Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 111
ตอนที่111 ลาก่อนตัวแทน
ฉางฮุยเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับโค้ชบิ่นหลูฟัง
“17.11เมตรเหรอ? เจียนกังเฉินทุ่มได้17.11เมตรจริงๆเหรอ?!”โค้ชหลูรู้รายละเอียดหมดเเล้ว เเต่ก็ยังไม่รู้ว่าเจียนกังเฉินเป็นใคร เพราะว่ามีนักกีฬาเข้าเเล้วก็ออจำนวนมากตลอดทั้งปี มีนักกีฬาหน้าใหม่อยู่ตลอดเวลา โค้ชหลูไม่สามารถจำชื่อของทุกคนได้ เขาจะจำได้เเค่คนที่เก่งเเบบเด่นๆเท่านั้น เจียนกังเฉินเป็นเเค่คนธรรมดา ก็ไม่เเปลกเลยว่าทำไม โค้ชหลูถึงจำเขาไม่ได้
17.11เมตร นี้มันดีพอจะไปเเข่งในการเเข่งรุ่นผู้ใหญ่ได้เลย ทำไมทีมกีฬาเขตถึงมองข้ามนักกีฬาดีดีเเบบนี้ได้นะ
โค้ชหลูหาประวัติส่วนตัวของเจียนกังเฉินในคอม
เเล้วก็เจอ คะเเนนของเขาตอนเเรกอยู่ที่14.74เมตรในการคัดเลือก เขาพัฒนาไปมากขนาดนั้นในเวลาเเค่นี้เนี่ยนะ! นี้จู่ๆเขาก็บรรลุขึ้นมารึไงเนี่ย
โค้ชหลูตามค้นประวัติสถิติการประเมินของเจียนกังเฉินเมื่อเดือนก่อนๆ
เดือนธันวา14.68เมตร
เดือนพฤษจิกา14.63เมตร…
โค้ชหลูถอนหายใจ เขาพึ่งสังเกตุว่าเจียนกังเฉินพึ่งจะมาพัฒนาอย่างก้าวกระโดดหลังจากที่ฝึกเเค่4เดือน ก่อนหน้านี้เขาเป็นเเค่ไอ้ขี้เเพ้ที่ทุ่มได้ไม่เกิน15เมตรด้วยซ้ำ เเต่ตอนนี้เขากลับทุ่มได้เกิน17เมตร
สุดยอด! เขาทำได้ยังไงเนี่ย โค้ชหลูก็พึ่งจำได้ว่าลูกทีมคนอื่นในทีมทุ่มน้ำหนักก็ทุ่มได้เกิน16.50เมตรกันทุกคน
พวกเขาชื่ออะไรนะ
ชั่งเถอะ ขอเช็ครายชื่อก่อน โค้ชหลูพิมบางอย่างลงไป และวินาทีต่อมาก็ปรากฏเป็นรายชื่อขึ้นบนหน้าจอ
ไม่มีใครทุ่มได้เกิน15เมตรเลยก่อนหน้านี้! โค้ชหลูสะดุ้งกับผลที่ออกมา แล้วเขาก็จ้องมองหน้าจออย่างประหลาดใจ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย ทั้งสนามฝึก ทั้งอุปกรณ์ ทั้งจำนวนเวลาที่ฝึก แม้กระทั้งอาหารในโรงอาหารยังไม่เปลี่ยนเลย มีอย่างเดียวที่เปลี่ยนไปคือโค้ช หลี่ไต้ โค้ชทุ่มน้ำหนักคนใหม่
ในวงการนี้ มีแค่โค้ชเท่านั้นที่เปลี่ยนนักกีฬาได้! โค้ชหลูรู้ทันทีในวิถัดไป
หลี่ไต้ ต้องเป็นเขาแน่ๆ! ยอดเยี่ยมจริงๆ เขาสามารถช่วยนักกีฬาให้ประสบความสำเร็จในระดับนี้เลย ถึงขั้นที่ทำให้นักกีฬาชานะซูเสียนได้ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะเก่งขนาดนี้ โค้ชหลูสูดหายใจเข้าลึกๆ หน้าของเขาเปื้อนรอยยิ้มด้วยสีหน้าเปร่งปรั่ง
…
คืนนั้น ทีมเยาวชนมีการจัดปาร์ตี้ต้อนรับโรงเรียนหนานทัน
โค้ชหลูกับลังดีใจสุดๆ เขาถือแก้วเดินไปรอบๆแล้วดื่มอวยพร สีหน้าของเขาเป็นสุขสุดๆ
ส่วนรองประธานของโรงเรียนหนานทันกำลังฝืนยิ้ม แล้วกำลังพยายามถึงที่สุดที่จะยิ้มให้นานๆ รอยยิ้มนั้นแสดงถึงความอับอาย หนานทันตอนนี้กลับไปมือเปล่า เพราะไพ่ตายของพวกเขา กลับโดนใครก็ไม่รู้โค่น ซึ่งไม่ควรจะเป็น
หลี่ไต้ได้ทำให้ทุกคนในทีมเยาวชนทึ้ง เขาเปลี่ยนเด็กขี้แพ้5คนให้กลายมาเป็นนักกีฬาหนุ่มตัวท๊อปได้ในเวลาแค่4เดือน นั้นก็สุดยอดพอแล้ว
ในวงการกีฬา ผู้คนจะถูกตัดสินโดยใช้ความสามารถเป็นหลัก กฎนี้ไม่ได้ใช้แค่ในนักกีฬา แต่โค้ชก็ด้วย ตามปรกติแล้ว โค้ชในทีมเยาวชนจะไม่เก่งทีมกีฬาจริงๆ ไม่งั้นพวกเขาคงไม่อยู่ในทีมเยาวชนตั้งแต่แรกหรอก
