A Wizard’s Secret ความลับของพ่อมด - ตอนที่ 45
ทีรอธได้นำกำลังพลของเขาบุกเข้ามาที่ปราสาทวิลสัน
เดิมทีปราสาทได้มีอัศวินชุดเกราะเหล็กคุ้มครองแต่เนื่องด้วยพวกเขาต้องออกไปคุ้มกันเลห์แมนที่ไปทำธุระที่ดินแดน นอกจากนี้แพรตต์ก็ได้ออกจากเมืองไปพร้อมกับอัศวินจำนวนหนึ่งด้วย ฉะนั้นจึงทำให้ปราสาทวิลสันอยู่สถานะที่อ่อนแอที่สุดจึงทำให้กองกำลังของทีรอธบุกเข้ามาได้อย่างง่ายดาย
“ฆ่าพวกมันให้หมด!!”
ทีรอธจ้องมองปราสาทด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ทหารหลายได้กรูเข้ามาพวกเขาง้างดาบขึ้นและฟันใส่ทหารยามและคนรับใช้ พวกเขาตายไปโดยไม่มีโอกาสจะร้องขอชีวิต
กลิ่นเลือดลอยคละคลุ้งในอากาศ เมซี่ส์กับคนอื่น ๆ ที่อยู่ในห้องโถงก็สามารถได้กลิ่นคาวเลือด
เมซี่ส์ได้จ้องมองทางเข้าด้วยสายตาที่เดือดดาล ส่วนกัตต์หน้าซีดราวกับกระดาษ
“ฉันไม่คิดว่าทีรอธจะเหี้ยมโหดขนาดนี้ เขาต้องการจะฆ่ายกครัวตระกูลวิลสัน!!” กัตต์กล่าว
“คุณหนูเมซี่ส์ คุณชายกัตต์ รีบตามผมมาเร็วเข้า ก่อนที่ทีรอธจะเจอพวกเรา” พ่อบ้านกล่าว
ตอนนี้ปราสามวิลสันไม่มีกองกำลังเหลืออยู่เลย ถ้าหากพวกเขาไม่ซ่อนตัว พวกเขาก็จะตายด้วยนำมือของทีรอธ
ดังนั้นพ่อบ้านจึงพากัตต์ เมซี่ส์และมาดามหน้าอกใหญ่ เข้าไปที่ห้องของเลห์แมนและกดกลไกในห้องอย่างรวดเร็ว
*ครึ่ก ครึ่ก*
ทางเดินรูปวงรีก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา
“นี่คือห้องใต้ดินที่ท่านบารอนได้สร้างไว้ โดยมันจะปลอดภัยพอสมควร มันจะช่วยถ่วงเวลาไม่ให้ทีรอธหาพวกเราเจอ พวกเราจะซ่อนตัวจนกว่าความช่วยเหลือจะมาถึง” พ่อบ้านกล่าว
เมซี่ส์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ตัวเธออยู่ที่ปราสาทมาเป็นเวลาหลายปแล้วแต่เธอเพิ่งจะรู้ว่าห้องใต้ดินอยู่ที่นี่
กัตต์ได้เดินนำเข้าไป ก่อนจะตามด้วยเมซี่ส์ มาดามหน้าอกใหญ่และพ่อบ้าน หลังจากที่ทุกคนเข้าไปแล้วพ่อบ้านก็ปิดทางเข้า
ปราสาทวิลสันในตอนนี้ไม่ต่างจากนรกบนดิน เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เหล่าคนรับใช้นับร้อยได้ถูกจับตัวไว้รวมกันที่ห้องโถง
ทีรอธได้เดินเข้ามาข้างใน เขาไม่พบบุคคลที่เขาตามหาในนั้น
“แม้ว่าเมอร์ลินจะไม่อยู่ในปราสาทแต่เมซี่ส์อยู่ที่นี่แน่นอน ออกไปค้นหาให้ละเอียด” ทีรอธสั่งลูกน้องให้ตามหาเมซี่ส์
จากนั้นพวกอัศวินได้ค้นหาทั่วทั้งปราสาทอย่างละเอียด
…
*พึ่บ*
เมอร์ลินได้ลืมตาตื่นขึ้นจากการหลับใหล เขาดึงม่านกั้นออกและพบว่าท้องฟ้าได้สว่างแล้ว
“มอสส์ ตอนนี้พวกเราอยู่ไหน” เมอร์ลินถาม
มอสส์ส่ายหัวไปรอบ ๆ สีหน้าของเขาค่อนข้างซีด ดวงตาแดงก่ำ เขาดูอ่อนเพลีบมาก เขาได้บังคับม้าตามพวกอัศวินตลอดทั้งคืน ตอนนี้เขาใกล้จะหมดแรงแล้ว
“คุณชายเมอร์ลิน อีกไม่กี่ชั่วโมงเราจะถึงเมืองแบล็กวอเตอร์แล้ว” มอสส์กล่าว
“อีกหนึ่งชั่วโมง?” เมอร์ลินขมวดคิ้วเล็กน้อย วันนี้เป็นวันนี้ที่บารอนคาสเทลแลนได้สั่งการขุนนางทั้งหมดไปที่ปราสาทของเขา หากพวกศาสนจักรเริ่มทำแผนการและควบคุมสถานการณ์ได้ เขาเกรงว่าจะไปช้าเกินไป
เมอร์ลินรู้สึกกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของปราสาทวิลสัน แต่อย่างไรก็ตามนี่เป็นความเร็วที่เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ถึงเขาจะกังวลก็ไม่มีประโยชน์
เมอร์ลินจึงนั่งอย่างเงียบและตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงฝนจิตใต้สำนึกของเขา
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งคืน ตอนนี้โครงสร้างเวทมนต์ของคาถาแช่แข็งสามารถร่ายได้ถึงสามครั้งตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้
“เยี่ยม สามครั้งก็เกินพอแล้ว!”
