Am I a God – ฉันเป็นพระเจ้า - ตอนที่ 139

Chapter 139 คนโกหก และตู้คอนเทนเนอร์ 

“ยังไงก็เถอะ ฉันจะพาแมงโก้กลับบ้านไปก่อน” จาวเหยาลูบคางไปมาก่อนว่าต่อ “ดูเจ้านั่นไว้ให้ดีล่ะ อย่าปล่อยให้ฉี่เรี่ยราดนะ”

“ถ้าบ้านเราจะมีแมวฉลาดเพิ่มขึ้นมาอีกตัวฉันก็ไม่ขัดอะไรหรอกนะ” มัจฉะยักไหล่ “อย่าห่วงไป เราจะดูแลเจ้านั่นเอง”

แมวที่เหลือต่างพยักหน้ารับ มัจฉะกระโดดกลับขึ้นไปบนบัลลังค์เก้าอี้นวด มันหยิบมือถือออกมาและเห็นว่ามีแจ้งเตือนวีแชทมาจากหลิวปัง นักฆ่าตุ้ยนุ้ย

‘อยู่หรือเปล่า?’

‘มีอะไร?’ มัจฉะพิมพ์ตอบกลับไป

ฟิชบอลพิมพ์กลับมา ‘ไหนนายบอกว่าจะโอนเงินให้ฉัน 50 หยวนไง จะโอนให้เมื่อไหร่?’

‘ยังไม่ได้อีกหรอ โอนไปแล้วนะ’

‘ยังไม่ได้เลย’ ฟิชบอลตอบ

‘ก็ได้ เดี๋ยวจะช่วยเช็คให้นะ’ มัจฉะตอบ

เวลาผ่านไป 5 นาที แต่กลับดูยาวนานสำหรับฟิชบอล

‘โอ้ไม่! เหมือนบัญชีของนายจะเข้าข่ายว่าเป็นบัญชีฟอกเงินอะ ฉันทำอะไรไม่ได้เลย’ มัจฉะพิมพ์กลับไป

ฟิชบอลกระโดดโหยงด้วยความตกใจ มันตะกุยขาไปมาบนหน้าจอ “อะไรนะ ไม่! บัญชีนี้เป็นของเจ้านายไม่ใช่ของฉัน ถ้านางรู้ว่าฉันใช้บัญชีของนางละก็ฉันโดนฆ่าแน่!”

‘ฉันช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ฉันว่าต้องมีใครบางคนยักยอกบัญชีของเจ้านายนายไปแน่ นายต้องไปบอกเธอนะ’

‘ไม่ ไม่ ไม่ได้! ถ้านางรู้ว่าฉันเคยแอบใช้บัญชีนางละก็ฉันตายแน่!’

‘งั้นเอางี้ นายโอนเงิน 200 หยวนเป็นการคุ้มครองความปลอดภัย จะช่วยหยุดการระงับบัญชีได้ เมื่อเขาเช็คว่าบัญชีเจ้านายของนายไม่มีอะไรผิดปกตินายก็ได้จะได้ 200 หยวนนี้คืน”

ฟิชบอลถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก”โห ขอบคุณพระเจ้า นี่จะช่วยไม่ให้บัญชีถูกระงับใช่ไหม’ ขณะนั้นเองมัจฉะก็เข้าเกม Mobile Legends อย่างไม่แยแส

วิญญาณแมวที่ลอยละล่องอยู่ด้านหลังของมัจฉะเป็นพยานรู้เห็นบทสนทนาระหว่างมัจฉะกับฟิชบอล มันทำอะไรไม่ได้นอกจากบ่นพึมพำ “เจ้าหลิวปังนี่มันโง่จริงๆ ใช่ไหมเนี่ย?”

ในตอนแรกมันไม่เชื่อคำพูดของอลิซาเบธที่ว่าแมวพิเศษนั้นมีก็มีโอกาสที่จะไม่มีสติปัญญาได้ แต่ตอนนี้มันต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ซะแล้ว

“ไม่ใช่แค่แมงโก้นะเนี่ย ยังมีแมวตัวอื่นอีกที่ไม่ค่อยมีความฉลาดทางสติปัญญาสักเท่าไหร่”

ทันใดนั้น ทั่วทั้งตึกพลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทุกคนต่างเสียศูนย์ เฟอร์นิเจอร์สั่นไหวเคลื่อนตัวไปทั่วอพาร์ทเมนต์

เมื่อการสั่นหยุดลง จาวเหยาได้แต่เอามือทาบอกเอาไว้ “อะไรน่ะ? แผ่นดินไหวอีกแล้วเหรอ?”

เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ ที่เจียงไฮ่ไม่มีแผ่นดินไหวมาสักพักใหญ่แล้ว เขาคิดว่าต้องมีแมวที่มีพลังอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

แต่ช่วงเดือนที่ผ่านมามีเหตุการณ์แผ่นดินไหวเพิ่มขึ้น เหล่าอสังหาราคาสูงต่างราคาตกฮวบ ขนาดอพาร์ทเมนต์ของจาวเหยายังราคาตกไปเหลือ 1 ใน 3

ทันใดนั้นเสียงกริ่งพลันดังขึ้นในหัวของจาวเหยา ตารางภารกิจของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง

ภารกิจ : หยุดแผ่นดินไหว!
เป้าหมาย : ตามหาแมวที่เป็นต้นเหตุของแผ่นดินไหวและหยุดมัน
รางวัล : ค่าประสบการณ์ 300 คะแนน 

“ภารกิจ!” แทบจะมีแสงพุ่งออกมาจากดวงตาของจาวเหยา “ถึงทีของฉันแล้ว! ถ้าใช้การ์ดค่าประสบการณ์สองเท่าก็เท่ากับได้ 600 แต้ม ถึงเวลาที่ฉันต้องหยุดเรื่องพวกนี้สักที!”

แต่จาวเหยาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถพุ่งตัวออกไปหาเจ้าแมวเจ้าปัญหาโดยไร้แผนได้ ไม่แน่ว่าเจ้าแมวตัวนี้อาจจะสามารถสร้างแผ่นดินไหวได้ถึง 8 หรือ 9 ริกเตอร์ อย่างนั้นเมืองคงราบไปหมดแน่ สภาพแวดล้อมอะไรก็คงไม่เหลือ

ต้องมีคนมากมายออกตามหาเจ้าแมวตัวนี้แน่

“กลัวว่าจะเป็นคนอย่างโฮห้าวชางกับสารวัตรโฮน่ะสิ” จาวเหยาเกาหัวแกรกๆ  “แต่มันก็ควรถึงเวลาต้องชำระแค้นกับโฮห้าวชางแล้ว ด้วยพลังตอนนี้ฉันสามารถปลอมตัวได้ง่ายๆ เว้นแต่ว่าจะไม่โดนกล้องวงจรปิดจับได้ซะก่อน”

“แถมยังต้องอัพเกรดมิติท้องเก็บของด้วยสิ” จาวเหยาอ้าปากก่อนจะดูดผ้าห่มเข้าไปในท้อง

เขาเริ่มควบคุมพลังดูดซับสิ่งของได้ดีขึ้นแล้ว เขาแม้แต่จะควบคุมได้ว่าดูดสิ่งของเข้าไปแล้วจะเอาไปวางไว้ตรงไหนของห้วงในท้อง

“ถ้าฉันมีห้องขังขนาดเล็กอยู่ข้างในด้วยละก็ ฉันก็สามารถดูดศัตรูเข้าไปขังไว้ได้”

หลังจากนั้น จาวเหยาก็เริ่มเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแมวที่มีพลังพิเศษทำให้เกิดแผ่นดินไหว รวมถึงช้อปปิ้งออนไลน์สิ่งของที่เขาจะเป็นจะต้องใช้เก็บไว้ในมิติในท้องด้วย

…

ภายในมิติในท้อง จาวเหยาลอยอยู่ท่ามกลางความมืดมิด

มีตู้คอนเทนเนอร์สามตู้ลอยละล่องอยู่ตรงหน้าเขา ตู้ทั้งสามต่างถูกล็อคจากด้านนอก

จาวเหยารู้สึกพึงพอใจกับของตรงหน้าอย่างมากก่อนจะกลับออกมายังโลกความจริงด้านนอก เขาได้ลองใช้ความสามารถด้วยการดูดตัวเองเข้าไป และย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์หลังหนึ่ง

เขาสามารถควบคุมพลังของตัวเองได้อย่างคล่องแคล่ว

“อืมม ฉันเก็บอาหารเอาไว้ในตู้สีเหลืองดีกว่า”

เขานำอาหารกึ่งสำเร็จรูป อาหารกระป๋อง และน้ำแร่ที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้เก็บไว้ที่ตู้คอนเทนเนอร์สีเหลือง รวมถึงไฟฉายและถ่านสำรองอีกบางส่วน

“อืมม ต้องมีตู้เล็กๆ ไว้เก็บของพวกนี้ไม่ให้ลอยไปเรื่อยด้วยแฮะ”

จาวเหยากะขนาดของตู้คอนเทนเนอร์อย่างพิภีพิถันก่อนจะสั่งตู้เก็บอาหารมาเพื่อเก็บสิ่งของต่างๆ ไว้ด้านในได้อย่างเป็นระเบียบ

มิติในท้องของเขากลายเป็นสวรรค์ขนาดย่อม

จาวเหยากลับออกมาข้างนอกก่อนจะย้ายตัวเองเข้าไปในตู้สีน้ำเงิน

เขาผูกเชือกไว้กับถุงนอนภายในตู้ทำให้เขาสามารถพักผ่อนภายในมิตินี้ได้

“ฉันจะต้องมีอะไรเอาไว้สร้างความจรรโลงใจเผื่อว่าต้องติดอยู่ในนี้เป็นเวลานาน”

จาวเหยากลับออกมาขนนิตยสาร หนังสือ และแม้แต่สั่งโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ที่มีทั้งหนังและเกมส์อีกเป็นร้อยอยู่ในนั้น

“ฮ่าๆ ฉันจะซื้อเครื่องเล่นเกมกับทีวีจอยักษ์มาอีกก็ได้นะถ้ายังมีเงินเหลือ แต่ฉันอาจจะต้องมีเครื่องปั่นไฟในนี้ด้วยน่ะสิ”

“อ้อใช่ ฉันต้องการอาวุธไว้ติดตัวด้วย! ไม้เบสบอลสักสองสามไม้ มีดทำครัว พริกไทย ของพวกนี้ใช้เป็นอาวุธได้!”

จาวเหยาเข้าเว็ปเถาเป่าเพื่อสั่งไม้เบสบอลและอาวุธเอาไว้ใช้ป้องกันตัว

จาวเหยาสนุกสนานกับการตกแต่งมิติในท้องเหมือนการสร้างฐานทัพลับสมัยเด็ก

ยังเหลือตู้คอนเทนเนอร์สีแดงอีกหลัง

ตู้นั้นจะเป็นที่ขังศัตรูของเขา

“บางทีฉันอาจจะต้องวางกับดักบางอย่างไว้ในนั้นด้วย” จาวเหยาคิด