Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 154

Chapter 154 เจ้าฮัสกี้

แมวอ้วนไม่เคยคิดว่าฮัสกี้ตรงหน้าจะตอบโต้มันมาก่อน ดวงตามันเต็มไปด้วยความโกรธ เพราะรู้สึกเหมือนโดนต่อต้าน มันลุกขึ้นยืนก่อนตะโกนใส่สุนัขตรงหน้า

” กล้าใช้อุ้งเท้าสกปรกๆ นั่นที่ฉันงั้นเรอะ แม้แต่เสียวอวี่ยังไม่เคยตีฉันเลยนะ!” ฟิชบอล เจ้าแมวอ้วนจ้องเขม็งใส่หมาตรงหน้า ขนของมันฟูพองทั่วทั้งตัว

“ลืมไปแล้วเรอะว่าบ้านนี้ใครเป็นใหญ่?” มันลุกขึ้นยืนสองขาเหมือนมนุษย์ตะโกนต่อไปเจออัลติเมตฉันซะ!”

ฮัสกี้เริ่มส่งเสียงขู่คํารามขณะมองฟิชบอล ทันใดก็มีลําแสงหนึ่งส่องสว่างในอุ้งเท้าแมวอ้วนตรงหน้า ฝังฮัสกี้ก็พร้อมมีเรื่องเต็มที่

“เจ้านี่เป็นซูเปอร์แคท ดูแล้วมีพลังที่แข็งแกร่งพอตัว”

“เริ่มกลัวแล้วงั้นเรอะ? สายไปแล้ว” ฟิชบอลระเบิดหัวเราะเมื่อเห็นเจ้าฮัสกี้ตั้งท่ารับ มันลดลําแสงให้เล็กลงเท่าจุดๆ หนึ่งก่อนชี้ไปทางฮัสกี้

“มาแล้ว!” ฮัสกี้ผงะหลังเมื่อโดนการโจมตีของแมว ทันใดเขาเห็นจุดสีขาววิ่งโร่ไปรอบพื้นห้อง

มุมปากฟิชบอลยกยิ้มขณะที่มันขยับนิ้วไปมาเพื่อควบคุมลําแสงให้เคลื่อนไหวตามที่มันต้องหาร

” เมี้ยววะฮะฮ่า จับสิบะหมี่! ของเล่นที่แกชอบยังไงล่ะ! ดูสิว่าฉันเล่นกับแกยังไง เจ้าหมาโง่!” ฟิชบอลตะโกนไปหัวเราะไป

เจ้าหมาฮัสกี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเคยชอบจุดลําแสงที่มันสร้างขึ้นมาก มันชอบใช้วิธีนี้ในตอนที่มันอารมณ์ไม่ดี และเจ้าฮัสกี้ก็มักจะวิ่งไล่ตามจุดแสงอย่างบ้าคลั่งจนหมดแรงทุกครั้ง

มันยังใช้วิธีนี้ทําให้เจ้าหมาเล่นซนจนทําแจกันแตก ผ้าม่านขาด และโดนครอบครัวของเสียวอวี่ตีไปตามระเบียบ

“เมี้ยวฮะฮ่า เจ้าหมาโง่! ยังจะกล้าตีฉันอยู่มั้ย คราวนี้ก็ชนทีวีล้มไปเลยแล้วกัน! รอครอบครัว เสียวอวี่มาเห็นไม่ไหวแล้ว!”

แต่ความจริงกลับห่างไกลจากสิ่งที่มันคิดนัก เจ้าฮัสกี้เพียงมองจุดลําแสงที่วิ่งไปมาอย่างไร้เยื่อใยก่อนมองไปยังฟิชบอล

” แมวขยะกับความสามารถขยะๆ” ฮัสกี้กรอกตาก่อนนั่งลง ไม่สนใจจุดแสงที่ยังคงวิ่งไปมา

“ทําไมเป็นงี้ เจ้าหมาโง่นั่นไม่ชอบวิ่งไล่จุดแล้วหรอ” ฟิชบอลงุนงงกับภาพตรงหน้า

มันต้องเปลี่ยนแผน มันเริ่มสร้างความรําคาญให้ฮัสกี้โดยวางจุดไว้บนตัวของมัน หน้า และจมูก

