Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 240

ตอนที่ 240 ไม่เจียม

เมื่อถึงเวลามื้อเย็นทั้งโค้ชและนักกีฬามารวมกันที่โรงอาหารที่โรงแรม

ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าทีมวิ่งผลัดนั้นได้ที่1ในรอบคัดเลือก และกลายเป็นตัวแทนเข้าแข่งในกีฬาชาติทุกคนก็รู้อีกว่าสมาชิกทุกคนในทีมนั้นเป็นแค่นักกีฬาหางแถวในทีมวิ่ง ชัยชนะของพวกเขานั้นสร้างความหงุดหงิดให้กับหลายๆคนดังนั้นทีมวิ่งผลัดจึงเป็นประเด็นในการคุยกันมื้อเย็นนี้

” ตกใจจริงๆเลย ทีมวิ่งผลัดกันได้ที่1ในการแข่งรอบคัดเลือกซะงั้นเลย”

“ใช่แล้ว เกินกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ ยังไงก็เถอะ โค้ชหลี่คนนั้นที่พึ่งกลับมาจากทีมชาติเนี่ยเก่งจริงๆนะ ทําให้นักกีฬาระดับธรรมดาๆให้เก่งขึ้นมาได้”

“ฉันได้ยินมาว่าทีมวิ่งผลัดของเราก็นําตลอดเลยนะ ที่2อยู่ห่างกับทีมเราตั้งเยอะ โค้ชทีมชาติเนี่ยมันเก่งจริงๆ ถ้าฉันรู้อย่างนี้ฉันน่าจะไปสมัครเข้าทีมวิ่งผลัดตั้งนานละ

“เหอะ พึ่งมาเสียใจเหรอ? สายไปแล้วละ ฉันยังจําได้อยู่เลยยว่าก่อนที่ทีมวิ่งผลัดจะจัดตั้งขึ้นมีนักวิ่งมากกว่า10คนไปหาโค้ชชูเหว่ยตงแล้วไปประท้วงว่าพวกเขาไม่อยากเข้าทีมวิ่งผลัดแล้วเป็นไงละ พอประกาศว่าให้นักกีฬาสมัครเข้าทีมวิ่งผลัดกันเอง ก็มีนักกีฬาอยู่ไม่กี่คนที่สมัครพอผลออกมาว่าทีมวิ่งผลัดชนะพวกเขาก็คงไม่รับสมัครคนเพิ่มแล้วละ”

“พูดถูกเลย! อย่างกับคําพูดที่ว่า ถ้าวันนี้เมินกัน พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวไม่เห็นฝุ่นได้เลย”

การคุยกันนี้มันทําให้เชนตั้งฉานกระดากปากมาก ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนอยากหาที่ๆไม่มีคนอยู่แต่ถึงอย่างนั้นข่าวลือนี้มันก็ยังเป็นบทสนทนาที่คุยกันอย่างแพร่หลาย มากซะจนเชนตั้งฉานหาที่หลบไม่ได้เลย

“มานั้นแล้ว หวูหยีฮาว!”ใครบางคนพูดขึ้นมา เชนตั้งฉานเห็นหวูหยีฮาวเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมรอยยิ้ม

“หวู ยินดีด้วยนะที่ชนะการแข่งรอบคัดเลือกของการแข่งกีฬาชาติอะ!”ใครบางคนพูดขี้ นมาทันที

พอได้ยินคําว่า “ชนะการแข่ง” หวูหยีฮาวก็ยิ้มจนหูแทบฉีกทันที

“หวู ได้ยินมาว่านายจะอายุ18ปีนี้นี้ ใช้ไหม เก่งมากเลยนะที่นักกีฬาอายุ18สามารถผ่านเข้ารอบจริงของการแข่งกีฬาชาติได้เนี่ย ตอนที่ฉันอายุ18ฉันยังอยู่ทีมเยาวชนอยู่เลยนะ”ใครบางคนชมหรูหยีฮาว

เชนตั้งฉานหน้าแดงก่ํา เขาแก่กว่าหรูหยีฮาวตั้ง1ปี เขาควรจะเป็นควรที่จะได้ แต่เขาดันตกรอบ

