A Wizard’s Secret ความลับของพ่อมด - ตอนที่ 97

หลังจากนั้นไม่นานแพรตต์ก็นอัศวินหนึ่งร้อยนายออกไปนอกปราสาทพร้อมกับเชอรีส

แพรตต์เป็นอัศวินที่ซื่อสัตย์และกล้าหาญ ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา เขาได้ติดตามเลห์แมนและผ่านการต่อสู้นับไม่ถ้วน อาจกล่าวเขาเป็นตั้งมือขวาของเลห์แมน

อย่างไรก็ตามตัวเขายังเป็นนักดาบธาตุระดับหนึ่ง หากเขายังอยู่ในเมืองแบล็กวอเตอร์ เขาจะยังเป็นแข็งแกร่งแต่เมืองปรากาซนั้นมีนักดาบธาตุระดับแรกอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง คนที่นับว่าแข็งแกร่งจริง ๆ ก็คือพวกนักกายธาตุระดับสามหรือระดับสี่

“ลุงแพรตต์เป็นคนที่พึ่งพาได้ ส่วนยาเกซก็เป็นเด็กหนุ่มที่น่าสนใจเช่นกัน พวกเขาสามารถไว้วางใจได้ ฉันควรจะหาเวลาและให้ท่านพ่อสอนกระบวนท่าของรูปสลักให้พวกเขา” เมอร์ลินคิตพลางมองไปที่แพรตต์

กระบวนท่าของรูปสลักเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของเมอร์ลิน หากมันเกิดหลุดลอดออกไป มันจะเกิดเรื่องร้ายแรงตามมาดังนั้นเขาจําเป็นต้องสอนให้กับคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น

อาจเป็นเพราะเรื่องนี้ทําให้เลห์จึงไม่กล้าสอนกระบวนท่าให้ใครเลยจนถึงตอนนี้

ส่วนเรื่องบารอนวอร์เรนเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เขาจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก ตัวเขาสนใจแหวนที่เชอรีสให้มากกว่า เขาสงสัยว่ามันคือเหรียญตราของดินแดนมนต์ต่ำของจริงรึเปล่า?

เพื่อที่จะได้รับคําตอบ เมอร์ลินจึงตัดสินใจไปยังบ้านของพ่อมดฮิลล์ทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เมอร์ลินก็มาถึงบ้านไม้ของชายชราชุดดํา เขาได้เคาะประตูเบา ๆ จากนั้นสาวใช้ก็ได้เปิดประตูออกมา คราวนี้เธอไม่ได้ขวางเขาไว้ ดูเหมือนชายชราสั่งไว้ก่อนหน้านี้ดังนั้นเธอจึงให้เขาเข้ามาด้านในทันที

เมื่อเมอร์ลินเข้ามาในส่วนของห้องนั่งเล่น เขามองไปรอบๆ แต่ไม่พบชายชราเลย เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัยและถามว่า

“ พ่อมดฮิลล์อยู่ใหน?”

สาวใช้ตอบอย่างเคารพ “พ่อมตฮิลล์กําลังอาบน้ำอยู่ อีกสักพักท่านก็ออกมาแล้วเจ้าค่ะ”

“อาบน้ำ?” เมอร์ลินดูประหลาดใจเกน้อย นอกจากวันที่อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ ชายชรายังคงมีปัญหาเรื่องโครงสร้างเวทมนต์ที่กําลังพังทลาย

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาจะมีเวลาว่างอาบน้ำได้อย่างไร?

“พ่อมดเมอร์ลิน”

ทันใดนั้น เสียงอันแหบแห้งของชายชราก็ดังขึ้นภายในห้อง ชายชราเดินออกมาจากห้องด้วยชุดลําลอง เขามีเส้นผมสีขาวค่อนข้างบาง แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเหี่ยวย่นแบบเดียวกับต้นไม้เก่า แต่ใบหน้าของเขาก็ดูมีเลือดฝาด ดูเหมือนสุขภาพของเขาจะดีขึ้นมา

เมอร์ลินประหลาดเมื่อเป็นชายชรา เขาดูมีชีวิตชีวาผิดกับคนที่เขาพบก่อนหน้านี้ที่ดูมืดมนลึกลับ

“ยินดีด้วยพ่อมดฮิลล์ที่โครงสร้างเวทมนต์ของท่านจะค่อย ๆ เสถียรแล้ว”

ชายชราได้หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ ต้องขอบคุณพ่อมดเมอร์ลินกับเคานต์เซลินที่มอบดอกซีเจนให้ข้า แม้ตัวยาที่ข้าปรุงออกมาจะไม่ได้ทําให้โครงสร้างเวทมนต์ของข้าเสถียรอย่างสมบูรณ์แต่มันก็ทําให้ข้าปลอดภัยแล้ว”