แต่เจ้าฮัสกี้ก็ยังคงไม่สนใจ มันนอนกับพื้นอยู่อย่างเดิม ทั้งยังปรายตามองฟิชบอลเชิงไม่อยากสนใจแมวบ้า

”เป็นไปได้ยังไง กลยุทธ์จุดใช้ไม่ได้เหรอ? แค่คืนเดียวจู่ๆ เจ้าหมานี่ก็ฉลาดขึ้นมาเลยเหรอ” มันยังคงมองสุนัขตรงหน้าอย่างตกใจไม่หาย

ขณะที่ฟิชบอลกําลังกลัวการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันของฮัสกี้ ก็มีเสียงแปลกๆ ร้องดังมาจากท้องของมัน

“หิว” เจ้าฮัสกี้กําลังหิว เขาเดินไปยังชามอาหารที่เสียวอวี่เทไว้ให้ก่อนลองดมกลิ่น

“ไม่ เราจะกินอาหารหมาได้ยังไง”

“ฉันยังเป็นมนุษย์ ต้องรักษาศักดิ์ศรีเข้าไว้”

“ฉันยอมตายดีกว่าต้องกินอาหารหมานี่”

” ต้องหาทางทําอะไรสักอย่างให้ได้อาหารของมนุษย์มา”

เมื่อเจ้าฮัสกี้คิดได้ดังนั้น กลิ่นหอมของอาหารตรงหน้าก็ลอยมาแตะจมูกกระตุ้นความอยากอาหารของมัน ทุกเซลล์ในร่างกายกระตุ้นให้มันกินอาหารตรงหน้าให้หมด

หลังจากผ่านไปคําแรก โลกของเขาก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือโดนสิ้นเชิง

เขาเริ่มกินอาหารสุนัขตรงหน้า หางตามีน้ําตาซึม

“ไม่รู้มาก่อนว่าอาหารหมาจะอร่อยขนาดนี้!”

อาหารที่ให้มันไม่ได้เป็นอาหารที่อร่อยอะไร เพียงแต่เป็นอาหารที่เหมาะกับทุ่มรับรสของสุนัขพันธุ์ฮัสกี้เท่านั้น ทั้งยังมีสารกระตุ้นอีกเล็กน้อยเพื่อล่อพวกมัน

เจ้าฮัสกี้เรอออกมาอย่างสบายใจเมื่อกินอาหารชามโตจนหมด มันทิ้งตัว รู้สึกถึงเบาะที่นุ่มและสบาย ราวกับกําลังนอนอยู่บนก้อนเมฆบนท้องฟ้า

ฟิชบอลไม่สบอารมณ์ที่ฮัสกี้ขึ้นมานอนบนที่นอนของมัน “เจ้าหมาโง่! ออกไปนะ!”

“นี่มันที่นอนของฉัน!”

” ขึ้นไม่ลุกออกไปนายเจอดีแน่!”

หูของฮัสกี้กระดิกเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงพล่ามของฟิชบอล มันยังบัดฟิชบอลออกไปก่อนหมุนรอบตัวเพื่อหาจุดที่นอนสบาย

ทุกการกระทําของฮัสกี้ต่างถูกสอดส่องโดยแมววิญญาณที่ซ่อนตัวเองอยู่ในอากาศ

“ทําไมรู้สึกเหมือนโฮห้าวชางเปลี่ยนไป?” คิ้วของแมววิญญาขมวดเข้าหากัน มันพยายามนึกย้อนไปตั้งแต่ตอนที่โฮห้าวชางกลายเป็นสุนัข

ตั้งแต่ความปรารถนาอันแรงกล้าของโฮห้าวชางที่อยากกลับไปเป็นมนุษย์ สู้กับฟิชบอล โดนล่อจนต้องกินอาหารสุนัขอย่างจําใจ ตอนนี้กลับกําลังนอนอย่างมีความสุขบนที่นอนแมว มีบางสิ่งเปลี่ยนไปอย่างมาก

” พฤติกรรมเหมือนหมาไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เปลี่ยนไวไปแล้ว!” รูม่านตาของมันหดเล็กลงขณะใช้ความคิด ” ตั้งแต่เข้าไปอยู่ร่างของหมา วิญญาณของโฮห้าวชางก็เริ่มโดนกลืนกิน พฤติกรรมค่อยๆ เปลี่ยนไปช้าๆ ตามสัญญาณชาติ ไม่แน่ว่าดวงวิญญาณของโฮห้าวชางจะผสานกับดวงวิญญาณของเจ้าฮัสกี้นี้ไปเรียบร้อยแล้ว”

“สติปัญญาก็ดูถดถอย เพราะความบ้องตื่นดั้งเดิมของเจ้าหมานี่อย่างนั้นเหรอ”

แมววิญญาณมองโฮห้าวชางที่นอนหลับสบายอยู่บนที่นอนแมวอย่างหมดความหวัง

“เป็นเรื่องยุ่งยากซะแล้ว”

ทันใดมันเห็นฟิชบอลกระโดดขึ้นไปตรงหน้าโฮห้าวชาง แสงบางอย่างส่องวาบอยู่ในอุ้งมือของมัน

“เสี้ยววะฮะฮ่า ฉันจะทําให้แกตาบอดด้วยแสงนี้เอง!”

ฮัสกี้เปิดเปลือกตา มองแสงที่สองสว่างอยู่ตรงหน้าอย่างรําคาญ หากแมวตัวนี้ยังกวนไม่เลิก เขาก็นอนอย่างสงบไม่ได้

ถัดมา ฮัสกี้อ้าปากกว้างคาบฟิชบอลเข้าที่คอ และวางมันบนเบาะนอนนุ่มนิ่ม

ฟิชบอลยิ้มกว้างอย่างดีใจที่เห็นฮัสกี้ยอมแพ้ ”เสี้ยววะฮ่า ทีนี้ก็เข้าใจความแข็งแกร่งของข้าสักทีสินะ” มันคิด

พลันรอบกายของมันมืดสนิทเมื่อฮัสกี้นั่งทับลงตัวของมันราวกับเป็นเบาะนอน แถมหันก้นมาทางหน้าอีกต่างหาก แล้วมันก็หลับต่อไม่สนอะไร

ฟิชบอลเริ่มดิ้นพล่านทันทีแต่กลับไม่เป็นผล มันยอมแพ้ในนาทีต่อมา

ก้นของฮัสกี้ยิ่งลงมากองอย่างแสดงให้เห็นว่ามันกําลังเข้าสู่ห้วงนิทรา

แมววิญญาณมองภาพตรงหน้าก่อนส่ายหัว “แค่แปปเดียวสถานการณ์ก็ย่ําแย่ไปขนาดนี้ซะแล้ว”

เสียวอรี่ออกมาจากห้องน้ําหลังอาบน้ําเสร็จ เธอหันไปมองรอบห้องก่อนตะโกนเรียก “ฟิชบอล อยู่ที่ไหน”

ฟิชบอลพยายามโบกอุ้งเท้าไปมาอยู่ใต้ก้นของฮัสกี้เรียกความสนใจของเสียวอวี่

“ฟิชบอล ออกมานี่เลย ทําไมเสียงดังเอะอะแบบนี้” เสียวอวี่หยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนขมวดคิ้วมุ่น ดวงตาส่อแววโกรธ ร่างกายราวกับมีออร่าบางอย่างกําลังพวยพุ่ง

“แล้ว 250 หยวนของฉันหายไปไหน”

ฮัสกี้รู้ว่าฟิชบอลกําลังจะตกที่นั่งลําบากมันเลยรีบตื่นขึ้น

ฟิชบอลที่กําลังโบกขาไปมารีบหยุดก่อนหดขาแอบอยู่หลังก้นของฮัสกี้ โดยที่เสียวอวี่ไม่ทันสังเกต