Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 156

Chapter 156 ทําไมถึงมียักษ์?

” ขอฉันดูก่อนนะ!” ลูซิเฟอร์พยายามเข้าแอปพลิเคชันที่มีอยู่ในโทรศัพท์ แมวอีกสี่ตัวมองตามอยู่ข้างหลังพลางส่งเสียงซุบซิบเป็นระยะ ดวงตากลมโตทั้งห้าคู่ต่างมองหน้าจออย่างใจจดใจจ่อ

“ดูสิ นี่ไง!” แอรีสแปะอุ้งเท้าลงบนจอ แทนที่จะกดเข้าแอปพลิเคชันมันก็กดย้อนกลับ

ลูซิเฟอร์มองค้อน “ฉันเป็นคนดูอยู่ไง อย่าคลิกอะไรเองมั่วสิ!”

ลูซิเฟอร์กดเข้าดูทุกแอปพลิเคชันจนไปถึงโฟลเดอร์ที่ชื่อ “ลับสุดยอด”

แมวทั้งห้าตาเป็นประกาย ” ต้องเป็นอันนี้แน่ๆ! เปิดเร็ว!”

“รู้แล้วน่า! อย่าเร่งกันนักสิเ” ลูซิเฟอร์แตะไปที่ไอคอนโฟลเดอร์นั้น หน้าจอแสดงอีกโฟลเดอร์ “ห้ามเปิด”

แมวลายทางขมวดคิ้ว ” แล้วเราต้องทํายังไงต่อ? มันบอกว่าห้ามเปิดนะ”

“เจ้าโง่! จะไปสนทําไมว่าชื่ออะไร นี่มันแปลว่าต้องมีอะไรสําคัญอยู่ข้างในไง” ลูซิเฟอร์ว่า มันแตะไปที่โฟลเดอร์อีกครั้ง

โฟลเดอร์ใหม่ปรากฏ มัจฉะ ถ้าเปิดดูโดนตื้บ”

ลูซิเฟอร์ไม่สนใจกดเข้าไปอีกครั้ง โฟลเดอร์ใหม่ปรากฏบนหน้าจอ “ความลับของมวลมนุษยชาติ”

มุมปากลูซิเฟอร์ยกยิ้ม มันแตะอีกครั้งอย่างไม่ลังเล ข้างในไม่มีโฟลเดอร์อยู่อีก แต่เต็มไปด้วยไฟล์หลายไฟล์ ชื่อแต่ละไฟล์มีตัวอักษรคล้ายกับตัวจีน แต่พวกมันกลับอ่านไม่ออกกันเลยสักคํา

“นี่มันอะไร”

” หรือจะว่าจะเป็นโค้ดอะไรสักอย่าง”

“ลองเปิดดูกันเถอะ!”

ลูซิเฟอร์แตะไปที่ไอคอน วิดีโอปรากฏขึ้น

แมวทั้งห้าเบิกตากว้างมองดูวิดีโอนั้น มันเป็นเรื่องราวน่าเศร้าของชายคนหนึ่งที่กําลังรังแกเด็กสาว

ลูซิเฟอร์ขมวดคิ้วอีกครั้ง “ทําไมเด็กคนนี้ไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ? มนุษย์ต้องใส่เสื้อผ้าตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ”

“หรือจะเป็นมนุษย์พันธุ์อื่น เหมือนแมวส่วนใหญ่จะมีขน แต่บางพันธุ์ก็ไม่มี เด็กคนนี้อาจจะเป็นมนุษย์พันธุ์ที่ไม่ใส่เสื้อผ้าก็ได้” แอรีสเสริม

ฟูจินหาวออกมาเสียงดัง “น่าเบื่อ! ทําไมเราต้องดูมนุษย์สองคนผสมพันธุ์กันด้วย จะดูไปถึงเมื่อไหร่?”

“เดี๋ยวฉันจะลองหาอย่างอื่นก่อนแล้วกัน” ลูซิเฟอร์ออกจากวิดีโอนั้นแล้วเปิดไฟล์ต่อไป

มันเปิดดูทุกไฟล์ที่มีอยู่ในนั้นก็พบว่าทุกไฟล์ล้วนเป็นวิดีโอเนื้อหาประเภทเดียวกัน

“มีแต่มนุษย์ผสมพันธุ์กันทั้งนั้น มนุษย์ไม่ทําอย่างอื่นกันแล้วเหรอ?”

“ไม่แปลกใจเลยที่โฮห้าวชางห้ามไม่ให้เราออกจากบ้าน ความรู้ของมนุษย์มีอยู่แค่เรื่องเดียวเอง”

แมวทั้งห้าตัวออกอาการเบื่ออย่างเห็นได้ชัดเมื่อมันเปิดดูไฟล์ก็เจอแต่เนื้อหาเดิมๆ ทั้งห้ารวมหัวกันอีกครั้งก่อนตัดสินใจค้นหาไฟล์ลับอย่างอื่น

หลังจากค้นจนทั่วก็พบว่าพวกมันไม่เข้าใจชื่อไฟล์ซะส่วนใหญ่ จนเจอโฟลเดอร์ที่ชื่อ “ผ่าพิภพไททัน”

“ในที่สุดก็เจอคําที่อ่านออกเสียที”

“ลูซิเฟอร์ รีบเปิดเข้าไปดูกันเถอะว่าข้างในมีอะไร”

ดนตรีระทึกดังขึ้นหลังจากที่ลูซิเฟอร์แตะที่ไอคอน แม้จะฟังเนื้อหาของเพลงไม่ออกแต่จังหวะการเต้นหัวใจของทุกตัวต่างเร็วขึ้น รู้สึกอะดรีนาลีนหลั่งทั่วร่างกาย

