Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 151

Chapter 151 แผน

จาวเหยาระมัดระวังขณะพาแมวทั้ง 5 ตัวออกจากแมนชนกลับไปที่รถของเขา เขาทั้งยังขับร ถตู้ไปแอบจอดไว้ในมุมเปลี่ยว ตอนนั้นเองไปช้วนที่เคยหมดสติอยู่บนรถก็ตื่นขึ้น “บอส ขอโทษครับ ผมขอโทษ” ทันทีที่ได้สติเขาก็ขอโทษไม่หยุด

” ขอโทษอะไรกัน นายยังใหม่อยู่ จะรับการซุ่มโจมตีจาก 4 คนได้ยังไง” จาวเหยาพูดพลางส่งยิ้มให้อีกฝ่ายสบายใจ

“บอส พวกนั้นเป็นใครกัน ทําไมพวกนั้นก็มีพลังพิเศษ” ไป๋ช้วนถามอย่างสงสัย

จาวเหยาไม่สามารถโกหกได้อีกต่อไป เขาเล่าเกี่ยวกับเรื่องพลังพิเศษของซูเปอร์แคทและอะพอสเซิลให้ไปช้วนฟัง

” หลังจากที่พลังพิเศษของแมวตื่น มันก็สามารถให้มนุษย์ยืมพลังนั้นได้ เราเรียกคนที่ได้รับพลังนั้นมาว่าอะพอสเซิล”

ไปช้วนได้ยินยังแทบไม่เชื่อหูตัวเอง “ทั้งหมดเกิดขึ้นแบบนี้เอง” เขาพึมพํา เริ่มสงสัย พวกแมวในร้านที่อยู่ด้วยกันในช่วงที่ผ่านมา แต่เมื่อได้เผชิญหน้ากับอะพอสเซิ่ล คําบอกเล่าของจาวเหยาก็คลายความสงสัยของเขาอย่างมาก

” พลังล่องหนของนายได้มาจากโรโพลี่ เราเองก็มีซูเปอร์แคทอยู่ที่ร้านด้วยเหมือนกัน แต่ละตัวมีพลังเฉพาะตัว เสี่ยวฉีอยู่ก็เป็นคนที่ทางการส่งมาเป็นคนประสานงานระหว่างเรากับฝั่งนั้น” จาวเหยาอธิบายต่อ

“ทางการก็รู้เรื่องนี้”

“แน่นอน ไม่งั้นฉันจะเปิดร้านได้สบายใจเฉิบแบบนี้หรือยังไง ที่เราได้โอกาสนี้มาเพราะฉันเป็นอะพอสเซิลที่เก่งที่สุดในเจียงไฮ” จาวเหยาลอบมองไปช้วนที่กําลังทําหน้าใช้ความคิดปะติดปะต่อเรื่องราวอย่างหนัก ก่อนอธิบายต่อ “โลกของอะพอสเซิลอันตรายมาก อย่างที่นายเจอวันนี้ก็เหมือนกัน โชคไม่ดีนายอาจโดนฆ่าไปแล้วก็ได้ เดี๋ยวฉันพากลับไปส่งที่ร้านก่อนแล้วกัน ส่วนนายจะอยู่ที่นั่นต่อหรือไม่ฉันก็จะไม่ห้าม”

“อยู่ต่อไหม?” ไปช้วนทวนถามพลางเลิกคิ้ว “ผมจะทิ้งไปได้ยังไงล่ะครับ ใช้ชีวิตแบบไร้เป้าหมายมาตั้งหลายปี มีโลกใหม่อ้าแขนต้อนรับผมอยู่แบบนี้ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆนะครับ ผมจะทิ้งไปได้ยังไง ผมตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมอีกที่ได้อยู่กับคุณ” ไป๋ช้วนร่ายยาวอย่างเก็บอาการไม่อยู่

จาวเหยากรอกตา ลืมไปได้ยังไงว่าไปช้วนเองนั่นแหละที่เป็นคนขอมาอยู่กับเขาเอง จาวเหยาเองก็เล่าไปหมดแล้ว เขารู้ว่าไปช้วนไม่ใช่คนเลวร้าย แค่เป็นคนมีอุดมคติน้อยเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น แมวที่ได้ลงชื่อกับหนังสือของเขาแล้วจะไม่สามารถให้อะพอสเซิลคนไหนยืมพลังได้ เขาจึงไม่ต้องกังวลว่าไปช้วนจะนําพลังของมัจฉะหรือคนอื่นไปใช้ในทางไม่ดี

“ก็ถ้านายไม่ติดอะไร” จาวเหยาพูดดังนั้นก็ยักไหล่ “แต่เราต้องจัดการเจ้าสามคนนี่กับแมว 5 ตัวนี้ก่อน”