ตามที่เมอร์ลินคาดไว้ตอนนี้ขายชราควบคุมโครงสร้างเวทมนต์ได้แล้วแต่มันก็ยังยากที่จะคลี่คลายปัญหาให้หายไปอย่างสิ้นเชิงเนื่องจากชายชรามีเพียงแค่สูตรปรุงยาเพียงแค่สูตรเดียวเท่านั้น ถ้าหากอยากให้หายขาดเขาต้องหาสูตรยาที่มีประสิทธิภาพมากกว่านี้

“บางทีผมอาจจะมีวิธีคลี่คลายปัญหาของพ่อมดฮิลล์ได้อย่างสมบูรณ์” เมอร์ลินพูดขึ้นหลังจากที่คิดอยู่พักหนึ่ง

“หืม? เจ้ามีวิธีหรือ? นี่เจ้าหาสูตรปรุงยาได้แล้วใช่มั้ย?” สีหน้าของชายชราได้เปลี่ยนไป เขาลูกยืนขึ้นและมองเมอร์ลินอย่างพิจารณา

เมอร์ลินส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ครับ ผมหาสูตรปรุงยามาไม่ได้”

ชายชรายิ้มอย่างขมขึ้นและพิมพ์ด้วยเสียงต่ำ “ดูเหมือนข้าจะตื่นเต้นไป ไม่มีทางที่สูตรปรุงยาจะหาได้ง่าย ๆ เช่นนี้หรอก”

“แม้ว่าผมจะไม่มีสูตรยาแต่ผมมีวิธีที่จะได้มา พ่อมดฮิลล์ คุณคิดว่าสิ่งนี้คือะไร?”

จากนั้นเมอร์สินที่ยื่นแหวนสีดําอันนาหมึกออกมาให้ขายชรามองเห็น

แม้ตัวแหวนจะดูเป็นของธรรมดาแต่มันทันที่ที่ชายชราจ้องมอง สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที แววตาของเขาที่เคยสงบได้เปลี่ยนเป็นคมกริบทันที

“นะนี่มันเหรียญตราของดินแดนมนต์ดํา” ชายชรากบ่าวด้วยเสียงอันสั่นเครือ

“ พ่อมตฮิลล์รู้จักสิ่งนี้ตัวยหรือ?” เมอร์ลินถามตัวยเสียงต่ำ เขาแปลกใจที่พ่อมตฮิลล์สามารถมองออกได้ทันที

“มันเป็นสัญลักษณ์ของดินแดนมนต์ดํา ข้าไม่มีทางลืมมันไปได้แน่นอน ครั้งหนึ่งตอนที่ข้าอยู่ในกองทัพและเข้าร่วม โรงเชือด” ข้าได้เห็นพวกพ่อมดที่แข็งแกร่งจากดินแดนมนต์ดํา พวกเขาต่างสวมใส่แหวนวงนี้กับทุกคน”

จากนั้นชายชราก็จ้องมองแหวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา เมอร์ลินเข้าใจดีว่าชายชรากําลังคิดอะไรอยู่ ด้วยเหรียญตรานี้จะทําให้เขาสามารถเข้าร่วมองค์กรนักเวทย์ได้ นี่คือสิ่งที่ชายชราใฝ่ฝันมานานหลายปีแต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสนั้น

หลังจากนั้นสายตาของชายชราก็ค่อย ๆ สงบลง เขามองไปที่เมอร์ลินแล้วถอนหายใจ

“พ่อมดเมอร์ลินเจ้าโชคดีมากที่ได้รับเหรียญตราของดินแดนมนต์ดํา ด้วยแหวนวงนี้จะทําให้เจ้ากลายเป็นพ่อมดที่แข็งได้!” จากนั้นชายชราก็พูดต่อว่า “ทางที่ดีเจ้าอย่าแสดงเหรียญตราให้ใครเห็นง่าย ๆ เจ้าโชคดีมากนะที่เอามาให้ข้าดูในตอนนี้ ถ้าเป็นเมื่อ 10ปีก่อน ข้าก็ไม่รับประกันได้ว่า ข้าจะข่มใจไม่ให้แย่งชิงมาจากเจ้า หึๆ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เมอร์ลินได้ยิ้มออกมาเบา ๆ แน่นอนว่าเขาต้องเข้าใจถึงความสําคัญของแหวนวงนี้แต่ที่เขาแสดงมาให้พ่อมดฮิลล์ดูนั้นเพราะว่าโครงสร้างเวทมนต์ของเขาไม่เสถียรจึงทําให้ขายชราไม่ถือว่าเป็นภัยคุกคามสําหรับเขา หากเกิดอะไรไม่คาดฝัน เขามั่นใจว่าสามารถรับมือชายชราได้อย่างสบาย ๆ