Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 161

Chapter 161 ภารกิจเสร็จสิ้น

“ห้ามว่าฉัน!” จาวเหยาแอบโอดครวญไม่ได้ “เรียกฉันว่าพระเจ้า พวกเธอต้องทําภารกิจนี้ให้ได้สิ ร่วมมือกันใช้พลังของพวกเธอ”

“เข้าใจแล้ว! เราแค่ต้องกําจัดเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นก็พอใช่มั้ย” แอรีสก้าวขาไปข้างหน้าอย่างผู้นํา มันกําหมัดแน่นก่อนใช้พลัง ทันใดกําแพงบาเรียใสปรากฏขึ้นปกป้องแมวทั้งห้า

แมวยักษ์ไม่มีทางมองเห็นกําแพงนั่นแน่นอน มันชนโครมอย่างจังจนเสียงดังสนั่น พยายามตะกายผ่านกําแพงล่องหนเข้ามาแต่ก็ล้มเหลว

จาวเหยาก็อยู่ด้านหลังกําแพงด้วย “เป็นความสามารถที่มีประโยชน์อะไรอย่างนี้ แม้แต่พลังภาพลวงตายังผ่านเข้ามาไม่ได้” เขาคิด

“ลืมอะไรหรือเปล่า เราไม่ใช่แมวธรรมดานะ! เราก้าวข้ามเผ่าพันธุ์มาแล้ว เราคือซูเปอร์ แคท!”แอรีสตะโกนก่อนออกคําสั่งถัดไป “ฟูจิน ยิงเลย!”

ฟูจินนิ่งไปเล็กน้อยตอนได้ยินแอรีสสั่ง ก่อนที่มันจะพ่นกระแสก๊าซออกมาจากปากคล้ายยิงกระสุนออกไปทางแมวยักษ์

“ฉันก็จะสู้ด้วย!” แมวบริติชช็อตแฮร์สีดําตะโกนขึ้น ร่างของมันจะถูกปกคลุมไปด้วยเหล็กวิ่งตรงไปทางแมวยักษ์

แมวลายแท็บบี้ยังนอนหมอบอยู่กับพื้น พยายามรวบรวมความกล้าที่จะใช้พลัง

ทันใดจาวเหยาเห็นร่างของแมวยักษ์ค่อยๆ จมลงกับพื้น และไม่สามารถขยับตัวได้อีก

หลังจากร่วมมือกัน พวกมันก็หยุดแมวยักษ์เอาไว้ได้ในที่สุด แต่ยังไม่อาจเอาชนะมันได้

“ทําไม่ได้ มันแข็งแกร่งเกินไป! หนังก็หนา! ทําอะไรมันไม่ได้เลย!”

“เราเอาชนะมันไม่ได้!”

ขณะที่แมวอีกสี่ตัวกําลังตื่นกลัว ลูซิเฟอร์ปีนขึ้นไปบนหัวของแมวยักษ์

“พวกเธอลืมสิ่งสําคัญในผ่าพิภพไททันไปแล้วหรอ จุดอ่อนอยู่ที่คอ!” ลูซิเฟอร์ตะกายเล็บแห่งความโกรธเกรี้ยวเข้าที่หลังคอของแมวยักษ์ เนื้อส่วนหนึ่งหลุดออกมา

แมวยักษ์พ่ายแพ้ต่อการรวมพลังและปัญญาของแมวพิเศษทั้งห้าในที่สุด ร่างกายของแมวยักษ์สลายหายไป แมวทั้งห้ามองหน้ากันอย่างดีใจ

“เรามาร่วมมือกันแบบนี้ต่อไปดีไหม” แอรีสว่า

” จนกว่าจะตายกันไปเลย!”

จาวเหยาทําปากยื่น ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตั้งใจสร้างเจ้ายักษ์นั่นให้อ่อนแอ แมวทั้งห้าอาจโดนซัดหมอบไปแล้วก็ได้

ภาพตรงหน้าแมวทั้งห้ามืดลงอีกครั้ง มันกลับเข้ามาในคอนเทนเนอร์ตามเดิม

” ขอแสดงความยินดีที่ทําภารกิจได้สําเร็จ นี่เป็นอาหารสําหรับหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันสัญญาไว้” เสียงของจาวเหยาดังขึ้นในหัวพวกมัน

ด้านหน้าพวกมันมีลังที่เต็มไปด้วยอาหารแมว ขนมแมวเลีย และน้ําแร่ลังใหญ่ร่วงลงมาจากฟ้า

“เฮ้” แอรีสพยายามจะพูด

“เรียกฉันว่าพระเจ้า!”