เป็นครั้งแรกที่พวกมันได้ดูอนิเมะ พวกมันผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นรายละเอียดและความสมจริงของลายเส้น แต่ละเฟรมกําลังเล่นอย่างต่อเนื่อง ทั้งแอนิเมชั่นยังน่าดึงดูด

ตาแต่ละคู่ต่างจับจ้องอยู่หน้าจอ ทันใดพวกมันก็พบว่าโลกนั้นเต็มไปด้วยไททัน(ยักษ์) ไททันทําลายทั้งบ้านเมืองและกําแพงสูงใหญ่ที่มนุษย์สร้างขึ้น เรื่องราวเล่าเกี่ยวกับยักษ์ที่พยายามทําลายกําแพงและฆ่ามนุษย์ไปจํานวนมาก

“ผ่าพิภพไททัน เป็นเรื่องที่ดังมากในช่วงนี้ ผู้คนต่างสนใจเพราะพล็อตดําเนินไปอย่างรวดเร็ว เพลงเร้าอารมณ์ และมีเนื้อเรื่องน่าติดตาม

แมวทั้งห้าที่เพิ่งได้ดูผลงานแสนวิเศษต่างไม่เคยรู้มาก่อนว่าอนิเมะเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดขนาดนี้

พวกมันดูจนจบตอนโดยไม่กระพริบตาเลยสักครั้ง

“โห ยักษ์น่ากลัวมาก!”

“ฆ่าคนไปเยอะมากเลย! โลกภายนอกน่ากลัวจริงๆ!”

“เงียบๆ กันหน่อยสิ!” แอรีสว่า พลางอุ้งมือแตะปากอย่างกําลังลุ้นฉากสําคัญ “เงียบๆ แล้วตั้งใจดูหน่อย”

ขณะเดียวกัน ที่ตู้คอนเทนเนอร์สีเหลืองในมิติเดียวกัน แมวแผ่นดินไหวมองไปรอบตัว ดวงตาของมันเดือดพล่าน

“จะให้ฉันอยู่ในนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน”

“โกรธ! โมโห! หงุดหงิด!”

“ถ้าออกไปได้ฉันจะทําลายทั้งเมืองให้ราบ! ทั้งโลกจะต้องรับรู้ความเจ็บปวดของฉัน!”

เช้าวันถัดมา จาวเหยาส่งเสียงหาวรับยามเช้าขณะคลานลงมาจากเตียง

เมื่อคืนจาวเหยาหลับสบายมากเนื่องจากอยู่ในบริเวณสวนแห่งความสงบ อาการปวดหัวหายเป็นปลิดทิ้ง พลังงานที่เสียไปกับการใช้ภาพลวงตาก็กลับมาดังเดิม

เขาบิดขี้เกียจก่อนลุกไปที่โซฟา เห็นมัจฉะนอนกอดขาตัวเองอยู่ เห็นดังนั้นจึงเดินไปทางอื่น

“มัจฉะ อลิซาเบธ โรลี่โพลี่ ลูกฝุ่น อืม ทุกตัวน่าจะอยู่บ้านนะ” จาวเหยาพยักหน้าอย่างพอใจก่อนอ้าปากหาวหวอดอีกครั้ง ทันใดเขาก็นึกขึ้นได้ “ฉิบ! เจ้าแมวแผ่นดินไหวยังอยู่ในท้องฉัน ลืมเสียสนิท!”

เขาสลับไปใช้พลังของลูกฝุ่นและสังเกตการณ์สถานการณ์ข้างในทันที

เขาปล่อยแมวแผ่นดินไหวไว้ที่คอนเทนเนอร์สีเหลือง เขาเห็นสก็อตติชโฟลด์ตัวหนึ่งกําลังเดือดดาลขณะมองรอบตัว ทั้งกล่องต่างๆ ถุงอาหาร และขวดน้ำที่อยู่รอบๆ ต่างฉีกขาดจนไม่เหลือชิ้นดี

เดาว่าแมวแผ่นดินไหวคงระบายความโกรธกับอะไรก็ได้ที่มันเห็นอยู่รอบตัว

แต่จาวเหยาก็ถอนหายใจโล่งเมื่อเห็นว่ามันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรระหว่างที่อาละวาด

เขาหันไปสนใจตู้สีน้ำเงินที่มีซูเปอร์แคททั้งห้า

โทรศัพท์แบตหมดซะแล้ว!” ลูซิเฟอร์ร้องอย่างสิ้นหวัง ท่าทางเหมือนแก่ลงไปสิบปีจากที่จาวเหยาเจอครั้งแรก

“แล้วเรื่องจะเป็นยังไงต่อ” แอรีสกัดริมฝีปาก สั่นขาอย่างร้อนใจ “ทําไมถึงมีกําแพง? ทําไมถึงมียักษ์? ทําไมเอเรนถึงกลายเป็นยักษ์?”

“อยากดูตอนต่อไปแล้ว!” แมวสยามกรีดร้อง ”ถ้ามีคนยอมชาร์จโทรศัพท์ให้ละก็ฉันจะยอมให้ลูบขนฉันเลย!”

มันลอยตัวไปมาอย่างคับแค้นใจก่อนจะชนเข้ากับเพดานตู้เสียงดัง

แมวลายตัวอวบอ้วนลอยมาทางแมวสยามก่อนมองเข้าไปในดวงตา ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใด เพียงแต่พึมพําเบาๆ ซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง “แบตเตอรี่ แบตเตอรี่ แบตเตอรี่ แบตเตอรี่…”