Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 143

ตอนที่ 143 แมวแผ่นดินไหวอยู่ไหน?

เธอเห็นทุกคนรวมถึงกลุ่มชายใส่หน้ากากล้มลงกับพื้น ทุกคนต่างล้มลงหมดสติราวกับถูกพลังปริศนาถึงวิญญาณออกไป

“เกิดอะไรขึ้น?” อิซาเบลล่าทั้งไม่รู้และไม่อยากเชื่อภาพตรงหน้าว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร

ทันใดภาพตรงหน้าก็พร่ามัว ชายคนหนึ่งในชุดวอร์มปรากฏตัวขึ้น มือล้วงกระเป๋า เขาตรงไปยังแมวแผ่นดินไหว

“ผู้ชายเหรอ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนทําให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี้งั้นเหรอ” อิซาเบลล่าจ้องมองแผ่นหลังชายแปลกหน้าพลางพยายามมองถึงพลังพิเศษของเขา ทันใดนั้นเขาก็หมุนตัวกลับมา

เขาทั้งสวมหมวกและหน้ากากสีดําปกปิดใบหน้า ทําให้เธอมองหน้าเขาไม่ถนัดนัก เห็นเพียงดวงตาแดงก่ําของเขาเท่านั้น

เธอผ่อนคลายลงเมื่อเห็นตาคู่สีแดงที่ส่องประกายในความมืด

“ดวงตาสีแดง?” กว่าอิซาเบลล่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว

อิซาเบลล่าสูญเสียการควบคุมร่างกายไปแล้ว เธอตกอยู่ภายใต้การควบคุมของจาวเหยาที่ใช้พลังของอลิซาเบธ ภาพลวงตาและพลังแห่งการควบคุมนั้นมีการทํางานแตกต่างกัน การสร้างภาพลวงตาขึ้นอยู่กับคลื่นเสียง ขณะที่พลังการควบคุมอาศัยการสบตาระหว่างจาวเหยากับอีกฝ่าย

อลิซาเบธควบคุมให้อิซาเบลล่ายกปืนพกขึ้นมาที่ขมับของเธอ อิซาเบลล่าพลางคิดว่าเธอจะต้องจบชีวิตด้วยตัวเธอเองเป็นแน่

“แค่มองเพียงครั้งเดียวก็สามารถควบคุมฉันได้แล้วงั้นเหรอ พลังของเขาคืออะไรกันแน่” อิชาเบลล่าขนลุกชันทั้งร่างเมื่อรู้ว่าชะตาชีวิตของเธอไม่ได้อยู่ในมือเธออีกต่อไป แต่เป็นของชายแปลกหน้าที่อยู่ตรงนั้น

“สวัสดี คุณผู้หญิง”

อิซาเบลล่าเอ่ยปาก แต่กลับไม่ใช่คําใดที่เธอต้องการพูดเลย

“อะไรกัน ทําไมฉันกําลังพูดอยู่?” อิซาเบลล่ากวาดตาไปมา รูม่านตาของเธอหดเล็กลง ”เจ้านั่นควบคุมทั้งร่างกายของเรา เราพูดออกมาเพราะเจ้านั่น” เธอคิด

“คุณผู้หญิง มาเล่นเกมกันเถอะ”

ปัง!

ลูกกระสุนลอยผ่านศีรษะของอิซาเบลล่าไป หัวใจของเธอหยุดเต้นไปชั่วขณะ

กว่าที่อิซาเบลล่าจะรู้ตัว ร่างกายของเธอก็อ่อนยวบ เหงื่อเย็นซึมทั่วร่าง

“คุณมีเวลา 10 นาทีในการออกไปจากที่นี่ หากคุณไม่ทําตามนั้น ผมสัญญาเลยว่านัดต่อไปผมไม่พลาดเป้า”

เธอมองลอดไปที่สนาม ชายแปลกหน้ากับสก็อตติชโฟลด์หายไปแล้ว

“สัตว์ประหลาด!” อิซาเบลล่าหายใจเฮือก แต่จิตใจของเธอหลุดลอยหายไปจากเหตุการณ์ที่เพิ่งพบ

“เราต้องออกไปจากที่นี่ ไม่รู้มาก่อนว่าที่เจียงไฮ้มีสัตว์ประหลาดแบบนั้นอยู่ด้วย”

ในสายตาของเธอแล้วชายคนนั้นอันตราย เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่เธอเคยได้พบ

หากเปรียบหลินเฉินเป็นมนุษย์ปกติทั่วไปแล้วละก็ กลุ่มชายสวมหน้ากากคงเป็นก็อดซิลล่า ส่วนจาวเหยานั้นเป็นพระเจ้า

หนึ่งนาทีต่อมา อิซาเบลล่าอุ้มลูซีขึ้นวิ่งหาทางออกจากเมือง

ในเวลาเดียวกัน เสียงไซเรนของรถตํารวจส่งเสียงดังขึ้นและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่นานทั่วทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยรถตํารวจวิ่งวน

“บ้าจริง” ชายสวมหน้ากากคนหนึ่งคืนสติได้หลังจากจาวเหยาจากไป เขามองรอบตัว พวกเขาสามคนจมอยู่ใต้ซาก เขารีบปลุกเพื่อนร่วมทีมคนอื่นในทันที

ในรถผู้บังคับการ สารวัตรโฮกําลังฟังรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชา

“ล้อกันเล่นหรือไง พวกมันหนีไปได้ทั้งหมดงั้นเหรอ?” สารวัตรโฮได้แต่ลูบหัวที่ไม่มีเส้นผมของตัวเอง ” พวกนายออกปฏิบัติการกันตั้ง 8 คน จับใครไม่ได้สักคนเลยหรือไง ซื่อบื้อกันเรอะ ภาพดาวเทียมว่าไง” สารวัตรโฮตะโกน

“คืนนี้มีเมฆหนาบดบัง ภาพจากดาวเทียมจับอะไรไม่ได้เลยครับ

“สารวัตรครับ จับตําแหน่งแมวแผ่นดินไหวได้ครับ”

“มันอยู่ไหน?”

“มีคนเห็นผู้หญิงผมทองวิ่งหนีไปกับสก็อตติชโฟลด์ตัวสีเทาครับ แต่บริเวณนั้นไม่มีกล้องวงจรเราจึงยื่นภาพให้พยานดู ระบุว่าเป็นอิซาเบลล่าครับ”

“อิซาเบลล่า? เธอมีส่วนเกี่ยวของกับเหตุการณ์เรือระเบิดด้วยนี่” สารวัตรโฮลูบคาง ” หลินเฉินได้แจ้งมาหรือเปล่าว่าแมวแผ่นดินไหวคือสก็อตติชโฟลด์สีเทา?”

” ครับ”

“ไม่คิดว่าคนจาก CIA จะมาเคาะประตูเราด้วยตัวเอง” สารวัตรโฮสูดหายใจเขาลึกก่อนว่าต่อ”ผู้หญิงคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการเรือระเบิดใช่ไหม พวกอเมริกันมาหาเราถึงที่จะทํายังไงดีนะ”

เขาตบโต๊ะก่อนตะโกนอีกครั้ง “บ้าจริงๆ! ถ้าเราปล่อยพวกนั้นที่เป็นตัวต้นเหตุเรื่องวุ่นวายไปเราจะมองหน้าคนอื่นยังไง”

” จัดทีมไปตามจับตัวมา ฉันไม่สนวิธีการ เอาตัวยัยนั่นมาให้ได้ แจ้งไปยังพันเอกหลี่กับเลขาซงด้วย ไม่สิ” สารวัตรโฮหยุดพูดก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมา “เดี๋ยวฉันโทรหาพวกเขาเอง”

