Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 152

Chapter 152 คราวนี้อะไรอีก!?

การตายของโฮห้าวชางทําให้จาวเหยาสําเร็จภารกิจล้มองค์กรลักตัวแมว และได้รับ 600 แต้มค่าประสบการณ์

ภารกิจ : เหล่าซูเปอร์แคทก็ต้องการการแนะนําและสั่งสอน

เป้าหมาย : ทําการสอนและให้ความรู้แมวทั้ง 5 ตัวที่มาจากองค์กรลักตัวแมว ให้พวกเขายอมรับคุณเป็นผู้นําภายในระยะเวลา 6 เดือน

รางวัล : จะได้รับค่าประสบการณ์จากแมวแต่ละตัวที่ยอมรับคุณเป็นผู้นํา

บทลงโทษ : ไม่มี

“หือ? ภารกิจน่ารําคาญอะไรขนาดนี้” จาวเหยานึกถึงภารกิจอาบน้ําแมวในครั้งก่อน

“ให้เจ้าพวกนั้นแต่ละตัวยอมรับเราเป็นหัวหน้านี่ยากกว่าการอาบน้ำหลายเท่าเลย ดีไม่ดีจะเห็นเราเป็นศัตรูด้วยซ้ํา

“ขอบคุณพระเจ้าที่ยังให้เวลาถึงครึ่งปี ความไว้เนื้อเชื่อใจมันต้องค่อยๆ สร้างสิ”

เมื่อจาวเหยากลับมาถึงร้าน เสี่ยวฉีอยู่รีบวิ่งออกมา “เกิดอะไรขึ้น? ทําไมที่ร้านเละเทะแบบนี้ ข้าวของล้มระเนระนาดไปหมด เราโดนปล้นเหรอ?” เธอยิงคําถามรัว

จาวเหยาคิดเรื่องมาอธิบายเอาไว้แล้ว ” ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่คิดว่ามีบางคนบุกเข้ามาหวังจะขโมย แมวของเรา ฉันตามเจอรถตู้คันหนึ่ง มีแมวพวกเราอยู่ในนั้น แต่ไม่เจอใคร”

เสี่ยวฉีอยู่ได้ฟังก็พยักหน้าอย่างพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว

อาการปวดหัวของจาวเหยายังคงอยู่ เขายกมือขึ้นนวดขมับพลางคิด “ผลข้างเคียงของการใช้ภาพลวงตามากๆ ออกอาการทางร่างกายนี่เอง” จนตอนนี้เขายังใช้พลังริบสัมผัสของแมวทั้ง 5 ตัวอยู่ ใครจะรู้ว่าถ้าเจ้าพวกนี้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วจะทําอะไรบ้าง

ยิ่งจาวเหยาเห็นสภาพร้านก็ยิ่งปวดหัว “พวกเธอช่วยเคลียร์ร้านให้ฉันได้ไหม ฉันมีเรื่องต้องทํานิดหน่อยเลยต้องไปจัดการ” เขาหันไปถามไปช้วนและเสียวฉีอยู่

“ยังไงวันนี้ก็คงเปิดร้านไม่ได้แล้ว ฉันจะพามัจฉะกลับไปก่อน”

จาวเหยาไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรีบพาแมวออกไปทันที อาการปวดหัวนี้ยิ่งนานเข้ายิ่งทําให้เขาหงุดหงิด

เสี่ยวถือยุ่งนงงที่เห็นจาวเหยารีบออกไป “ทําไมวันนี้เขาดูอิดโรยจังนะ?” เธอคิด

เสียงแจ้งเตือนวีแชทของเสี่ยวฉีอยู่ดังขึ้น เป็นข้อความจากจาวเหยา พร้อมรายการโอนเงินเข้าอีก 500 หยวน

“ถ้ามีอะไรต้องซ่อมหรือซื้อใหม่ก็ใช้เงินนี้นะ ขอโทษด้วยที่รบกวนพวกเธอ เดี๋ยวเดือนหน้าฉันจะจ่ายเงินพิเศษให้นะ”

ที่จาวเหยายังไม่จ่ายตอนนี้เนื่องจากเขาต้องการรวมรายได้ให้มากที่สุดเพื่อภารกิจของเดือนนี้

จาวเหยาล้มตัวนอนลงโซฟาทันทีที่กลับมาถึงบ้าน แต่เขายังไม่สามารถนอนตอนนี้ได้ ต้องจัดการเรื่องแมวทั้งห้าตัวก่อน

มัจฉะ อลิซาเบธ ลูกฝุ่น และโรลีโพลี่ยังคงวนอยู่รอบๆ แมวแปลกหน้าทั้งห้าตัวที่นอนหลับอยู่บนโซฟา

” จาวเหยา! จาวเหยา! นายจะทํายังไงกับแมวพวกนี้ ฉันว่านายเอาแมวตัวผู้ไปแล้วปล่อยให้แมวตัวเมียเป็นหน้าที่ฉันดีกว่า” มัจฉะตะโกนไปมาอย่างตื่นเต้น

อลิซาเบธกรอกตาเมื่อได้ยิน “จาวเหยา จะทํายังไงล่ะ โฮห้าวชางแค่หลอกใช้แมวพวกนี้ พวกที่ทําเรื่องเลวร้ายน่ะมีแต่พวกอะพอสเซิลนะ แมวพวกนี้ไม่ได้ผิดอะไรเลย” เธอหันไปบอก

ตุ้บ! เสียงโรลีโพลปรี่เข้าไปหาแมวเปอร์เซีย แอรีส ก่อนจะโยนอีกฝ่ายลงมาแล้วตะปบใส่หน้า

เพียะ!

” ทําร้ายฉัน?”

เพียะ!

” กล้ามาที่คาเฟ่แล้วทําเอาไว้เละแบบนั้น”

เพียะ!

” คิดว่าตัวเองเป็นใครกันฮะ”

ลูกฝุ่นนึกย้อนไปตอนที่ร้านถูกบุก โรลีโพลีได้แต่ตัวสั่นงันงกแท้ๆ ลูกฝนกรอกตาก่อนตะปบอุ้งเท้าใส่หน้าโรลีโพลี่ ”เอาล่ะ เลิกทําให้ตัวเองขายหน้าได้แล้ว”

โรลีโพลี่หน้ามุ่ย ”แล้วทําไมนายต้องมาที่จมูกฉันด้วย ฉันแค่แก้แค้นเจ้าพวกศัตรูเราเท่านั้นเอง”

ลูกฝุ่น มัจฉะ อลิซาเบธหันไปทางจาวเหยาพร้อมกัน

“จาวเหยา จะเอายังไง?”

จาวเหยาขยี้ตา พยายามไม่ให้ตัวเองหลับเต็มที่ “พาไปที่ปลอดภัยก่อนแล้วกัน ฉันต้องหาทางให้เจ้าพวกนี้มาเป็นพวกของเรา”

เมื่อพูดดังนั้นก็สลับไปใช้พลังลูกฝุ่นดูดแมวทั้งห้าตัวเข้าไปอยู่ในท้อง เขาคืนสัมผัสทั้งห้าและ สร้างภาพลวงตาใหม่ใส่พวกมัน

แอรีสตื่นขึ้น รอบตัวมีแต่ความมืด มีเพียงแสงสว่างเล็กๆ ตรงหน้าเท่านั้น ทั้งยังได้ยิน เสียงของโฮห้าวชาง

หลังจากส่งแมวทั้งห้าตัวเข้าไปอยู่ในท้อง จาวเหยาก็ได้พักหลังจากเหนื่อยมานาน เขาเพียงหลับตาก็เข้าสู่ห้วงนิทราทันที

แมวทั้งห้าไม่ถูกภาพลวงตาควบคุมอีกต่อไปเมื่ออยู่ในมิติพิเศษ ที่ที่ภาพลวงตาไม่สามารถเข้า

พวกมันถูกพาเข้าไปอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์สีน้ําเงิน

