Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 107
ตอนที่107 ภูเขาสูง
“นี้มันยอดไปเลย!”ฉางฮุยคิดกับตัวเอง ความรู้สึกซึมเศร้าของเขาหายไปทันที
มันก็ไม่นานที่ซูเสียนจากโรงเหนียนหนานทันยอมเเพ้ในการลองรอบเเรกด้วยความหยิ่งยะโส ตอนนี้หลี่ไต้ก็ได้บอกให้นักกีฬา2คนยอมเเพ้เหมือนกันนี้มันเหมือนเป็นการตบหน้าซูเสียนเเล้วตอกกลับว่า “โอ๊ะ ขอออมเเรงไว้ตบเเกให้ถนัดหน่อย” ซูเสียนโกรธมาก เขาทำหน้าเคืองหลี่ไต้สุดๆ เเต่หลี่ไต้ก็ทำเป็นมองไม่เห็น เเล้วพูด “คุณหลิว เรามาลองรอบ2กันเถอะ”
“ได้!”หลิวเริ่มใส่อารมณ์โกรธ เพื่อที่จะเเก้ไขความอายนี้ เขาเลยตอบกลับอย่างไม่ลังเล
ลู่จินเพ็งยังคงเป็นไม้เเรกที่ขึ้นไปบนสนาม รอบหน้า หน้าเขาดูตึงมากขึ้น ความสบายๆของเขาหายไป ตอนนี้มันเเทนที่ไปด้วยความเกรี้ยวกราดในดวงตา
“รอบเเรกฉันประมาทไปหน่อย คิดว่าพวกมันจะกาก เเต่ดูเหมือนมันจะทำตัวกากเพื่อหลอกตบเรา เเถมยังตบตั้ง3คนด้วย! ฉันไม่เคยอับอายเเบบนี้มาก่อนเลย รอดูเถอะ ฉันจะเเสดงให้เห็นพลังที่เเท้จริงของฉันเอง”ลู่จินเพ็งคิดในใจ
ลู่ยืนอยู่ในวงขว้างครั้งที่2 เเต่รอบนี้ เเทนที่จะทุ่มในทันที เขาเริ่มจัดท่าอย่างระมัดระวัง ทุกคนรู้ทันทีว่าว่ารอบนี้ลู่จินเพ็งเอาจริง
เเล้วสุดท้ายลู่ก็จัดท่าเสร็จเเล้วก็พร้อมจะทุ่มน้ำหนัก
“ไป!!!”ลู่หมุนตัวเองเเล้วตะโกนดังลั่น ดุดันพอที่จะทำให้เกิดเเรงสั่นที่พื้น เขาปาลูกตุ้มไปเหมือนมันเชื่อมกับใจของเขา มันบินไปด้วยความโกรธ เหมือนปาระเบิดออกจากมือไปทำลายล้าง ถึงขั้นที่คนวัดระยะถึงกับกลัวความโกรธนี้จนต้องถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว
ปุ๊ก!!!
ตุ้มน้ำหนักตกถึงพื้น คนวัดระยะวิ่งไปวัดทันที
“16.48เมตร!”ทีมงานตะโกน
“นี้มันเกือบ16.5เมตรเลยนะเนี่ย ลู่ทำดีเเหะรอบนี้” หลี่ไต้ดูตกใจเเต่ไม่ถึงกับลน เพราะถ้าเหล่ยควิน ฉานชานฮาวกับเฟ็งหลัวเอาจริง พวกเขาก็สามารถปาได้16.50เมตรได้เหมือนกันหลิวฮูพยักหนเาด้วยความพอใจ เขารู้ว่า16.48เมตรมันเกือบจะเป็นสถิติที่ดีที่สุดของลู่เเล้ว
“16.48เมตรมันดูเหมือนจะยังไม่พอ คู่เเข่งของเราเเข็งเเกร่ง ฉันเชื่อว่านักกีฬา2-3คนที่ผ่านมาก็สามารถปาได้ถึงขนาดนั้นเหมือนกัน ดูเหมือนเราต้องพึ่งไพ่ตายของเราซะเเล้ว ซูเสียน”หลังจากคิดอย่างนั้น หลิวมองไปที่ซู