แม่งรับไม่ได้โว้ย! ฉันจะมาแพ้แบบนี้ไม่ได้ ทําไมหรูหยีฮาวมันถึงผ่านเข้ารอบได้แต่ฉันไม่ผ่านวะฉันเก่งกว่าเขาเห็นๆเลย เชนตั้งฉานกําตะเกียบแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ

อ้อ ใช่ซิ มันเป็นวิ่งผลัดนี้ หวูหยีฮาวมันเข้ารอบได้เพราะว่ามันเข้าทีมวิ่งผลัด ถ้าฉันเข้าทีมวิ่งผลัดบ้างฉันก็จะได้เข้ารอบจริง เชนตั้งฉานหายใจเข้าลึกๆจากนั้นก็นึกถึงหน้าหลีใต้

ใช่แล้ว! ฉันควรติดต่อโค้ชหลี่ ฉันแกร่งกว่าทุกคนในทีมนั้น ถ้าฉันสมัคร เขาต้องรับฉันแน่ๆ เช่นตั้งฉานคิดตัดสินใจแล้วไปหาหลีใต้

เย็นวันนั้น เชนตั้งฉานไม่ได้เข้าไปหาหลีใต้ในทันที เพราะว่าวันต่อมาทางทีมกรีฑาจะกลับไปที่ฐานฝึกเชนตั้งฉานเลยหาโอกาสเหมาะๆที่จะเข้าไปคุยไม่ได้

กลับมาที่ฉิงเฉิง ทีมกรีฑาวันนี้เป็นวันหยุด หลีใต้กลับไปที่เมืองโหยวฮาว เชนตั้งฉานเลยพลาดที่จะได้เจอกับหลีใต้อีกครั้ง และจะไม่เจอจนกว่าหลีใต้จะกลับมาจากพักร้อนและเริ่มการฝึกปรกติที่ทีมกรีฑาอีกครั้ง และตอนนั้นเองที่เชนตั้งฉานเห็นโอกาสของตัวเอง

เชนตั้งฉานไปรู้ว่าหอพักของหลีใต้อยู่ที่ไหน จากนั้นเขาก็ไปหาหลีไต้เพียงลําพัง

ห้อง407 ชั้น4ของหอพักA หน้าจะอยูตรงหน้านี้ เชนตั้งฉานเช็คเลขห้องให้แน่ใจ และสุดท้ายเขาก็เจอประตูห้อง407 เซนติ้งฉานจัดเสื้อผ้าของเขา แล้วจะเคาะประตูห้อง แต่ก่อนที่มือเขาจะไปถึงประตู ประตูนั้นดันถูกเปิดออกมาก่อน ใครบางคนเดินออกมาจากห้องพร้อม กระเป๋าในมือในกระเป๋านั้นมันมีกล่องอยู่2ใบ ดูจากโลโก้แล้วมันเหมือนจะเป็นขวดเหล้าอะไรบางอย่าง

จากนั้นเชนตั้งฉานก็พบว่าคนที่ออกมานั้นคือเฉินกัน

“เฉินกุน” เชนตั้งฉานประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าเฉินกุนจะมาที่ห้อง407พร้อมขวดเหล้า2ขวดแบบนี้

ต่อจากนั้น เชนตั้งฉานก็สังเกตได้ว่าเฉินกุนเองก็มาหาหลีใต้เหมือนกัน เขาซื้อเหล้ามาให้เขาด้วยเหมือนกับว่าจะติดสินบนหลีใต้แต่ถึงอย่างนั้นดูเหมือนจะโดนปฏิเสธมาเพราะว่าเหล้าในมือยังอยู่ครบ

เฉินกุนมาติดสินบนหลี่ได้แน่ๆ ไม่ว่าเชนตั้งฉานจะเคยโง่ขนาดไหนแต่ผีก็ย่อมเห็นผีด้วยกัน

เฉินกุนอยากจะเข้าทีมวิ่งผลัดเหมือนกันเหรอ! เซนติ้งฉานมองดูขวดเหล้า2ขวดในมือพร้อมกับหน้าเศร้าๆของเฉินกุน

เฉินกุนเองก็ไม่คิดว่าจะเจอเชนตั้งฉานที่นี้เหมือนกัน แถมยังเจอในสภาพแบบนี้ ทําให้เฉินกุน อายมากๆ

“เฉินกุน มาหาโค้ชหลี่เหรอ” เชนตั้งฉานหยุดซักพัก “มาหาเพราะว่าอยากเข้าทีมวิ่งผลัดเหรอ?”