ไปช้วนมองพวกนั้นท่าทางชั่วร้าย “คุณอยากให้ผมจับพวกนี้ไปโยนทิ้งที่ก้นทะเลไหม หรือจะให้นั่นเนื้อพวกนี้เป็นชิ้นๆ”

“จะบ้าเรอะ! ใครบอกว่าจะทําร้ายพวกนี้กัน” จาวเหยารีบตบไปชวนเพื่อเรียกสติ “ต้องส่งให้ตํารวจ แต่เราก็ต้องหลบเลี่ยงตํารวจเพื่อไม่ให้พวกเขาสงสัยเราแทนเหมือนกัน ต้องจัดการก่อนที่จะส่งตัวคนพวกนี้ให้สารวัตรโฮ”

จาวเหยาเคยมีความคิดที่จะติดต่อสารวัตรโฮผ่านโทรศัพท์ไม่ระบุตัวตน แต่การตายของโฮห้าวชางทําให้ทุกอย่างมันยุ่งเหยิงขึ้นกว่าเดิม

“ชักจะยุ่งยากแล้ว ทําไมโฮห้าวชางต้องมาตายด้วยนะ ไม่รู้เลยว่าถ้าเขารู้ข่าวนี้จะทํายังไงต่อไป”

” ตอนนี้ต้องรีบลบร่องรอยที่จะชักนําให้พวกตํารวจหันมาสงสัยเราก่อน แผลเจ้าพวกนี้เป็นแผลที่เกิดจากผลกระทบระเบิด จุดนี้ปล่อยไว้คงไม่เป็นไร ภาพกล้องวงจรก็ลบแล้ว

ที่เหลือที่แต่เรื่องคําให้การจากทั้งสาม เราต้องใช้พลังภาพลวงตาสร้างความทรงจําปลอมขึ้นมาแทน” คิดได้ดังนั้นรอยยิ้มเริ่มผุดบนหน้า

จาวเหยาหันไปทางไปช้วน ลูกฝุ่น และโรอี้โพลี่ก่อนถาม “รู้เหตุผลที่คนพวกนี้มาที่คาเฟของเราหรือเปล่า”

ลูกฝุ่นมีท่าที่ลังเลเล็กน้อยก่อนพูด “ฉันคิดว่าคงมาเพราะเรื่องแมว”

“จริงด้วยสิ! พวกนั้นเอาแต่ถามว่าคุณอยู่ที่ไหน หรือไม่ก็แมวแผ่นดินไหวอยู่ไหนอะไรสักอย่าง” ไปช้วนรีบตอบ

“แมวแผ่นดินไหว?” เจาเหยาผงะเมื่อได้ยินดังนั้น “พวกนั้นรู้ได้ยังไงว่าแมวแผ่นดินไหวอยู่กับเรา?” เขาคิด

แต่จาวเหยาก็ไม่ได้คิดมากไปกว่านั้น ที่เขาต้องทําตอนนี้คือรีบลบร่องรอยต่างๆที่จะสามารถสาวมาถึงเขาได้ก่อน

จาวเหยาริบการรับรู้ของผมทอง สี่ตา กับอาเทาไป พวกเขาจะไม่เคยเห็นหน้าจาวเหยา พวกเขาจะเห็นเพียงรถถูกนํามาจอดที่ถนนเล็กๆนี่ก่อนหมดสติไปเท่านั้น

“ทีนี้ก็เหลือเติมช่องว่างเรื่องราวด้วยจินตนาการของฉันเท่านั้น” จาวเหยาคิด

เขาใช้ภาพลวงตากับสมองทั้งสามเพื่อเติมแต่งเรื่องราวที่ทั้งสามเคยเห็น เคยได้ยิน ที่พบเจอในอีกครค่งชั่วโมงต่อมาคือจาวเหยาเพียงปรากฏตัวขึ้นเพื่อเป็นเหยื่อล่อ

ทั้งสามเห็นไม่เหมือนกับพ่อบ้านเชี่ย แทนที่จะเห็นพลังซูเปอร์ไซย่าของเขาก็กลายเป็นเพียงโดนปิดกั้นการรับรู้ก่อบสลบไปเท่านั้น

จาวเหยาแต่งเรื่องให้ทั้งสามถูกโจมตีจากผู้หญิงผมสีทองคนหนึ่ง เธอพาแมวหนีไป 1 ตัวหลัง จากเอาชนะพวกเขา และพ่อบ้านเซียเป็นคนตามหลังเธอไปเพื่อเอาตัวแมวคืน

พ่อบ้านเซียกลับไปที่แมนชันเพื่อขอกําลังเสริม และผู้หญิงคนนั้นก็ถูกตามตัวได้อย่างรวดเร็ว

แต่ผู้หญิงคนนั้นมีทักษะในการต่อสู้สูงมาก เธอหลบได้ทุกการโจมตี และเมื่อเธอโจมตีตรงไหนก็เข้าเป้าไปเสียทุกที่ เธอจึงเป็นคนฆ่าโฮห้าวชาง พ่อบ้านเซี่ย และแมวอีก 5 ตัว

แมวที่เธอพาไปด้วยคือแมวแผ่นดินไหวตัวปลอม การต่อสู้ของพวกเขาจึงเข้มข้นขึ้น

หลังจากการระเบิดครั้งสุดท้าย ทั้งสามต่างรับแรงระเบิดจนหมดสติ โฮห้าวชางและพ่อบ้านเซี่ยพยายามหนีออกไปที่สวนก่อนวาระสุดท้าย

จาวเหยาฝังเรื่องเราที่เขาถักทอให้กับทั้งสาม สําหรับทั้งสามคนแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจ

ผู้หญิงในความทรงจําปลอมนี้ก็คืออิซาเบลล่า

“เป็นเจ้าหน้าที่ CIA ด้วย คงไม่เป็นไร เธอต้องรับมือเรื่องนี้ได้”

จาวเหยาพยักหน้าก่อนว่าต่อ “อิซาเบลล่าใช้พลังปริศนปลอมตัวแมวแผ่นดินไหวและซ่อนตัวอยู่ในคาเฟของจาวเหยา แต่โฮห้าวชางรู้เรื่องนี้ ทั้งสองจึงทําการต่อรองกันอย่างหนัก สุดท้าย อิซาเบลล่าฆ่าเขาและพาตัวแมวหนีไป”

ไปช้วนมองทั้งสามที่นอนสลบอยู่ก่อนถาม “ปล่อยพวกเขาไว้ที่นี่จะดีหรือครับ ที่นี่เปลี่ยวจนไม่มีใครผ่านมาเลยสักคน กว่าจะมีใครมาเจอก็คงผ่านไปนานแล้ว”

“ไม่ต้องห่วง ฉันควบคุมคนที่เพิ่งผ่านมาแถวนี้ให้ไปแจ้งตํารวจแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมา”

สองวันที่ผ่านมา จาวเหยาใช้พลังภาพลวงตาหนักมากจนมันเริ่มมีการเตือนผ่านทางร่างกาย

ยิ่งใช้พลังสร้างความทรงจําปลอมให้อะพอสเซิ่ลทั้งสามคนตรงหน้ามันยิ่งแย่ลง เขาเริ่มปวดหัวตุบๆ

“แล้วร่างที่อยู่ในสวนล่ะครับ ปล่อยไว้อย่างนั้นจะดีเหรอ” ไปช่วนถามต่อ

จาวเหยาส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เพราะมีเรื่องระเบิด ปล่อยไว้อย่างนั้นดีแล้ว ไปกันเถอะ พวกสารวัตรโฮกําลังจะมาแล้ว”

จาวเหยาพูดก่อนนําพานาเมร่าออกมาจากในท้องและพาแมวทุกตัวขึ้นรถ

ไปช้วนยังคงขมวดคิ้วมั่น “แล้วกล้องวงจรบนทางด่วนจะไม่ถ่ายเราไว้ได้หรือครับ?”

“ถ้าพวกเขาเห็นเราเคลื่อนไหวจะถูกกล้องวงจรจับภาพได้ก็ไม่แปลก” จาวเหยาว่า “แต่เราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ เราแค่มาที่นี่เพราะมีเรื่องจากที่ร้าน พอเราได้ตัวแมวทั้งหมดจากที่รถตู้เราก็กลับไป”

“ก็ประมาณนี้ เราต้องหาหลักฐานและสร้างคําให้การให้พวกเขาหันไปสนใจอิซาเบลล่าแทน ยังไงพวกเราก็คงต้องถูกสอบสวน อย่าเล่าให้หลุดไปจากนี้ก็แล้วกัน”

”เข้าใจแล้วครับ”

จาวเหยาขับรถลงทางด่วนตรงไปที่ร้านกาแฟของเขา

” หวังว่าทางสารวัตรโฮคงไม่มีปัญหามากนะ แล้วเราจะทํายังไงกับแมวพวกนี้ดี?” ความคิดต่างๆ ไหลวนขณะจาวเหยากําลังขับรถ

ทันใดนั้น ตารางภารกิจอันใหม่ก็ปรากฏขึ้น