ซูไม่ยอมเเพ้รอบนี้ หลังจากที่เขาโดนล้อโดยหลี่ไต้ เขาเเทบจะรอที่จะเเข่งไม่ไหว เขาเดินไปที่วงกลมทันทีเเละดึงดูความสนใจของทุกคน โค้ชกับนักกีฬาที่ยืนอยู่รอบๆดูการเเข่งนี้เริ่มคุยกันเบาๆ
“นั้นซูเสียน นักกีฬาเหรียญทองเเดงในการเเข่งกีฑาเยาวชนชาติ เขาเป็นไพ่ตายของโรงเรียนหนานทัน”
“เหรียญทองเเดง เขาต้องเก่งเเน่ๆ ฉันไม่รู้เลยว่าเขาจะปาได้เท่าไร”
“ลูกตุ้ม6กิโลที่ใช้ในการเเข่งชิงเเชมป์เยาวชน ต้องปาให้ได้อย่างน้อย18เมตรถึงจะได้ซักเหรียญมา เเล้วรอบนี้เขาใช้น้ำหนัก7.26กิโล ฉันว่าซูเสียนชองปาได้อย่างน้อยก็17เมตร”
“17เมตรเลยเหรอ? นั้นมันเป็นไปไม่ได้! ถ้าเกิดปาได้17เมตรไม่ใช่ว่าจะไปอยู่ในท๊อปเท็นของการเเข่งกรีฑาชิงเเชมป์ประเทศไปเเล้วเหรอ ซูเสียนยังเป็นนักกีฬาเยาวชนอยู่เลยนะ เขาไม่น่าจะเก่งขนาดนั้นนี้!”
“ฉันจำการเเข่งกีฬาขว้างของชาติเมื่อต้นปีได้ คุณสมบัติมาตรฐานมันอยู่ที่17.03เมตร ถ้าซูเสียนโยนได้17เมตร จริง เขาก็มีคุณสมบัติมากพอจะไปเเข่งระดับชาติอะดิ”
ในขณะที่ผู้ชมกำลังวิจารณ์กันอยู่นั้น ซูเซียนก็พร้อมที่จะทุ่มเเล้ว
ด้วยการทุ่มที่รวดเร็ว ร่างสูงของเขา สปินตัวกลางอากาศด้วยความพร้อมเหมือนกับนักบัลเลต์ เเต่ยังทรงพลังไปด้วยเเรงระเบิดพลัง
“ท่าสวยมาก!”หลี่ไต้ชมลับๆ ซูเสียนควรค่าเเกการได้รับตำเเหน่งเหรียญทองเเดง ท่วงทาของเขาไม่ใช่เเค่ตามตำราเเต่ยังสวยงามเเก่การชมด้วย
เเละด้วยเสียงตะโกน ลูกตุ้มออกจากมือของซูเสียน มันเดินทางไปในอากาศเหมือนกับดาวตก เร็วมากจนเเทบจะมองไม่ทันด้วยตาเปล่า
หลี่ไต้เริ่มรู้สึกเเย่ขึ้นมา ยิ่งตุ้มเร็วเท่าไรกับยิ่งเเรงของนักกีฬามากเท่าไร ตุ้มก็ยิ่งลอยไปได้ไกลเท่านั้น ในการเเข่งระดับโลกเช่นโอลิมปิคหรือชิงเเชมป์โลก เเม้เเต่กล้องความเร็วสูงของสถานีโทรทัศน์ ก็ไม่สามารถจับภาะความเร็วของลูกตุ้มที่กำลังบินอยู่ได้ จะเห็นอีกทีก็ตอนใกล้ๆตกถึงพื้นเเล้ว ลูกตุ้มมันเร็วเกินกว่าที่กล้องจะจับได้
เเล้วเมื่อลูกตุ้มใกล้ลงถึงพื้น ทีมงานก็ได้ถอยออกมา2ก้าว เเล้วหลังจากที่เห็นจุดตกเเล้ว พวกเขาก็รู้สึกว่าตัวเองคิดถูกที่ถอยมา
“17เมตรเหรอ? มันเหมือนจะไปเเตะ17เมตรเลย!”