” พระเจ้า! คุณช่วยให้พรเราได้ไหม” แอรีสพยายามสงบสติอารมณ์

“ฮีม จากนี้ไปฉันจะให้พรสัปดาห์ละครั้ง และจะพยายามให้ที่พวกนายต้องการ”

แอรีสหรี่ตาลงอย่างกําลังพิจารณา “ถ้าเราต้องทําภารกิจทุกอาทิตย์ งั้นพรก็เป็นแค่รางวัลในกรณีที่ทําภารกิจสําเร็จ ถ้าขอพรให้รู้จุดอ่อนศัตรูหรือเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพลังของเรา” แอรีสกําลังใช้ความคิดอย่างหนัก

ไกอา แมวตัวลายตะโกนขึ้นทําลายความคิดที่ยาวเป็นขบวนรถไฟของแอรีส “พระผู้เป็นเจ้าฉันอยากได้พาวเวอร์แบงค์ที่แบตไม่มีวันหมด!”

“อะไรนะ?” แอรีสหันไปมองไกอาอย่างไม่พอใจทันที และเวลาเดียวกัน เสียงของจาวเหยาดังขึ้นอีกครั้ง

“พาวเวอร์แบงค์ที่แบตไม่มีวันหมด? นี่น่าจะมากไปหน่อยนะ แต่จะพยายามหามาให้ก็แล้วกัน”จาวเหยาตอบ

พาวเวอร์แบงค์ความจุสูงจํานวนสิบอันลอยลงมาจากฟ้า จาวเหยาได้มันมาตอนที่เขาท่องเว็ปเถาเปาคราวก่อน

“เดี๋ยวก่อนสิ! แอรีสยกขาขึ้นเรียกความสนใจจาวเหยา “เราเปลี่ยนคําขอได้มั้ย? เราไม่ต้องการพาวเวอร์แบงค์ความจุเยอะอะไรนี่!”

ลูซิเฟอร์ปล่อยหมัดใส่ไกอาทันที มันตบหน้าอีกฝ่ายไปมา

“แกบ้าไปแล้วเรอะ จะขอพาวเวอร์แบงค์อีกทําไม”

จาวเหยาตอบกลับมา “พวกเธอเปลี่ยนคําขอไม่ได้ ถ้าอยากได้พรก็ใหม่ก็รออาทิตย์หน้า”

แอรีสกัดปากแน่นก่อนหันไปว่าไกอา “เธอนี่โง่จริงๆ! ทําไมเราไม่รัดคอเธอให้ตายตั้งแต่มาที่บ้านของโฮห้าวชางวันแรกนะ”

“ยังไงก็ไม่ได้ออกไปเร็วๆ นี้อยู่แล้ว มีน้ํา มีอาหาร มีอะไรให้เล่นก็ดีกว่าไม่ใช่หรือไง ใครอยากดูผ่าพิภพไททันต่อต่อไปบ้าง?” ไกอาร่ายยาวก่อนเอ่ยถาม

แอรีสแทบหมดคําพูด มันส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ แมวสยามพยายามปลอบ “แอรีส ไหนๆก็ได้พาวเวอร์แบงค์มาแล้ว มาชาร์จแบตแล้วค่อยๆ หาทางกันอีกทีไหม?”

“ใช่!” บริติช ชอร์ตแฮร์ตัวที่มีพลังผิวเหล็กเสริมขึ้น มันเลียริมฝีปากท่าทางตื่นเต้น “เรารู้จุดอ่อนเจ้านั่นจากเรื่องที่เราดูนะ ไม่แน่จุดอ่อนอย่างอื่นของศัตรูอาจอยู่ในโทรศัพท์นั่นอีกก็ได้!”

” พวกเธอไม่กลัวกันบ้างเลยหรอ เรามีภารกิจที่ต้องทําทุกอาทิตย์ แล้วถ้าเราเกิดพลาดขึ้นมา วันใดวันหนึ่งอาจถึงตายเลยก็ได้นะ” แอรีสถาม ท่าที่เคร่งขรึม

“แต่ก็แปลว่าเรามีเวลาอีก 1 อาทิตย์กว่าจะถึงวันทําภารกิจครั้งหน้า มาดูตอนต่อไปกันเถอะ” นั่นเป็นเสียงจากไกอา

จาวเหยาเฝ้ามองเหตุการณ์ในท้องและพยักหน้าอย่างพอใจ “ต่อไปฉันคงต้องหาภารกิจมาให้ พวกนั้นใหม่ ช่างเอาแต่ใจกันจริงๆ”

เขาใช้นิ้วนวดขมับเมื่ออาการปวดศีรษะเริ่มกลับมา “การสร้างภาพลวงตาแบบละเอียดจะทําให้ปวดหัวจริงๆ แต่ก็ถือว่าเบากว่ารอบที่แล้ว ต่อไปคงดีขึ้น ภารกิจรายสัปดาห์ที่ฉันให้พวกนั้นอาจช่วยให้ฉันได้ฝึกไปในตัว”เขาคิด

ทันใดนั้น เขาก็เห็นว่าเขาสําเร็จภารกิจไปหนึ่งอย่าง

ไกอายอมรับคุณเป็นผู้นํา ได้รับค่าประสบการณ์ 100 แต้ม

จาวเหยาอ้าปากค้าง “ได้เองเฉยเลย แค่สองวันเอง เจ้าแมวนี้ใจง่ายเสียจริง” เขาคิด แม้จะอดแปลกใจกับความใจเบาของไกอาไม่ได้ แต่ก็ยิ้มแก้มบานจากค่าประสบการณ์ที่ได้มา

หนังสือ Lv.3 (1952/2000)

จาวเหยาพยักหน้าอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นตัวเลข “เราใช้คะแนนนี้เพิ่มพลังลูกฝุ่นได้!”

จาวเหยาอัพเกรดลูกฝุ่นถึงเลวล 4 ก่อนที่จะบุกไปหาโฮห้าวชาง Lv.4 (110/2000) คะแนนจากหนังสือตอนนี้สามารถอัพเกรดขึ้นเป็นเลเวล 5 ได้

“ถึงจะเอาไปใช้อัพให้มัจฉะกับอลิซาเบธได้ แต่อยากให้พลังมิติกระเพาะของลูกฝนเพิ่มขึ้นมากกว่า ยิ่งมีแมวห้าตัวอยู่ในท้องของฉันด้วยแล้ว” เขาอดแหยงไม่ได้ที่ต้องคอยมากําจัดสิ่งขับถ่ายให้เจ้าพวกนั้น หวังว่าจะมีพลังใดที่ช่วยเรื่องนี้ได้

จาวเหยากดปุ่มโอนคะแนนไปให้ลูกฝุ่น สถานะปัจจุบัน Lv.5 (0/5000) มีตัวเลือกขึ้นมา 2ข้ออีกครั้ง

พื้นที่โน้มถ่วง : ผู้ใช้สามารถกําหนดให้มีแรงโน้มถ่วงในมิติกระเพาะเป็นบางส่วนได้ รว มถึงกําหนดค่าแรงโน้มถ่วงเท่าแรงดึงดูดโลกได้ตั้งแต่ 1 เท่าถึง 10 เท่า

แคทส์เรย์ : ผู้ใช้สามารถรวบรวมแสงอาทิตย์เข้าไปในมิติกระเพาะได้ ปรับระดับอุณภูมิได้ถึง 5,000 องศาเซลเซียส

จาวเหยาลังเลเล็กน้อยก่อนกดเลือกข้อแรก

“เยส! ไม่ต้องเก็บขี้แล้ว!”

หลังจากพบเจอประสบการณ์เก็บของเสียกลางอากาศจากในมิติกระเพาะของเขาก็ทําให้ขยาดล้างมือไปหลายรอบแล้วก็ยังรู้สึกไม่เอี่ยม

“ยังไงแรงโน้มถ่วงก็เป็นสิ่งพื้นฐานที่สําคัญที่สุดในชีวิตแล้ว!”