คาถาแช่แข็งของเขานั้น เขาต้องการเอาไว้ใช้ตรึงคู่ต่อสู้ เขายังจำเป็นต้องพึ่งพลังโจมตีจากคาถาลูกไฟเป็นส่วนใหญ่และตอนนี้เขาสามารถร่ายคาถาลูกไฟได้ต่อเนื่องถึง 20ครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถปล่อยลูกไฟยักษ์ได้ถึง 18ลูก นี่คือเป็นไพ่ตายของเขา เขาจะใช้มันเมื่อจำเป็นจริง ๆ
และที่สำคัญที่สุด เขาได้พักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งคืน ทำให้เขาในตอนนี้พร้อมที่จะออกไปต่อสู้แล้ว
“หวังว่าเมซี่ส์จะไม่เป็นอะไร…” เมอร์ลินพึมพำเบา ๆ ภายใต้แววตาอันสงบได้มีประกายอันแหลมคมในดวงตาของเขา
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เมอร์ลินก็ได้เห็นกำแพงของเมืองแบล็กวอเตอร์ เขายังเห็นนักธนูอยู่บนกำแพงอย่างแน่นหนาด้วย
“แย่แล้ว พวกศาสนจักรเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว!!”
เลห์แมนได้ยกมือขึ้น ทำให้อัศวินที่ตามหยุดอย่างกะทันหัน เขาจ้องมองไปที่ประตูเมืองที่ถูกปิดอยู่ตอนนี้
โดยปกติประตูเมืองจะปิดเมื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินเท่านั้น แสดงว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นมาเมืองอย่างแน่นอน
เลห์แมนได้มองขึ้นไปยังกำแพง เขาเห็นเครื่องแต่งกายของพวกเขาน่าจะเป็นกองกำลังป้องกันเมือง
“ท่านบารอน เราควรทำอย่างไรต่อดี”
นายพลแพรตต์เดินเข้ามาจากด้านหลัง เขาได้เห็นสถานการณ์เบื้องหน้าเช่นกันแต่เขาก็ไม่รู้จะจัดการยังไง
“เราช้าไปหนึ่งก้าว…”
เลห์แมนกำหมัดแน่น ดวงตาของเขา เขาคับแค้นใจอย่างมาก เขาอยากจะบุกเข้าไปแต่ว่าประตูเมืองนั้นแข็งแรงมากจนยากที่จะทะลุทะลวงเข้าไปได้
‘ถ้าหากมีนักเวทย์ที่แข็งแกร่งอยู่ที่นี่ล่ะก็ พวกเขาสามารถทำลายประตูได้อย่างสบาย ๆ จริงสิ!!’
“แพรตต์ไปตามเมอร์ลินมาเร็วเข้า” เลห์แมนนึกถึงได้เมอร์ลิน ลูกชายของเขาที่กลายเป็นนักเวทย์ไปแล้ว
จากนั้นแพรตต์ก็ได้นำตัวเมอร์ลินมา เลห์แมนได้ชี้ไปที่ประตูเมืองและพูดว่า
“เมอร์ลิน ลูกสามารถทำลายประตูเมืองได้หรือไม่ ถ้าเกิดลูกทำไม่ได้ พ่อจะถอยกลับไปที่ดินแดนทันที แต่…พ่อกังวลถึงความปลอดภัยของเมซี่ส์และคนอื่น ๆ”
เลห์แมนจ้องมองไปที่เมอร์ลินอย่างคาดหวัง
เมอร์ลินหรี่ตาอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็พยักหน้าเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “ผมจะลองดู”
แม้ว่าเมอร์ลินจะไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นักแต่เขาจะต้องระเบิดและพังประตูเมืองให้ได้
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame