาย ร่างกายก็แข็งแรงช่วงยี่สิบสามสิบนี่แหละ แต่พอพ้นสี่สิบไปแล้วก็ทรุดโทรมลง ไม่เหมือนตอนอายุน้อยๆ หรอก อย่างกับเป็นคนละคนเลย” สารวัตรโฮเบ้หน้าก่อนว่าต่อ “รอให้นายอายุเท่าฉันก่อนเถอะ แค่เมียนอนพลิกตัวนายก็ผวาแล้ว”

จาวเหยากรอกตาเมื่อได้ยิน “ผมไปบอกภรรยาของคุณให้ไหมครับ”

“ฉันไม่มีเมีย”

จาวเหยาแทบหมดคําพูด “แล้วที่คุณเพิ่งพูดเมื่อกี้มันคืออะไรล่ะ!”

สารวัตรโฮตอบ “ถึงฉันจะไม่ได้แต่งงานแต่ก็มีประสบการณ์ชีวิตนะ ความสัมพันธ์ของผู้ชายกับผู้หญิงมันเป็นเรื่องซับซ้อน”

” คุณเป็นตํารวจไม่ใช่เหรอ?”

“เมื่อก่อนฉันอยู่ในแผนกที่ดูแลการค้าประเวณีผิดกฎหมายน่ะ” สารวัตรโฮเล่าพลางนึกถึงวันวาน “เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจมาก”

จาวเหยาเบ้ปากรับ ปรายตามองเค้กข้าวที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องตลอดการสนทนา

เข้าใช้ภาพลวงตาเปลี่ยนสีขนให้เค้กข้าวตั้งแต่ก่อนสารวัตรโฮเข้ามาในร้าน ไม่ต้องการให้เค้กข้าวเป็นจุดสนใจของใคร

” ดูเหมือนว่าถ้าออกไปข้างนอกก็ต้องย้อมสีขนเป็นสีอ่อนเหมือนกันด้วยแล้วสิ” เขาคิด เม้มปากเป็นเส้นตรง

“จริงสิ! ว่าแต่นายทําหมันแมวในร้านไปแล้วหรือยัง?”

จาวเหยาผงะไปเล็กน้อยกับคําถามแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของสารวัตรโฮ “ทําไมครับ?” เขาถามกลับ

“ไม่รู้หรอว่าซูเปอร์แคทจะเสียพลังไปถ้าโดนทําหมันน่ะ” สารวัตรโฮตอบ

จาวเหยานิ่งอึ้ง เขาคิด “ไม่รู้มาก่อนเลย! ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันยังไม่ได้พาแมงโก้ไปทําหมัน เกีอบทําเจ้านั่นเสียพลังไปซะแล้ว แต่ที่จริงพลังของเจ้านั่นไม่มีอาจจะดีซะกว่า”

เวลาผ่านไปจนใกล้เวลาร้านปิด จาวเหยาผละสายตาจากหน้าจอก่อนบิดขี้เกียจซ้ายขวาเบาๆ แก้เมื่อย “ทํางานหนักมาทั้งวันก็ได้เวลากลับบ้านสักที!”

มัจฉะที่พักผ่อนบนตักของเขาก็ลุกขึ้นยืดตัวเหมือนกัน “เป็นวันที่เหนื่อยจริงๆ!”

อลิซาเบธมองมนุษย์และแมวที่แสนจะขี้เกียจก่อนกรอกตามองบน “อยู่แต่บนตักจาวเหยาเอาแต่มองหน้าจอตลอดบ่ายมันเหนื่อยตรงไหนกัน!”

“อลิซาเบธ นี่มันงานเหนื่อยมากเลยนะ!” มัจฉะกระโดดลงจากตักจาวเหยาไปหาอลิซาเบธ “ดูสิ! ฉันดูเกมตลอดบ่ายจนปวดคอไปหมดแล้ว! เธอทําตัวเป็นแมวที่ดีแล้วช่วยนวดฉันหน่อยได้มั้ย”

“ไปไกลๆ เลยไอ้เบื้อก”

“อลิซาเบธ ขนยาวขึ้นสวยกว่าเมื่อก่อนหรือเปล่าเนี่ย!”

จากที่หัวเสียอยู่ก็พลิกเปลี่ยนเป็นหลังมือทันที มันเริ่มเลียขนตัวเองทั่วร่างกาย “โอ้ อย่างนั้นเหรอ ประจบเก่งนักนะ! แต่คงเป็นเพราะเลซิตินที่จาวเหยาให้แน่ๆ เลย!”

และในขณะเดียวกัน

” คุณไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหนเลย!” เสี่ยวฉีอยู่ที่ยืนอยู่ด้านหลังจาวเหยามองอย่างเบื่อหน่าย “ตอนบ่ายก็เล่นเกมตลอดเลยไม่ใช่หรือไง! เจ้าของร้านเขาทําแบบนี้กันเหรอ?”

“นี่ เสี่ยวยู่!” จาวเหยาหันไปมอง ขมวดคิ้วมั่น “หน้าเธอเล็กลงกว่าเมื่อก่อนหรือเปล่า!”

“โอ้ จริงเหรอ?” เสี่ยวฉีอยู่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาส่องเงาแทนกระจกอย่างตื่นเต้น “เพราะช่วงนี้ออกกําลังกายบ่อยหรือเปล่านะ”

“แน่ๆ เลย!” จาวเหยาตอบ “ถ้าสมัยมหา’ลัยฉันคงให้คะแนนเธอสัก 95 ตอนนี้ฉันจะให้ 98!”

“คิดว่าจะเบี่ยงเบนความสนใจฉันได้งั้นเหรอ!” เสี่ยวอยู่ตอกกลับ “ลูกค้าเต็มร้าน มีฉันกับ ไปช้วนดูแลกันแค่สองคนเอง ลูกค้าขนาดนี้เราดูแลไม่หมดหรอกนะ!”

