Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 128
หลี่ไต้เดินตรงมาหาฝางไฮควาน เเล้วพูด “กังวลเหรอ”
“อะไรนะ? ไม่ ไม่ครับ ไม่ ผมไม่ได้กังวลซักหน่อย!” ฝางไฮควานยิ้มออกมาเเต่น้ำเสียงเขากำลังบอกว่าเขารนมาก
“ไฮควาน ดูซิว่าใครมา!”หลี่ไต้ชี้ไปทางฝูงชนบนที่นั่งคนดู ตรงที่ฝางต้าหลูนั่งอยู่
“พ่อ!มาทำไมที่นี้เนี่ย?”ไฮควานตกใจ
“ฉันชวนเขามาเอง”หลี่ไต้เปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจังเเล้วพูด “นายอยากจะพิสูจน์ตัวเองต่อหน้าเขาไม่ใช่เหรอ โอกาสของนายมาถึงเเล้ว พ่อของนายมาอยู่นี้เเล้ว กำลังคอยดูการเเข่งขันของนาย ดูสีหน้าของเขาซิ เขาก็อยากให้นายชนะเหมือนกัน นายจะทำให้เสียโอกาสนี้หปเหรอ?”
หน้าของฝางไฮควานเเสดงอารมณ์ปนกันไปหมด เขารู้สึกทั้งตกใจ ทั้งมีความหวัง ทั้งกังวลไปพร้อมๆกัน
เเต่หลี่ไต้ก็พูดต่อ”พ่อของนายไม่เคยสนับสนุนนายหรอก เขาหวังว่าให้นานไปเรียนต่อที่อังกฤษเเทน เเต่นายต้องสู้ เพื่ออนาคตตัวเอง นายต้องให้พ่อของนายรู้ว่านายมีพรสวรรค์ด้านนี้เเค่ไหน เเล้วนายก็จะตอกหน้าเขาด้วยการกลายไปเป็นนักกระโดดไกลที่ยอดเยี่ยม นายควรจะชนะไม่ใช่เเค่เพื่อเเค่เหรียญทอง เเต่นายควรจะชนะ เพื่อให้คุ้มกับเวลาที่นายทุ่มเทให้กับการฝึกนับปี ชนะเพื่อความรักของเเม่นาย! ตอนนี้มันถึงเวลาเเล้ว ถึงเวลาที่นายจะได้ในสิ่งที่ควรจะได้!
ชนะการเเข่งนี้ซะ พิสูจน์ตัวเอง เเล้วตอกคำว่าไม่ใส่พ่อนายด้วยความมั่นใจเเละภูมิใจ เเสดงพลังของนายให้เขาเห็น ให้เขาเชื่อว่านายอยู่ต่อได้ ไขว้ขว้าโอกาสที่จะมีอนาคตที่นายฝันถึงไง!” หลี่ไต้หายใจลึกๆก่อนที่จะจับใหล่ของไฮควานเเน่นๆ
“ไฮควาน มองหน้าฉันนะ นายเป็นนักกีฬากระโดดไกลที่สุดที่ฉันเคยเจอมา เเล้วฉันก็เชื่อว่านายทำได้! อย่าไปคิดเรื่องอื่น อย่าไปคิดเรื่องคะเเนน ขอให้จำไว้อย่างเดียว จงทุ่มสุดตัวไปกับการกระโดดครั้งนี้! นายไม่ได้สู้กับใคร นายกำลังสู้เพื่ออนาคตตัวเอง!”
หลี่ไต้ตบไหล่ของฝางไฮควานเเรงๆเพื่อกระตุ้นเขา
ไฮควานเดินขึ้นไปบนจุดออกวิ่ง คำพูดของหลี่ไต้ยังคงฝังอยู่ในหัวถึงตอนนี้ เขาจำได้ว่าเขารักการกระโดดไกลมากเเค่ไหน เขายังจำการสนับสนุนของเเม่ เเละการไม่ยอมรับของพ่อ เขายังจำการทะเลาะอย่างรุนเเรงกับพ่อของเขาได้
เขาเคยสับสน เคยสงสัยในตัวเองเมื่อครั้งหนึ่งเขาถึงจุดที่จะยอมเเพ้เเล้ว เเต่โชคยังดีที่ความดื้อด้านมันอยู่ในสายเลือดจนเขาพาตัวเองมาถึงตรงนี้ได้ เเล้วตอนนี้ คำพูดของหลี่ไต้ก็จุดประกายเขา
สู้เพื่ออนาคตของตัวฉันเอง โค้ชหลี่พูดถูก นี้มันอนาคตของฉัน ชีวิตที่ฉันกำหนดเอง! ไฮควานหันหลังกลับไปเเล้วเห็น พ่อของเขา อยู่ตรงนี้เเล้ว ผมจะพิสูจน์ให้เห็นเอง ว่าผมจะไปเป็นนักกระโดดไกลที่ยอดเยี่ยม! ผมจะพิสูจน์ให้เห็นว่าผมไม่ได้คิดผิด!
ในตอนนั้นเอง ดวงตาของฝางไฮควานก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ตอนนี้เขาปราศจากความกลัว ความกังวล ความลังเล หรือความสับสนใดๆ ตอนนี้เขาลืมเรื่องหยางกังไปเเล้วด้วย สิ่งที่เขาเห็นอย่างเดียวคือเส้นทางที่เขาจะวิ่งไป ในตอนนี้ เขากลายเป็นคนใหม่เเล้ว
…
ไฮควาน….
ใน อัฒจรรย์ ฝางต้าหลูพูดชื่อของลูกชายเขาเบาๆ ถึงเเม้ว่าเขาจะอยู่ห่างไกลจากลูกชายของเขา เเต่เขาก็รู้สึกได้ว่าลูกชายเขาเปลี่ยนไปเเล้ว เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนละคนไปเลย
สายตาของไฮควานที่หนักเเน่นกับท่าทางที่มั่นคงเเบบนั้นเป็นเเบบเดียวกับที่พ่อเขามีเมื่อปีก่อน!
เมื่อหลายปีก่อน ฝางต้าหลูเพิ่งเริ่มเปิดบริษัท เขาดูเหมือนกับไฮควานตอนนี้เลย ถึงเเม้ว่าเขาจะไปเจออุปสรรค์หรือล้มอีกซักกี่ครั้ง เเต่เขาก็ไม่เคยท้อเลย เพราะอย่างนั้นเขาจึงเดินหน้าต่อไปจนกระทั้งได้รับเกียรติยศอย่างที่เขามีทุกวันนี้ เเละถึงเเม้ว่าเขาจะสร้างธุรกิจ1000ล้านหยวนขึ้นมา ฝางต้าหลูก็พึ่งรู้ว่า ลูกชายของเขาโตเเล้ว เขาไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไปตอนที่เขายืนอยู่ในสนามเเข่ง เขาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ลูกชายของฉันโตขึ้นเเล้ว!ฝางต้าหลูถอนหายใจเบาๆ เขารู้สึกเหมือนเป็นนกชราที่เฝ้ามองลูกนกของเขาโบยบินจากไปบนท้องนภา
ดื้อด้านจริงๆ เหมือนฉันเมื่อก่อนเลย เขาเป็นลูกชายฉันจริงๆ!
วินาทีต่อมาต้าหลูหัวเราะออกมา ตาของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความกล้า
ลูกชายฉันไม่ได้ยอมเเพ้อะไรง่ายๆหรอก! ลูกมีศักดิ์ศรีของพ่ออยู่! เเล้วพ่อก็ภูมิใจในตัวลูกมาตลอด!
…
ถ้าดูรวมๆตอนนี้ไม่มีใครมั่นใจในความสามารถขอวฝางไฮควาน ถ้าเขาอยู่ในรุ่นU20เขาก็ยังอาจจะมีโอกาสชนะหยางกังได้อยู่ เเต่คะเเนน7.79เมตรมันสู้ไม่ได้เกินไปในรุ่นU18 มันต้องใช้ปาฏิหารเข้าช่วยเเล้วละ
“ที่2ในการเเข่งกีฬาเยาวชนเขตก็ถือว่าดีมากสำหรับเด็กนั้นละนะ!”