เฉินกันไม่จําเป็นจะต้องเก็บความลับอะไรกับเชนตั้งฉานแล้ว เขาพยักหน้า “อื้อ โค้ชหลี่ไม่รับอะตามที่อาดไว้เลย ยังไงเขาก็ปฏิเสธนักกีฬาไปแล้วหลายคน แต่ฉันก็แค่อยากลองดู นายละมาด้วยเหตุผลเดียวกันเหรอ?”

“ฉันเหรอ? อ้อ เปล่า ฉันแค่ผ่านทางมาอะ”เซนติ้งฉานไม่กล้าพอที่จะบอกความจริง

“อ้อ เหรอ เออ งั้นฉันกลับละ เจอกัน” เฉินกุนไม่ห้ามเชนตั้งฉานแต่อย่างใดเขาจากไปอย่างดื้อๆทั้งอย่างนั้นเลย

เฉินกุนมาหาโค้ชหลี่แถมยังเอาของมาให้เขาด้วย แต่โค้ชหลี่ก็ยังไม่รับ ฉันมามือเปล่าโค้ชหลี่จะรับฉันเหรอ ? เซนติ้งฉานถอนหายใจ แต่ก็ยังเคาะประตูอยู่ดี

หลายๆนาทีต่อมาเชนตั้งฉานก็ออกมาจากห้องพร้อมหน้าสลด

หลีไต้ปฏิเสธเขาตามคาด

เชนตั้งฉานรู้สึกเมหือนกับเขาโดนเหยียดหยาม หลีไต้เลือกทั้งคนเด็กอย่างหวุหยีฮาวกับคนแก่อย่างเฉินเค่อหนาน กับคนอื่นๆในทีมที่เทียบเชนตั้งฉานไม่ได้เลย แต่เขาก็ยังไม่เลือกเช่นตั้งฉาน

เกลียดเขาจัง! เชนตั้งฉานพูดกับตัวเอง แต่ก็ทําอะไรไม่ได้นอกจากหงุดหงิดไปงั้น

พอเชนตั้งฉานเดินออกมาจากประตูหอ เขาก็พบเฉินกุนยืนถือขวดเหล้า2ขวดอยู่ในมือเฉินกุนดูเหมือนจะมองเขาด้วยรอยยิ้มมุมปาก

“เฉินกุน…” เชนตั้งฉานเดินตรงไปหาเฉินกุน

“ไง โดนปฏิเสธมาเหมือนกันซิท่า” เฉินกุนดูเหมือนจะรู้อยู่แล้ว เขาเลยพูดต่อ “เอาจริงๆถ้าคิดดูเราก็ไม่น่าจะหวังอะไรกับเรื่องนี้นะ ตอนที่เราไปหาโค้ชชูแล้วบอกว่าเราไม่อยากเข้าทีมวิ่งผลัด นั้นทําลายแผนการของหลีใต้ที่จะคัดเลือกนักกีฬาดีๆจากทีมวิ่ง แล้วตอนนี้ ทีมวิ่งผลัดก็ผ่านเข้ารอบแล้ว เขาสอนบทเรียนให้เราแล้วละ ว่าอย่าหวังสูงเกินไปแล้วมาบ่นทีหลัง”

“ก็เราโดนโค้ชของเราเสี้ยมให้ไปประท้วงเรื่องทีมวิ่งผลัดนี้หว่า!” เชนตั้งฉานโบ้ย เหมือนกับว่าเขาไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น

“เชนตั้งฉาน ถ้านายไม่ได้อยากที่จะปฏิเสธโอกาสที่จะได้เข้าทีมวิ่งผลัด นายคงจะไม่ไปประท้วงกับโค้ชชูหรอกจริงไหม นายเองนั้นละที่ไม่อยากเทการแข่งแบบเดี่ยวเอง” เฉินกุนพูด

“ก็เงื่อนไขของหลีใต้มันเยอะเกินไปอะ ให้เราเทการแข่งแบบเดี่ยวทั้งหมดถ้าเราอยากที่จะสมัครเข้าทีมวิ่งผลัดเนี่ย มันก็ไม่น่าใช่เงื่อนไขที่นักกีฬาส่วนใหญ่จะรับได้ไหมละ”เชนตั้งฉานพูดพยายามที่จะเอาตัวเองออกจากความผิดให้ได้ตามเดิม

“มันก็เยอะไปนั้นละที่ขอให้พวกเรายอมเททุกการแข่งแบบเดี่ยว แต่ในขณะเดียวกันเองถ้านักกีฬาวิ่งผลัดไม่ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจของพวกเขาทั้งหมดไปให้การฝึกแข่งวิ่งผลัดพวกเขาจะได้ ไปแข่งในรอบจริงของกีฬาชาติไหมละ ในฐานะโค้ชทีมชาติ หลี่ได้รู้เรื่องนี้อยู่แล้วแน่ๆเขาเลยตั้ง เงื่อนไขให้นักกีฬาเททุกการฝึกแบบเดี่ยว แล้วทุ่มเทแรงทั้งหมดให้กับการแข่งวิ่งผลัดตั้งแต่แรกไง” เฉินกุนพูด

“เฉิน ทําไมแกต้องมาปกป้องหลีใต้ด้วยวะ?” เชนตั้งฉานเริ่มพาล “นี้แกอยากยอมแพ้เหรอ? เราต้องรออย่างน้อย4ปีเลยนะกว่าจะได้แข่งกีฬาชาติใหม่เนี่ย!”

ใครมันอยากจะไปยอมแพ้วะ เฉินเค่อหนานก็อายุ30 แต่เขายังเข้าไปแข่งได้อยู่เลย ส่วนฉางเจียเหลียงก็ธรรมดาจัด เขาไม่ได้พัฒนาอะไรมาหลายปีแล้ว ส่วนฉันแค่อายุ24เอง อีก4ปีต่อจากนี้ฉันถึงค่อยวางแผนเกษียร” เฉินกุนพูดแล้วถอนหายใจ “แต่ให้ฉันทําไงได้ละ? ฉันก็อยากเข้าทีมวิ่งผลัดเหมือนกันแต่หลีใต้คงไม่มีทางรับแน่ๆ!”

“เฉิน ฉันพอมีไอเดียละ” เซนติ้งฉานพูด

“อะไรวะ ไหนเล่าซิ” เฉินกุนถามทันที

“ไปหาโค้ชชูอีกรอบพร้อมๆกับซูหยูอี้หยางและนักกีฬาคนอื่นๆที่ทําสกอร์ได้ดีๆ เหมือ นกับรอบที่แล้วไงแล้วเราก็เริ่มประท้วง รอบที่แล้วเราชนะใช้ไหมละ เราชนะจนหลีใต้ต้องยอมเปลี่ยนเป็นการรับสมัครแบบสมัครใจเข้าแทน แล้วรอบนี้ถ้าเรารวมกันอีกรอบ แล้วบังคับให้โค้ชหลี่ยอมเรา เราต้องทําได้แน่ๆ!”

เฉินกุนถอนหายใจ “เชนตั้งฉาน แกนี้มันเด็กน้อยอ่อนด้อยเหลือเกิน รอบที่แล้วเราชนะเพราะว่าหลีใต้ยังไม่ได้ทําผลงานอะไรเลย แล้วทีมวิ่งผลัดเองกําลังมองหาความสําเร็จดีๆในการแข่งรอบคัดเลือกด้วย ในตอนนั้นหลีใต้มาขอให้เรายอมรับเข้าทีมวิ่งผลัดแล้ว ตอนนั้นเขายื่นโอกาสให้เราแล้วแต่เราก็ไม่รับมัน พอตอนนี้เราตกรอบ แต่ทีมวิ่งผลัดของหลีใต้ดันเข้ารอบ ตอนนี้เราต้องเป็นคนไปอ้อนวอนขอเข้าทีมวิ่งผลัดเองในขณะที่หลีใต้เองก็คงไม่ยอมแน่ๆ”

“เฉินกุน ถึงอย่างนั้นเราก็น่าจะลองไหมละ ทีมกรีฑาไม่ได้คุมโดยหลีใต้ซักหน่อย ถ้าเราไม่ลองตอนนี เราจะไม่มีโอกาสที่จะได้ไปแข่งกีฬาชาติแล้วนะ! ถ้าเราลอง เราอาจจะมีโอกาสอย่างน้อยก็น้อยนิดก็ได้”เชนตั้งฉานพยายามซื้อ

เฉินกุนคิดถึงคําที่ว่า ถ้าเราลอง เราอาจจะมีโอกาส

“เออ แกพูดถูก! ถ้าฉันพลาดเข้าแข่งปีนี้ ฉันก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ถึงมันจะเสี่ยง แต่อย่างน้อยก็ต้องลองละวะ” เฉินกุนพยักหน้าแล้วพูด “ไปคุยแผนนี้กับซูหยูอี้หยางกันเหอะ”

วันนี้ชูเหว่ยตงงานยุ่งเป็นพิเศษ

นักกีฬามากกว่า20คนจากทุกทีมในทีมกรีฑาที่ผ่านเข้าไปแข่งในรอบจริงของกีฬาชาติดังนั้น การทําแผนการฝึกสําหรับนักกีไพวกนั้นจึงเป็นเรื่องจําเป็นที่สุดในตอนนี้

ตอนนี้แผนการฝึกของนักกีฬาทุกทีมก็ได้ส่งมาให้ชูเหว่ยตงแล้ว เขาวางแผนที่จะดูแผนพวกนี้แบบรายอันแล้วดูว่าอันไหนมันไม่เข้าท่าบ้าง เอาง่ายๆว่าเป็นการพัฒนาและตรวจสอบแผนการฝึกก็ได้

ชูเหว่ยตงนั้นเคยเป็นโค้ชมืออาชีพมาก่อน ถึงแม้เขาจะไม่ได้เก่งในกีฬากรีฑาทุกประเภทแต่เขาก็คุ้นชินกับการฝึกเป็นอย่างดี อีกอย่างในฐานะหัวหน้าโค้ชของทีมเขตุ ชูเหว่ยตงนั้นมีประสบการณ์และความรู้มากกว่าโค้ชปรกติเยอะ

เขาหยิบปากกาแดงแล้ววงจุดอยู่ที่แผนอยู่หลายนาที

แผนนี้ไม่เข้าท่า ฉันต้องเรียกประชุมโค้ชซะแล้ว ชูเหว่ยตงวางกระดาษแผนไว้ข้างๆก่อนที่จะหยิบแผ่นต่อไปมา

นี้มันเผนการฝึกวิ่งผลัดที่ทําโดยหลี่ได้นี่หน่า ตอนที่ซูเหว่ยตงเห็นคําว่าทีมวิ่งผลัด4×100เมตรเขาก็ยิ้มขึ้นมาทันที

ทีมวิ่งผลัดนี้เข้ารอบแข่งจริงด้วยการวิ่งเข้าเป็นที่1 ด้วยระยะห่างกับที่2ที่กว้างเอาเรื่องเลยห -ใต้นี้มันมีความสามารถจริงๆ เขาสามารถทําผลงานออกมาได้อย่างดีโดยใช้นักกีฬาเพียงแค่ระดับธรรมดาเท่านั้น นี้คงเป็นเหตุผลที่โค้ชซูหลี่เลือกให้เขาเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายก่อนที่เขาจะเกษียรซูหลี่ทํางานกับทีมชาติแทบจะตลอดชีวิตแล้ว เขาเป็นคนมีวิสัยทัศน์ดีมาก! บางที หลีใต้อาจจะก ลายเป็นโค้ชที่ดีที่สุดในทีมชาติในอีก10ปีต่อจากนี้ก็เป็นได้

ตอนที่ชูเหว่ยตงคิดกับตัวเองนั้นเอง เขาก็ตรวจแผยการฝึกของหลีใต้ด้วยความชื่นชมและเปิดโลกกระทัศน์