เมื่อรู้ว่าถูกจับตัวมาขังไว้ในห้องเล็กๆ ก็เริ่มกระวนกระวาย

แอรีส ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจากทั้งห้าตัวยกอุ้งเท้าขึ้นและกล่าวเรียบๆ “อย่าเพิ่งกังวลไป พวกเราแค่ถูกย้ายมาที่นี่ด้วยพลังปริศนา ถ้าพวกเรารวมหัวกันต้องออกไปจากที่นี่ได้แน่”

“แล้วโฮห้าวชางล่ะ? เขาไม่ได้สู้อยู่กับคนที่ชื่อจาวเหยาเหรอ”

“อย่าบอกนะว่าจาวเหยาเอาชนะได้?”

“ไม่มีทาง ฉันเพิ่งได้ยินเสียงของเขา”

“แล้วทําไมพวกเราถึงลอยละล่องอยู่แบบนี้ล่ะ?”

ทั้งห้าต่างถูกจาวเหยาช่วยเอาไว้จากการระเบิดตัวเองของโฮห้าวชาง พวกมันเลยไม่รู้ว่าเจ้านายเก่าของพวกมันตายไปแล้ว

แอรีสโบกมือไปมาเรียกความสนใจจากที่เหลือ “ใจเย็นกันหน่อย! ช่วยกันนึกก่อนว่าพวกเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

หลังจากรวมหัวกันพูดคุยก็พบว่าทุกตัวต่างถูกพามาในสถานการณ์เดียวกัน พวกมันเห็นแสงลางๆ ได้ยินเสียงโฮห้าวชาง พอตามเสียงไปก็มาอยู่ที่นี่แล้ว

“ต้องเป็นพลังบางอย่างที่ทําให้เปลี่ยนสถานที่ได้” แอรีสคิด ขณะเริ่มเลียหางของตัวเองอย่างพยายามสงบอารมณ์

“เลียขนผ่อนคลายกันก่อนเถอะ”

“ใช่ ความสุขุมคือสิ่งสําคัญที่สุดในการต่อสู้!”

แมวอีกสี่ตัวที่เหลือก้มลงเลียขนตัวเองตาม พยายามลดความกังวลของตัวเอง

“ดูเหมือนพลังนี้จะคล้ายกับการสร้างมิติใหม่ขึ้นมากที่สุด พวกเราลอยตัวอยู่ในอากาศ ขยับตัวก็ไม่ถนัด” แอรีสสรุป มันพยายามดิ้นไปมาแต่พบว่าแทบไม่สามารถขยับไปไหนในสถานที่นี้ได้เลย

ฟูจิน แมวสยามยกอุ้งเท้าขึ้นเป็นเชิงขออนุญาต ” ฉันขยับได้อยู่เพราะใช้ลมจากอา กาศช่วยน่ะ”

แมวไทยที่มีขนสีดําบนหน้า ส่วนที่เหลือแทบทั้งตัวเป็นขนสีขาว มันเคลื่อนที่ไปมารอบๆ คอนเทนเนอร์ด้วยพลังของมัน

แมวที่เหลือเห็นดังนั้นก็พยายามขยับร่างกายเหมือนกัน จากตอนแรกที่เคลื่อนที่ไปไหนไม่ได้ เลยก็เริ่มขยับได้บ้างแล้ว เพียงแต่มีขั้นตอนยุงยากนิดหน่อย

“อย่างนั้นล่ะ! ช่วยกันหาทางออกกันเถอะ!” แอรีสประกาศ

หลังจากช่วยกันหาโดยรอบ ลูซิเฟอร์ แมวตัวหนึ่งที่มีพลังฟื้นฟูตะโกนออกมาพร้อมยกบางสิ่งขึ้นอากาศ โทรศัพท์! โทรศัพท์! ฉันเจอโทรศัพท์!”

ทั้งหมดหันมามองเป็นทางเดียวกัน วินาทีนั้นราวกับมีแสงส่องออกมาจากโทรศัพท์เครื่องนั้นอย่างเป็นความหวังในการออกไปจากที่นี่