บทที่ 1 นักเรียนที่ย้ายมาใหม่
“ฉันชื่อชาร์ล็อต เบนเน็ต ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ฉันขอพูดตรงๆเลยนี่มัน รักแรกพบ
ท่าทางที่สง่างาม
ผมสวยเป็นประกายสีเงินยาวตรงลงมาถึงเอว
รอยยิ้มที่น่ารักแสดงถึงความเป็นกันเอง
เสียงที่ชัดเจนและมั่นคง
ทุกอย่างเป็นคนอุดมคติของฉัน
ผู้ชายหลายคนคงหลงรักเพียงแค่ได้เห็นเธอ
อันที่จริง เด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนตกหลุมรักเธอ
ฉันแน่ใจว่าเธอจะถูกห้อมล้อมด้วยเพื่อนร่วมชั้นในช่วงพักเที่ยงอย่างไม่ต้องสงสัย
“เฮ้-อากิโตะ.. เราโชคดี “
ไซออนจิ อากิระ เพื่อนสนิท บางทีอาจจะเป็นเพื่อนเลวของฉัน ได้กระซิบข้างหูจากด้านหลัง
”โชคดี…หมายความว่าไง?”
การมีสาวสวยและน่ารักแบบนี้ย้ายเข้ามาถ้าไม่เรียกว่าโชคดีมันจะเรียกว่าอะไรไปได้กัน อากิโตะ
แต่ความโชคดีนั้น จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อนาย มีความสามารถพอที่จะเข้าไปคุยกับเธอ
และไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน
“ใช่นายถูก.”
ขณะตัดสินใจว่าจะไม่พูดความคิดเชิงลบในจิตสำนึกของตัวเอง ฉันก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูด ของอากิระ
นายจะเข้าไปคุยกับชาร์ล็อตต์หลังจากนั้นใช่ไหม?
อากิระอาจจะเป็นคนที่ไม่คิดมากเกี่ยวกับผลที่ตามมาจากการกระทำของตัวเอง แต่การมองโลกในแง่ดีก็เป็นหนึ่งในข้อดีไม่กี่อย่างของเขา
“นายคิดว่าเธอกำลังมีแฟนอยู่ไหม?”
“ถ้านายคิดดีๆ ก็น่าจะรู้นะ ชาร์ลอตก็เป็นสาวสวยซะด้วยสิ”
“เฮ้ เฮ้ อาจจจะเป็นความหวังลมๆแล้งๆ แต่ก็ขอให้เธอยังไม่มีแฟน”
หลังจากนี้อากิระก็พูดเรื่องแฟนของเธอไปอีกพักใหญ่เลย บางทีเขาอาจจะแค่ต้องการใครสักคนที่เห็นด้วยกับเขา
“…โอกาสที่เธอทิ้งแฟนหนุ่มและเดินทางมาญี่ปุ่นนั้นแทบจะไม่มีเลย อาจมีปัญหาในครอบครัวบ้าง แต่การรักษาสัมพันธ์ทางไกลในอีกสองปีครึ่งมันยากจนเกินไป”
ฉันสรุปได้หลังจากมองชาร์ล็อตต์ยิ้มให้พวกเราทุกคน เพียงเพราะเธอกำลังยิ้ม ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้สึกเศร้า
ยังไงก็ตาม รอยยิ้มของเธอสวยมากและบ่งบอกได้ว่ามีความสุข จริงๆ ที่ได้มาญี่ปุ่น อย่างน้อยก็ไม่ได้ดูปลอม
ถ้ารอยยิ้มนั้นเป็นของปลอมแสดงว่าเธอคือนักแสดงมืออาชีพเลยล่ะ
ผมก็เลยบอกไปว่าเธออาจจะไม่มีแฟน แต่เพื่อนที่นั่งข้างหลังผมกลับส่ายหัว
“ยาก! ยากเกินไป! และความคิดของนายจริงจังเกินไปแล้ว! นายควรจะมองโลกในแง่ดีมากขึ้นหน่อยนะ!”
“บางทีเขาอาจไม่ชอบความคิดของฉัน อากิระส่ายหัวไปมา”
…แปลกชะมัด
ฉันเชื่อว่าคำตอบของฉันจะเป็นสิ่งที่เขาจะต้องชอบ
“เฮ้ ไซออนจิ! นายเสียงดังเกินไปแล้ว!”
เนื่องจากอากิระพูดเสียงดัง อาจารย์มิยู จึงตำหนิเขาด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด
อาจารย์มิยูเป็นคนที่สวยมากๆอย่างไม่ต้องสงสัย แต่นิสัยที่ขี้โมโหและทอมบอยของเธอเป็นสิ่งที่ขัดกับรูปลักษณ์ของเธอ
ฉันคิดว่านั่นคงจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอโสดมาถึงตอนนี้
ดูเหมือนว่าตัวเธอเองจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินใครซักคนพูดถึงเรื่องนี้ เธอจะอ่อนไหวไปทันที
“ทำไมคุณถึงมุ่งเป้าแค่ผมกันล่ะ!? อากิโตะก็พูดด้วยนะ!”
“ก็เพราะว่านายเสียงดังและน่ารำคาญ! ถ้าไม่อย่างนั้นก็ทำตัวให้ไร้ตัวตนเหมือนอากิโตะซะสิ”
ฉันขอคืนสิ่งที่ฉันเคยพูดก่อนหน้านี้ อาจารย์ มิยุ ดีที่สุดแล้ว
“ห้ะ!? แน่ใจนะว่านั้นเป็นคำพูดในฐานะครู!?”
“หลังจากนี้มาที่ห้องพักครูด้วย ดูเหมือนนายจะไปทุกวันอยู่แล้ว ถือเป็นโอกาศดีที่ฉันจะลงโทษนาย ”
“ช-ช่วยฉันด้วย~!!”
เสียงคร่ำครวญของอากิระทำให้คนอื่นๆ ในห้องเรียนหัวเราะ
อาจจะเป็นคนแปลกๆ แต่แค่มีเขาอยู่ ก็ทำให้ชั้นเรียนไม่น่าเบื่อ
จะบอกว่าอากิระเป็นคนสร้างความสนุกก็ได้ อย่างน้อยก็ในความคิดของฉัน
“อา-“
ขณะหัวเราะให้กับอากิระที่กำลังถูกลากออกไปโดยอาจารย์มิยุ ฉันก็ได้ไปสบตากับชาร์ล็อต
ฉันพยายามหลบสายตา แต่ก่อนที่ฉันจะทันทำอย่างนั้น ชาร์ล็อตต์ได้ส่งยิ้มให้ฉัน
เมื่อมองดูรอยยิ้มอันสดใสของเธอ ฉันรู้สึกได้ว่าใบหน้าของฉันแดงขึ้นเรื่อยๆ
ฉันก้มศีรษะและหันออกไปด้านนอกหน้าต่าง รอยยิ้มของเธอทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง
หลังจากนั้น ฉันยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่สนเสียงร้องของอากิระ เขาพยายามอย่างเต็มที่แล้ว เพื่อให้การบ้านลดลง
ฉันมีประสบการณ์กับการพูดกับสาวสวยคนอื่นๆ แต่การมีคนในอุดมคติอย่างชาร์ล็อตเป็นเพื่อนร่วมชั้นและยังยิ้มให้ฉันอีก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นความจริง
หลังจากนั้น ขณะมองดูอากิระขอร้องอ้อนวอนจากอาจารย์มิยุจากหางตาของฉัน ฉันก็มองดูท้องฟ้าสีครามต่อไป