นี้มันแตกต่างมาก ปรกติเวลาที่เหว่ยตงตรวจแผน เขาจะหาจุดผิดพลาดต่างๆ ซึ่งสําหรับการตรวจให้หลีใต้นี้มันแตกต่างอย่างชัดเจน แผนฝึกของหลี่ได้ มันเหมือนกับจิตรกรที่รังสรรค์ผลงานให้กับนิทรรศการศิลป์ จนถึงขั้นที่ชูเหว่ยตงอยากที่จะศึกษาแผนของหลีใต้เอาไว้ปรับปรุงตัวเองเลย

ตอนที่ชูเหว่ยตงอ่านแผนของหลีใต้อยู่นั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขารับสายทันที

“สวัสดีครับ อื้ม ฉันเอง ว่าไง? หะ อีกแล้วเหรอ คราวที่แล้วพวกนั้นก็บอกว่าไม่อยากเข้าทีมวิ่งผลัด แล้วรอบนี้จะเอาอะไรอีกละ? หะ อยากเข้าทีมวิ่งผลัดแทนงั้นเหรอ แล้วหลีไต้ก็ไม่รับพวกเขาเออสมควรโดนแล้ว! .. ก็ได้ ฉันรู้ เอาพวกนั้นเข้าห้องประชุม เดี๋ยวฉันจะตามไปทีหลัง”

ชูเหว่ยตงวางสายด้วยความหงุดหงิด

ไอ้พวกนั้นมันจะเยอะไปแล้วนะ เห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย ร้านขายของชําเหรอ เรียกจังเลย!

ในห้องประชุม ชูเหว่ยตงมองพวกนักกีฬาทั้งหลายที่นําโดยเชนตั้งฉาน

“เมื่อเดือนก่อนที่ห้องประชุมนี้แหล่ะ” ชูเหว่ยตงพูดแล้วชี้ไปที่โต๊ะนี้ “พวกนายเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากเข้าทีมวิ่งผลัด แล้วพวกนายก็ไม่อยากแข่งวิ่งผลัด แล้วตอนนี้มันอะไรกันอยากจะเข้าทีมวิ่งผลัดอีกเหรอพวกแกต้องการอะไรจากสังคมวะ?”

เชนตั้งฉานกําลังจะอธิบายแต่ชูเหว่ยตงไม่ให้โอกาสอธิบายแต่อย่างใด เขาพูดต่อ “ทีมวิ่งผลัดเข้าสู่การแข่งจริงๆของการแข่งกีฬาชาติได้ หลังจากที่ทําผลงานไว้อย่างดีโดยการได้ที่1ในการแข่งรอบคัดเลือก ฉันพอใจกับผลงานพวกเขามา แล้วฉันก็คิดว่าสิ่งสําคัญที่สุดคือการคงรูปทีมที่ชนะนี้ไว้เพราะงั้นคําขอของพวกนายเรื่องการเข้าทีมวิ่งผลัด คําตอบของฉันคือ ไม่! สมาชิกทีมวิ่งผลัดจะไม่มีวันเปลี่ยน”

“แต่ผมเร็วกว่านะ!”เชนตั้งฉานพูดด้วยความเร่งรีบ

“ฉันก็บอกแล้วไง ว่าสมาชิกทีมวิ่งผลัดจะไม่มีวันเปลี่ยน!” ชูเหว่ยตงมองสมาชิกทีมวิ่งผลัดจะไม่มีวันเปลี่ยน แล้วพูด “ฉันไม่สนหรอกนะว่านายจะเร็วหรือช้ากว่า แต่ทีมวิ่งผลัดจะไม่รับคนเพิ่มอีกแล้วและจะไม่มีใครออกด้วย

ชูเหว่ยตงพูดจบแล้วก็มองนาฬิกาตัวเอง “โอเค ถึงเวลาแล้ว ฉันต้องไปประชุมอย่างอื่นต่อ เพราะงั้น พอแค่นี้นะ”เขาลุกยืนขึ้นแล้วออกจากห้องประชุมทันที

โค้ชชูเป็นโค้ชที่แกร่งมากจริงๆ คนแกร่งของจริงจะไม่มีทางพลาดด้วยวิธีเดิมๆเป็นครั้งที่2เชนตั้งฉานได้แต่มองโค้ชชูเหว่ยตงเดินออกไปอย่างหงุดหงิด