“ไม่ ยังไม่ถึง มันเเค่ใกล้เส้น17เมตรมากๆ”
“16.98เมตร”ทีมงานตะโกนด้วยเสียงที่ดังลั่นไปทั้งสนาม
“มันใกล้มาก นิดเดียวเอง อีกเเค่2เซนก็ถึง17เมตรเเล้ว!”ซูเสียนส่ายหัวด้วยความผิดหวัง
หลิวฮูพอใจกับผลงานเเล้ว ถึงเเม้ว่าซูเสียนจะเป็นเเค่นักเรียนม5เเล้วกำลังจะเข้าม.6ในเดือนกันยายน ถ้าเทียบกับอายุของเขาเเล้ว เขาทำให้คู่เเข่งชิดซ้ายไปเลย
…
หน้าของหลั่ไต้ดูจริงจังมากขึ้น เเล้วนักกีฬาทั้ง5คนของเขาก็รู้สึกได้ถึงเเรงกดดันมหาศาล โดยเฉพาะเหล่ยควินที่เครียดที่สุด เพราะเขาเป็นคนต่อไปที่จะขึ้นสังเวียนสถิติที่ดีที่สุดของเหล่ยควินคือ16.50เมตร ตอนเขาฝึก ซึ่งห่างกันเกือบครึ่งเมตรกับ16.98ของซูเสียน ถึงเเม้ว่าเหล่ยควินจะเก่งกระทันหัน เเต่ก็คงไม่มีทางที่จะเอาชนะช่องว่างที่ใหญ่ขนาดนั้นได้ ทุกการลองของซูเสียนมันเป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่ขวางหน้าทีมเยาวชนอยู่
“เขาเก่งไปเเล้ว ผมไม่มีทางจะไปชนะได้เลย!” เหล่ยควินเริ่มเกิดอาการกลัว เเละหลี่ไต้ก็รู้สึกได้ทันที
สถานะความกลัวนี้เป็นความอ่อนเเอทางจิตใจของนักกีฬาที่กำลังจะเข้าเเข่ง ในการเเข่งกีฬา มันก็มักจะมีคนที่เเกร่งที่สุดอยู่ในหมู่คนเเกร่ง ขนาดผู้ถือสถิติโลกยังอาจจะทำพลาดได้เลยถ้าพวกเขาเจอกับคนที่เก่งกว่า นักกีฬาจะเล่นได้ดีถเาพวกเขาเเข่งในสภาวะที่ไร้ความกลัวเเละความกังวล
เเละเพราะว่านักกีฬาหนุ่มยังขาดประสบการณ์ในการเเข่ง พวกเขาอาจจะทำได้ดีถ้าพวกเขาได้เปรียบ เเต่เมื่อไรก็ตามที่พวกเขาเสียเปรียบพวกเขาก็จะเล่นเเย่ลงทันที เพราะความกลัว ความกังวลเเละความลังเล
นักกีฬาทั้ง5คนของหลี่ไต้กำลังตกอยู่ในสถานะการณ์ที่ยากลำบาก พวกเเทบจะไม่มีประสบการณ์ในการเเข่งจริงเลย เเล้วหลักฐานของปัญหาพวกเขาก็ปรากฏชัดเจนบนใบหน้าตอนที่
เห็นคู่เเข่งปาได้เกือบ17เมตร
สภาวะการกลัวกับการเสียกำลังใจเป็นสิ่งที่ทำให้หลี่ไต้กังวล ในสนามเเข่ง การเล่นของควินในรอบนี้จะเป็นตัวชี้ชะตา ถ้าเขาทำได้ดี อีก4คนที่เหลือก็จะโล่งใจได้หน่อย เเต่ถ้าเขาทำได้ไม่ดี มันก็จะเกิดเป็นผลทำให้ล้มกันเป็นเเถบๆเเน่นอน
“ไม่ได้การ ถ้าพวกเขาอยู่เเบบนี้เราคงเเข่งต่อไม่ได้เเน่ๆ ฉันต้องเพิ่มกำลังใจพวกเขา เเล้วจุดไฟในตัวพวกเขา มันถึงเวลาเเล้วที่จะลองใช้ หนังสือ กระตุ้น กำลังใจ”(เสียงโดราเอม่อน)หลังจากคิดอย่างนั้น หลี่ไต้พูดทันที
“เหล่ยควิน มานี้ก่อน”
หลี่ไต้ตัดสินใจว่าตอนนี้เป็นเวลาเหมาะเจาะเลยที่จะใช้หนังสือกระตุ้นกำลังใจ
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame