A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 438

Chapter 438 : หนูจะตายถ้าหนูไม่ได้กินไอศกรีม

“แต่ฉันแค่เก็บมันมาเท่านั้น” คอนติหยิบเกล็ดมังกรบนโต๊ะขึ้นมาในขณะที่เขาพูดต่อ “ฉันไปถึงช้าเกินไปเมื่อฉันไปถึงที่นั่นฉันพบเกล็ดนี้ตกอยู่และมีร่องรอยการต่อสู้อยู่ทั่ว มันน่าจะเป็นการต่อสู้ระหว่างมังกรสองตัว”

“เฮ้อ…”

ลูกค้าทุกคนถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวังแล้วกลับไปนั่งที่ที่นั่งของตัวเอง พวกเขาคิดว่าพวกเขากําลังจะได้เห็นการกําเนิดของตํานานคนใหม่แต่ความจริงนั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

“จ นายทําให้ฉันตื่นเต้นเสียเปล่าจริง ๆ” ฮาเป็งกลอกตาด้วยสีหน้าพูดไม่ออก

ฮากะยังคงยิ้มราวกับว่าเขาไม่สนใจที่ถูกหลอกเลย

คอนติปลดดาบออกจากเอวของเขาแล้วทิ้งมันไว้ที่ข้างโต๊ะในขณะที่เขาหันไปหายาเบะมิยะด้วยรอยยิ้ม “ฉันเอาข้าวผัดหยางโจวกับโร่วเจียหมัวอย่างละหนึ่งที่นะ”

เป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขบขัน เขาไม่ได้คาดหวังว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้

“น่าเสียดายที่อเล็กซ์ตายไปแล้ว ไม่งั้นเราคงจะได้ยินเกี่ยวกับตํานานการฆ่ามังกรของเขาเป็นครั้งคราวจริง ๆ แล้วที่ทวีปนอร์แลนด์สงบสุขแบบนี้ได้มันก็เป็นเพราะว่าเขาฆ่ามังกรที่ชั่วร้ายไปมากมาย”คาร์ลพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างเศร้าใจ

“ปู่คาร์ล ทําไมคุณถึงไม่เล่าเรื่องการฆ่ามังกรของอเล็กซ์แล้วล่ะ? ผมชอบฟังเรื่องเล่าของคุณตั้งแต่เด็ก ๆและเขาเป็นอัศวินที่ผมนับถือมากที่สุด เขาเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง!” จิมมหันมามองคาร์ลอย่างคาดหวัง

ลูกค้าคนอื่น ๆ เองก็หันมามองเขาเช่นกันเมื่อได้ยินแบบนั้น ตํานานของอเล็กซ์นั้นได้รับความนิยมอย่างมากในทวีปนี้แต่โดยทั่วไปแล้วพวกมันมักจะเป็นแค่เรื่องราวที่เขาไปฆ่ามังกรที่ชั่วร้ายในสถานที่ต่างๆและไม่มีใครรู้รายละเอียดเกี่ยวกับการต่อสู้เหล่านั้นเลย

คาร์ลเป็นนักเล่าเรื่องที่ดีที่สุดในเมืองเคออส เขาเคยเล่าเรื่องเกี่ยวกับการฆ่ามังกรในตํานานของอเล็กซ์และเรื่องราวทั้งหมดนั้นก็ได้รับการตอบรับจากเหล่าผู้ฟังอย่างล้นหลาม

อย่างไรก็ตามมันผ่านมากว่าสามปีแล้วตั้งแต่ที่เขาเล่าเรื่องเกี่ยวกับอเล็กซ์ครั้งสุดท้าย ตอนนี้เมื่อจิมมีพูดขึ้นมาแล้วทุกคนก็หวังว่าคาร์ลจะเห็นด้วยกับคําขอของเขา

“ตํานานได้ล่วงลับไปแล้วดังนั้นเราควรจะระลึกถึงเขาไว้ในใจของพวกเรา ฉันไม่อยากหาเงินจากเรื่องเล่าเกี่ยวกับตํานานของคนที่ตายไปแล้ว นั่นจะเป็นการไม่ให้เกียรติเขา” คาร์ลส่ายหัวด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาพูดต่อ“ฉันอยากจะเล่าเรื่องอื่น ๆ เกี่ยวกับนักรบที่ฆ่ามังกรก่อนที่ฉันจะจากไป แต่ฉันสงสัยจริงๆว่าฉันจะมีโอกาสแบบนั้นอีกมั้ย แล้วถ้าฉันได้เล่าฉันสงสัยจริงๆว่าตัวเอกของเรื่องนั้นจะเป็นคนแบบไหน”

ไม่มีนักล่ามังกรที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในทวีปนอร์แลนด์มานานกว่าสามปีแล้วดังนั้นมันจึงไม่มีความเป็นไปได้ที่คนเหล่านั้นจะปรากฏตัวขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้

ไม่ต้องกังวล คุณจะมีโอกาสแน่ แม็กซ์ยิ้มในขณะที่เขามองดูคาร์ล ยังมีมังกรน้ําแข็งที่รอให้เอมไปฆ่าอยู่หวังว่าตอนนั้นเขาจะกลายเป็นมังกรระดับ 10 แล้วนะ

เคนนี่เป็นคนแรกที่ได้รับไอศกรีม ทุกคนต่างก็มองไปที่ไอศกรีมโคนในมือของยาเบะมิยะและพบว่ามันเหมือนกันกับภาพในเมนู มีลูกบอลสีน้ําตาลสองลูกวางอยู่ในโคนที่กินได้และไอเย็นก็ลอยออกมาจากมันมันดูน่ากินมากและทุกคนก็สงสัยว่ามันจะมีรสชาติแบบไหน

“นี่คือไอศกรีมช็อกโกแลตของคุณค่ะ กินให้อร่อยนะคะ” ยาเบะมิยะส่งไอศกรีมให้เคนนี่และยิ้มในขณะที่เธอพูด“วิธีที่ดีที่สุดในการกินไอศกรีมคือการเลียอย่างช้า ๆ นะคะ”

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณนะครับ” เคนนี่รับไอศกรีมมาด้วยสองมืออย่างระมัดระวัง

ไอเย็นลอยออกมาพร้อมกับกลิ่นของนมที่นุ่มนวลและกลิ่นหอมอื่น ๆ ที่เขาไม่สามารถระบุได้ด้วยความประหลาดใจ เขาไม่รู้ว่านี่คือกลิ่นของช็อกโกแลตมั้ยเขารู้แค่ว่ามันเป็นกลิ่นหอมของไอศกรีมแสนอร่อย

ลูกบอลน้ําแข็งขนาดเล็กสองลูกถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีตและมีพื้นผิวที่เรียบเนียน เคนนี่สงสัยจริง ๆ ว่ามันจะมีของที่เรียบเนียนขนาดนี้ได้จริง ๆ เหรอ

“นี่คือไอศกรีมใช่ไหม?” ลูกค้าทุกคนให้ความสนใจกับไอศกรีมในมือของเคนนี้เป็นอย่างมากเมนูใหม่ทั้งหมดที่ออกโดยร้านอาหารมามี่ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง พวกเขาพยายามวัดความอร่อยของมันจากปฏิกิริยาของเคนนี่เพื่อดูว่ามันคุ้มค่าที่จะลองหรือไม่

เคนนี่เริ่มปวดท้องเล็กน้อยเพราะว่าเขาไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้าและท้องของเขาก็เริ่มประท้วงเขาหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเลียไอศกรีมเป็นครั้งแรก

เมื่อลิ้นของเขาสัมผัสกับไอศกรีมเขาก็รู้สึกประทับใจมาก ไอศกรีมค่อย ๆ ละลายอย่างช้า ๆ เมื่อมันสัมผัสกับปลายลิ้นของเขา ความหวานกระจายไปทั่วทั้งปากของเขา รสชาติของนมเคลือบลิ้นของเขาและทําให้เขารู้สึกราวกับว่ามีมือที่อ่อนโยนกําลังนวดเบา ๆ อยู่ที่แก้มแล้วไล่ลงไปที่คอของเขา