เขากระโดดได้7.66ตั้งเเต่อายุ16เเบบนั้น ทีมเยาวชนเขตคงต้องพิจารณาเขาดีๆเเล้วละ เเล้วอีกไม่นานเขาก็คงถูกดึงตะวไปเขาทีมชาติ เขาควรจะพอใจได้เเล้ว”
เสียงผู้ชมวิจารณ์กันอย่างหนาหู ซึ่งทำให้เฉาเหลียงฮาวรู้ว่าเขาก้าวขาข้างนึงเข้าสู่ชัยชนะเเล้ว เเต่ลึกๆในใจของเขา เขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจอะไรเลย หยางกังมันอายุ22ไงในขณะที่อีกฝ่ายอายุเเค่16 นี้มันเป็นการเเข่งที่โกงกันชัดๆ หยางมันชนะการเเข่งนี้เห็นๆอยู่เเล้ว เเต่การเเข่งนี้มันกลับโต้กันไปมา เขาไม่ได้ชนะมาง่ายๆ ในฐานะที่เป็นโค้ชของเขา เฉาเหลียงฮาวจะไปมีความสุขได้ไงละ?
ไอ้หลี่ไต้! เฉาเหลียงฮาวจิกใส่หลี่ไต้อีกรอบ เขารู้ดีว่าหลี่ไต้นันฝึกเก่งกว่าเขามาก เเต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาคุมทีมทั้งทีมตอนที่เขาอายุเเค่นี้ อนาคตของหลี่ไต้คงเกินกว่าที่เฉาเหลียงฮาวจะจินตนาการได้
ฉันต้องได้เเก้เเค้นหลี่ไต้วันนี้ นี้อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายของฉันเเล้ว เเละเป็นโอกาสเดียวที่ฉันจะได้เหนือกว่าเขา! ฉันต้องชิงมาให้ได้… เฉาเหลียงฮาวคิดกับตัวเองด้วยความเกลียดชัง เขาเฝ้ารอเวลานี้มา2ปี เเล้วตอนนี้เขาก็รอไม่ไหลเเล้วที่จะขยี้หลี่ไต้เพื่อระบายอารมณ์โกรธของเขา
…
หลี่ไต้ไม่เเน่ใจว่าคำพูดของเขาจะได้ผลไหมในตอนนี้ ฝางไฮควานไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสู้ต่อไป หลี่ไต้หวังเเค่ว่าให้ไฮควานเข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อ เเล้วก็พยายามกระโดดครั้งสุดท้ายโดยที่ไม่มีปัจจัยอื่นมาเเทรก
มื่ออยู่ในความเครียด คนๆนั้นอาจจะยอมเเพ้หรือเลือกที่จะลุกขึ้นสู้กับปัญหาได้ ไฮควาน อย่าทำให้ฉันผิดหวัง ฉันหวังเเค่ว่านายคงจะสู้เเทนที่จะรอเวลาเเพ้ นายเป็นนักกีฬาที่มีพรสวรรค์ นายจะเจอเหตุการณ์เเบบนี้อีกในอนาคต เเต่ไม่ว่าสถานการณ์มันจะเเย่อีกซักเท่าไร นายก็ต้องเรียนรู้ที่จะก้าวข้ามมันไปด้วยตัวเอง!
หลี่ไต้ทุกอย่างที่เขาทำได้ให้ฝางไฮควานเเล้ว ตอนนี้เขาทำได้เเค่ปรบมือเเล้วเชียร์เท่านั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นตอนนี้มันขึ้นอยู่กับไฮควานล้วนๆเเล้ว
หลี่ไต้อยากที่จะหลับตาของเชา เขาไม่อยากเห็นการกระโดดครั้งสุดท้ายนี้ เขากังวลมากเกินกว่าจะรับไหวเเล้ว เเต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคงเปิดตากว้างเเล้วจับจ้องไปที่ไฮควาน เขาต้องเฝ้ามองทุกท่วงท่าของไฮควาน
การกระโดดครั้งสุดท้ายเเบบนี้มันเป็นความท้าทายที่ใหญ่มากสำหรับไฮควานเเละหลี่ไต้ ในฐานะโค้ช เขาต้องเรียนรู้ที่จะรองรับเเรงกดดันไปพร้อมกับนักกีฬาของเขา มันเป็นบทเรียนที่พวกเขาต้องเรียนรู้ไปด้วยกัน ในสถานะการณ์เเบบนี้ โค้ชต้องเป็นโล่ที่เเข็งที่สุดในนักกีฬา ถึงเเม้ว่าสถานการณ์มันจะยากเกินกว่าที่จะก้าวผ่านเเต่โค้ชก็จะไม่ย่อท้อ ไม่เลยซักนิด ถ้าโค้ชยังยืนหยัดไม่ได้ เเล้วนักกีฬาจะทำอะไรได้
หลี่ไต้พยายามที่จะใจเย็นลง เเล้วรวบรวมสติตัวเอง
หลี่ไต้ได้รับการช่วยเหลือโดยเจียงไอกั๋วตอนการเเข่งยกน้ำหนักชิงเเชมป์รอบสุดท้าย เจียงเองกฌติดอยู่ในสถานะการณ์ที่ย่ำเเย่เหมือนกัน เเต่ตอนนั้นหลี่ไต้ทำตัวเป็นลูกเป็นท่ามกลางพายุฟ้าคะนอง เเล้วก็เป็นเจียงเองที่ปลอบเขา หลี่ไต้ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงนั้น เขาเรียนรู้ที่จะทำใจให้สงบในยามที่เขาจนมุม เจียงกำลังจะเกษียรเเล้วใช่ไหม? ความคิดนี้เเวบเข้ามาในหัวของหลี่ เเล้วในตอนที่เขาคิดนั้น ฝางไฮควานก็พุ่งไปที่บอร์ดกระโดด
ฟิ้ว
ฝางไฮควานกระโดดลอยขึ้นสูงสู่ฟากฟ้า เขาดูเหมือนนกที่โบยบิน ท่วงท่าของเขาสมบูรณ์เเบบเเล้วมันยังสวยงามเหมือนนักเต้นบรรเลย์
สมองเขาปิดตัวลง ส่งที่เหลืออยู่มันมีเหลือเเค่สัญชาตญาณเท่านั้น เเต่หลี่ไต้ก็นใจไปที่มือของกรรมการ
ในมือของกรรมการนั้นจะมีธงอยู่2สี สีขาวกับสีเเดง กรรมการส่วนมากจะเป็นมืออาชีพ พวกนี้จะไม่ลังเล หลังจากที่ฝางไฮควานออกตัวเเล้ว เขาชูธงทันที
เย้!ธงขาว!หลี่ไต้หายใจเฮือกใหญ่ เขาสังเกตุไปที่หลังของไฮควานทันที ไฮควานตอนนี้กำลังเริ่มล่อนลง เขารักษาสมดุลได้ดี ขาเขาเหยียดเท่าที่จะเหยียดได้ เพื่อยืดไปให้ไกลที่สุด
เเละทันทีนั้นไฮควานพยายามเต็มที่ที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าในขณะทียกขาขึ้นเพื่อเพิ่มระยะเเละดีเลย์การตก
เเละสุดท้ายเขาก็ตกลงมาบนบ่อทราย
เเต่นั้นยังไม่จบ เขากัดฟันเเล้วดึงท้องเขาเเล้วยืดตัวให้ตรงเพื่อสร้างรอยทรายที่ชัดเจน
“ยอดเยี่ยม!”หลี่ไต้เชียร์
เเย่มาก!เฉาเหลียงฮาวก็คิดในใจเช่นกัน
ผู้คนต่างตั้งใจมองไปที่หลุมทราย เเล้วเทียบกับเส้นระยะ
“นั้นมันเกิน7.8เมตร!”
“เขาชนะเเล้ว!เด็กอัจฉริยะนั้นชนะเเล้ว! เป็นไปได้ยังไง”
ยอดเยี่ยมเด็กอายุ16ที่กระโดดได้มากกว่า7.8เมตร ฉันไม่เคยเห็นนักกระโดดไกลที่ทำได้ดีขนาดนี้มาก่อน!”
“ยอดเยี่ยม! ดีเเบบดีมากๆ ปิดสอบกอร์ได้สวยมาก!”
เฉาเหลียงฮาวอ้าปากค้าง ฉันเเพ้ได้ไงวะ เป็นไปไม่ได้
ท่ามกลางเสียงผู้คนเเตกตื่น กรรมการรายงานผลคะเเนน
“7.84เมตร!!!”