และด้วยระบบโค้ชที่ช่วยอยู่ ทำให้หลี่ไต้อยู่ในระดับโค้ชขั้น2ระดับสูง ความสามารถในการโค้ชนั้นเทียบเท่ากับโค้ชที่ดีที่สุดของทีมชาติ และตอนนี้เขาก็เก่งกว่าทุกคนในทีมเยาวชน
แต่หลี่ไต้ไม่เคยอวดอะไร เพราะเขาเป็นแค่มือใหม่ ไม่มีใครคอยสังเกตเขาหรือไม่คิดว่าเขาจะสำเร็จอะไร แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ทุกๆคนเชื่อแล้วว่าหลี่ไต้เป็นหนึ่งในคนที่เก่งมาก และกำลังจะมีอนาคตที่รุ่งโรจน์แน่นอน ในการปาร์ตี้นั้น หลี่ไต้เป็นที่จับตามอง และมีคนเข้ามาชนแก้วอยู่บ่อยครั้ง หวังว่าจะเป็นการผูกมิตรที่ดี
หลังจากนั้น โค้ชหลูก็เข้ามาหาหลี่ไต้
และเพราะว่าเขาตื่นเต้นไปหน่อย เขาเลยไปเมาก่อน หน้าเขาแดงและดูมีความสุข
“เก่งงงมากกกหลี่ไต้ย์— นายช่วยยพวกเราเอาไว้! ถ้าม่ายมีนายอะนะ เราคงเสียชื่อออ เอ้า ชนนน!” โค้ชหลูยิ้มแล้วมองแก้วของตัวเอง แล้วพูด “หมดแก้ว!!”
โค้ชหลูชนแก้วกับหลี่ไต้แล้วดื่ม
หลี่ไต้ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เขาดื่มหมดแก้วเหมือนกัน ปริมาณที่เขาดื่มไม่เท่าไรแล้วแก้วก็เล็กทำให้เขาพอรับไหว
แต่โค้ชหลูเมาอยู่แล้ว เขาพูด “นายรู้วไหม หลี่ไต้ ฉันรู้ว่านายยอะ เป็นคนดีตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันนนเลยนะ รู้ไหม เราต้อนนนรับนายย!! เรา รักกกก นายย !! แต่เดี๋ยวก่อนนะ นายยังเป็นตัวแทนโค้ชอยู่ใช่มะ?”
หลี่ไต้พยักหน้า “ใช่ครับ ตามขั้นตอนทั่วไป ผมต้องเป็นตัวแทน3-6เดือนก่อนถึงจะได้เป็นโค้ชอย่างเป็นทางการนะครับ”
“ม่ายยยยต้องงง ห่วงงง!”โค้ชหลูโบกมือแล้วพูดตรงๆ “พรุ่งนี้!! พรุ่งนี้ฉันจะทำเรื่อง ให้นายกลายเป็นโค้ชเป็นทางการ ทันทีเลย!”
“ดีเลยครับ ขอบคุณมากครับ!”หลี่ไต้ขอบคุณโค้ชหลู
“นายเป็นพวกเดียวกับเราแล้ววน้า ทำตัวให้เหมือนบ้านได้เลยยยย นายเป็นคนของฉัน ฉ..ฉานจะไม่ช่วยนายได้ยังไงกัน หะ? ฉันชอบนายจริงๆน้าเนี่ย ขยานทำงานต่อปายยนะ นายยยังหนุ่งยังแน่น ยังทำอะไรได้อีกเยอะ!” โค้ชหลูพูดแล้วยกแก้วอีกรอบ “มามามา ดื่มกัน!”
…
หลี่ไต้คิดว่าโค้ชหลูคงเมาและเขาคงจำสัญญาอะไรไม่ได้หรอก หลี่ไต้เลยคิดว่าจะเตือนโค้ชหลู แต่ก็ลังเล เพราะโค้ชหลูเป็นหัวหน้าของหลี่ไต้ เขาไม่อยากไปเตือนอะไรแบบนั้น
แต่ถึงอย่างงั้นโค้ชหลูไม่ได้ลืมที่เขาพูด อาทิตย์หนึ่งผ่านมา การยืนยันก็มาถึงแล้วโค้ชหลูก็เรียกหลี่ไต้เข้าออฟฟิศทันที
“ยินดีด้วย!หลี่ไต้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นายเป็นโค้ชอย่างเป็นทางการแล้ว!” โค้ชหลูยื่นเอกสารให้หลี่ไต้
“ขอบคุณครับโค้ชหลู!” หลี่ไต้หยิบเอกสารด้วยความตื่นเต้น เขาเปิดดูอย่างรอบคอบ
หลี่ไต้ขยันทำงานมาก เขามีทั้งความซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบ หลังจากที่ได้รับการพิจารณาแล้ว ทางแผนกได้ลงความเห็นแล้วว่า หลี่ไต้สมควรที่จะเป็นหัวหน้าโค้ชของทีมเยาวชนกระโดดไกลเป็นเวลา2ปี นี้เป็นหนังสือยืนยันการตัดสินใจของพวกเขา พร้อมลงวันที่และรายเซ็น
หลี่ไต้นิ่งไปแปปนึง เขาอ่านเอกสารใหม่อีกรอบทวนแล้วทวนอีกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่พลาดอะไร
กระโดดไกล? เดี๋ยวนะ ทำไมจู่ๆฉันไม่เป็นโค้ชกระโดดไกลได้วะ ฉันต้องเป็นโค้ชทุ่มน้ำหนักซิ นี้มันอะไรเนี่ย