Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 266

ตอนที่ 266 ตัวทําแต้มมาแล้ว

“สตีฟคนนั้นเก่งเอาเรื่องเลยนะ เขาเก่งพอที่จะไปเล่นในNBAในฐานะการ์ดตัวท็อปได้เลย”แซสพูดอย่างนั้นก่อนจะจดอะไรบางอย่างลงในสมุด

หัวใจของสตีฟนั้นคงเต้นด้วยความดีอกดีใจแน่ๆถ้าเขารู้ว่าแซสเขียนถึงเขาแบบนั้น คอมเม้นแบบนี้จากแซสทําให้สตีฟขึ้นมาอยู่เป็นอันดับต้นๆของตาราง

หลังจากจดเสร็จ แซสก็เงยหน้าขึ้นไปมองแล้งเห็นคนๆนึงพุ่งตรงไปที่แป้นแล้วทําคะแนนด้วยการเลย์อัพโดยที่คู่ต่อสู้นั้นทําอะไรไม่ได้เลย เหมือนกับว่าศัตรูถูกตรงอยู่กับพื้นในขณะที่เขาคนนั้นโบยบินบนอากาศ ไอ้หนุ่มตัวใหญ่ใต้แป้นที่มีหน้าที่เก็บลูกนั้นยังได้แต่มองแป้นบาสด้วยความว่างเปล่า เหมือนกับว่าสติเขายังไม่กลับมาหลังจากเจอการเลย์อัพนั้น

เมื่อเกิดอะไรขึ้น? ฝ่ายป้องกันกันไม่อยู่เลยเหรอ แซสคิดก่อนจะจับจ้องสายตาไปที่อัลเลนที่พึ่งทําคะแนนด้วยการเลย์อัพไป

อัลเลนหันไปมองรอบๆแล้วพบว่าทุกคนทําหน้าประหลาดๆ ใส่เขา สําหรับนักบาสคนอื่น อัลเลนคงเป็นเหมือนคนแปลกหน้า เพราะพวกนี้ฝึกในแคมป์นี้มามากกว่า10วันแล้ว และรู้จักกันดีแล้วด้วย ดังนั้นอัลเลนจึงดูเหมือนจะเป็นพวกหน้าใหม่

แต่ถึงอย่างนั้นหลังจากที่บอลกลับมาอยู่ในมือของอัลเลนที่เป็นการ์ดจ่ายที่ควรจะเป็นคนที่เริ่มเปิดเกมบุกให้ทีม แต่อัลเลนกลับเดินผ่านไปครึ่งสนามพร้อมลูกบอลแล้วสังเกตดูตําแหน่งของการป้องกันคู่ต่อสู้

พวกนั้นมีจุดบอกในการป้องกันเยอะมาก ฉันพุ่งไปที่แป้นตรงๆได้เลยนะเนี่ย หลังจากอัลเลนตัดสินใจแล้วในตอนนั้นเองที่ฝ่ายป้องกันคนนึงวิ่งตรงมาหาอัลเลนอย่างช้าๆ สําหรับอัลเลนคนที่วิ่งมามันช้จริงๆนั้นละ และ ข้างๆอัลเลนก็มีเพื่อนร่วมทีมคนนึงกําลังโบกมือให้อัลเลนแล้วพูด “เห้ยหน้าใหม่ส่งมาทางนี้!”

และในตอนนั้นเอง ที่อัลเลนเริ่มโยกหลบแล้วเลี้ยงบอลทะลุป้องกันที่1และ2ก่อนจะเลย์อัพขึ้นแป้นทําคะแนนในพริบตา

เขาพุ่งผ่านฉัน! ฝ่ายป้องกันยังคงอึ้งกับสิ่งเกิดขึ้น และยังคงสงสัยว่าอัลเลนสามารถวิ่งผ่านหน้าเขาในพริบตาเดียวได้ยังไง เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินคือเสียงซัวบที่เกิดขึ้นจากการที่ลูกบอลลอดผ่านเน็ตของแป้นบาส

ส่วนไอ้คนตัวใหญ่ที่อยู่ใต้แป้นที่ควรจะเป็นด่าป้องกันสุดท้ายตอนนี้ยังคงตาค้างอยู่ เมื่อกี้นี้เองที่เขาเห็น แล้วว่าอัลเลนทะลุเข้ามา แล้วเขาก็วางแผนที่จะตามประกบซ้อนแล้ว แต่ในพริบตายังไม่ทันขยับตัวอัลเลน พุ่งส่งบอลลอดห่วงไปเรียบร้อยแล้ว นั่นหมายความว่าการเลย์อัพของอัลเลนมันเร็วกว่าอัตราการตอบสนองของร่างกายเขาอีก

“ร..เร็ว”

ในแถวแรกของจุดสังเกตการของเหล่าโค้ช โค้ชไรท์ส่ายหัว “ไม่ใช่ทางเลือกในการบุกที่ดีเท่าไร เพื่อนร่วมทีมของเขาอยู่ในตําแหน่งที่สวยกว่าเขาควรจะส่งบอลมากกว่า”

โค้ชไรทที่เป็นโค้ชของมหาลัยNC เป็นโค้ชที่เก่งมาก เขาเชี่ยวชาญกลยุทธแบบเกาะกลุ่มในNCAA ถ้าเทียบกับโค้ชอื่นๆ เขาเป็นคนที่เก่งในด้านการใช้งานการ์ดมากกว่า

“แต่การทําแต้มเมื่อกี้สวยมากเลยนะ หลุดมาได้ดีมากเลย!”ทอมสันที่อยู่ข้างๆไรท์พูด

ทอมสันเป็นโค้ชจากจอร์จทาวน์ ซึ่งใช้กลยุทธโดยพึ่งคนตัวใหญ่ๆอย่างเซนเตอร์ซะมากกว่าในประวัติแล้ว มหาลัยจอร์จทาวเคยมีเซนเตอร์ตัวท็อปติดโผอยู่ในหาเกียรติยศของNBAอยู่ ดังนั้นสําหรับไรท์แล้วการพูดคุยเรื่องการ์ดกับทอมสันมันเหมือนกับคุยกับต้นมะม่วง

โค้ชทั้ง2ดูการแข่งต่อไปมีผู้เล่นคนนึงพยายามที่จะล็อกหลบผ่านอัลเลนแล้วพยายามจะกู้หน้าตัวเองไว้ เขาเลยตั้งใจเป็นพิเศษ เขาสูงกว่าอัลเลนเกือบ10เซนติเมตร เพราะงั้นสําหรับเขาอัลเลนก็เหมือนคนแคระ เขาเชื่อว่าเขาสามารถพุ่งผ่านอัลเลนไปได้ด้วยความได้เปรียบทางร่างกายที่มากกว่า

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็โดนการป้องกันของอัลเลนสอนเชิงไป1ที เพราะความสามารถในการชิงบอลของอัลเลนนั้นมันดีเกินกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ

ตอนที่อัลเลนเรียนอยู่ม.6 เขาทําการขโมยบอลได้เฉลี่ยถึง3.4ครั้งต่อเกม ซึ่งเป็นที่2ในบรรดาเด็กม.ปลายจากทั่วประเทศ ดังนั้น การที่ประมาทอัลเลนไปนั้น ก็จะโดนสอนเชิงด้วยการแย่งบอลมาซะเอง

ตอนที่อัลเลนเข้าประชิดนั้น เขาแค่ตบบอลด้วยมือของเขาแล้วทําให้บอลนั้นไม่อยู่ในการควบคุมของคู่ต่อสู้อีกต่อไป และทันทีทันใดนั้นเอง อัลเลนก็พุ่งไปเก็บบอลกลับมาและพุ่งตรงไปที่แป้นบาสทีมฝั่งตรงข้าม

เขาเร็วมาจนทิ้งคู่ต่อสู้ไว้แบบไม่เห็นฝุ่นฝ่ายป้องกันที่พยายามกลับไปกันยังไงก็วิ่งตามอัลเลนไม่ทันถึงแม้จะวิ่งตรงแบบสุดตัวแล้วก็ตาม

“เร็วเกินไปแล้ว!”

ในตอนนั้นทุกสายตาในสนามแข่งจับจ้องไปที่อัลเลน

“นั้นเขาเลี้ยงบอลนั้นแต่ยังไม่มีใครไล่จับเขาได้อีกเหรอ เลี้ยงบอลไปวิ่งไปวิ่งเร็วกว่าคนไม่ถือบอลได้ไง?”

“เร็วมาก เก่งพอๆกับการ์ดNBAตัวท็อปเลยนะเนี่ย!”

“หมอนี้ใครเนี่ย ทําไมฉันไม่เคยเห็นมันก่อนเลย”ทุกคนมองไปทางเดียวกันพลางพูดด้วยความตะลึง

ทําแต้มได้แต้มและทําแต้มได้อีก! อัลเลนพุ่งเข้าใส่แป้นบาสแล้วทําแต้มผ่านการเลย์อัพ หรือไม่ก็ล็อกหลบคู่แข่งก่อนจะชู้ตแบบโล่งๆ หรือไม่ก็พุ่งทะลุคู่แข่งก็จะยิงเฟดอเวย์แบบนุ่มๆ อัลเลนเริ่มการโชว์ความสามารถอันน่าทิ้งแล้ว ตอนนี้เขาได้กลายเป็นตัวทําแต้มตามแผนที่หลี่ได้วางไว้แล้ว และเริ่มทําแต้มอย่างบ้าคลั่ง

ตราบใดก็ตามที่บอลส่งถึงมืออัลเลน มันต้องเกิดการทําแต้มแน่นอนโดยที่ไม่มีการส่งใดๆทั้งนั้น ถึงแม้ว่าการบุกของเขานั้นจะได้ผลผ่านการทําแต้ม เรียกฟาวหรือไม่ก็สู้ต3แต้มก็ตาม

สําหรับผู้เล่นทั้งหมดในสนาม ถึงพวกเขาจะเป็นม.ปลายเหมือนกันหมด แต่ในสายตายองอัลเลนนั้น ระดับของพวกเขาต่ํากว่ามาก ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้กากเหมือนเด็กประถม แต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรของอัลเลนเลยไม่ว่าพวกเขาจะใช้แผนป้องกันแบบไหนก็ตาม

“ระดับมันต่างกันเกินไป

1ในผู้ชมพูดออกมา

อัลเลนรู้ว่าเขามีเวลาแค่5นาทีเท่านั้น เขาเลยจําเป็นต้องใส่ทุกอย่างที่เขามีว่าตัวเองเหมาะสมสําหรับ5นาทีที่ได้มา และในแค่5นาทีนั้นอัลเลนทําคะแนนไปทั้งหมด21แต้มคนเดียวผู้ชมทั้งหมดนั้นต่างเห็นด้วยกันหมดว่าอัลเลนมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมจริง

“หมอนั่นมันเก่งจริงๆนั้นละ แต่เขาเห็นแก่ตัวไปหน่อยนะ เขาบุกเดี่ยวตลอดเลยแล้วก็ยังไม่ส่งให้เพื่อนเลยแม้แต่น้อย เขาไม่มีสปิริตของทีมเลย”โค้ชเบ๊บพูดขึ้นมา

“แต่เขาก็ซัดไปคนเดียวถึง21แต้มเลยนะ นี้แค่5นาทีนะ ฉันเดาว่าเขาต้องทําแต้มได้อย่างต่ํา10แต้มแน่ๆถ้าเขาไปเล่นในNBA”โค้บอัลฟอร์ดที่เป็นอริกับโค้ชเบบพูดแทรกเข้ามาทันที “ถ้าเขาส่งบอลให้เพื่อนแล้วละก็เพื่อนของเขาก็อาจจะไม่ได้ทําแต้มได้ดีขนาดนี้ก็ได้ อีกอย่างเขาเรียกฟาวไปตั้ง3ครั้งใน5นาทีนะ”

“โอเคๆหนุ่มๆ พอกันก่อน”รี๊ด แมวมองจากทีมเลเกอร์เบรกทุกคนไว้ แล้วถาม “ใครก็ได้ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าคนๆนั้นเขาเป็นใครกัน”

ทุกคนมองหน้ากันเองแล้วหลังจากนั้น10วิก็มีคนตอบเข้ามส “ผมจําได้ว่าเขาคืออัลเลนแฮมป์ตั้น นักบาสอันดับ1ในโรงเรียนม.ปลายในเวอร์จิเนีย!”

“อัลเลนแฮมป์ตั้นคนที่เคยไปมีเรื่องจนเข้าคุกซินะ”หลี่ได้พยักหน้า “นี้คือเขางั้น…”