A Wizard’s Secret ความลับของพ่อมด - ตอนที่ 167

บทที่ 167 ทลายปราการ

“เจ้าถามถึง โรงเชือด’ อย่างงั้นเหรอ?” พ่อมดฮิลล์พึมพําเบาๆ ณจุดนี้ ไม่เพียงแต่เมอร์ลินเท่านั้นที่เพ่งสายตาไปที่ชายชราแต่รวมถึงขุนนางคนอื่นๆ และเคานต์เซลินด้วย

ตอนนี้พวกเขาเพิ่งรู้ว่าพ่อมดฮิลล์มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับโรงเชือด” ที่ว่ากันว่าเป็นสงสครามที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยได้ยินมา

ชายชรามองดูกลุ่มทหารที่อยู่ด้านล่างเมือง และเขาพูดช้าๆ ว่า

“โรงเชือด” นั้นเป็นสงครามอันป่าเถื่อน แม้แต่นักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถทําลายป้อมปราการทหารเพียงลําพังก็เสียชีวิตไปนับไม่ถ้วนนี่คือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในช่วงหลังของโรงเชือดในตอนนั้นแทบจะไม่มีทหารเหลืออยู่เลย เหลือเพียงนักเวทย์ที่น่าเกรงขามเท่านั้น”

ในช่วงหลังของสงครามที่ชายชราพูดถึง บุคคลนั้นจะต้องมีพลังมหาศาลที่สามารถฆ่าสามีญชนได้หลายพันตัวด้วยคาถาเพียงบทเดียว ในการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนั้นใครจะรู้ว่ามีคนถูกฆ่าไปกี่คน?

“แล้วช่วงต้นของสงครามล่ะ? เหล่านักเวทย์ระดับเริ่มต้นทําอะไรบ้าง?” เมอร์ลินถามต่อ

“ในช่วงแรก ๆ ก่อนที่จอมเวทย์อันทรงพลังเหล่านี้จะเข้ามาแทรกแซง นักเวทย์ระดับเริ่มต้นบางคนตามทหารและเล็ดลอดเข้ามาท่ามกลางกองทหารขนาดใหญ่เพื่อรอโอกาสที่จะสังหารผู้บัญชาการกองทหารของศัตรูอย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะสามารถจัดการกับทหารได้หลายแสนนายคาถาของนักเวทย์ระดับเริ่มต้นไม่ค่อยทรงพลังนักดังนั้นเมื่อพวกเขาพบกับห่าฝนของลูกธนูที่ยิงโดยทหารกว่าหมื่นนายเหล่านักเวทย์เริ่มต้นจํานวนมากก็เสียชีวิต”

ชายชราชุดดําส่ายหัวเล็กน้อยด้วยใบหน้าแสดงความเสียใจ ในฐานะที่เป็นนักเวทย์ พ่อมดฮิลล์ก็เหมือนกับนักเวทย์ส่วนใหญ่ที่คิดว่าตัวเองโดดเด่นและสูงส่งกว่าคนทั่วไป

สําหรับชายชรา การที่นักเวทย์ตายด้วยน้ํามือของคนธรรมดาเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุดของนักเวทย์!

อย่างไรก็ตามนี่คือความจริงที่พวกนักเวทย์ต้องตระหนักไว้ หากนักเวทย์ระดับเริ่มต้นไม่รู้จักคาถาป้องกันใดๆเมื่อเผชิญหน้ากับคนธรรมดาที่มีอาวุธหนัก พวกเขาเหล่านั้นจะถูกฆ่าได้ง่าย

แต่ในทางกลับกัน พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นมากเมื่อพวกเขาได้รับคาถาป้องกันแต่ก็ยังคงเป็นอันตรายสําหรับพวกเขาที่จะเผชิญหน้ากองทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีหลายพันนายเพียงลําพัง แม้แต่นักเวทย์รับสามบางคนก็ยังพลาดท่าได้

“เคานต์เซลิน เปิดประตูเมือง ฉันจะไปคนเดียว” เมอร์ลินก็พูดขึ้นทันทีเมื่อเขามองดูกองทหารที่หนาแน่นด้านล่าง

“ห้ะ? บารอนเมอร์ลิน ท่านบอกว่าท่านจะออกไปคนเดียวเหรอ ข้างล่านั่นมีทหารหลายหมื่นคนอยู่!”

สีหน้าของเคานต์เซลิน เปลี่ยนไปเล็กน้อย แม้ว่าเขาต้องการแก้ไขสถานการณ์วิกฤติในปัจจุบันแต่การปล่อยให้เมอร์ลินออกไปคนเดียวนั้นก็ไม่ต่างจากส่งเขาไปตาย การกระทําที่ไร้ความหมายเช่นนี้ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นเลย

“ท่านเคานต์พูด พ่อมดเมอร์ลินพิจารณาเรื่องนี้ให้ดี แม้ว่าพวกเราจะเป็นนักเวทย์ที่ทรงพลังแต่ก็ยังพ่ายแพ้ต่อจํานวนที่มหาศาลของพวกเขา!”

ชายชราแนะนําเมอร์ลินเช่นกัน สิ่งที่เมรอลินคิดจะทําไม่ใช่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ในช่วงสงคราม โรงเชือดนักเวทย์ระดับสามอันทรงพลังก็ถูกกองทัพมหึมาโจมตีจนตาย

ทางด้านเมอร์ลิน เขาดูไม่ใส่ใจและพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันเคยบอกว่าจะสู้กับทหารหลายหมื่นนายเหรอ? ฉันจะคาถาลมพายุซึ่งทําให้ฉันเคลื่อนที่ได้เร็ว ตราบใดที่ฉันยังทนการถูกยิงจากลูกธนูพวกนั้นได้ฉันก็จะมีโอกาสไปถึงตําแหน่งของลองการ์ดีและฆ่าเขาในครั้งเดียว!

เมื่อได้ยินคําพูดของเมอร์ลิน หัวใจของเคานต์เซลินก็เต้นแรง แม้ว่าแผนการของเมอร์ลินจะบ้าบออย่างสิ้นเชิงและยากที่จะสําเร็จ ถ้าเขาทําสําเร็จจริงๆ และลองการ์ดีตายกองทหารของเลบิสก็จะแตกรังและสลายไปเอง

ไม่ว่าความหวังนี้จะเล็กน้อยถึงเพียงใด สุดท้ายก็ยังเป็นความหวัง หากเทียบกับการเป็นฝ่ายตั้งรับและปกป้องประตูเมืองแล้ว วิธีนี้อาจเป็นวิธีที่ดีกว่าด้วยซ้ํา

“ถึงมันจะเป็นไปได้แต่..”

พ่อมดฮิลล์กําลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่เมอร์ลินโบกมือขัด เมอร์ลินตัดสินใจอย่างแน่วแน่และไม่มีวันเปลี่ยนเขาพูดด้วยน้ําเสียงแผ่วเบาว่า

“เคาท์เซลิน เปิดประตู ไม่ต้องกังวล ฉันจะระวังตัวให้ดี ถ้าฉันไม่มีโอกาสในการสังหารลองการ์ดีฉันจะกลับมาแล้วจะคิดแผนอื่น”

เคานต์เซลินพยักหน้าขณะที่มองเมอร์ลินด้วยท่าทางที่ซับซ้อน ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า “ถ้าบารอนเมอร์ลินถ้าท่านทําสําเร็จในครั้งนี้ ข้าจะตัดสินใจเลื่อนตําแหน่งบารอนของท่านเป็นไวเคานต์นอกจากนี้ท่านพ่อของบารอนจะดํารงตําแหน่งเป็นบารอนด้วย!”

แม้ว่าตําแหน่งในเมืองปรากาชจะมอบให้โดยเคานต์เซลินเพียงเท่านั้นแต่ไวเคานต์ก็ยังพบเห็นได้ไม่บ่อยนักยิ่งไปกว่านั้นนอกจากเมอร์ลินจะได้เลื่อนบรรดาศักดิ์ขุนนาง เลห์แมนก็ยังได้รับตําแหน่งบารอนด้วยเช่นกันซึ่ง หมายความว่าจะมีขุนนางสองคนในตระกูลเดียวกันซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่หายากมาก

เห็นได้ชัดว่าเคานต์เซลินให้ความสําคัญกับเมอร์ลินมาก!

เมอร์ลินยิ้มแต่ไม่พูดอะไร แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจตําแหน่งมากนักแต่ถ้าสิ่งนี้จะช่วยให้สถานะของตระกูลวิลสันเพิ่มขึ้นมา แล้วยังมีตําแหน่งยารอนเพิ่มขึ้นอีก มันก็ยิ่งทําให้ตระกูลได้รับเกียรติที่เพิ่มสูงขึ้น

และอีกอย่างตําแหน่งเหล่านี้สามารถส่งต่อให้ลูกหลานได้ หากพวกเขามีสองตําแหน่ง สถานะของตระกูลวิลสันในเมืองปรากาซจะถูกทําลายไม่ได้อย่างแท้จริง!

“เปิดประตูเมือง!”

ภายใต้คําสั่งของเคานต์เซลิน ประตูเมืองขนาดมหึมาก็ค่อยๆ เปิดออกและในชั่วพริบตา เมอร์ลินก็พุ่งออกจากเมืองปรากาช

เคานต์ลองการ์ดีรู้สึกพอใจในตอนนี้ การโจมตีของพวกเขาเพิ่งเอาชนะกองกําลังของเมืองปรากาซได้และทําให้ขวัญกําลังใจพุ่งสูงขึ้น ตอนนี้ทางฝั่งเขากําลังได้เปรียบมาก

“ท่านเคานต์ พวกเขาเปิดประตูเมืองอีกรอบ”

จู่ๆ อัศวินผู้มีดวงตาแหลมคมคนหนึ่งก็พูดขึ้น เขาสังเกตเห็นประตูเมืองของปรากาซเปิดออกอย่างช้าๆ

เคานต์ลองการ์ดีตกใจ ต่อให้ดูเหมือนว่าเขาจะได้เปรียบแต่เขาต้องไม่ละสายตาจากการต่อสู้ตราบใดที่การต่อสู้ยังไม่จบ

เมื่อเห็นว่าประตถูกเปิดอีกครั้ง ลองการ์ดีเต็มไปด้วยความสงสัย เขาพึมพําเบา ๆ ว่า

“ประตูเมืองถูกเปิดอีกครั้ง พวกเขากําลังคิดที่จะโจมตีอีกครั้งงั้นหรือ?”

ในชั่วขณะ ทุกคนในสนามรบเห็นชัดเจนว่ามีเพียงร่างเดียวที่เดินออกจากประตูเมือง

“แค่คนเดียว?” เคานต์ลองการ์ดีหรี่ตาลงเล็กน้อยราวกับว่าเขาไม่เชื่อสายตา

“หืม? มีความผันผวนของธาตุรอบตัวคนนี้ เขาน่าจะเป็นนักเวทย์ บางทีเขาอาจจะเป็นเมอร์ลิน?”

พ่อมดเฮฏฮาร์ซึ่งยืนอยู่ข้างเคานต์ลองการ์ดี เขาได้นึกถึงเมอร์ลินทันที เขาคิดว่าเมอร์ลินบ้าบินมาขนาดตัวเขาเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่งยังไม่คิดจะเผชิญหน้ากับกองทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีนับหมื่นคนด้วยตัวคนเดียวเลย

“ฮ่าฮ่า เขาคิดว่าการจัดการกับกองทัพขนาดใหญ่ของข้าเพียงลําพังหรือ ช่างโง่จริงๆ แม้ว่าเขาจะเป็นเมอร์ลินจริงๆ และได้เข้าสู่ดินแดนมนต์ดําแล้วก็ตาม คิดเหรอว่าพลังแค่นี้จะทําอะไรกับกองทัพของข้าได้

“บางทีเขาอาจจะไม่ได้เผชิญหน้ากับกองทัพและเป้าหมายของเขาน่าจะเป็นท่านเคานต์มากกว่า!”

พ่อมดเฮกฮาร์สังเกตเห็นถึงพลังธาตุลมที่แข็งแกร่งซึ่งปรากฏอยู่รอบ ๆ ตัวเมอร์ลินและคาดเดาสิ่งที่เมอร์ลินตั้งใจทําได้ในทันที

“หืม? จัดการข้า? ฮ่ม!เรื่องนั้นมันถึงจะไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะฝั่งข้าก็มีพ่อมดเฮกฮาร์ด้วยเช่นกัน

จริงสิ เมอร์ลินมาถึงที่เช่นนี้ท่านก็คงไม่ต้องเสียเวลาตามหาเขาในเมืองด้วยใช่มั้ย”

เคานต์ลองกดีมั่นใจในความสามารถของพ่อมดเฮกฮาร์มาก ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลแม้ว่าจะตกเป็นเป้าหมายของเมอร์ลิน แล้วอีกอย่างเขาก็อยากจะรู้ว่า เมอร์ลินจะฝ่ากองทหารนับหมื่นของเขาได้อย่างไร?

*หวุ่ม*

ทันทีที่ที่เมอร์ลินเดินออกจากประตูเมือง ความผันผวนของธาตุลมก็เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเขาทันที นอกจากนี้เขาสังเกตเห็นว่ากระแสพลังจิตกําลังสแกนหาเขาอยู่ตลอดเวลา นั่นจะต้องเป็นนักเวทย์ที่อยู่กับลองการ์ดี

“ลมพายุ!”

เมอร์ลินร่ายคาถาลมพายุออกมาทันที ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและพุ่งไปตําแหน่งของลองการ์ดี

“โจมตี!”

เมื่อเห็นเมอร์ลินพุ่งมาอย่างบ้าคลั่ง กองทหารหลายหมื่นนายก็ลงมือเช่นกัน หลังจากแม่ทัพได้สั่งการเหล่าพธนูได้ง่างธนูจะยิงขึ้นฟ้าไปในทิศที่เมอร์ลินอยู่

ลูกศรจํานวนนับไม่ถ้วนของพวกเขาพุ่งเข้าหาเมอร์ลิน

สีหน้าของเมอร์ลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย แม้พวกเขาจะเป็นเพียงคนธรรมดาแต่ด้วยจํานวนและ มารถฆ่าเมอร์ลินได้ง่ายดาย

“โลกปฐพี!”

เมอร์ลินร่ายคาถาโล่ปฐพีออกมาหลายครั้งติดต่อกัน ทําให้มีกําแพงดินหนาหลายชั้นปรากฏขึ้นซึ่งบางอันก็เป็นแบบที่เสริมพลังเมื่อเผชิญหน้ากับทหารนับหมื่น เมอร์ลินร่ายมันออกมาโดยไม่เสียดายพลังเวทย์

*ฉีก ฉีก*

จากนั้นลูกศรลูกจํานวนก็ตกลงมาใส่โล่ปฐพี กําแพงดินค่อย ๆ พังทลายไปทีละอัน อันที่เสริมพลังก็ทนได้ไม่นานนัก

เมอร์ลินตัดสินร่ายคาถาธาตุลมและใช้ลมพายุแบบเสริมพลัง ทําให้เขาพุ่งออกไปความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

ด้วยความเร็วเช่นนี้ ทําให้เขาสามารถหลบศรธนูได้อย่างง่ายดาย

ด้วยความรุนแรงและต่อเนื่องของลูกธนูคาถาโล่ปฐพี่ไม่สามารถต้านทานได้มีเพียงคาถารูปปั้นผู้พิทักษ์เท่านั้นก็จะรับไหว

อย่างไรก็ตาม เมอร์ลินไม่ต้องการเปิดเผยความสามารถของเขาตอนนี้ เขาต้องใจไว้ใช้กับพวกนักเวทย์ที่ลองการจ้างมา

“เขาเร็วมาก!”

หลังจากที่เมอร์ลินลมพายแบบเสริมพลัง ทําให้เขาเร็วขึ้นเกือบสองเท่า แม้แต่พวกทหารก็ตกตะลึงหากเป็นความเร็วก่อนหน้าของเมอร์ลิน พวกเขายังสามารถเล็งยิงได้

อย่างไรก็ตาม ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น พวกเขาไม่สามารถเล็งได้เลย นอกจากนี้ เส้นทางที่เมอร์ลินพุ่งไปไม่ใช่เส้นตรงแต่เป็นเส้นทางซิกแซกที่ไม่สามารถคาดเดาได้

พวกเขาทําได้เพียงเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่เมอร์ลินทะลวงแนวป้องกันของทหารหลายหมื่นนายและค่อยๆเข้าใกล้เคานต์ลองการ์ดี

“เขาทํามันได้”

บนกําแพงเมืองปรากาช เคานต์เซลินอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาเฝ้าดูเมอร์ลินทนต่อการโจมตีระลอกแรกจากกองทหารและจากนั้นก็เพิ่มความเร็วของเขาอย่างมากเพื่อฝ่าแนวป้องกันของทหารหลายหมื่นนาย

“การฝ่าแนวป้องเป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น! ท้ายที่สุด พ่อมดเมอร์ลินมีความเร็วที่เหลือเชื่อดังนั้นการฝ่าแนงป้องกันจึงค่อนข้างง่าย อย่างไรก็ตาม หลังจากนี้ เขาจะต้องเผชิญกับนักวเทย์จํานวนมากที่ลองการ์ดีคัดเลือก มาและนั่นเป็นก้าวที่สําคัญ!”

ขณะที่ชายชราชุดดําพูดด้วยเสียงต่ํา สายตาของเขาไม่เคยละทิ้งร่างของเมอร์ลิน การฝ่าอุปสรรคเป็นเพียงก้าวแรกสิ่งสําคัญที่สุดก็คือการเอาชนะนักเวทย์ที่อยู่รอบตัวลองการ์ดี

ชายชราไม่ได้กังวลเรื่องของนักเวทย์คนอื่น ๆ เขากังวลเพียงนักเวทยระดับหนึ่งที่ลองการ์ดีได้คัดเลือกมาเขารู้เพียงว่าเมอร์ลินเป็นเพียงนักเวทย์ระดับเริ่มต้นเท่านั้น แม้ว่าเมอร์ลินจะเข้าสู่ดินแดนมนต์ดํามันก็เป็นเวลาเพียงปีเดียวเขาไม่รู้ว่าเมอร์ลินจะต่อสู้กับนักเวทย์ระดับหนึ่งได้หรือไม่

“ไม่ว่าจะสําเร็จหรือไม่ เจ้าต้องกลับมาอย่างปลอดภัย!”

บนเชิงเขาที่อยู่ในมุมอับสายตา ที่ตรงนั้นมีเลห์แมนยืนอย่างเงียบ ๆ เขาจ้องมองร่างของเมอร์ลินที่พุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งใบหน้าของเขาแสดงความกังวลออกมา