เมื่อสารวัตรโฮหันไปโทรศัพท์ เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาก็ถอยไปอยู่มุมห้องและเริ่มแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับตัวอิซาเบลล่า

โฮห้าวชางกดขมับของตัวเองด้วยนิ้วมืออย่างเคร่งเครียด ด้านหน้าเขาคือชายสวมหน้ากากที่ถอดหน้ากากและอยู่ในชุดสูทหัวหน้าพ่อบ้าน

” ขออภัยด้วยครับ ท่านมาสเตอร์” หัวหน้าพ่อบ้านก้มหัวกล่าวขอโทษ “ผมพลาดเอง”

ด้านหลังเขาคือชายวัยกลางคนและเด็กวัยรุ่นอีกหนึ่งคน

โฮห้าวชางมองทั้งสามเขม็ง “คุณเซีย ด้วยทักษะของคุณและพลังแห่งการฟื้นฟู ผมเชื่อว่าพวกลูกน้องของเจ้าสารวัตรโฮไม่ใช่คู่มือของคุณเลย บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น”

อีกสองคนตัวสั่นไหวเมื่อเห็นโฮห้าวชางในลุคเคร่งขรึมและจริงจัง พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง

มีเพียงหัวหน้าพ่อบ้านที่เก็บท่าทางได้อย่างเป็นปกติ “ผมไม่ทราบครับ ผมจัดการทีมของหลินเฉินและจับสก็อตติชโฟลด์มาได้แล้ว หลังจากนั้นผมก็หมดสติไป ที่จริงแล้วอาจไม่ใช่การหมดสติแต่ภาพตรงหน้ามันมืดสนิทและไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลยครับ พอได้สติ แมวก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้วครับ”

“มองอะไรไม่เห็น กับไม่รับรู้อะไรได้เลยงั้นเหรอ” โฮห้าวชางเลิกคิ้ว ” หรือว่ามีบุคคลที่สาม?”

ทันใด โทรศัพท์ของโฮห้าวชางสั่น เขาปรายตามองก่อนหรี่ตาเมื่อเห็นการแจ้งเตือน เขาโบกมือให้ลูกน้องสองคนออกไปก่อน

” หญิงชาวอเมริกันที่ชื่ออิซาเบลล่าเป็นคนเอาตัวแมวแผ่นดินไหวไป”

“อิซาเบลล่า?” หัวหน้าพ่อบ้านเงยหน้าขึ้น ” อะพอสเซิลผู้หญิงที่รับผิดชอบงานระเบิดเรือนหรือครับ ชาวอเมริกันพาตัวแมวแผ่นดินไหวไป?”

หลังจากนั้น เด็กหนุ่มกลับมา เขาใช้พลังเปลี่ยนพื้นให้เป็นอุโมงค์

“ท่านมาสเตอร์ ตํารวจกําลังมา พวกเราต้องออกจากที่นี่”

“เราคงต้องออกไปกันก่อน” โฮห้าวชางลุกออกไปโดยใช้อุโมงค์ที่เด็กหนุ่มสร้างขึ้น

ในขณะเดียวกันที่ทุกคนต่างสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หน่วยสืบราชการลับจากทั่วโลกก็สอดแนมรอบๆ เพื่อรวบรวมข้อมูล

หลังออกจากเมืองเก่านั้นมาได้ อิซาเบลล่าต่างพยายามหลบการปิดล้อมจากตํา รวจและกําลังวิ่งอยู่กลางทุ่งนา ”เวรเอ๊ย ทําไมพวกนั้นถึงพุ่งเป้ามาที่เรากันนะ” เธอบ่นอย่างกราดเกรี้ยว

จาวเหยาอยู่ด้านหลังอิซาเบลล่า เขาไม่มีปัญหาในการไล่ตามเธออยู่แล้ว เขายังใช้ภาพลวงตาโดยเปลี่ยนให้แมวสีดําของเธอเป็นสก็อตติชโฟลด์สีเทาอีกด้วย