รสชาติของมันน่าทึ่งจริง ๆ! รสชาติของนมผสมกับความหวานได้อย่างลงตัวมันอร่อยมาก ๆ เลย!หลังจากที่เลียไอศกรีมครั้งแรกเข้าไปเคนนี่ก็มองไปที่ไอศกรีมในมือของเขาด้วยสีหน้าที่ง ๆและอดไม่ได้ที่จะเลียมันอีกครั้ง

เขาหลับตาลงและสัมผัสกับรสชาติที่หาที่เปรียบไม่ได้ เขาเลียไอศกรีมอย่างอ่อนโยนราวกับว่าเขากําลังลูบไล้สมบัติที่ล้ําค่าอย่างเบามือ

มันดูน่าอร่อยจริง ๆ ฉันสั่งมันด้วยดีมั้ยนะ? จิมมี่มองไอศกรีมในมือของเคนนี่จากนั้นก็ตบกระเป๋าเงินของตัวเองที่มีเงินเดือนที่เพิ่งจะได้รับมาและพิจารณาถึงรายจ่ายของเขาอย่างระมัดระวังเพื่อให้มันมีพอใช้ไปทั้งเดือนก่อนหน้านี้เขาสั่งพุดดิ้งเต้าหูไปแล้วและถ้าเขาสั่งไอศกรีมอีกวันพรุ่งนี้เขาจะไม่สามารถมากินอาหารที่ร้านอาหารมาได้

ทันใดนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ผมขอไอศกรีมรสชาติเดียวกันกับเขาด้วยเอามาให้ผมหลังจากที่ผมกินข้าวผัดหยางโจวเสร็จนะครับ”

“พ่อคะ หนูเองก็อยากกินไอศกรีมด้วย! พ่อซื้อให้หนูอันหนึ่งได้มั้ยคะ? นะคะนะ” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งขอร้องในขณะที่เธอกอดแขนพ่อของเธอด้วยสีหน้าออดอ้อน

“ไม่ได้จ๊ะ แม่ของหนูบอกว่าหนูไม่สามารถกินของเย็น ๆ ได้ในตอนเช้า” คนพ่อส่ายหัวด้วยสีหน้าเข้มงวด

“แงงง แต่หนูอยากกิน! หนูอยากกินไอศกรีม” เด็กผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

“อย่าร้องไห้นะลูกรัก เดี๋ยวพ่อถามแม่ให้หลังจากที่เรากลับไปนะว่าพ่อจะให้หนูกินไอศกรีมตอนมื้อกลางวันได้มั้ย ไม่งั้นเราสองคนจะโดนแม่ดุนะ” พ่อพยายามปลอบลูกสาวด้วยการหยิบพุดดิ้งเต้าหูแบบหวานบนโต๊ะขึ้นมา “ดูนี่สิ พุดดิ้งเต้าหูแบบหวานที่หนูชอบไงเรามากินนี่กันดีกว่า”

“หนูจะตายถ้าหนูไม่ได้กินไอศกรีม…” เด็กผู้หญิงทรุดตัวลงกับเก้าอี้และหลับตาลงเพื่อแกล้งตายอย่างไรก็ตามหลังจากที่เธอได้กลิ่นหอมแสนอร่อยของพุดดิ้งเต้าหูปากเล็ก ๆ ของเธอก็เปิดออกโดยไม่ได้ตั้งใจและยอมรับการป้อนพุดดิ่งเต้าหูจากพ่อของเธอถึงแม้ว่าเธอจะกลืนมันลงไปแล้วแต่ตาของเธอก็ยังปิดสนิทในขณะที่เธอพึมพํา “แม้แต่พุดดิ้งเต้าหูก็ไม่สามารถชุบชีวิตหนูได้”