ไปช้วนรีบพยักหน้าเห็นด้วยทันที “เราต้องเตรียมทั้งเครื่องดื่ม ดูแลแมว รับออเดอร์ลูกค้า ทํา ความสะอาดห้องน้ํา ล้างแก้วและทําความสะอาดโต๊ะ! ช่วงนี้ร้านเรามีลูกค้า 30-40 คนทุกวัน แค่ ผมสองคนไม่ไหวหรอกครับ!”

“ถ้าจะรับคนเพิ่มคงปิดเรื่องตัวตนของซูเปอร์แคทยาก แล้วการเสียค่าใช้จ่ายใดๆ เพิ่มก็ไม่ส่งผลดีกับภารกิจรายเดือนของฉันด้วย”

“เอางี้เป็นไง เดี๋ยวฉันดูแลเรื่องความสะอาดในร้านเอง! ฉันจะทําความสะอาดพื้น โต๊ะ เก้าอี้ แล้วก็พวกของอย่างอื่น”

“แน่ใจนะว่าทําไหว?” เสี่ยวฉีอยู่ถามขณะจ้องจาวเหยานิ่ง

จาวเหยายิ้มอย่างมีเลศนัย เขาใช้ภาพลวงตาของอลิซาเบธลบตัวตน แล้วใช้พลังมิติพิเศษดูด พวกฝุ่นและสิ่งสกปรกในร้านออกไป ทั้งง่ายกว่าและลดภาระของเสี่ยวฉีอยู่และไปช้วนได้

หลังจากทําความสะอาดร้านทั้งหมด เขาก็พาไปช้วนและซูเปอร์แคทกลับอพาร์ทเมนต์

เขานอนเล่นบนโซฟาอย่างทุกที มือไถโทรศัพท์เลื่อนดูฟีดในวีแชท ทันใดเขาก็สังเกตเห็นมีไอดีใหม่ถูกเพิ่มเข้ามาในกลุ่มแชทของแมว เจ้าหญิงเฉียน”

“คนเข้ามาใหม่โพสต์รูปตัวเองหน่อยได้ปาว?” หัวเสือดาวพิมพ์ถามอย่างตื่นเต้น

แฟนปลาแห้งหมายเลข 1 พิมพ์ต่อ “ถ้าเกิดอายก็บอกแค่สายพันธุ์ อายุ สีขน กับน้ําหนักก็ได้นะ!”

ในกลุ่มต่างพูดคุยเรื่องคนมาใหม่อย่างสนุกสนาน พวกซูเปอร์แคทต่างเลียนแบบการพิมพ์โต้ตอบของมนุษย์จนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

และทุกคนก็ต้องตะลึง เจ้าหญิงเฉียนโพสต์รูปของตัวเองลงจริงๆ

มันเป็นแร็กดอลล์ที่สวยมากอย่างที่เห็นได้ตามโปสเตอร์หรือในโฆษณา แม้แต่จาวเหยาก็ยังต้องตกตะลึง ผู้มาใหม่ผลักอลิซาเบธจนตกขอบ

รูปนั้นทําให้กลุ่มแชทครึกครื้นอีกครั้ง

“สวยมาก! สวยมาก! สวยมากๆ!” หัวเสือดาวพิมพ์มาแค่คําๆ เดียว

“นี่มาคบกันไหม?” พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่พิมพ์มาอย่างไม่อาย

น่องไก่ใหญ่ยักษ์ (โรโพลี่) เริ่มโพสต์ภาพสิ่งอํานวยความสะดวกต่างๆ ในอพาร์ทเมนต์ของจาวเหยาเข้าไป “คฤหาสถ์หรูสามชั้นกับห้องน้ําทําความสะอาดตัวเองอัตโนมัติ และมื้ออาหารสุดอร่อย!”

หลิวปังผู้แข็งแกร่ง (มัจฉะ) ก็โพสต์รูปโรโพลี่ตามไป “นี่คือเจ้าอ้วนที่พยายามจะมาเกาะแกะคุณ! ไม่ต้องไปตอบเขาหรอก ไม่เหมาะกับคุณเลยสักนิด!”

โรโพลี่แทบสติหลุดเมื่อเห็นรูปที่มัจฉะส่งไป มันเป็นรูปที่มันกําลังกินอาหาร และตอนนี้ทุกคนในกลุ่มก็เห็นทั้งหมด

“เจ้าขี้ขลาด!” โรลีโพลี่พุ่งตัวไปหามัจฉะทันที “อย่าข้ามเส้น! ใครบอกให้นายอัพโหลดเรื่องส่วนตัวของฉันลงในกลุ่ม! รีบยกเลิกข้อความเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“ฉันแค่อยากจะช่วย แค่กลัวว่าเธอจะมาหลอกเอาเงินแล้วทําให้นายเสียเวลาน่ะสิ!” หลังทําท่าสูงส่ง มัจฉะก็ส่งรูปบัญชีธนาคารลงในกลุ่ม

มันพิมพ์ข้อความต่อไป “มีเงินเยอะจนไม่รู้จะเอาไปใช้อะไรเลยอะ”

โรโพลี่ทุบหลังมัจฉะไปหนึ่งที่ “ลบรูปฉันเดี๋ยวนี้ หรือจะให้ฉันลงรูปนายบ้าง!”

“ก็ได้! ก็ได้! ลบแล้ว!”

อลิซาเบธมองทั้งคู่อย่างหน่ายใจก่อนแตะที่โปรไฟล์ของเจ้าหญิงเฉียน… “ไม่คิดว่าจะมาที่เจียงไฮ้เลยจริงๆ” เธอคิด